20 september 2015
Claire Black

Nog een kleine 24 uur en alweer een meisje erbij. Altijd als er één ver dood gaat komt een andere erbij. Ik hoop dat ze een spoor hebben gevonden en dat ze me komen redden. Ik hoop er niet teveel op, nog nooit is iemand gered van hem dus waarom zou het nu wel zo zijn.

Natuurlijk ben ik nu het enige normale meisje hier. Die twee tuttebellen kennen elkaar al, wat een verrassing. Wat heb ik een leuke tijd momenteel, oh wacht toch niet. Nu mis ik Tiffany wel, zij was tenminste nog een beetje normaal. Ik ken dat andere meisje ook Melanie Cuypers, haar vader is een crimineel en daar schept ze natuurlijk mee op, maar ik snap niet waarom hij steelt zij heeft alles.

Ik hoop dat alles snel zal verlopen en dat ik of wel snel gered word of snel gedood wordt. Ik wil niet gemarteld worden, doe mij dat niet aan. Ik word hier al genoeg gemarteld met hun gekletst over Carl Porter. Oké ik moet toegeven, hij is knap en waarschijnlijk miljardair maar komaan meisjes hij is al 22. Zoekt u tenminste één van uw eigen leeftijd. Misschien daarom is Melanie haar vader crimineel, zodat zij aandacht zou krijgen van hem. Hé slim gezien van mij.

Marie is ondertussen ook al aan het schrijven geweest voor de politie omdat ze hier anders toch niet veel te doen heeft. Ben benieuwd of ze die politieagent ook zal verleiden met haar woorden. Ik had nog gezien dat de inspecteur van Tiffany nog redelijk knap was dus zou goed kunnen dat ze dat zal doen. Hé, wacht ik heb een idee.

'Marie, heb je de inspecteur al gezien', vroeg ik aan haar. 'Ja, ik heb hem gezien en hij is knap, als ik word gered door hem zal ik mij aan zijn voeten smijten en hij zal geen neen kunnen zeggen', lachte ze kwaadaardig. Ocharme de inspecteur, veel succes met die bitch.

21 september 2015

Nog 2 uur en hij komt me halen, nog 2 uur en ik wordt naar mijn dood geleid. Ik hoor ze de hele tijd giechelen en hier en daar hoor ik zelfs mijn naam vallen. Ik schud mijn hoofd en let niet meer op hun. Ik dacht aan alle leuke momenten dat ik al had meegemaakt, met mijn moeder en mijn vriendinnen.

Nu denk je misschien dat ik die niet had, volgens Marie inderdaad niet maar die had wel. Zo asociaal ben ik nu ook weer niet, Tiffany had zelfs nog minder vrienden dan mij. Ik had haar al wel eens zien lopen in de gangen. Altijd liep ze alleen en zat meestal met een neus in haar boek.

Ik had één beste vriendin Sophie Cambell ze was echt de beste. Eerst botsten we altijd, zij was eerder avontuurlijk en ik het stille meisje maar na een avondje opgesloten te zitten in school. Ja mensen ik heb een avond in school moeten overnachten met Sophie. Zagen we in dat we eigenlijk best veel gemeen hadden en zo zijn we dichter naar elkaar toegegroeid en tot op de dag van vandaag zijn we beste vriendinnen.

Ik mis haar wel maar komaan Claire aan de leuke herinneringen denken. 'Het is tijd', hoorde ik naast mij. Is het nu al tijd, ben ik dan zo verkeerd geweest? Hij maakte me los en bond me een blinddoek om. Hij begeleidde me naar een auto en we reden van de kiezelsteentjes naar de grote weg.

We kwamen weer aan op kiezelsteentjes en hij stopte. We waren er dus, we waren op mijn plek aangekomen. Ik hoorde geen sirenes van de politie dus ik vreesde er een beetje voor.De blinddoek werd afgedaan en daar stond een paardje maar niet Bonnie. Maar toch kwam ze me bekend voor. Alexa, juist dat was mijn allereerste paardje waar ik lessen op heb genomen. Maar dan zijn we bij Sophie.

'Waar is Sophie', vroeg ik, hij haalde zijn schouders op. 'Die ligt samen met haar ouders te slapen, geen zorgen ze is niet dood.' Ik haalde opgelucht adem, gelukkig. Opeens begon er een filmpje van mijn eerste rijles met Sophie en Alexa en ik kreeg tranen in mijn ogen. Dat was echt een mooie tijd. Zij heeft me ook de paardenkriebel doorgegeven en sinds die dag, was ik altijd bij de paarden te vinden.

'Het is tijd, nog een laatste wens?' Ik schudde met mijn hoofd en een mes werd tegen mijn keel gedrukt. '3,2,1, Slaapwel Claire', fluisterde hij in mijn oor. Het laatste wat ik zag was Alexa en ik kon niet mooier sterven.

2 uur eerder
Stefan Wilson

We zijn op weg naar Bonnie, ik hoop dat we haar gaan kunnen redden. We zijn met man en macht naar daar gegaan en nu maar wachten. Anne is er ook bij komen staan en ze wenste ons succes met onze opdracht. We stonden nog een babbeltje te maken en het was al weer een uur gepasseerd maar nog steeds niks.

Ik maakte me nu toch wat zorgen, waarom komt hij nu niet. Ik ging even op wandel men gedachten op een rijtje zetten. Zeg me nu niet, dat dit toch de verkeerde plek zal zijn. Dan is mijn theorie niet juist en beginnen we weer van 0 af aan. Nog een uur hebben ze, komaan Shadow kom toch af.

Ik zit al een heel tijd rondjes te lopen en elke keer kom ik langs het paard. Ik weet wel wat sommige mensen in die dieren zien, maar ik ben er toch niet zo een fan van. Ze zijn zo groot, ik mag er niet aan denken dat ik ooit op één moet gaan zitten. Ik krijg er nu al buikkrampen van.

Ik liep terug naar men mensen en Anne was er nog steeds. Ze vroeg of we zin hadden in een koffie en dat sloegen we niet af. Ik zit nu al 10 minuten te kijken naar mijn horloge, nog een half uur en dan is het zo ver. Maar waarom zijn ze er dan nog niet? Waarom duurt het gelijk zo lang, normaal zou hij er al moeten zijn.

Ben ik dan toch verkeerd, is het toch ergens anders maar waarom is Tiffany gevonden in een danszaal. Ze danste toch ballet, wat is er nog zo speciaal aan die danszaal? Een danszaal, is een danszaal voor mij hoor. Ik was weer alles aan het overdenken en ik kreeg opeens een stamp van mijn collega. Ik hoorde eindelijk geronk, ze zijn er. Ik keek op mijn horloge nog 20 minuten. Dus toch, het was toch hier.

We liepen met zijn alle gewapend naar de auto. Hij stopte voor het huis en ik zag dat er een man vooraan zat, enkel was het achterraam verduisterd. Ik mimikte naar mijn collega's "3,2,1" en met een ruk deden we de deur open en richtten de wapens op de bestuurder. Maar het was een pop, een pop?

Ik schreeuwde het uit en keek weer op mijn horloge nog 5 minuten. Dat halen we nooit meer, ik haalde een hand door men haar. En ik kreeg bemoedigde blikken maar daar had ik niets aan. Ik dacht eindelijk dat we hem hadden, verkeerd gedacht dus. Ik bekeek de auto nog eens en zag opeens een enveloppe op de achterbank liggen. Alweer een brief, hij lacht mij echt uit.

Beste inspecteur

U was er bijna maar nog niet helemaal. Nu gaan de 72 uur in van Marie Ingels. Misschien deze keer meer succes! Oh ja, hou afstand van de advocaat anders kan het hem ook nog eens zuur komen staan, ik zeg het maar! -BS

Eerst lacht hij mij uit en nu bedreigt hij ook nog eens mijn vriend. Ik zal je vinden Black Shadow al is het laatste wat ik doe.