25 september 2015
Carl Porter
Het was ondertussen al middernacht gepasseerd toen ik opeens werd opgebeld. Stefan, wat wilt hij nu nog. 'Carl', zei ik slaperig, ja ik had al geslapen en hij heeft me wakker gebeld. 'Carl', hoorde ik iemand slurpen, is er iemand zat? 'Stefan, ben je dronken?'

Er was een stilte. 'Stefan?', vroeg ik nu bezorgd. 'Ik heb het weer niet voor elkaar gekregen, ik ben gewoon een mislukkeling Porter', zei hij lachend. Jup, hij is dronken. 'Stefan, jij en ik weten dat dat niet waar is, je doet alles wat je kan doen', probeerde ik hem moed in te spreken.

'En waar leid dat naar, oh ja dood', riep hij nu en ik weet dat hij nu al de aandacht naar zich aan het trekken was. 'Waar ben je, ik kom je halen', zei ik. 'Kluis', zei hij en met die woorden hing ik op en vertrok in het midden van de nacht naar het cafeetje om de hoek.

Ik zag hem zitten, met nog een ver glas voor zijn neus. Dacht het niet meneertje. Ik pakte het glas en gaf het aan de persoon naast mij. 'Carl, wat doe je', vroeg hij geïrriteerd. 'Jij hebt genoeg op', zei ik en ik zag hoe dat de barman me een knikje gaf. Ik pakte zijn arm en haakte hem in de mijne en ik sleepte hem mee naar mijn huis.

'Carl', kreunde hij geïrriteerd. 'Wat Stefan', zei ik nu ook geïrriteerd. 'Waar staat het bier', vroeg hij en ik gaf hem "ben je nu serieus"- blik. 'Zoals ik al zei jij hebt genoeg op.' Hij mimikte mijn antwoord en ging verveeld in de zetel zitten. 'Wat is er gebeurd Stefan. Waarom zit je jezelf te bezuipen?'

'Nou..' 'Nou?'

Flashback paar uur geleden
Stefan Wilson
We waren aan het wachten op Shadow en Marie. Ik wist het ongeveer zeker dat het hier zou moeten zijn. Waar anders zou hij haar naar toe brengen, hier kwam ze bijna elke dag trainen. Uren hingen voorbij en ik wist dat het nu of nooit zou zijn.

Maar niets kwam, hij was hier weeral niet. 'Inspecteur, ik weet zeker dat we nu wel te laat zijn', zei een van men collega's en ik knikte. Inderdaad we zijn weeral verkeerd, en weeral gaf ik mezelf de schuld. Ik wist zeker dat hij hier ging opduiken en alweer ben ik rechtuit verkeerd.

Ik ging naar kantoor en weeral stond iedereen me aan te staren. Ik ging naar men bureau en smeet alles af van materiaal wat ik verzameld had. Sommige mensen begonnen te schreeuwen en sommige trokken me weg bij dat bureau. 'Wilson kantoor nu', schreeuwde de commissaris kwaad.

Ik ging naar kantoor en zette me op de stoel waar ik al veel had ingezeten. 'Wat had dat te betekenen inspecteur, u leek wel een halve hare. Zo alles kapot en wegsmijten dat doen we hier niet. Neem de rest van de dag vrij en ik hoop dat je morgen met nieuwe moed naar school gaat begrepen inspecteur.' Ik knikte, hij had gelijk natuurlijk had hij gelijk. 'Zal ik doen commissaris, bedankt commissaris.'

Ik pakte men spullen en ging naar huis. Ik voelde me alleen in huis na een paar uur dus ben ik erop uit gegaan.
Einde flashback

Carl Porter
'En nu ben ik hier', en zo eindigde zijn verhaal. Ik keek geschrokken naar hem, dat hij dat kon doen. Maar ik snap hem wel, altijd denkt hij het te weten en altijd zit hij ernaast. Ik zou het ook niet kunnen uithouden.

'Het komt wel goed, je vind hem heus wel', probeerde ik hem te overtuigen. Ook al ben ik het zelf niet zeker, natuurlijk hoop ik dat hij hem vind maar Shadow is slim en sluw, veel te sluw. 'Geloof je het zelf wel Porter', vroeg hij en hij keek me met tranen in zijn ogen aan.

'Ja', zei ik nu zo overtuigend mogelijk. Hij schudde verdrietig zijn hoofd. 'Nou Porter, ik geloof er niet meer in.', zei hij nu. 'Als jij er niet meer in gelooft, dan zal niemand er meer in geloven Stefan', zei ik en nu had ik zijn aandacht. 'Als jij er stopt in te geloven dan heeft hij zeker gewonnen en wil je dat? Wil je dat al die meisjes voor niets hun leven gegeven hebben?'

Hij schudde met zijn hoofd en iets in zijn ogen veranderde. 'Je hebt gelijk Porter', zei hij en stond op. 'Waar ga je naar toe?', vroeg ik. 'Naar huis, morgen een nieuwe dag en nieuwe kansen', zei hij en ik knikte. 'Goedenacht dan Stefan.' 'Goedenacht Carl.'

Ik stond met een ochtendhumeur op, dat heb ik altijd als ik niet goed heb geslapen. Ik ben blij dat ik Stefan heb kunnen helpen maar mijn slaap is daar niet zo blij om. Ik deed mijn ochtendroutine en hoopte op het beste vandaag. Op kantoor werd ik meteen geroepen door mijn secretaresse.

'Liam Moon, is hier om u te spreken meneer', zei ze en ik knikte. Liam Moon, beste advocaat van Newman bvba. Wat doet die hier? 'Meneer Porter, fijn u eindelijk eens in het echt te zien', zei hij beleefd. 'Hetzelfde meneer Moon. Vanwaar heb ik de eer om met u te spreken', vroeg ik.

'Nou ben sinds vandaag verhuist naar hier. En het word net iets te ver rijden naar Newman en vroeg me af of je hier geen baantje hebt voor mij. Kan ik ook wat meer met mijn gezin doorbrengen omdat het hier om de hoek is', vroeg hij. 'Ik kan hier niet alleen over beslissen, mag ik u van de week contacteren voor een nieuwe afspraak?' Hij knikte, ik gaf hem een hand en begeleidde hem naar buiten.

'Fijn kennis te maken meneer Moon', zei ik. 'Insgelijks meneer Porter', en dan weg was hij. Hij heeft wel een goede kans volgens mij. Enkel hoop ik dat hij het meent en niet achter onze rug dingen gaat doorvertellen aan Newman. Onze enige en grootste concurrent van tegenwoordig.

Maar ik ben tegenwoordig gewoon paranoia aan het worden, door alle gebeurtenissen van afgelopen dagen/weken zie ik dus gewoon dingen die er niet zijn. Ik ging terug aan het werk en ik hoopte dat Stefan zijn dag beter was dan die van gisteren. Als je over de duivel spreekt.

Stefan: bedankt nog voor vannacht had het nodig -Stefan
Carl: geen probleem daar zijn vrienden voor -Carl -heb ik nu echt gezegd dat we vrienden zijn?!-
Stefan: Zegt DE Carl Porter tegen mij de gewone Stefan Wilson dat we vrienden zijn?
Uhgr serieus Stefan...
Carl: Shut up.
Stefan: Haha

Ik glimlachte en stak men telefoon weg. Oké, laten we nu verder doen met de rest van men werk.

26 september 2015
Misschien is het nog eens tijd om het dagboek boven te halen. Ik heb het gevoel dat er iets gaat gebeuren vandaag, en het is niets goeds. Nog geen 5 seconden later vloog mijn deur open. 'Mijn dochter, mijn lieve dochter', hijgde Liam in paniek. Ik stond vliegensvlug op en ondersteunde hem.

'Wat is er gebeurd?', het zal toch niet waar zijn zeker. 'Black Shadow', kwam er enkel uit voordat hij flauw viel. Alweer, het voorlaatste slachtoffer, Stefan gaat rap mogen zijn als hij hem wilt te pakken krijgen. Nu weet ik het zeker, het dagboek moet ik erbij halen.

Ik zette Liam op de stoel en sms'te Stefan ik hoop niet dat hij het druk heeft...

Carl: Stefan noodgeval, kom meteen hier heen -Carl
Stefan: ben onderweg, ben er binnen 5 minuten -Stefan

Ik hoop dat hij hier snel is. Zo te zien is er niemand meer veilig, zelfs geen familie die hier nog maar net is komen wonen. Liam was ondertussen ook al weer bijgekomen. 'Politie is onderweg? Wat is er gebeurd?' Stefan kwam ondertussen ook binnengelopen en hij baadde in het zweet, die heeft zich duidelijk gehaast.

'Hij heeft mijn dochter, Black Shadow heeft haar ontvoerd recht voor mijn ogen en ik kon er niets aan doen...'