Chapter 23 - Finally in his arms

~

PAKIRAMDAM ni Roxsan ay nahigit ang kanyang hininga ng muling masilayan ang lalaking mahal niya. Oh God! He's here. Falcon is actually here to save them. God! Miss na miss na niya ang binata kaya ng makakuha siya ng pagkakataon, tinawagan niya ito gamit ang numero ng isa sa mga taohan ni Lizana. Hindi nga siya nagkamali na ite-trace siya ng binata.

Oh God! She wanted to hug him, to kiss him and tell him how much she missed him. Eto na yun! Eto na yung matagal na niyang inaabangang mangyari sa loob ng dalawang taong lumipas.

Napayakap siya ng mahigpit sa dalawang bata sa kanyang braso bago bumaling ng tingin kay Ava na titig na titig kay Sean.

Ito ang unang pumutol ng tingin at saka binalingan siya ng tingin. Ngumiti ito ng mapait bago ito tumango ng marahan. Binibigyan siya ng senyales na sumama na sa mga torturers.

Lizana's part is not her story to tell but honestly, sa loob ng dalawang taong nakalipas hindi siya at ang mga anak niya ginawan ng masama ni Lizana. She's actually happy with twins-Freed and Francesca.

"Lizana.." she whispered.

Napansin niya ang mariing paglunok nito. "Go!"

Hindi naman na niya pinigilan pa ang sarili niya at nagmadaling lumapit sa lalaking kay tagal niyang nangulila. God! Sinalubong siya nito ng mainit na yakap.

"God! You're here. You're real." Umiiyak na sabi ni Falcon.

Maging ang mga luha niya ay nag uunahang pumatak mula sa kanyang mga mata. Bumaling ng tingin si Falcon sa dalawang batang buhat buhat niya bago kinuha si Francesca sa kanya.

Hinaplos nito ang mukha ng bata. "Oh God! They grew up fast! They're twins."

Kumikislap ang mga mata nito sa sobrang saya. Maging siya naman ay hindi makapaniwalang nahanap sila ni Falcon at ng mga ka-grupo nito.

Tinawag ni Falcon ang mga taohan nito para bantayan muna sila saglit.

"We need to put an end with this. Stay behind my love." Anito at inangkin ang kanyang labi.

Bumadha naman ang pag aalala niya para kay Lizana.

Akmang pipigilan niya si Falcon ng lumapit na ito sa mga kagrupo nito at pinalibutan nila si Lizana habang nakatutok ang baril nila dito.

Bagsak na lahat ng mga taohan ni Lizana maliban nalang sa pilotong nagpapalipad ng chopper.

MAHIGPIT ang hawak ni Falcon sa baril niya. Handang handa na niyang barilin si Lizana. Wala siyang pakialam sa mga nangyayari ngayon ang importante ay mapatay na niya ang babaeng kaharap nila ngayon ora mismo. Kung kailangang makipag unahan pa siya kay Master Demon sa pagpatay sa babaeng ito gagawin niya.

"This is your end Lizana Aviona or should I say Ava Diosdado?!" Tiim bagang na ani Demon.

Nakita niyang nag iba ang ekspresyon ng mukha ni Sean. Hindi niya alam kung ano iyon pero hindi na niya pinansin.

He's going to shoot her.

Malakas na tumawa si Lizana kasabay noon ang pagtulo ng luha nito. "Go on! Shoot me! Sabay sabay kayo para siguradong patay ako. I want to end this! At least makakasama ko na ang mga kapatid ko." Sigaw nito habang umiiyak.

Hinanda na niya ang hintuturo niya sa gatilyo ng baril. Titig na titig siya kay Lizana. Mamatay ka.

Akmang kakalabitin na niya ang gatilyo ng baril ng tumakbo si Sean papunta kay Lizana at niyakap ito ng mahigpit.

"What the fuck?!" He hissed.

"Sean! Anong ginagawa mo?! Tanginang 'to!" Ross.

Halos sabay sabay nilang ibinaba ang mga baril nila. He don't know what the hell is happening. Bakit niyayakap ni Sean ang kampon ng Satanas na iyon.

"Sean Swavory!!"

Natahimik sila ng isigaw ng Master nila ang pangalan ni Sean. Dahan dahan namang kumawala si Sean sa pagkakayakap sa dalaga.

"What the hell is this?!" The Demon was gritting his teeth, angr covered his eyes. "Enlighten me."

Umiling naman si Sean. "I'm sorry but you can't kill her."

Aalma sana siya ng bigla nalang silang makarinig ng putok ng baril kasabay noon ang pagbagsak ng katawan ni Sean. Hinila ng taohan ni Lizana ang dalaga papasok ng chopper hanggang sa tuloyang nakatakas ang babae.

Holyfuck! Si Sean!

Kaagad na dinaluhan nina Ross at Caleb si Sean. Binuhat ng mga ito ang binata at nagmadaling isinakay sa sasakyan.

Siya naman ay nilapitan ang mag iina niya na nasa loob na din ng sasakyan niya.

"Anong nangyari?! Bakit may tama si Sean?!"

He sighed. "Nabaril siya ng taohan ni Lizana."

Bumadha ang pagkabigla at pag aalala sa mukha ng babaeng mahal niya. "Oh God! Ava will freak out with this."

Napakunot naman ang noo niya sa narinig. "What do you mean?!"

Umuling na lamang ang dalaga. He smiled, at muling niyakap ng mahigpit ang babaeng mahal niya.

HANGGANG NGAYON hindi pa din maipaliwanag ni Falcon ang saya na nadarama. Goodness! Nandito na ang mag iina niya sa tabi niya and the fact that he has a twin made his heart jump in overwhelmed. God! They're real.. They're here.

Pinagmasdan niya ang mahimbing na natutulog niyang kambal. Malalaki na ito, hindi pa man sila gaanong nakakapag usap ni Roxsan tungkol sa kambal pero ngayon palang ay nalulungkot na siyang isipin na wala siya sa tabi ng ina ng mga ito ng isinilang ang kambal.

Freed and Francesca..

His sweeet little angels.

His reasons for leaving..

His everything..

But they wouldn't complete if Roxsan is not around.

"Falcon.."

That familar angelic voice woken up his heart. His Roxsan..

Lumingon siya dito at saka nginitian ang dalaga bago muling ibinaling ang tingin sa kambal.

"They look like you, right?" Ani Roxsan na naupo sa kama.

He smiled. "I love you."

Damn! Yung saya niya, nag uumapaw. Hindi niya mapigilang maging emosyonal dahil sa mga nangyayari. Good God! Hindi na niya hahayaang mawala pa sa paningin niya ang mag iina niya.

Napapikit siya ng haplosin ni Roxsan ang kanyang pisngi.

"Akala ko hindi na kita makakasama pa, akala ko tumigil ka na sa paghahanap sa amin ng mga anak ko, akala ko napaniwala ka na nilang patay na kami. Mahal na mahal kita Falcon, sagad iyon hanggang kaluluwa ko. Hindi ko na kayang mawala ka pa sa buhay ko." She was actually crying while saying those.

She put her forehead over his and cupped his face gently.

"I am so much inlove with you, Falcon."

He then wiped her tears. "You don't need to cry my love, I will never ever let you nor our twins away from each others arms again. I want to say sorry for being so irresponsoble but I promise you, it'll never happen again. I love you so much Roxsan Santos."

After that he claim her lips and gave her a warm passionate kiss.

Hindi na niya hahayaang mawala pa si Roxsan sa tabi niya.

"ONE YEAR old na ang kambal last month. Hindi ko akalaing kakayanin kong mag isa." Habang sinasabi iyon ni Roxsan hindi niya maiwasang sariwain iyong mga panahong nasa kamay sila ni Lizana.

Nakakalungkot at the same time naging panatag ang loob niya dahil alam niyang hindi titigil si Falcon hanggang sa mahanap sila. Hindi naman siya nagkamali dahil ngayon narito na siya sa piling lalaking mahal.

Iyong dalawang taong pangungulila nila sa isa't isa. Naibsan iyon sa loob lamang ng ilang oras nilang pagkikita. Yakap at halik lang sapat na iyon para sa kanila.

Hinalikan ni Falcon ang tuktok ng kanyang ulo. Kasalukuyan kasi silang nasa balkonahe ng silid nito habang natutulog naman ang kambal sa loob.

"I'm sorry for not being there. I'm sorry my love, I really do. Kung hindi sana ako nagpabaya noon sana ay naroon ako sa tabi mo noong mga pahanong kailangan niyo ako ng kambal." He cussed. "Damn it! Even in their first special day I am not there to hug and kiss them."

Inihilig niya ang kanyang ulo sa balikat ng binata. "You may be not there with us but in our hearts you'll always there with us."

"Damn! Mahal na mahal kita Roxsan."

Napangiti siya sa narinig. Ngayon, alam niyang wala na siyang pag aalinlangan sa nararamdaman niya at alam niyang ganoon na din si Falcon. Pareho na nilang naibaon sa limot ang malupit at maduming nakaraan. Napatawad na nila ang isa't isa at alam ni Roxsan na tapos na ang mga matitinding pagsubok para subokin ang nararamdaman nila sa isa't isa.

Hinarap niya ang mukha kay Falcon at binigyan ito ng mabilis na halik sa labi.

"Mahal na mahal din kita."

Ang dami na nilang pinagdaan at hindi akalain ni Roxsan nasa bisig din pala siya ni Falcon uuwi. God! They're match made in haven.

Alam niyang unang gabi palang na nakapiling at inangkin siya ng binata, alam niyang iba na. Goodness!

"I am so damn much inlove with you Roxsan. I may not be that romantic prince charming every girls dream, I have my own flaws but please allow this man in darkness to be with you forever. Please let me change your surename. Marry me, Roxsan."

Hindi mapigilan ni Roxsan na maiyak. Ito na yun, ito na yung hinihintay niyang mangyari, ang maangkin ang buong pagkatao ni Falcon maging ang apelyido nito.

She sobbed. "Yes! Oh, God! This is a dream come true." Tinitigan niya ito at sinapo ang pisngi. "I love you Falcon and Yes, I will allow you to change my surename as yours."

God! She's finally back in his arms.

**

A/N: Epilogue next. BES: Oshiri Updated. Gusto kong malaman niyo na si Oshiri Oquendo ang favorite Master piece ko sa lahat. At dahil patapos na din ang first Gen ng EET sana suportahan niyo po ako sa BES ko. Maraming salamat torturers.

PS: The posting if second generation is right after I completed the three of seven books of BES: Fioreid, Oshiri, Rendox, Trevor, Elfried, Zamuel and Andrius. And the first batch of Second generation will be, C.A, Aiszel, Hellion, Blue, Freed, Rocky and Sean's eldest. Keep on supporting guys. Hugs and kisses <3