Alam kong lahat tayo ay naranasang magpaalam at iwan. Either the two ay masakit at ang hirap tanggapin kung minsan.

Marami sa atin ang nahihirapang sabihin ang salitang "goodbye o paalam" kahit na minsan sa iba ay napakadali lang.

Pero minsan kailan ba mahirap sabihin ito?

Sometimes when you were already used to it, the situation or the people you've been with.

Para sa akin most of the the time napakahirap ito bigakasin o sabihin. Napakahirap tanggapin at mag-adjust sa mga bagay na bago nanaman sa akin.

Kailan ba ang first goodbye na siyang nagpaiyak at nagpalungkot sa akin?

Una is kapag nagbabakasyon yong mga pinsan ko tuwing pasko, masaya ako na kasama sila. May kasiyahan at picnic kasi kapag meron sila. Kaya mangiyakngiyak ako kapag umuuwi na sila sa manila.

Next is yong mga aso ko, tuta palang kasi sila inalagaan ko na sila. Ako ang nagpapaligo at nagpapakain hanggang sa lumaki na sila. Until dumating yong araw na magkasunod silang napilayan. Buti sana kong hanggang ganon lang. Naging mailap sila sa tao at maging sa akin. Dahil noong makita kong nahihirapan silang maglakad ay nilapitan ko sila pero nakaready silang mangagat dahil natatakot na nga sa tao, yong kapitbahay kasi namin ang naging dahilan ng pagkapilay niya, kahit ganon nilapitan ko parin siya at yinakap kaya nakagat ako ng aso ko sa panga pero after non winawagayway na ulit niya yong buntot niya parang nagsosorry ito sa nagawa niya. Pero soon namatay na sila.

Since non hindi na ako nag-alaga ng kahit anong hayop except nitong nakaraang buwan lang noong inalagaan ko yong pusang gala, at may pangalan ito siya si aubrey. The same thing happened namatay din siya kasi pinalaban naman siya sa ahas para lang sa katuwaan nila. Umiyak talaga ako ng sobra noong kinaumagahang hindi ko na siya mahanap dahil nga patay na siya.

At marami pang iba, gaya ng pag-alis ng bestfriend ko papuntang bikol, yong isa naman nagmigrate na sa canada.

Alam kong sa iba maaring mas malala pa.

That's why napakahirap sabihin ang salitang ito. Kasi nga hindi natin alam kong makikita pa ba natin ang mga situation o taong nakasanayan na natin

Kung pagpipiliin ako ng position, yong umaalis o yong naiiwan, ang pipiliin ko ay yong umaalis, dahil alam kong may choice pa ako kapag nasa postion akong yon dahil pwede akong bumalik. Pero kapag ikaw kasi ang naiwan, hindi mo na alam kong babalikan ka pa o hindi na.

Alam kong after this sunday (dec. 18, 2016), I only have one sunday left to stay and be with sa mga taong nakasanayan ko na dito sa church. Malilipat na kasi ako ng ministry assignment.

I am of course aware kung paano ako nahirapan noong una lalo na sa pagbibisita ng mga kabataan. But with the help of God, I had overcome all my fears and doubts.

Philippians 4:13 " I can do all things through Christ who strengthens me."

Isang taon na ako dito, and I am thankful sa mga experiences although mahirap but It is worth it naman kahit papaano.

Kasi hindi naman ako pinabayaan ng Diyos sa kabila ng iba't-ibang ugali na aking nakasalamuha dito. Naranasan kong mapahiya, masagad ang aking pasensya, maiwan sa ere at magpakasuperman, pero syempre we all know that it is all part of our life as servant of God.

Psalm 37:35 "I was young and now I am old, yet I have never seen the righteous forsaken or their children begging bread."

At totoo naman ang sinasabi ni haring David dito.

This time I am the one who will say goodbye o ako yong aalis. I know na ginusto ko din to, I need to face my decision. At hindi naman siguro sinagot ng Diyos ang panalangin ko kung hindi niya ito will.

I love everything that I have already used to be in this church, the youth and the children I teach and lead.  I hope it was remained in their mind especially in their heart.

I know God will provide for them, workers para maipagpatuloy ang mga bagay na nasimulan na.

Everything is in God's plan. I don't have to worry about them.

Isn't God? You will make a way for them and for me! And for everyone even you who is reading this right now. God is in control of our life.

Kaya kahit nakakatakot at nakakalungkot man ang maggoodbye lagi nating isipin na God has something better for us. God has its own purpose.

One thing sure is God's plan is reliable!

Jeremiah 29:11 "For I know the plans I have for you declares the Lord, "plans to oroper you and not to harm you, plans to give you hope and a future."

Keep trusting God!! And let his will be done in our life!!