A/N : I thought I'm gonna say goodbye at all but thanks God at naayos ang connection ko. I did all my best and walaah! Hello! I'm back and here's my promise updates~

~~~~

Xyla’s POV

“Xyla, please… let’s go.” Ang kulit talaga ng lahi ng lalaking ‘to. Kita nang ang sarap-sarap ng tulog ko eh. Peste talaga! May jet lag pa nga ako oh!

“Wag kang makulit Laurence kung ayaw mong sipain kita.” Sabi ko at nagtakip ng kumot but he keeps pulling it.

“OO NA! ITO NA! SASAMAHAN NA KITA! PERO PWEDE BA? KAHIT ISANG ARAW LANG, PAGPAHINGAHIN MO AKO PAGKATAPOS NITO?!” Sigaw ko sa kanya pero ngumiti lang siya at tumango-tango. Isinuot ko kaagad ang coat ko at ang boots ko. Letche! Wala pa ngang isang oras ang tulog ko, binulabog na ako. Ano bang hindi niya naiintindihan sa salitang ‘pahinga’? Nilock ko ang pinto ko habang nagmamadali siya’t hila-hila ako.

“Pwede ba Laurence, stop clinging. Nakakairita.” Asik ko sa kanya kaya naman sa bewang niya ako hinawakan. He’s so close at naiirita ako. Nakasunod naman sa likod namin ang mga butler namin and they are wearing a casual wear. Buti naman at hindi sila nag-black coat. Padaan na kami nang biglang magbukas ang pinto ng kwarto nung labindalawang lalaking supposedly ay iniiwasan ko at sumilay ang mga gulat nilang mukha.

Di ko sila tiningnan at tumuloy-tuloy lang kami ni Laurence papunta sa elevator. Sumakay kami sa elevator at dahil malaki ito, nagkasya rin silang labindalawa. Nasa likod namin sila habang kami ni Laurence ay nasa harap at nasa gilid ang mga butler namin. Bigla akong niyakap paside ni Laurence at ipinatong pa ang ulo niya sa balikat ko. Ang sarap hampasin.

“Thank you for being with me, Laur… I love you very much…” He said. Yeah, yeah yeah… kung hindi lang din kita mahal, malamang, ako mismo ang sisipa sayo papuntang Hong Kong.

“I love you too.” I replied and he kissed my cheek. Di na ako gaanong naiilang sa ginagawa niya dahil bata palang kami, ganyan na ang pinsan ko, mahilig manghalik at mangyakap. Ganyan niya ipakita ang appreciation niya which is kabaliktaran ng akin. Pero kahit sanay ako sa ginagawa niya, naaasiwa parin ako dahil masyado siyang sweet at showy. Pwede naman kasing pigilan di ba? O kaya, imbis na yakap at halik, bilhan niya nalang ako ng kotse. O di ba? Mamahalin ko siya ng buong-buo kung bibilhin niya lahat ng luho ko. Harhar.

“You’re the best.”

“I know right.” I said. Hindi kami mukhang magpinsan nitong si Laurence, we look like a couple. Kung hindi mo talaga kami kilala, mamimis-understood mo lahat. Yung mga nakakakilala nga sa amin, ang tawag sa amin ay kambal. Yeah, Laurence is my fraternal cousin. Kung bakit ba sabay na nagbuntis ang mga ina namin at sabay manganak. Tadhana nga naman oh, binigyan ako ng pinakamabait na pinsan na sa sobrang kabaitan, gusto ko nang ipadala sa kalawakan para malayo naman sa akin.

Bigla nalang may mga tumikhim sa likod namin pero di namin sila pinansin hanggang makalabas kami ng elevator.

“Baby, let’s go.” Sabay hila sakin ni Laurence at tumakbo kami palabas. Nang marating namin ang Disneyland Park ay parang bata siyang nagtatatalon at binuhat pa ako at inikot-ikot.

“Put me down Laurence, I feel dizzy.” Ibinaba niya naman ako at halos umikot ang kaluluwa ko at nagcross pa ang mga paa ko at muntik matumba pero agad niya akong nahapit sa bewang. Para kaming sumayaw na ewan sa position namin. Nakabaluktot ang kalahati kong katawan same as his.

“Sorry cousin.”He said and kissed me on the forehead. Ang daming taong nakakakita sa ginagawa niya at nakangiti lang ang iba at kinikilig ang ilan. Habang yung mga tagaAcad naman ay kinukuhanan lang kami ng letrato at sinasabihang, ‘what a sweet cousins’. Peste! Bitter ako, si Laurence lang ang Sweet! Itinayo na niya ako ng maayos at pagtayo ko, nakita ko yung labindalawa na nakatingin samin at di ko mabasa ang mga mukha nila. Di ko sila pinansin atumalis na kami ni Laurence.

No one’s POV

“See? I told you. They really are a couple.” Suho said.

“They’re so sweet… and I hate it.” Lay murmured.

“My Lala~” Sehun whispered sadly.

Kris, *Why him?*

Suho, *My princess… if only I came earlier…*

Kai, *My Xy… why didn’t you told us?*

Lay, *I hate him. I want to kill him.*

Chanyeol, *Xandria…*

Kyungsoo, *It’s too late… I’m too late…*

Tao, *Don’t have a chance at all.*

Luhan, *Why should it be him and not me?*

Sehun, *I want to be her husband and a father of her child.*

Chen, *He took our Xyla away from us!*

Baekhyun, *Why didn’t you wait for us Xyla? If you want, we’ll take you away from him… just tell us…*

Xiumin, *I’m happy for Xy-Xy but too sad at all… I envy that man. Maybe he’s enjoying Xy-Xy’s delicious cooking.*

“Let’s just enjoy our stay here. We didn’t go here to be sad or what. We did go here to enjoy, right guiz?” Kris said trying to cheer them up. They all smiled sadly but forcing themselves to be happy.

“Let’s go and took more pictures. We need to bring Belinda and Auntie some of Disneyland’s amazing views.” Chanyeol.

Xyla’s POV

“One, two, three… smile!” Our butlers took us some photos and what we did is to smile. I smile even I’m not happy. I posed even I’m not in the mood. Sinamahan ko lang si Laurence kung saan siya pumupunta at nagpapahila sa kanya kung saan-saan. Pumasok pa nga kami doon sa horror land at muntik ko nang suntukin yung isang nananakot doon dahil sa tindi ng sigaw na idinulot niya sa duwag kong pinsan. Nag-ikot-ikot lang kami hanggang gumabi na at naghihintay nalang kami ng fireworks display. Medyo malamig na ang hangin at nilalamig na ako.

“You okay? Are you cold?” Tumango-tango naman ako. Niyakap niya ako mula sa likod at ibinaon niya ang ulo niya sa leeg ko.

“Remember when we were little? You always do this to me right?” Yes. Ako ang yumayakap sa kanya noon tuwing nilalamig siya but now, it was him. Tumango lang ako at napangiti. Ang saya lang namin noon. Kaming dalawa pa lamang ni Xylo noon at magkasundong magkasundo kami sa mga bagay pero hindi sa lahat.

“Xyla, if you were able to find a man you’ll going to marry, let him face me first okay? I want to know him, more than you do before you marry him.” I giggled.

“Bakit naman?”

“I don’t want anyone to hurt you. Kaya kung sasaktan man lang nila ang pinakamamahal kong pinsan, magpakatanda ka nalang na dalaga at alagaan ang magiging mga pamangkin mo.” I looked at him and he’s dead serious. I chuckled by his sudden thoughts.

“Okay, I will. But make sure that before you’ll marry a woman, let me know her too okay?”

“Para malaman mo kung tapat siya sakin?” Masaya niyang sabi.

“No.”

“Eh ano?”

“So I can share to her all I know about you. How scared you are, how stupid you are and how you were when we were little. So she will realize that the man she’ll going to marry is beneath reality.” I said and chuckled more and he looked at me furiously. Nawala ang tawa ko nang magsimula na ang fireworks display.

“It’s beautiful…” We both mumble in amazement. Hanggang sa kahuli-hulihang patak ng fireworks ay hindi namin pinalagpas.

“All things will come true.”How I wish it does…