Sanne pov

Het is een maand geleden dat Eva mij heeft bevrijd. Ik heb gisteren te horen gekregen dat ik over een week uit het ziekenhuis mag. Alleen weet ik niet waar ik heen moet... Mijn ontvoerder heeft mij verteld dat ik geen familie meer heb... Ook vertelde hij dat niemand van mij houd. Ik heb niemand waar ik over een week heen kan...

Eva pov

'Hoe zou je het vinden om bij mij te komen wonen als je uit het ziekenhuis mag?' vraag ik aan Sanne.
'Lijkt me leuk!' zegt Sanne met een lieve glimlach op haar gezicht. Ik moet haar binnenkort gaan vertellen dat zij mijn zusje is, maar eigenlijk durf ik het niet te zeggen. Ik ben bang voor haar reactie. Sanne heeft nog steeds een infuus in haar arm omdat ze nog steeds te zwak is.
'Dat is fijn om te horen.' Sanne pakt mijn hand weer stevig vast. Dat doet ze tegenwoordig steeds vaker. Zou er wat gaan gebeuren? Ik ben bang van wel, maar ik ben vastbesloten om Sanne, mijn 3 dochters en Wolfs te beschermen.
'Wat is er?' vraag ik aan Sanne als ze angstig naar de deur kijkt.
'Er staat iemand achter de deur...' zegt Sanne doodsbang.
'Ik ga kijken wie het is, goed?' vraag ik en laat Sanne's hand voorzichtig los en loop naar de deur en doe de deur open. Dan word alles zwart voor mijn ogen en het laatste wat ik hoor is Sanne die aan het huilen is.

Sanne pov

Nee... Eva is bewusteloos en mijn ontvoerder staat in de kamer. Er stromen tranen over mijn wangen als Jake naar mij toe komt lopen en het verband van het infuus van mijn hand afrukt. Dan pakt hij mij stevig vast en tilt mij op en duwt me door het raam zodat niemand ons kan zien.
'Je houd je mond dicht, begrepen?!' Jake duwt zijn hand stevig op mijn mond en trekt me mee over het dak waar verderop een ladder staat. Daar gaan we vanaf en dan duwt hij mij in zijn auto en rijd keihard weg.

Eva pov

Langzaam kom ik weer bij bewustzijn en ik voel 2 stevige armen om mijn armen die mij omhoog tillen. Als ik eenmaal sta kijk ik recht in de ogen van Wolfs. Daarna kijk ik naar het bed waar Sanne in hoort te liggen, maar ze is er niet meer. Ik krijg tranen in mijn ogen.
'Nee... Nee! Ze is weg! Ik moet haar zoeken!' zeg ik terwijl de tranen over mijn wangen stromen.
'Eerst moet jou hoofdwond onderzocht worden. Dan regelen we een AT en gaan we op zoek naar Sanne.' Wolfs slaat zijn armen om mij heen en dan komt Amy de kamer inlopen.
'Wat is er gebeurd?' vraagt ze bezorgd terwijl ze mijn hoofdwond onderzoekt.
'Sanne voelde dat er iemand voor de deur stond dus ik ging kijken. Toen werd alles zwart... En nu is ze weg!' leg ik uit en nadat Amy een verband om mijn hoofd heeft gedaan loop ik naar Sanne's bed en ga weer op de stoel zitten waar ik net ook op zat. Ze is weg... En dat ga ik mezelf nooit vergeven...