1 oktober 2015
Stefan Wilson
Hints, hints. Alles wijst in Evan zijn richting. Ja Evan, het moet hem zijn, het kan niet anders. Hij werkt al jaren voor het bedrijf. Carl zei me dat hij altijd weg was als Shadow weer toesloeg en hij is de eerste die Carl als vermist aangeeft. Hij moet het zijn. Waarom willen mensen enkel rijkdom en macht, waarom is liefde dat ze krijgen niet genoeg?

Melissa zei dat hij van haar hield niet echt uit liefde maar voor haar geld. Maar het klopt wat Marie in haar hints schreef, hij is niet wie je denkt dat het is. En neen ik had zeker niet de vriendelijke werknemer van Porter nv verdacht maar nu klopt wel alles, nu vallen voor mij de puzzelstukjes in elkaar.

Ik moet Carl vinden, hopelijk is het nog niet te laat. Maar waar zou hij hem vastzetten, we hebben het nooit over sport gehad, hij vermeed het onderwerp. Deed hij geen sport, misschien niet want hij moest leren voor het bedrijf over te nemen. Misschien het bedrijf? Neen dat lijkt me nu ook wel iets te simpel.

'Waar ben je Porter', zuchtte ik en bekeek nog eens de kaart die ik afgelopen dagen had gemaakt. Eerst had je Tiffany, het verlegen meisje die toch een duister kantje aan haar had door de diefstallen. Die werd teruggevonden in haar danszaal, de danszaal waar ze als kleutertje ballet deed. Dan Claire, lief meisje enkel haar vader die verslaafd was aan drugs. Gevonden bij haar beste vriendin thuis bij haar paardje, het paardje waarop ze voor de eerste keer paardreed.

Dan Marie Ingels, gepakt door haar vader die te "egoistisch" was -wat eigenlijk wel kan kloppen- teruggevonden in het meer waar ze als peutertje voor de eerste keer gezwommen had, samen met haar moeder. Melanie Cuypers, vader ook een wel gekend crimineel, gevonden in een pub. Waar het meisje als prostituee werkte voor schulden af te betalen en dat was ook de pub waar ze begonnen was.

En als laatste Evy Moon, het meisje dat hier nog maar een paar dagen geleden kwam wonen. Geen idee welk gevaar er hier schuilhoud, haar vader werkte bij het concurrerende advocatenbedrijf "Newman bvba". Het meisje was op de verkeerde plek op het verkeerde tijdstip toegekomen. Zij werd buiten de stad teruggevonden in een sportclub, waar ze voor de eerste keer een wedstrijd voetballen had gewonnen.

Altijd had het met het bedrijf te maken, altijd had het met de eerste keer geweest. Meestal met sport, maar enkel daar viel Melanie uit de boot. Hoe heeft hij haar dan uitgekozen, ging hij misschien naar die club, heeft hij haar daar gezien. Of misschien ging het gewoon van de vaders af maar dan viel daar Tiffany uit de boot. En nu Carl, waarom ben jij zo bijzonder? Daar kan maar één ding mogelijk zijn en alle mensen wezen er ook weer naar toe. Het bedrijf.

'Wilson voor commissaris over', zei ik in mijn walkietalkie. 'Commissaris voor Wilson, ik luister over.' Ik keek nog eens naar de kaart en toen viel er mij iets op, het was in een grote cirkel. In het midden van de cirkel, daar moest hij zijn. 'Ik spreek je straks, ik heb eerst nog iets anders op het oog', mompelde ik en ging naar de kaart.

Ik trok lijnen, van alle plaatsen waar ze gevonden waren. Natuurlijk allemaal recht en ordelijk. Als ik klaar was, wezen alle lijnen naar éénzelfde plek en ik kon mijn ogen niet geloven. Het was niet in het bedrijf, hij was thuis? 'Wilson voor commissaris, ik wil alle ploegen naar het ouderlijk huis van Carl Porter over', commandeerde ik en ik hoorde iets van een "oké" maar ikzelf was te haastig om het juist te horen.

Ik reed vliegensvlug naar het huis, misschien had ik iets voorzichtiger moeten rijden maar er ging een mensenleven aan vast. Ik hoop dat ik nog niet te laat ben.

Carl Porter

Hij deed niet wat ik vroeg, hij stond daar maar, maar er was geen beweging. 'Stefan komt mij halen, ik weet het zeker', gromde ik naar hem. 'Je spel is uit Black Shadow, geef je je gewoon over!' Ik hoorde weer een gelach en toen was hij weg en was het weer stil. Stefan komt mij redden, dat moet gewoon.

Maar waar ben ik, ik ken deze plek niet, toch? Het was te donker om echt de plek goed te kunnen zien, maar het gaf me toch een bekend gevoel. Ik ben hier al eens geweest, maar dat kan niet of ik moet thuis zijn. Thuis?! Ik keek nog eens rond maar ik kon nog steeds niets opmaken van mijn omgeving.

'Waar ben ik?', vroeg ik maar kreeg geen antwoord. 'Hallo, ik vroeg je iets waar ben ik', maar nog steeds niets, het is alsof hij verdwenen is. Opeens hoorde ik een auto abrupt stoppen en een autodeur hard dichtslaan er is hier iemand. 'Ik zei het toch Stefan komt me halen', juichte ik een beetje. Maar nog steeds bleef het stil, is hij er niet meer?

Maar in plaats van dat Stefan het was, kwam er nog iemand in het zwart naar me toe enkel kon ik nu wel zijn gezicht zien. 'Jij?', vroeg ik en hij keek me recht in mijn ogen aan. Ik stond oog in oog met mijn beste medewerker en vriend van mij en van mijn moeder Evan Brews. 'Neen, dat kan niet', mompelde ik maar hij lachte enkel. 'Jij Black Shadow, dit moet toch een grap zijn', mompelde ik nog zachter dan daarnet.

Nu kwamen weer die hints van Marie naar boven, het is iemand waarvan je het niet verwacht. Het is iemand die doet alsof het je vriend is maar eigenlijk haat hij jou. Het valt voor mij nu als een puzzel in mekaar. Hij die me al die jaren heeft geholpen, er was toen dat men moeder dood terug gevonden was, hij die me heeft geholpen met het bedrijf. Hij...

Ik kan het niet geloven, ik deinsde zover als ik kon achteruit. 'Carl', zei hij nu fluisterend. Opeens hoorde ik nog voetstappen naar beneden komen en toen zag ik hem. 'Achteruit of ik schiet', riep hij kwaad. Stefan Wilson, eindelijk. 'Dit is niet wat h--', hij kon niet eens zijn zin afmaken want Stefan had hem al neergeschoten.

Hij kwam naar mij en hij bekeek me van top tot teen aan. 'Alles goed, heeft hij je niet verwond', vroeg hij bezorgd maar ik schudde van neen en omhelsde hem. Natuurlijk verschoot hij want dit is de eerste keer dat ik lichamelijk contact heb met hem, en eigenlijk met iemand. Ik had tranen in mijn ogen en hij glimlachte.

'Ik ben blij dat je in orde bent Porter', glimlachte hij en ik trok hem nog eens in een omhelzing. 'Ik dacht dat ik je kwijt zou zijn', fluisterde hij en ik schudde men hoofd. 'Zo snel kom je niet van me af Wilson', grapte ik maar ik zag dat hij dood serieus was.

'Hoe heb je me zo snel gevonden', vroeg ik, 'en hoe wist je het van Evan? 'Ik heb je moeder haar dagboek zo snel als ik kon gelezen en ze had het over de goede band tussen Evan en haar. En ook dat ze zich zo had vergist in een goede vriend. En dan kwamen Melanie haar hints weer naar boven en toen viel alles op zijn plek', zei hij en ik knikte. 'Je weet van die kaart, die ik heb gemaakt met alle plekken waar de meisjes gevonden zijn?', vroeg hij en ik knikte. - hij had me ze twee dagen geleden nog getoond -

'Nou, ik had die nog eens goed bekeken en het viel me opeens op dat het in een cirkel stond en dan alles verbonden en toen kwam ik op jouw huis uit, en nu sta ik hier', zei hij en ik glimlachte. 'We zijn van hem af Wilson, jij hebt hem vermoord, jij hebt nog honderden meisjeslevens gered', glimlachte ik naar hem.

'Neen Porter, wij hebben ze gered, jij en ik', zei hij en toen omhelsde hij mij en zo eindigde het verhaal van Black Shadow. Of dat dachten we...