Hoofdstuk 4
Carl Porter aka Benedict Cumberbatch
12 september 2015
pov Carl Porter
Ik loop door de straten op weg naar kantoor. Ja ik ben een zakenman maar de meeste kennen me door mijn advocatenkantoor "Porter nv" het was eerst mijn moeder haar bedrijf maar na haar dood heeft ze het bedrijf nagelaten voor mij. Toen ik 18 was ben ik meteen gestopt met school en heb me volledig gericht op het bedrijf. Ik ben slim dus ik kan dit wel.
Nu zeg je waarschijnlijk hoe kan een puber van 18 zo een groot bedrijf leiden. Nou ik moet toegeven in het begin was het allesbehalve gemakkelijk, iedereen maakte het me moeilijk. Ze wouden niet naar me luisteren, ze wouden niets met me te maken hebben, ze wouden men moeder terug. Maar hoe graag ik ze ook zou terug gewild hebben, dit kan niet. Ik mis haar verschrikkelijk.
Hoe is ze omgekomen, laat ik eerlijk zijn. Ik heb geen idee, op een dag was ze weg en toen zeiden ze me dat ze is vermoord door een of andere moordenaar en dat ze ook niet is teruggevonden. Ze wisten het door een brief, hij noemde zichzelf Black Shadow, jaren gingen er voorbij en elke twee jaar verdwenen er weer meisjes en telkens werden ze ook nooit meer teruggevonden ook na hun dood niet meer.
De ouders hebben me al vaak ingeroepen voor hun te helpen in een rechtszaak tegen de politie, maar steeds zeg ik hun hetzelfde. "De politie kan er niets aan doen, en niet enkel heb je dan emotioneel verlies maar ook een financiële kost want de politie wint altijd. Zijzelf kunnen er ook niet aan doen, ze doen hun job maar Black Shadow is en blijft een raar geval."
De meeste worden dan boos en vervloeken mijn bedrijf, maar hé ik probeer ze ook enkel te helpen. Een rechtszaak tegen de politie loopt toch altijd slecht af voor diegene die de rechtszaak aangaat. Dit is nou eenmaal geweten, tegen mijn tegenzin ook in. Want ik heb mijn moeder ook verloren, ik weet hoe het voelt.
Ik probeer ze wel op een andere manier te helpen, door hun emotionele steun aan te bieden. Ja, ik help de ouders om hun verlies onder ogen te zien en het een plek te geven. Ik begrijp hun als geen ander, ze weten het van mijn moeder. Wie weet het nou niet, zij was de eerste en zij was maandenlang het onderwerp op het nieuws. Dat hielp me niet, ik kreeg haar er niet door terug en ik werd er altijd aan herinnerd dus veel verwerking heb ik nooit gehad.
Nu 10 jaar later, ben ik er nog steeds niet overheen maar heb het een plek kunnen geven. En meer kan je niet doen, ik heb geen begrafenis geregeld, waarom moet dat als je toch geen lijk hebt om te cremeren of te begraven. Ikzelf zie daar echt het nut niet van in, maar voor sommige helpt het om het een plek te geven dus ik zeg het er wel altijd bij, dat dit kan.
Voor de rest loopt het bedrijf nu wel op rolletjes, overmorgen wordt een nieuw gebouw ingehuldigd en het nieuws komt het zelfs filmen, wat weer goede reclame is. Ikzelf doe de speech ook al ben ik daar echt niet goed in, mijn moeder daarin tegen was daar een krak in. Ze kon echt alles zo goed verwoorden, zo is ze volgens mij ook zo bekend geworden. Zij was vroeger zelf advocate die toen ze een nieuwe kans wou en zo het bedrijf opende. En zie nu, het is het grootste advocatenbedrijf in LA. We hebben al 4 departementen in andere steden en dus overmorgen word er een nieuw geopend.
Ik hoop dat mijn moeder trots is op mij, ik hoop dat ze er overmorgen ook zal zijn, dat ze over me zal waken. Ik ben echt nerveus, gelukkig is er mijn vriend die me ook op weg heeft geholpen als het zo rumoerig was 5 jaar geleden. Zoals ik al zei in het begin was echt niemand ervoor te vinden dat een groentje van 18 die net zijn middelbaar heeft afgerond het bedrijf overnam maar toen was hij er. Evan Brews, hij heeft iedereen hun ongelijk bewezen en zie ons nu. Door zijn inzet heb ik hem benoemd als mijn rechterhand en daar heb ik tot op vandaag geen spijt van.
Hij was vroeger ook al een goede vriend van mijn moeder. Hij hielp haar soms thuis ook, nadat mijn vader eens weggegaan was met vrienden uit en nooit meer terug is gekomen, zorgde hij voor mij en voor mijn moeder. Ik ben hem dus 100x dankbaar, dat hij er altijd voor mij is geweest. Door hem zou ik nu niet staan waar ik nu sta.
Ik zette het nieuws aan en blijkbaar heeft hij weer eens toegeslagen. Een meisje ik schat rond de 18-19 vermist. Ze moest op een feestje zijn maar is daar nooit aangekomen. Haar ogen waren echt hemelsblauw, echt het type van Black Shadow. Ik herken mijn moeder erin, hoe raar dat ook mag zijn, ze lijkt er echt sprekend op. Wel in haar jonge jaren natuurlijk. Waarom is het altijd datzelfde type, waarom moet het altijd blauwe ogen en blonde haren zijn.
Ik zette de tv uit, ik moest er niet weer aan herinnerd worden dat de moordenaar van mijn moeder nog steeds rondloopt. Ik zuchtte en zette mijn flesje bier langs de kant, hoe lang zal hij de bevolking nog treiteren, hoelang zal het nog duren vooraleer de politie hem eindelijk kan inrekenen.
Ik geloof niet meer in de politie, ze falen elke keer weer. Soms wil ik zelf op pad gaan, zelf die moordenaar gaan vermoorden. Maar ik weet niet waar ik moet zoeken, soms denk ik dat hij ze zelfs buiten stad neemt maar dan denk ik terug waarom zou hij om dan terug naar hier te komen om ze te vermoorden. Ik snapte zijn logica niet, waarom steeds weer hier, waarom gaat hij niet uit stad. Heeft hij hier misschien een job, is hij een gewoon man met een job?
Deze gedachte doet me huiveren, straks is het nog iemand die iedereen elke dag ziet. Misschien heeft hij zelf wel kinderen, zelf een vrouw met blauwe ogen en blonde haren of zag zijn vrouw er zo uit en heeft ze hem bedrogen en heeft hij daardoor een hekel aan zulke vrouwen. Zoveel vragen maar zo weinig antwoorden. Misschien is hij zelfs wel een goed man enkel heeft die vrouw hem zoveel pijn gedaan.
Neen ik mag het niet opnemen voor een moordenaar. Maar ik doe het dagelijks, in mijn advocatenbureau krijg ik dagelijks misdadigers over de vloer die een goede advocaat willen om hun straf te verminderen. En met die heb ik geen problemen maar dan met die ene man dan weer wel. Of ik denk toch dat het een man is, straks is het een vrouw en ben ik helemaal verkeerd.
Misschien is het een vrouw, dat zou nog pas iets zijn. Ze kan het niet uitstaan dat die meisjes knapper zijn dan haar en daarom wraak wilt. Of wel zoals mijn vorige theorie dat haar man of vriend haar bedroog met zo een meisje. Waarom denk ik hier zoveel over. Ik zette weer de tv aan en een opsporingsbericht werd verspreid voor haar. Tiffany Clark zo noemde ze, ik heb haar oudere zus gekend, we waren beste vrienden eigenlijk in het middelbaar. Ik hoop dat het goed met haar komt.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro