Nasabi ko na sa mga nakalipas na chapter ng librong ito na buntis ako sa pangalawa kong anak. 

And I guest I am here again because writing helps me overcome blues of motherhood.  It is a way I can express myself at the same time I get to understand myself well. 

Today,  I want to share my birth story to my second baby,  Nyah.  Pronounced as Ny(My) -ah means purpose or goal.

Backpain started at sunday March 19, 2023 and it goes on until March 22, wednesday.  So on March 21, I decided to have my check up earlier instead of going thursday,  dahil yun talaga ang sched ko. 

I was checked out by the doctor and still my cervix was not yet opened.  I have the feeling na gusto ko ma-check nila ako ng maigi,  pero syempre sila yung doctor and they knows what they are doing.  For my sanity,  I requested to have ultrasound,  and sabi ng doctor kahit daw sa pagbalik ko ng after two days,  sa thursday. 

Pag-uwi ko,  eksakto mayroon yung kaibigan ko na nanganak and naemergency CS dahil Oligo (Means Amniotic fluid is not enough)  and nakatae na yung baby nila.  Dahil doon mas lalo ako nag-alala and they suggested me na pumunta ng other hospital to consult baka masigurado yung safety namin ni baby dahil to my Zechariah, dry labor din ako, Oligo din.  Nakinig ako sa kanila,  and I never intended to insult the doctors kung saan ako galing,  I came there because I am worried baka nga pwede na nila ako i-admit there and monitor my baby.  And then yun na nga pumunta kami,  ginawa lahat ng sinabi nila laboratory and ultrasound.  Nagtagal ako sa untrasound dahil yung first na ultrasound ko doon is 4.6cm yung amniotic fluid ko which is I am Oligo na pero tinawag nung nag-uultrasound sa akin yung mas head sa kanya and inulit yung ultrasound ko at 5.6cm na yung amniotic fluid ko.  I was very worried at that,  thinking na okay pa kaya yung baby.  Then noong time na i-assess na ako ng doctor,  interview niya ako nasabi ko galing ako sa ganitong hospital and so on.  I was there because because it was already past my due date march 13 and I am very worried sa baby ko.  Pero ang naging dating sa kanya,  I don't trust doctors,  she maybe insulted and even told me na 'yung mga ganito pinefacebook. ' Nanginginig na ako that time nararattle, I was not intended to insult them.  Kaya nung tapos na niya gawin yung dapat niya na gawin sa akin,  she explained to me na normal ang lahat sa baby ko.  I even mention sa amniotic fluid ko,  and about my last birth story na dry labor ako.  But she keeps saying,  normal ang lahat.  And I actually cried in front of the doctor, and told her na pumunta ako doon dahil bilang nanay nagwoworry lang naman ako sa baby ko.  Then she told me,  na understandable naman and asked me if saan ako maadmit,  if doon o sa hospital na pinanggalingan ko.  Sabi ko sa dati nalang dahil mas malapit,  and that time I am already 2cm dilated.  She even told me na magdrama nalang daw ako doon na sumasakit na yung tyan ko para i-admit na nila ako.  Pero syempre hindi ko ginawa yun dahil nahihiya naman ako.

Deretso nga kami doon,  pinakita ko yung ultrasound ko and I even explained nanaman sa nurse about my amniotic fluid,  hoping na i-admit na nila ako kagaya noon sa region 1 at bigyan na ako ng pampahilab.  Kasi nga baka di ko nararamdaman yung labor.  The nurse assisted me to the labor room and another nurse check me at 2cm dilated parin ako. And I was told to go home muna at bumalik nalang kaoag sumasakit na.  Yung asawa ko that time pinapagalitan niya ako,  keep asking me if sinabi ko daw ba,  sinabi ko naman doon sa nurse na unang nagcheck sa akin and expected him to explain it sa nurse kung saan niya ako finorward at dahil nga sa experience ko sa Tayug nahiya na akonh masabi sa loob kasi baka may matrigger nanaman ako. 

Then we went home and naglakad lakad pa ako ng ilang minuto,  squat and so on para lang maglabor na ako soon.  Pinapakiramdaman ko yung sarili ko if may sumasakit na.  Around midnight nakatulog na ako and wake up at 5am at napabalingkwas ako dahil di ko na namonitor yung sarili ko,  deretso ako sa Cr and yun na nga blood coming out in my private part at hindi naman marami.  I immediately woke up my husband and told him na bumalik na kami ng hospital at wala pa nga akong nararamdamang sakit but I am already worried sa baby ko.  Then chineck ulit nila ako doon,  2cm parin and then told me na magpalaboratory muna.  I requested na magpaultrasound ako and sabi nila itong ultrasound mo kahapon lang naman. Mabait naman yung nagcheck sa akin at pinigyan niya ako ng referral for ultrasound.  Then ginawa ko lahat yun,  nakabalik na kami ng around 11am at dumiretso ako doon sa nurse and pinakita yung ultrasound ko na 3.7cm nalang yung amniotic fluid ko at Oligo na.  I was immediately given intensive care and was even asked na bakit ganung oras lang ako pumunta,  I told them na kagabi galing ako doon and even explain doon sa nurse about my amniotic fluid. 

The nurse was so kind and helped me through the way,  pinunta niya ako sa doctor to consult about my situation,  tinurukan na ako ng pampahilab and immediately naramdaman ko na yung sakit and was told also na kapag di pa bumukas masyado yung cervix ko i-C-CS na ako kasi nga matutuyuan si baby at magcocause ng iba't-ibang infection.

3pm,  yung pain super duper sakit na.  Hindi na ako makalakad at makasquat.  Hindi ko na alam kung anong gagawin ko,  tatayo,  uupo,  hihiga.  And stil at 3pm ay 3cm parin.  I was tease to cry, Yep I am praying na mainormal ko si Nyah and mas takot akong ma-CS.  Pero that time,  3pm na and parang walang nangyayari,  I begun convincing and accepting na okay,  ma-CCS na ako.  Para sa baby ko,  I have to face my fear. 

Hindi ako iniwan ng nurse and even convinced me na manonormal ko ito at tutulungan niya ako to push yung baby ko.  Kahit noong out niya na,  ibinilin niya ako sa kasama niya and explain my situation.  I was so thankful to God for her life. 

Then around 4pm chineck ulit nila ako and praise big praises to God dahil 6cm na ako,  biglang balik ng hope ko na kaya kong i-normal si Nyah. 

Then ang bilis na ng nangyari I cannot hold the pain anymore and pinapunta na ako sa delivery room and check again.  8cm and nasabihan pa akong very good. Pero medyo mataas pa si baby so pinababa ako at pinagsquat I cannot even complete 3 squat nafifeel ko na yung baby ko na palabas na and the yun na nga pinahiga ako ulit at lumabas na si Nyah. 

The nurses and midwife were so kind.  Nagpasalamat ako sa kanila after giving birth to Nyah at kahit palabas na ako papunta sa ward.  I was so so thankful to God for all tbe people na ginamit niya to strengthen me. 

My past trauma,  nawala na lahat yun.  Everything went well na after that,  and still very thankful and grateful to God 🥰😇

I our fight, throughout our trouble God is with us and He is always good and faithful.