Eva pov

'Wil je weer op mijn mobiel een spelletje spelen?' vraag ik aan Sanne terwijl ik weer op de stoel ga zitten en Sanne knikt. Dan pak ik mijn mobiel weer uit mijn zak en zoek het spelletje Subway Surfers op. Algauw zit Sanne weer het spelletje te spelen. Ik staar naar buiten uit het raam. Het is pas half acht 's avonds, nog niet zo heel laat dus. Sanne geeuwt maar gaat gewoon verder met het spelletje. Sanne zucht en legt mijn mobiel naast haar neer op bed. Dan hoor ik een piep en kijk waar het geluid vandaan komt. Het is het infuus van Sanne dat leeg is, dat piept namelijk altijd als ie leeg is. Ik druk op de rode knop die naast Sanne op bed ligt en 5 minuten later komt Amy de kamer binnen lopen met een nieuwe infuuszak. Sanne kijkt angstig naar Amy terwijl de zuster de infuuszakjes verwisseld.
'Wilt u hier slapen vannacht?' Vraagt Amy.
'Ja, als dat kan,' zeg ik en ik voel dat Sanne mijn hand weer vast pakt van angst.
'U kunt misschien thuis wat spullen laten halen door uw collega's. Dan kunt u op die bank slapen als u hem uitklapt krijg je een bed,' zegt Amy en maakt alvast van de bank een bed zodat ik dat zometeen niet hoef te doen.
'Dar is goed.' ik pak mijn telefoon en bel Marion om te vragen of ze wat spullen wilt komen brengen. Dat wil ze wel en ze komt er over een kwartiertje aan. Sanne houdt nog steeds mijn hand stevig vast als Amy de kamer uitloopt. Sanne begint te hoesten en ik pak het bekertje met thee en ik doe het rietje in haar mond. Een minuutje later gaat het alweer wat beter en Sanne leunt tegen mij aan.
'Wat is er, lieverd?' vraag ik zachtjes en haal een plukje haar uit Sanne's gezicht. Het goudblonde gekrulde haar van Sanne komt tot net iets over haar schouders. Het zit onder de klitten. Sanne haalt haar schouders op en sluit haar ogen. Niet veel later is ze in slaap gevallen. Een kwartiertje later staat Marion voor de kamerdeur met een tas vol met spullen voor mij. Ik open zachtjes de deur en kijk nog 1 keer om naar Sanne en daarna stap ik het kleine halletje in.
'Bedankt, Marion. Hoe gaat het op het bureau?' vraag ik en glimlach naar Marion.
'Graagedaan hoor. We hebben een nieuwe zaak over een neergeschoten politieagent. Maar daar hoef jij je niet druk om te maken. Het enige waar jij je druk om hoeft te maken is om Sanne,' zegt Marion.
'Oké,' zeg ik en een kleine tien minuten later gaat Marion weer weg en dan stap ik Sanne's kamer weer binnen. Sanne ligt weer onrustig te woelen in haar bed en ik leg voorzichtig mijn hand op haar schouder en dan word ze weer rustig. Ik glimlach en ga weer op de stoel naast Sanne's bed zitten en wacht totdat ze wakker word.