Meisje bovenaan Marie
21 september 2015
Carl Porter

Ik heb een berichtje gekregen van Stefan, het is hem weer niet gelukt. En ik dacht dat ze net zo goed bezig waren. Maar met Shadow weet je nooit, dat heeft hij nu nogmaals bewezen. Misschien moet ik toch terug maar het dagboek boven halen, misschien word ik daar wat wijzer van.

Ik pakte het boekje erbij en ik deed het weer open, maar alweer kon ik er niets uit opmaken. Is het nu om haar te doen, of is het helemaal niet om haar te doen maar om het bedrijf? Het bedrijf?! Dat is het, waarom ben ik daar nu niet eerder opgekomen. Het heeft misschien een stuk met men moeder te maken maar nu kan ik een andere optie ook bekijken.

Nu kreeg ik er eindelijk meer inzicht op, nu begrijp ik het eindelijk iets beter. Maar wie dat Shadow is ben ik er nog steeds niet over uit, wie is zo gruwelijk voor zo het bedrijf af te nemen van men moeder. Had hij er eigenlijk wel op gerekend dat men moeder al het op mijn naam gezet had?

*Biep Biep*

Unknown:

Je gaat te ver Porter, nog één stap en jij bent de volgende -BS

Wat krijgen we nou? Alweer een bedreiging van hem? Meent hij dit nou echt? Maar dat betekent wel dat ik op een goede weg ben, dat hij weet dat ik iets nieuws heb ontdekt. Dat wil zeggen dat ik bijna aan het geheim ben van Black Shadow.

16 september 2015
Marie Ingels
Ik kwam terug van mijn voorbereidende trainingen voor volgend kampioenschap die binnen een paar dagen begint. Ik moest even langs mijn geliefde vader langs in zijn kantoor, nu heb ik nog een goede reden om in het oog te vallen van mijn droom man de enige echte Carl Porter.

Hij is alles wat een meisje wilt hebben, prachtige blauwe ogen, een redelijke knappe verschijning, maar het allerbelangrijkste een miljardair. Ja ik ben misschien al rot verwend door mijn allerliefste pappie, maar ik wil meer dan dat, veel meer. Nu denk je wat een schijnheilig wijf is me dat, maar alles heeft een prijs. Je moet er iets voor over hebben, voor zo een knappe verschijning als mezelf.

Maar goed, ik was dus op weg naar men vader, een van de beste advocaten uit deze streek. Ik zag het gebouw al voor me verschijnen, maar iets klopte niet. Het was hier stil, iets te stil naar mijn smaak. Ik draaide me verschillende keren om, je kan nooit voorzichtig genoeg zijn nu in deze tijd van het jaar. Ja daar heb ik het dan natuurlijk over Black Shadow, met zo een profiel als van mij moet je goed uit je doppen kijken voor zo een persoon.

'Marie', hoorde ik een te bekende stem zeggen. Ik kende hem maar van wie was hij ook alweer? 'Je vader stelt me teleur Marie, en daarvoor zal jij nu boeten', vervolgde de stem, die ik nog steeds niet kon plaatsen. Ik voelde een bries en ik rilde een beetje, niet van angst maar gewoon van de koude. 'Maak je zichtbaar', zei ik, niet bang waarom zou ik bang moeten zijn?

Hij kwam uit de schaduw en ik kon men ogen niet geloven. Hij was zwart gekleed, met hoge hoed enzovoort maar ik herkende hem. Wie zou hem nu niet herkennen. 'Jij?', vroeg ik maar meteen stond hij naast mij. 'Je vader moet boeten, hij is te egoïstisch geweest zoals altijd, daar moet hij nu maar de consquenties van inzien', zei hij en hij pakte een doekje. Hoe cliché, ik probeerde weg te rennen, maar hij had me getackeld. Ik vocht, bedankt pap dat je me toch had overgehaald om vechtkunsten te beoefenen die komen hier wel van pas.

Hij was sneller en sterker dan ik had verwacht. Ik vocht met man en macht tegen hem. Ik schreeuwde maar iedereen was nu wel terug aan het werken. Hij had me nu echt te pakken, in een wurggreep. 'Sterk ben je wel', grinnikte hij, eerst vond ik hem een aardig man maar dit is gewoon absurt. Ik sloeg hem nog eens vlak in zijn gezicht maar hij gaf geen enkele krimp. 'Slaapwel', grinnikte hij terug en langzaam vielen men ogen dicht en werd ik gehuldigd in duisternis.

17 september 2015
Ik werd wakker in een kamer. Ja een kamer, geen kelder of dergelijke misschien kom ik er beter vanaf dan de rest, misschien laat hij me gaan met losgeld. Dat is het, hij heeft gewoon geld nodig, waarom dan zoveel meisjes, ondertussen moet hij ook al even rijk zijn als Carl. Of misschien gaat niemand akkoord omdat het teveel geld is, kan ook.

'Wat moet je van me, geld?', vroeg ik spottend toen ik hem in de deuropening zag verschijnen. Er kwam een duistere grijns op zijn gezicht. 'Neen niet echt. Ik wil dat je iets gaat inspreken voor mij meisje', zei hij en de man die ik kende of dacht te kennen was nu helemaal anders. Waarom moet ik voor hem iets inspreken, misschien voor de politie?

Hij kwam even later terug met een camera en daarboven hield hij een 'bordje' met de tekst op die ik moest voorlezen. Waarom gaat hij het opeens zo spelen? Dat heeft hij toch nooit gedaan de afgelopen 10 jaar? Wilt hij misschien opgepakt worden? Heeft hij genoeg van dit leven en wilt hij naar de gevangenis? Waarom nu, dit alles heeft echt geen logica.

'Beste politie, ik ben Marie Ingels, het derde slachtoffer van de moordenaar en kidnapper Black Shadow. Mijn leven is op het spel gezet door mijn bloedeigen vader, een vader die egoïstisch was, een vader die het allemaal voor mij deed. Daarom moet ik nu boeten voor zijn daden, en onrechtstreeks ook die van mij. Black Shadow heeft een boodschap voor u. Laat hem met rust, laat alles begaan, hij stopt nooit en zal ook nooit gevat worden, daar zal hij zelf voor zorgen. Altijd als u denkt dat je een stap vooruit bent gegaan, is hijzelf al weer 2 stappen voor op u. Bespaar uzelf en hem de moeite en stop ermee, dit is zijn en mijn wens.'

Met die woorden drukte hij het filmpje uit en ik had ondertussen tranen in mijn ogen gekregen. Hij wou dus toch helemaal niet gevat worden, hij wilt zelfs dat ze stoppen. Dat ze mij niet meer proberen redden gewoon omdat hij denkt dat wij egoïstisch zijn. Hij is zelf egoïstisch, hij die er voor het bedrijf moet zijn. Steekt een mes in het bedrijf zijn rug zonder dat iemand iets doorheeft. Maar ik heb je door Black Shadow, ik heb je door.

Na het filmpje werd ik in de kelder letterlijk gedumpt. En ik werd heel gezellig onthaalt door die bitch van een Claire en het nerdje Tiffany. Oké, ik vind Tiffany nog wel knap, maar op school praat ze nooit met iemand. Ze steekt zelfs geen moeite in haar kleren enkel wat ze doet, is keurig naar de lessen gaan en de rest van de tijd zit ze met haar neus in één of ander boek.

Dit worden echt nog helse dagen voor dat ik vermoord word. Oh god sta me bij.

18 september
Oké, ik moet mijn menig toch nog eens herzien. Tiffany is helemaal niet zo erg als ik verwacht had. Ja oké, het zou beter één van mijn vriendinnen geweest zijn, maar ik mag zeker niet klagen over haar. In tegenstelling tot een ander persoon hier in de kamer. Ik bedoel hier niet Claire mee hoor, zeker niet. *kuch*

Nee, pak Tiffany nu niet mee, kan je niet Claire in de plaats nemen. Damn, nu zit ik hier met dat wijf opgescheept alleen, tot wie weet hoe lang. Dit is nog erger dan doodgaan, neen dit is gewoon mijn levende hel. Ik keek haar met een venijnige blik aan en ze haalde enkel haar schouders op. Ik hoop dat er rap iemand anders bijkomt anders steek ik mezelf hier en nu dood.

Gelukkig heb ik dit stomme boekje gekregen. Veel over hem kan ik niet zeggen, wie weet leest hij het eerst zelf. Dan heb ik het helemaal verkloot en gaat hij me sowieso nog extra martelen erbij. Ik schrijf alles op maar in hints, ik weet zelf niet hoe ik erop kom. Maar alles wijst in zijn richting onrechtstreeks, ik hoop dat ze het zullen kunnen ontcijferen. En ik hoop dat hij niets zal doen met mijn toekomstig man, Carl Porter.