17 september 2015
Stefan Wilson

Nog iets minder dan 30 uur en dan zijn we weer een slachtoffer kwijt. Ik zeg dat nu want ik heb totaal geen idee waar ik moet zoeken. Misschien had de commissaris wel gelijk en ben ik gewoon nutteloos. Neen, niet zo denken Stefan, je zal het wel vinden maar we hebben hulp nodig maar van wie? Wie kan er me helpen, ik zette het nieuws aan en het bedrijf 'Porter nv' was weer eens op het nieuws.

Ik moet zeggen, ik heb bewondering voor die 22 jarige knul die op zo'n jonge leeftijd het bedrijf van zijn moeder die overleden is heeft voortgezet. Die moeder hoe noemde ze ook al weer, want die achternaam komt me bekend voor. Jane Porter, juist, het eerste slachtoffer van Black Shadow. Het eerste slachtoffer van Black Shadow! Dat is het, ik heb zijn hulp nodig, hij kan me misschien helpen met deze zaak.

Ik pakte mijn jas en men autosleutels en haastte me snel naar het advocatenbureau. 'Kan ik met meneer Porter spreken alsjeblieft', zei ik tegen de receptioniste die me nu van top tot teen aan het bekijken was. 'Inspecteur Wilson, diegene die nu aan de macht staat voor de verdwijningen van Black Shadow, ik heb vernomen dat zijn moeder het eerste slachtoffer was en wil hem een paar vragen stellen.' Ze knikte en pakte de telefoon, ik denk dat ze naar hem belde. 'Meneer Porter kan je nu ontvangen, let wel op hij is in een niet zo goede bui vandaag.' Ik knikte en wierp snel een bedankje en baande me een weg naar zijn kantoor.

Eenmaal aan zijn kantoor klopte ik aan. Ik hoorde een "binnen" mompelen en ging naar binnen. Ik werd meteen verwelkomd met de geur van koffie, inkt en zweet nou precies hoe ik het verwacht had. Ik ging voor hem gaan zitten en ik bestudeerde hem eens, hij leek niet echt op zijn moeder. Zij was blond en had donkerblauwe ogen en hij heeft krullend zwart haar en licht blauwe ogen, maar toch zie ik enkele gelijkenissen zoals de neus en de mond. Oké ik was misschien een beetje aan het staren, maar die ogen hadden me gevangen genomen.

Hij kuchte en ik werd meteen weer in de werkelijkheid getrokken. Ik mompelde iets als een "sorry" en herstelde me volledig. 'Oké waarvoor ik kwam, ik heb onderzoek gedaan naar Black Shadow, ik zit nu aan het hoofd van die zaak en wou u een paar vragen stellen over je moeder, het eerste slachtoffer ben ik correct?' Hij knikte en weer werd ik meegezogen in die ogen, ik kuchte en ging verder. 'Weet je of je moeder last had van een stalker voordat ze was ontvoerd door Black Shadow?'

Carl Porter

Ik had geen oog toegedaan vannacht, ik heb uren zitten lezen. Maar ben geen stap verder geraakt, ze spreekt in een codetaal volgens mij. Eerst heeft ze het over een jaloerse man dan over een zaak waar ze verloor voor iemand die ze kende. Dan heeft ze het over mijn vader dat het een klootzak is die ze nooit had willen leren kennen. Maar één ding heeft ze duidelijk vermeld, ze had last van een stalker de laatste dagen voordat ze ontvoerd was.

Ik ben verveeld en vermoeid naar het kantoor gegaan, als ik geen leidende functie zou hebben zou ik me ziek hebben gemeld maar helaas. Ik ging aan mijn bureau zitten waar er verschillende dossiers lagen die geklasseerd moeten worden. De meeste hadden we gewonnen maar toch soms verliezen we ook. Maar dat zijn echt de echte misdadigers die sowieso een straf krijgen, wij proberen zo een min mogelijke straf maar iedereen weet dat dat niet altijd zo gemakkelijk gaat.

Opeens ging de telefoon, blijkbaar staat er een klant voor de deur. Jippie, wat heb ik er zin in, ik hing in mijn stoel en zei tegen mijn secretaresse dat hij mocht komen. Ik hoorde een geklop en liet hem binnen en daar stond geen klant maar de politie. Wat moet hij hier doen, moest hij niet naar Black Shadow opzoek gaan.

Hij staarde naar mij, en dat is het enigste wat ik haat. Mensen die staren, hij keek heel de tijd in mijn ogen en ik verdronk ook in de zijne. Groen, prachtig groen, oké dit groen wordt mijn nieuwe kleur. Ik kuchte en hij herstelde zich maar toch hij bleef me in de ogen kijken. Intimiderend.

'Sorry', hoorde ik hem mompelen, hij herstelde zich en begon te spreken. 'Oké waarvoor ik kwam, ik heb onderzoek gedaan naar Black Shadow, ik zit nu aan het hoofd van die zaak en wou u een paar vragen stellen over je moeder, het eerste slachtoffer ben ik correct?' Ik knikte, daarover gaat het dus. Willen ze nu wel mijn hulp, wat is er veranderd? 'Weet je of je moeder last had van een stalker voordat ze was ontvoerd door Black Shadow?'

Ik keek hem nu doordringend aan en hij verzette zich in zijn stoel. Blijkbaar ben ik ook intimiderend voor hem. 'Waarom zou ik u dat vertellen meneer', vroeg ik nog steeds kijkend naar elke move die hij maakt. 'U zou me daar enorm mee helpen, misschien staat daar iets in wat ons een stap verder zou kunnen helpen.' Hij keek me nu ook terug in de ogen aan. Ik knikte, ik weet niet of ik hem dat moet vertellen misschien is hij Black Shadow. Je kan nooit voorzichtig genoeg zijn tegenwoordig.

'Alstublieft meneer Porter, ik zit echt vast en het volgende slachtoffer wordt vermoord binnen 27 uur', hij leek nu echt hopeloos, ik nam de stap en nam hem in vertrouwen. Ik hoop dat hij mijn vertrouwen niet schaad. 'Ja, ze werd lastig gevallen de dagen voordat ze ontvoerd werd. Maar meer weet ik ook niet, verder kan ik u niet helpen, het spijt me', zei ik. Hij knikte. 'Toch bedankt, als je toch nog iets weet je kan me altijd bereiken, hier heb je mijn kaartje.'

Ik bekeek het kaartje, inspecteur Wilson dus. Ik knikte naar hem, en begeleidde hem naar de deur. 'Dat zal ik doen inspecteur', zei ik terwijl we ondertussen aan de deur stonden. 'Alstublieft noem me Stefan', zei hij met een glimlach. Stefan Wilson dus, past wel bij hem. 'Tot ziens Stefan.' 'Tot ziens Porter', zei hij en hij verliet eindelijk mijn kantoor. Had ik al gezegd dat hij intimiderend is, maar man wat is hij intimiderend.

Ik ging terug aan mijn bureau zitten en nam het dagboek er weer bij. Ik moet sneller lezen, ik moet meer achterhalen. Enkel zo kan ik andere mensen helpen. Tiffany heeft dus geen tijd meer, maar ik kan de rest helpen ja dat ga ik doen. Ik ga samen met hem Black Shadow eindelijk inrekenen.

Weer een geklop op de deur. 'Kom binnen.' Is Stefan misschien iets vergeten? Niets, niemand kwam binnen. Had ik het nu zo slecht gehoord, iemand klopte toch op die deur? Ik rechtte me, verstopte het dagboek en ging naar de deur en opende hem. Niemand enkel een nota met enkel 1 zinnetje erop.

Als je nog verder gaat, zal ik je ook moeten pakken Carl Porter, laat het met rust, laat het los, je krijgt je moeder er toch niet terug mee. -BS

Hij is hier geweest, alweer. Hij weet dus dat ik het dagboek heb, en hij bedreigt me.