Απελπισία.Θάνατος.Όλα συνδεδεμένα μεταξύ τους,σωστά?Κατά κάποιο τρόπο,ο θάνατος προκαλεί απελπισία και η απελπισία θάνατο.

Είχαν γίνει ομάδες ξανά,κανένας δεν ήταν ασφαλής,γι' αυτό απαγορεύοταν να αφήσουν το ζευγάρι τους.Η Κουιν ήταν με τον Νόα,η Μπρίτανι με τον Σαμ,η Σαντάνα με τον Μπλέιν,ο Ράιντερ με την Μάρλεϊ,η Κίτι με τον Άρτι,ο Τζέικ με τον Κερτ και τέλος η Μερσέντες με τον Μάικ.

Η Μερσέντες ένιωθε κάπως άβολα με τον Ασιάτη.Οι δυο τους παρέμειναν ήσυχοι όπως περπατούσαν.Οι οδηγίες του Σαμ ήταν ξεκάθαρες:Έπρεπε να πάνε στην καφετέρια και να βρουν προμήθιες σε περίπτωση που η αστυνομία ερχόταν ξανά την Δευτέρα.

Αν φυσικά δεν πεθαίναν μέχρι τότε.

"Πολύ ήσυχη είσαι"η φωνή του Μάικ την τρόμαξε αφού δεν τον είχε ακουσει για χρόνια.Προς υπεράσπιση της,δεν ήταν και φίλοι.

"Δεν το συνηθίζεις"συνέχισε να εξήγει αρνώντας να την κοιτάξει"είναι περίεργο"

"Εγώ,να,πίστευα πως δεν θέλεις να μιλήσουμε"του απάντησε σκεπτική"Αλλά ελπίζω να σε κάλα πάντως."

"Ευχαριστώ αλλά μην ανησυχείς για 'μενα"οι λέξεις του την ξάφνιασαν.Ο Μάικ ήταν τρομερά ερωτευμένος με την Τίνα,γιατί δεν ήταν συντετρημένος?"Δεν είσαι στεναχωρημένος?Ήταν η αγάπη της ζωή σου"

"Tο ξέρω,απλά ανησυχώ περισσότερο για το πως θα βγούμε από 'δω"απάντησε γρήγορα.Η Μερσέντες άρχισε να έχει υποψίες και το γεγονός ότι λάτρευε Criminal Minds δεν βοηθούσε.

Δεν έβγαζε νόημα,σωστά?

Πώς δεν αντιδρούσε στον θάνατο της αγάπης του?

Δεν ήξερε πως ένιωθε και δεν ήθελε να μάθει.Αλλά ήξερε πως αν πέθαινε ο Σαμ,σίγουρα δεν θα αντιδρούσε έτσι.

Λες να είναι αυτός ο δολ--

Στάματησε να σκέφτεται καθώς αντίκρισε την πρώτη της αληθινή αγάπη.Αυτή που έβαζε όλες τις άλλες στο περιθώριο.

"Κροκέτες"ψιθύρισε και τράβηξε τον Μάικ μέσα στην καφετέρια.

"Μην τα τρως αυτά!Ποιος ξέρει πόσο καιρό έχουν εδώ πέρα!"Ο Μάικ την συμβούλεψε.

"Λεπτομέριες!Οι κροκέτες είναι κροκέτες,τι να κάνουμε?"

"Θα το μετανιώσεις μετά"γέλασε αλλά η κοπέλα τον αγνόησε και άρπαξε μια κροκέτα.

"Έλα ας πάρουμε μερικά πράγματα"του είπε αφού έφαγε λίγο από τον τηγανιτό παράδεισο και άρπαξε μερικά μπουκάλια με νερό.

Συνέχισαν να προχωράνε και η Μερσέντες ένιωθε βαριά.Ειχε υδρώσει και ο λαιμός της έκαιγε.

"Σέντες?Είσαι καλά?"το αγορι ρώτησε και έσκυψε να την πιάσει αφού έχασε την ισσοροπία της.Πάλευε για κάθε ανάσα και τα μάτια της είχαν κιτρινίσει αφού οι πνεύμονες της είχαν πάθει βλάβη.

Ολα έβγαζαν νόημα την τελευταια στιγμή.Ίσως δεν ήταν τρελή.Ισως ο τύπος που δεν περίμενε κανείς να ήταν ο δολοφόνος.Άσε που της είπε πως θα το μετάνιωνε αν έτρωγε.

Η όρασή της ξαφνικά θόλωσε.

Το φως δεν ήταν άσπρο μα κόκκινο σαν αίμα.

Ίσως ήταν στην κόλαση.

Ο Μάικ δεν την κρατούσε πια,μπορούσε να τον διακρύνει ελάχιστει.Όταν άνοιξαν τα μάτια της για τελευταία φορά είδε αίμα.

Πολύ αίμα.

Επρόκειτο να πέθαινε...

Όπως όλοι τους...

Γιατί κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ποιος ήταν ο δολοφόνος...