A/N : Di ko alam kung matatawa ako, maiiyak, kikiligin o maiinis sa part na 'to. Ang g^g^ lang~

~~~

Xyla’s POV

“No. No. No.”

“Xandria, just have a lunch with this man’s son so he’ll stop bothering me okay?” I looked at Papa and I furrowed my brows.

“I don’t want Pa.”

“Just this once. I’ll give you what you want.” Napatingin ako sa kanya at napangiti ako.

“Make it sure Pa.” He needs and raised his right hand.

“What time should I meet him?”

“Right now. He’s waiting at La Fonda restaurant.”

“Okay. Just lunch. I’ll just change to dress.” I get upstairs tapos nakita kong palabas ng guest room si Luhan. Napatingin ako sa baba at wala akong nakitang tao. I tug Luhan with me until we arrived at my room. I lock it and look at him.

“I need your help.”

---

Pumunta na ako sa restaurant at hinanap yung imemeet ko kuno na anak ng nanggugulo kay Papa. Based on Papa’s description, he’s wearing a black coat, and---

“Ms. Laurene!” Someone called me from behind and I saw a big man waving his hand and smiling giddily at me. Lumapit ako sa kanya tapos tinitigan ko siyang mabuti.

“Uhh… You’re the son of Mr. Vicente?” I asked and he nods. Tumayo siya saka hinatak yung suot niyang pantalon tapos hinawakan ang kamay ko’t hinalikan. This is absurd. Yikes. Agad kong binawi yung kamay ko’t pasimpleng ipinunas.

“Have a seat.” Pinanghila niya ako ng upuan at umupo ako kaharap niya. He go back to his seat and give me a bouquet of roses. I smiled awkwardly.

“You know Mr. Vicente---”

“Norlan. Call me Norlan.”

“O-okay… Norlan, I’m allergic with roses.” I said as I cover my nose.

“Oh… sorry.” Nilayo niya naman sakin yon at inalis ko na yung pagkakatakip sa ilong ko. He looked at me and had his unpleasing smile. Letche! I thought I’m going to face an honorable man or something like Kuya Zhayb but it turns out na kabaliktaran lahat ng naisip ko. No offense, he’s quiet large, I mean… ang taba niya tapos yung pananamit niya, para siyang bonjing. Nakabraces pa’t naka Jose Rizal style ang buhok. Nakakag^go lang e. Ang ganda-ganda ko tapos ito papadate sakin ni Papa?

“Uhh… do you want to eat? What do you want?” Tanong niya’t tinawag yung waiter.

“To tell you Norlan, I just came here to see you to say things to you.”

“Excuse us please.” Sabi ko don sa waiter saka na siya umalis.

“What?” Nakangiti niya paring tanong. I sighed and look at him straightly.

“What do you want from me?” Mas lumapad yung ngiti niya.

“Well… you know, I just want to know you more. Hehe.” Sinasayang niya ang oras ko.

“I don’t want dilly-dallying Norlan. Just say it straight.” Inayos niya yung buhok niya saka yung coat niya at tumikhim.

“Actually, I’m planning to court you.” I was… hahahahaha! I knew it. I raise my left brow.

“Then to tell you straight, you have no chance. I need to go Norlan.” Tumayo na ako pero pinigilan niya ako agad.

“Why? Why don’t I stand a chance? Do I look horrible? I’ll change for you. Because I gave you roses? What do you want then? Say it and you’ll have it.” Hinawakan niya yung kamay ko pero inalis ko yung kamay niya. Nakatingin na samin yung mga tao.

“It’s not you. Hindi tayo pwede.”

“Why? Do you have someone else?” I looked at him blanky.

“Yes Norlan and I am engaged. Look.” Pinakita ko sa kanya yung left hand ko na may nakalagay na singsing sa middle finger.

“You can’t fool me. I’ve investigate about you and I didn’t saw any information that you’re engaged.” Wow… stalker siya o ano?

“Because it was secretly held. I need to go.” Aalis na sana ako ulit pero lumuhod siya sa harap ko’t kinuha ang kamay ko.

“Please… I would give you anything in this world. I would be your slave just please…” So pathetic. Talaga bang ganito siya kadesperado? I then look at the restaurant door then to Norlan.

“You don’t want to believe me? Do you want proof?” Tumango siya.

“Babe, what’s happening here? Ba’t ang tagal mo? Sino siya?” Entrada ni Luhan sabay hapit sa bewang ko’t alis ng kamay ni Norlan na nakahawak sa kamay ko.

“This is the proof Norlan. I want you to meet my fiancé, Luiro Smith.” Tiningnan ko si Luhan at nakangiti lang siya. I saw Norlan stood up and look furiously at Luhan.

“I don’t believe you. Hindi pa nagkakamali ang private investigator ko.”

“What do you want? I gave you proof and he’s here in front of you. Kasalanan ko bang hindi lahat nalaman ng investigator mo?”

“That’s not reliable. Malay ko ba kung nagpapanggap lang yan.” Nagkatinginan kami ni Luhan. I chuckled and look seriously at Norlan.

“Ano pang gusto mo? Isn’t the ring and the person an appropriate evidence?” Ang sama lang nang tingin niya kay Luhan. Parang gusto niya nang lutuin at kainin eh. Haha.

“Kiss him.” Kiss what?! Napatingin ako kay Luhan na sumeryoso na ang mukha. I look at Norlan. Hinalikan ko si Luhan sa pisngi.

“Happy?”

“No. Still not convincing. Paano kung friendly kiss yan? I want you to kiss him showing you love him, Laurene. Saka lang ako maniniwala na engaged ka na sa lalaking yan. Saka lang ako titigil.” Nangatog ang tuhod ko. Is he an idiot? Kiss passionately he mean? PASSIONATELY?! Hindi ba pwedeng dampi lang? Anong kalokohan ‘to? Ang daming taong nanunuod samin tapos hahalikan ko si Lulu? Like duh? Parang ganon lang kadaling humalik. Hindi ako artista, modelo lang ako pero hindi ko trabaho yon.

“That’s unacceptable man. Kissing is done privately not publicize.” Luhan said. Go Lu! Gumawa ka ng paraan para makatakas tayo sa dambuhalang ‘to.

“If you really are engaged and soon to marry each other, kissing isn’t a big deal. You’re just showing that you’re fond with each other.” Ano bang pinagbabasa ng taong ‘to? Ipapasunog ko. Anong alam niya sa pagmamahal? That’s bullsh*t! Nagkatinginan lang kami ni Luhan. Nanlamig bigla ang mga kamay ko.

“C-can’t I just kiss him on his lips for 1 second?” I demand. Buti pa yon pwede but kiss then passionately? Oh kill me now! Pero bakit ako nagdemand? Pwede naman kaming umalis na di ba? Tama!

“No. Kiss him for half a minute.” Gustong magpop-out ng mga mata ko. Seriously? Mas demanding pa pala ‘to eh. Anong tingin niya sa halik? Tulad sa movie? Free to give all you want? Sinamaan ko siya ng tingin.

“Look, if you don’t want to believe, then it isn’t our problem anymore. It’s yours so if you’ll excuse us? May pupuntahan pa kami.” Hinatak ko na si Luhan at aalis na sana pero hinatak ako ng baboy na ‘to at nabitawan ko si Luhan.

“Ano ba?! Let go of me! You’re insane!”

“No!”

“Let her go!” Bigla siyang sinuntok ni Luhan at kinuha ako sa kanya.

“Ayos ka lang?” Tumango ako’t bigla nalang natumba si Luhan sa sahig.

“Lu!” Agad ko siyang nilapitan at tinulungang bumangon. Letcheng lalaking ‘to! Anong problema niya’t sinira niya ang mukha ni Lulu? Sinamaan ko siya ng tingin.

“Baliw ka na. Kung gusto mong manligaw, maghanap ka ng iba, ayoko sayo kaya wag mong ipagpilitin ang hindi pwede.” I said and help Luhan stand. Tumulong naman yung mga waiter at ilang guards at pinigilan yung baboy na yon pero nagulat nalang ako ng biglang may humila sakin.

“AHH! Kanina ka pa ha?! Ano bang problema mo?!” Sigaw ko sa kanya.

“Walang lalapit kung ayaw niyong patayin ko ang babaeng ‘to.” Tinutok niya sakin yung bread knife habang nakapulupot sa leeg ko ang mataba niyang braso. I keep punching his arm but it’s too strong. He’s too strong.

“Leave her you idiot!” Sigaw ni Luhan at tangkang lalapit sakin.

“Sige, lumapit ka para kumalat ang dugo nito dito!”

“AHH! ANO BA KASING PROBLEMA MO?! HELP! DO SOMETHING YOU STUPIDS! ILAYO NIYO SAKIN ANG TAONG ‘TO!” Sigaw ko sabay tingin ng masama dun sa mga nakatayo lang. Anong tingin nila nagshoshooting kami? Libreng movie? Letche!

“Papakawalan lang kita kung gagawin mo ang gusto ko. Gusto kong makasigurong fiancé mo nga ang lalaking yan.”

“You know what? You just want yourself to get hurt. Let go of me or I’ll sue you and I’ll make sure that you and your family will forever keep crawling on the ground!”

“Mas maganda ng masaktan sa katotohanan kesa sa kasinungalingan and I don’t care if you’ll sue me. Nakahanda na ako diyan.” Napahinto ako sa sinabi niya. Litanya ko yon ah?

“Gusto mo talagang masaktan? Let go of me at gagawin ko ang gusto mo.” Tiningnan niya ako tapos si Luhan.

“No. Tatakas ka lang.” Ipokrito! Napakatalino ng taong ‘to. Bakit ba pinag-aral nila ‘to at kung ano-anong sinaksak sa utak niya?

“Hoy ikaw, lumapit ka dito.” Sabi niya kay Luhan tapos tiningnan lang ako ni Luhan. May magagawa ba kami? I nods and he come closer towards us.

“Wag kang magtatangka at hindi ako magdadalawang isip na itarak ‘to.” Mga hunghang naman yung mga tao sa paligid. Wala man lang may gustong tumawag ng tulong. Tinulak ako ni Norlan palapit kay Luhan pero yung isa kong braso, hawak parin ng baboy na yon. Kung tatakbo ako, baka maputulan ako ng isang braso. I gulped and looked at Luhan.

“I’m sorry Xyla…”He whispered. Gusto kong maiyak. Papa, baliw ‘tong pinameet mo sakin. Mukhang maaagaw pa ang first kiss ko. But this is different. Pakshet! Pakamatay nalang ata ako eh. Tiningnan ko ulit si Norlan pero nakakunot ang noo niya’t he’s ready to stab me anytime.

“Do it now! Hindi niyo ba magawa dahil hindi totoo? Di ba?” Hahampasin ko na talaga ‘tong baboy na ‘to eh.

“Atat? Ikaw kaya humalik sa maraming tao? Anong tingin mo, pelikula ‘to?” Sabi ko’t sinamaan siya ng tingin. Shet! Ang dami talagang tao. Nanginginig ang kamay kong hinawakan ang pisngi ni Luhan. Nanlalamig ang buo kong katawan. He then holds it. I can’t look into his eyes. I wanna cry! Mama!

“Sorry…”He whispered again. Nag-unahan nalang tumulo ang mga luha ko’t ipinikit ko nalang ang mga mata ko at dahan-dahang idinikit ang labi ko sa labi niya and soon our lips were moving synchronizely. Slow but passionately tulad ng gusto ng baboy na ‘to. Ayokong magkamali dahil baka ipaulit niya lang. Bakit ang tagal ng kalahating minuto? My heart was just pounding so fast and tears still streaming endlessly. Di ko alam kung ano yung nararamdaman ko. It was mixed feelings. Inis, lungkot, sakit… I can’t explain. Parang may kung anong sensasyon akong nararamdaman at nadadala ako. Soon Luhan let go and hug me tightly as I felt he kissed my head. Nanlalambot ako.

“Happy now? Don’t bother my fiancée and get lost.” I heard him said. He soon carries me and I just hide my face in his chest and hold his sleeve tight. I was crying silently and I don’t know why. Binaba niya ako sa kotse ko at pumasok lang din siya. Binaon ko yung mukha ko sa manibela at hinawakan ang labi ko. F*** this feeling! Nahihiya ako. Nahihiya ako kay Luhan. I keep sobbing and can’t look at him. So d*mn stupid Xandria! Sarili mong plano, ikaw ang napain.

“Sorry.” I heard him said but I can’t utter any words. I then look at him and he was just looking at me straightly. Hinila niya nalang ako’t niyakap ng mahigpit.

“Sorry dahil wala akong nagawa.” Sabi niya pero umiyak lang ako ng husto.

“C-can you drive? I can’t drive. I’m trembling.” Sabi ko sa kanya at kumalas sa yakap niya’t lumabas ng kotse saka sumakay sa likod. I can’t take to see Luhan. I’m shy. So coward.

~~~

A/N : Ayan. Sariling pain, ikaw ang nahain. Xyla! Bakit si Lulu ko?! XD

O di ba? Sabi sa inyo, kagagahan 'to e. Ang lame di ba?