Eva pov

'Ik heb de uitslag,' fluistert Amy zo zacht mogelijk, omdat het meisje in slaap is gevallen.
'En?' ik ben erg nieuwsgierig.
'Ze heet Sanne. Sanne van Dongen. Ze is 13 jaar en is volgens het onderzoek al 12 jaar lang vermist geweest.' ik schrik bij die woorden. Het meisje is mijn zusje... Diep vanbinnen wist ik het al, maar ik wist het niet zeker.
'Ze is mijn zusje...' fluister ik terwijl ik meelevend naar Sanne kijk die aan het woelen in haar bed is omdat ze een nachtmerrie heeft.
'Dat is inderdaad gebleken uit het onderzoek. Wil je met Jeugdzorg praten of ze bij jou mag wonen als ze sterk genoeg is?' vraagt Amy en ik knik.
'Alleen als ze daar sterk genoeg voor is. Ik wil wel dat ze het fijn heeft bij mij en niet telkens hoeft te denken aan Jake die haar gevangen had genomen,' zeg ik.
'Dat is goed. Wil je misschien wat drinken?' vraagt Amy.
'Ja is goed. Doe maar thee,' antwoord ik en Amy loopt weg. Dan komt Marion de kamer inlopen.
'Hey, weten ze al wie ze is?' vraagt ze.
'Ja. Ze heet Sanne. En ze is mijn zusje...' zeg ik zacht met tranen in haar ogen.
'Het komt wel goed. Je moet het haar vertellen als ze daar klaar voor is.' Marion slaat haar armen om mij heen en samen kijken we naar mijn zusje die de hele tijd aan het woelen is doordat ze een erge nachtmerrie heeft.

De volgende ochtend...

'Ben je hier nog steeds?' vraagt Sanne aan mij.
'Ja, en ik ga niet weg, lieverd,' antwoord ik.
'Gelukkig, want dat wil ik ook niet.' Sanne wend haar blik af naar het bekertje thee dat op het tafeltje naast haar bed staat en naast dat tafeltje zit ik.
'Wil je wat drinken?' vraag ik zachtjes en Sanne kijkt mij angstig aan, alsof ze denkt dat ik haar ga slaan als ze ja zegt. Sanne knikt en ik doe het rietje in haar mond waarna ze gulzig een paar slokken thee drinkt. Blijkbaar heeft ze lang niks te drinken gekregen. Ik snap dat gewoon niet, waarom zou je zo'n lief meisje dit aan willen doen? Ik vind her verschrikkelijk om haar zo te zien en ik ben vastbesloten om haar overal mee te helpen als ze dat toestaat.