Nieve

So much darkness filled this land way back before it was built and I can sense it just through seeing by my own eyes. A lot of creatures and races was killed in this land, a lot of wild monsters was tamed, was given names... but still executed. This land is still filled with so much sadness, sorrows and pain it is not because of the place and dead creatures living here before I guess... but because of the sadness of the creator itself who I think witnessed the history. The origin who created this land. It is not Evergreen.

"That's the Red Demon, and the Blue Demon." I looked at Polyphemus, wearing nothing on upper, revealing his muscles to everybody here... same with Typhoeus. The glowing Guild Tattoos are on their back while mine and Arachne's are in our chests telling that our highest leader is here. King Ruthven. The King who named us, the Vampire who became Demon God after naming us, the King of this punished land and one of the creators of this country.

"Ako na bahala sa kanilang dalawa, Nieve. Just... just stay back." I shook my head because of what he said. Nanliit ang mga mata niya dahil sa inakto ko, I just smiled at him and suddenly felt that my body is glowing again.

"I can't just watch everybody in here fighting while I am doing nothing, Polyphemus. I am done enough with all of you saving me, I can still fight." I don't know how can I still manage to say those words sweetly even though I know to myself that I already reached my limits. That my powers are already weakening, that my energy is also draining.

"Huwag ng matigas ang ulo, Nieve! You know how powerful those Demons are! It can possibly kill you if you won't follow me!" He frustratingly screamed. I smiled.

When I saw how strong Queen Lara is, our King's lover, I was inspired. I was encourage to do the same thing and risk my life for my friends. Friends. Yes, of course... I considered them as my friends even though we do have different perspectives in life, we do have our own beliefs and traditions. Races and way of thinking.

I was amazed, shocked at the same time that Queen Lara can do such things. Transform into a Kumiho like me, a Werewolf, a Mage and can turn into Angel... and lastly, can cast God Incantations. He is different, he is more than a Demon God. He is the epitome of perfect friend that everyone could dream of to have, he is willing to take risk not just for his lover but also for his friends.

Kung sana ay kaya ko rin gawin ang ginagawa niya. Kung sana ay gano'n rin ako kalakas para matulungan ang mga kaibigan ko. To help out our King as well.

But no, the only thing I can do is to offer my life to make them stronger. And they knew it. My soul can enhance their energies and powers when I died, because my soul is made of life force energy that's why it can help everyone who surrounds me get stronger... who can receive a bit of my soul.

I suddenly heard a roar and the Blue Demon is already in my front. I heard Polyphemus shouted so I just smirked, before the Demon could reach my neck... I immediately teleported on his back and kick him with all might. Nasubsob siya sa lupa kaya umatras ako but suddenly another presence appeared in my back. Nang lumingon ako, Polyphemus' huge body already covered me and immediately shielded his big roots to make us safe from its fire.

Lumayo kaming dalawa sa demonyo na ngayo'y seryoso lang na nakatingin sa aming dalawa.

"The Red Demon's fire can burn all the things it touches, his fire is the most hottest fire among them all." Polyphemus uttered that made me nod.

Bigla na lang lumitaw ang apat na Katana sa katawan ng Red Demon at mas lalo kong naramdaman ang paglakas ng kapangyarihan nito. Binabalot ang mga espada niya ng malakas na enerhiya kaya naghanda ako. His red eyes are intensely staring at me at nakita ko kung paano parang napunit ang ibaba at ibabaw bahagi ng kaniyang kaliwang mata. Nagdulot 'yon ng usok at tila parang mas naging katakot-takot siya tignan, his white hair lengthen and suddenly his right hand became monstrous, became like a rock that ignited by his own fire. And the scar on his right chest... it's glowing, together with his right hand and his four Katanas.

Ramdam na ramdam ko ang biglaang pag-init ng kapaligiran dahil sa biglaang pag-apoy ng mga Katana niya.

"Philargyria." I saw how the Red Demon's eyes became curious when I called his name, thinking how did I know his name.

"Tanging ang tagalikha lang namin ang dapat tumawag sa pangalan ko, binibini. Hindi dapat binibigkas ang aking ngalan gamit ng iyong bibig." Malaking boses nito, ngumisi ang kasama nitong Blue Demon.

A Katana appeared on his right hand exposing so much immense powers from his weapon. Those devil white eyes are now looking at me as well while my eyes are staring at his blue igniting hair na nadadala sa ihip ng hangin. His upper body exposing a weird black tattoo that almost covered by his white long cape on his back. Narinig ko na lang na parang nag-crack ang mga daliri nito nang ikuyom niya ang isa niyang halimaw na kamay.

"Hindi ko gusto ang amoy ng babaeng 'yan, siya ba ang una nating papatayin?" Ngising sabi ng Blue Demon... his name is Porneia.

"Ang amoy niya ay kakaiba, pamilyar at mukhang kilala ko. Pero hindi ko maalala kung saan at kailan, at kung paano naging pamilyar ang amoy niya." Philargyria uttered that made Porneia confused. Until I saw how the Blue Demon's face brightened like he realize something.

"Nieve, stay back." Pumaharap sa akin si Polyphemus and ready to risk his life just to protect me. Pero mas pumaharap ako sa kaniya and I know how deadly his stares now from my back.

"Stop protecting me, we will fight together." Seryoso ko na ngayong sabi.

"Pero alam mo kung gaano ka ka-importante, Nieve! Hindi ka puwedeng mapahamak! Hindi ka namin puwedeng hayaan na lumaban ng lumaban! Huwag ng pasaway!" Sigaw nito mula sa likuran pero hindi ko siya pinakinggan at hinarap na lang ang dalawang demonyo na nakangisi na ngayon sa akin habang nagliliyab na ang kani-kanilang mga Katana.

"Pamilyar nga ang kaniyang amoy!" Maligayang sambit ni Porneia, I smiled.

Of course my smell is familiar to them, my energy and powers.

Because I am one of them. I am also a Demon.

"Nieve." Polyphemus warning me by calling my name dangerously. Lumingon lang ako sa kaniya at ngumiti.

"Enough, Polyphemus. Ayokong nagiging pabigat palagi sa Guild natin, ayokong nagiging pabigat sa lahat ng bagay so let me fight with you. Let me prove myself that I am not just a weapon for you guys, that I am also an asset." Litaniya ko na siyang ikinatigil niya. Humarap ulit ako sa dalawang demonyo na parang naghahanda na.

They knew my father, of course. My father is one of the Demons who can control powerful fire but he was tortured, he was killed by their King in Netherworld. Punish for being mated with a non-Demon creature. Hindi puwede sa kanila 'yon, it's forbidden lalo na't makipagkaibigan sa mga anghel. Their rules are strict... and deadly.

"This is the right time to avenge not just my father, but also to avenge my mother who did nothing but to love him. There's no such forbidden love, the thing that was forbidden is changing the destiny of one's life." I seriously said, agad nagliwanag ang mga kamay ko. My hands became more cold and suddenly an immense power appeared.

"Snow Death." I murmured, suddenly the surroundings became cold, kasabay no'n ay ang nakakabinging malakas na sigaw hindi gano'n kalayo sa puwesto namin.

"The White Demon was killed! Let's do this!" I heard from Arachne.

"You can't just kill a fire with that cold power, Nieve!" Sigaw ni Polyphemus mula sa likuran pero hindi ako lumingon sa kaniya. Hanggang sa bigla na lang umulan ng niyebe, the power that I got from my Kumiho mom.

"Akala mo ba mapapatay mo kami sa ganiyang mga niyebe mo? Hindi mo alam kung sino ang kaharap mo, binibini." Philargyria stated but I didn't bother to give a care.

"My father is a Demon like you." Natigilan ang dalawa dahil sa sinabi ko at nakitang parang gulat ang kani-kanilang mga mata. I sighed deeply.

"He was the Gold Demon, who can create golden fire that can erase someone's ability." Ang kanilang gulat na mga mata ay bigla na lang naging seryoso, hanggang sa bigla na naman silang ngumisi at nagkatinginan sa isa't-isa.

"Oh, ang demonyong nilabag ang patakaran ng Netherworld. Ang demonyong umibig sa isang nilalang na hindi natin kauri... tignan mo nga naman. Buhay pala ang kaniyang anak? Buhay ang anak ni Belphegor." Nag-igting ang mga panga ko dahil sa galit, sambitin lang ng mga walang-hiyang mga demonyo na 'to ang pangalan ng aking Ama ay siyang nagbibigay sa akin ng pighati at sobrang sakit sa puso. It is like my heart was shuttered pieces by pieces because of the excruciating feeling... stabbed by many times.

"Yah!" I saw Polyphemus riding on his big roots now and suddenly a sword appeared on his right hand that made of wood. He immediately attacked the two Demons na siyang nataranta rin dahil sa biglaan nitong pag-atake. Lot of roots appeared and attack the two, hindi ko mabasa ang kilos ni Polyphemus dahil sa bilis ng mga galaw nito sa ere. Ginagamit niya ang mga ugat para makapunta sa iba't-ibang puwesto na hindi siya nahihirapan.

"Fire Doom!" Sigaw ni Philargyria and suddenly all of Polyphemus' roots was burned, pero hindi doon natitigil ang mga pag-atake niya. Lumilitaw na naman ang mga ugat galing sa lupa na siyang dahilan kung bakit umuuyog ang lupa ng kaunti, sumasabay na naman siya sa mabilis nitong mga kilos kaya hindi siya agad nahuhuli ng mga demonyo.

I smiled, he is really willing to take risk his life just for me.

"Feel my wrath." I whispered, nakita kong parang narinig ng mga demonyo ang sinabi ko kaya agad silang napalingon sa akin. Those snowflakes on the ground suddenly ignited and became a golden fire, nagulat sila do'n but before they could avoid them ay agad silang binalot nito na siyang ikinasigaw nila ng pareho.

"Attack them now!" I shouted at Polyphemus, tumango ito at agad sumugod sa dalawang demonyo. Nagawa niyang saksakin ang dalawa gamit ang dalawa na nitong espada na gawa sa ugat, they roared once again na siyang ikinalayo ni Polyphemus.

"Snow Bell!" I shouted and suddenly we heard a loud bell, umulan na naman ulit ng niyebe kaya doon na ako kumilos. Bago pa mawala ang mga gintong apoy ay agad ko silang sinakmal and scratch their chests using my paws.

I cannot use my golden fire again, it will weaken more my energy. Wielding such powerful fire can immediately drain my energy if I'll do it twice.

Nakita kong nabitawan ng dalawa ang kani-kanilang mga Katana na siyang nagpangisi sa akin, hinawakan ko ang leeg ni Philargyria para masipa ko ng malakas si Porneia. At nang matamaan ito sa mukha ay agad akong tumalon ng mataas at ni-ready ang dalawa kong binti to give the Red Demon a superkick na siyang effective naman. They both fell on the ground, having difficulties sa paghinga.

"It is our advantage now, Polyphemus. My golden fire erased their abilities... they forgot to use Katanas, hindi na nila kayang lumaban gamit ang mga sandata nila." I uttered, Polyphemus nodded and called a lot of roots again. His green eyes glowed, naramdaman ko kaagad doon ang pagdagdag ng enerhiya niya sa katawan kaya lumayo ako. Pinanuod siyang sakupin ang dalawang katawan ng demonyo gamit ang mga ugat na siyang parang naging kabaong nila.

"Is it done?" I asked, Polyphemus smiled pero nagtaka ako nang magbago ang ekspresiyon niya. Agad siyang lumingon sa likuran and there, the two Demons are now angrily looking at us. Their bodies are burning with their respective color of their fire, mas lalong lumakas ang enerhiya nila kaya agad kaming umatras.

"Akala niyo ba matatalo niyo kami? Akala niyo ba mapapatay niyo kami ng gano'n-gano'n lang? Puwes! Nagkakamali kayo!" Sigaw ni Porneia, agad nagliwanag ang mga kamay niya at lumabas doon ang asul na mga apoy.

"Be careful with that fire, Polyphemus! It can drain your energy if it touches you!" I shouted pero huli na nang bigla na lang nasa likuran ni Polyphemus si Porneia.

"Polyphemus!" I shouted, nanlaki ang mga mata niya pero bago pa siya makagalaw ay agad na siyang natumba nang hawakan ng demonyo ang kaniyang kamay. The blue fire immediately spread on Polyphemus' body that made him weak... me as well.

"Polyphemus!" I weakly called him again, the Blue Demon let him go pero kapalit no'n ay ang pag-drain ng enerhiya sa katawan ng kaibigan ko. Nanginig ako at sobrang kinabahan dahil sa nakita nang makitang hirap na hirap na itong huminga, hirap na hirap na rin ito ngayong sinusubukang tumingin sa akin.

"N-Nieve." He mouthed, suddenly, tears came out from my eyes and before those Demon could kill Polyphemus ay agad na akong sumugod sa kanila. An ice sword appeared on my right hand and a concrete shield appeared on my left, agad kong iniwasiwas ito kay Porneia. He avoided it and suddenly gave me blue fire punch but I shielded myself from his punch using my ice shield.

"You, Demons!" Sigaw ko, nilayo ko sila sa nanghihinang katawan ni Polyphemus.

"Isa ka rin sa amin, babae." Ngisi na ngayong turan ni Philargyria kaya inis ko siyang tinignan sa mga mata. A big ice arrow appeared above him na siyang ikinahinto niya, hinay-hinay siyang lumingon sa itaas. Bago pa siya makaiwas ay agad tumarak sa kaniya ang malaking palaso na siyang ikinaubo niya ng dugo.

Pero natigilan ako nang ngumisi lang ito hanggang sa naglaho ang yelong palaso ko at naging usok na lamang, kinabahan ako at kasabay no'n ay ang demonyong tawa niya. He dissolve my ice.

"Dito." Nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman ko ang hininga ng isa pa mula sa likuran ko at agad nag-teleport malayo sa Blue Demon na ngayo'y nakangising demonyo ng nakatingin sa akin.

Their energies are still the same, ganoon pa rin ang lakas ng kapangyarihan nila kaya nanghina ako. Pero kalaunan ay ngumiti na lang ako ng malungkot at napalingon kay Polyphemus na hirap na hirap ng gumalaw. Napalingon din ako sa mga kasamahan ko na hirap na hirap din sa kalaban nila. I sadly smiled.

"I trust all of you." I whispered at napatingin sa kalangitan. A tear fell down.

This is the right time to use myself, their secret weapon.

I suddenly pulled my heart out from my chest without thinking twice that made me vomit lot of blood... but I still manage to smile. I felt the pain inside me but I still manage to give the sky a sweet smile, a smile that can finally freed me.

"Nieve!" Rinig na rinig ko ang buong sigawan ng lahat dahil sa ginawa ko pero hindi ko na sila nakayanan pang lingunin. Mas lalo akong sumuka ng dugo nang makitang lumiliwanag na ang puso ko na nasa kamay ko, bigla itong umangat sa kalangitan at naglaho na parang isang bula. I smiled. Their, I can finally save them all.

********

Third Person

Malakas ang sigawan ng lahat nang makita nilang dinukot ni Nieve ang sarili niyang puso. Kasabay no'n ay ang pagliwanag ng buong katawan nito... at unti-unting naglaho. Lahat ng mga kakampi ni Nieve ay nagsiliwanagan ang mga katawan at naramdaman ang biglaang paglakas ng kani-kanilang mga enerhiya at kapangyarihan.

"N-Nieve!" Sigaw nina Arachne at Typhoeus at kitang-kita ang pagluha nilang dalawa na siyang ikinahina ng iba pa lalo na ni Ruthven na ngayo'y seryosong nagdadalamhati sa pagkawala ng kanilang malakas na sandata.

"S-She killed herself? W-Why did she do that?" Takang tanong ni Lara kay Ruthven, habang si Evergreen ay nasa lupa habang masama na itong nakatingin sa dalawa.

"She killed herself with a purpose, babe. Her soul can enhance one's energy who surrounds her... her allies will have an enhanced powers. S-She is saving us all but... by killing herself. That's why we called her... our secret weapon. She is bound to die for us."

"Nieve." Tulalang turan ni Polyphemus na kahit ang dalawang demonyo ay natulala sa ginawa ng babae.

Pero agad silang napalingon sa puwesto ni Polyphemus na ngayo'y seryoso ng nakatayo. Kitang-kita ang pagkislap ng mga mata niya hanggang sa bigla na lamang itong lumuha. Nakakuyom ang mga palad habang masama na itong nakatingin sa kanilang dalawa. Ramdam ng dalawa ang biglaang paglakas ng kapangyarihan ni Polyphemus, na parang bumalik lahat ang lakas niya at mas... nadagdagan pa ito. Kinabahan agad sila dahil dito.

"Y-You'll pay for this." Delikadong sambit nito, hanggang sa biglang nagliwanag ang buo nitong katawan. Palaki ng palaki ang liwanag hanggang sa bumungad sa kanila ang malaking Serpentes. Nagulat ang dalawang demonyo dahil sa biglaang paglaki ng ordinaryong Serpentes, nagliliwanag ang buong berdeng katawan nito at mata na ngayo'y galit na galit nang nakatingin sa kanila.

Bago sila makagawa ng atake ay bigla na lang silang hinampas ng malaking buntot ng Serpentes na siyang agad nilang ikinahina dahil sa malakas na enerhiyang bumabalot dito. Bago pa sila makatayo ay hinampas na naman sila ulit nito hanggang sa hinampas pa ng hinampas. Sa loob-looban ng Serpentes ay ang malakas na iyak at sigaw ni Polyphemus habang malakas itong umiiyak dahil sa pagkawala ng kaibigan niyang si Nieve... ang mahal niyang si Nieve.

Nang makita ng Serpentes na hindi na gumagalaw ang mga demonyo ay agad siyang lumapit dito, walang pagdadalawang-isip na hampasin ulit ito ng malaking buntot hanggang sa dumudugo na ang mga mukha nila. Sa isang iglap, kinain ng Serpentes ang dalawang demonyo na siyang dahilan kung bakit ito humiyaw ng malakas na siyang rinig na rinig sa buong paligid.

"N-Nieve." Tulalang bulong ni Arachne, habang si Typhoeus naman ay galit na galit nang nilalabanan ang dalawa pang demonyo.

Seryosong natahimik si Zachariuss at kitang-kita ni Kyogra ang pagkuyom ng mga kamao nito. Naawa siya sa mga kaibigan nito dahil sa pagkawala ng isa nilang kaibigan, ni kahit si Kyogra at ang iba pa ay nasaktan dahil sa pagkitil ni Nieve sa kaniyang sariling buhay para lang mabigyan sila ng enerhiya at lakas.

"Nieve." Bulong ni Polyphemus na ngayo'y nasa anyong tao na niya. Napaluhod siya sa naiwang mga niyebe at nanghinang napahiga doon. Kaharap niya na ngayon ang kalangitan na hindi niya alam kung ito ba ay maaliwalas, o madilim dahil sa mga luha na nasa kaniyang mga mata.

"Nieve." Tawag niya na naman dito at nagbabaka-sakaling biro lang ang lahat... na panaginip lang ang lahat ng nangyari. Pero ilang minuto ang lumipas ay walang Nieve ang lumapit sa kaniya, wala ng Nieve ang nakangiti sa kaniya ng matamis... at wala ng Nieve na siyang magbibigay sa kanila ng saya.

"N-Ni hindi ko man lang nasabi na... mahal kita."