20 september 2015
Stefan Wilson

Ik heb iets meer geslapen dan de nachten ervoor maar nog niet genoeg om volledig uitgerust te zijn. Hij was dus echt dronken, en ik dacht dat advocaten altijd van die deftige mensen waren die nooit iets verkeerds deden. Blijkbaar niet dus, dat heeft hij me eens bewezen. Wat een rare kerel soms, maar wat kan je verwachten hij heeft zo vroeg dat bedrijf overgenomen. Hij heeft zelfs geen studententijd gehad, nooit iets kunnen verkeerd doen. Neen want hij moest een bedrijf leiden.

Ik heb wel respect voor hem gekregen. Eerst kon ik dus niet tegen advocaten maar hij heeft mijn beeld veranderd. Maar toch niet iedereen is als hem, gelukkig maar met één Carl Porter heb ik wel genoeg. Maar goed nog iets minder dan 30 uur en we moeten aan het werk voor Claire. Ik hoop dat mijn theorie juist is en dat we haar daar zullen aantreffen.

Ik doe rap mijn politiekleren aan en ga naar het bureau. Hopelijk hebben ze daar goed nieuws en hebben ze Tiffany gevonden. Mijn goed humeur word al snel weggevaagd als ik opeens een vermist persoon zie verschijnen op de televisie. Melanie Cuypers. Cuypers zoals Dave Cuypers? Ik versnelde mijn pas en als ik binnen was moest ik meteen al in de vergaderzaal. Ja, het nieuws verspreid zich weer snel.

'Ah inspecteur Wilson, neemt u alstublieft plaats', zei de commissaris en ik ging naast Brittany zitten. De vergadering ging over Melanie Cuypers, die zoals ik dacht de dochter was van Dave Cuypers. Mijn collega's zeggen allemaal dat het zijn eigen schuld was, dat hij maar niet zoveel moest stelen. Erge mensen.

'Hebben we al meer nieuws over Tiffany?', vroeg ik om de gemoederen te bedaren. Het is hier in vijf minuten een echt kippenhok geworden. Ze zitten allemaal door elkaar te praten en wordt er gek van, maar echt letterlijk. Gelukkig doet dat iedereen zwijgen en de commissaris bedankte mij met zijn ogen. Hij vond het blijkbaar ook irritant.

'Tiffany zijn we op dit moment aan het zoeken in alle danszalen in en rond de stad. Normaal zouden ze bijna klaar moeten zijn. Ik laat iedereen iets weten als we ze gevonden hebben, of toch de dingen die er nog zijn die leiden tot Tiffany.' We knikten allemaal en iedereen ging terug aan het werk.

Mijn taak zit er in feite op, nu moet ik nog wachten totdat mijn 28 uren voorbij gaan. Ik ging ondertussen op onderzoek uit voor al een beetje informatie over Marie. Je weet maar nooit, als het toch niks wordt met Claire, hebben we al wat voorsprong met Marie. Maar wat ik ook nog niet snap is hoe dat hij ze uitkiest, oké ja hun profiel maar het moet toch nog iets anders zijn. Of misschien denk ik gewoon te veel na en is het enkel op profiel.

Marie Ingels, dochter van advocaat Ian Ingels. Hij, serieus. Oké, dat is dus de advocaten waarover ik het had, de advocaten die ik haat. Hij werkt ook wel voor Porter nv, wat Carl in hem ziet geen idee maar het is echt een dikke nek. Maar natuurlijk, kan zijn dochter er niet aan doen, behalve als ze net zo is als hem.

Wat kan ik vinden over haar, nog niets verkeerd gedaan voorlopig. Waarom zou ze ook met een advocaat als vader, ze kan er al genoeg mee opscheppen. Waarom zou ze dan kattenkwaad uithalen om op te vallen. Het zal toch niets worden via deze weg, iets persoonlijker gaan dan maar.

Ik ging via Google haar zo opzoeken en kwam meteen op haar Instagram en Facebook. Ik ging even langs de foto's van haar en het eerste wat me opviel was het water. Ik ging verder en toen zag ik dat ze in een team zat, ze is een teamsporter dus. Het zou me niet verwonderen als ze de beste zou zijn van haar groep. Ik ging nog verder want ik wist nog altijd niet welke teamsport en toen vond ik het waterpolo.

Past nog bij haar, of ja past nog bij haar familie. 'Wat ben je aan het doen', vroeg opeens Brittany achter mij. 'Het mogelijke volgende slachtoffer van Black Shadow aan het opzoeken voor al informatie over haar te hebben', zei ik zonder op te kijken. 'Weet je zeker dat je haar gewoon niet aan het stalken bent', vroeg ze nu bot.

'Dat kan niet Brittany, want ik val niet voor meisjes.' Zo dat is er eindelijk uit, hopelijk gaat ze me nu niet meer lastigvallen. 'Ik- ik ooh', zei ze met rode wangen en ze liep met grote passen van me vandaan. Zo die zien we ook niet snel terug dacht ik. Een kleine glimlach speelde rond mijn lippen. Ik dacht terug aan haar gezicht dat was echt hilarisch. Ik had er een foto van moeten nemen.

Ik ging terug aan het werk maar sloot de pagina af van Marie, ik had genoeg informatie voorlopig. Opeens riep de commissaris me op zijn bureau. Dat kan maar één ding betekenen, ze hebben Tiffany teruggevonden. Hopelijk. Ik ging naar binnen en de commissaris gebaarde dat ik moest gaan zitten. Ik weigerde vriendelijk ik stond liever even recht voor dat nieuws.

'Ze hebben haar gevonden in een oude dansschool, iets buiten de stad.' Hij zei ze hebben haar gevonden, bedoelt hij dat er een lichaam ligt? 'Hebben ze een lichaam gevonden, omdat u zegt ze hebben haar gevonden.' Hij knikte van ja en nu ging ik wel even zitten, dit was totaal niet de Black Shadow die we kenden. Maar ik had wel gelijk, ze was in een dansschool dus hij doet het via de sporten. Maar zit er niet ergens een addertje onder het gras, alles gaat momenteel veel te gemakkelijk naar mijn zin.

Ik bedankte de commissaris en ging naar huis, ik wist genoeg vanavond. Ik zal wel zien als ik gelijk heb morgen. Ik hoop van wel dan is iedereen terug veilig. Ik wou eens een avondje mij ontspannen dus ik belde mijn "vriend" op.

'Stefan van waar de eer', lachte hij. 'Ik wou vragen of je geen zin had om eentje te gaan drinken, met de nadruk op ééntje', lachte ik nu ook. Ik hoorde hem eigenaardig kuchen en ik moest lachen, je kan hem onmiddellijk in verlegenheid brengen zo te zien. 'Maar wat zeg je ervan?', vroeg ik toen ik uitgelachen was.

'Goed ik zie je in café Kluis oké', vroeg hij. 'Ja, is goed ik zie je dadelijk', en met woorden hing ik de telefoon op. Ik verkleedde mij en at rap een boterham.  Ik pakte mijn portemonnee en mijn sleutels en vertrok naar het café.

Laten we zeggen dat ik die avond voor het eerst na een tijdje nog eens goed heb geamuseerd. Ik heb hem in nog een ander perspectief gezien. Met één woord, ik ben te weten gekomen dat hij niet echt geïnteresseerd is in vrouwen en dat heeft de barvrouw geweten, ocharme. Maar gelukkig weet hij niet dat ik er ook niet geïnteresseerd in ben anders wordt het misschien een beetje eigenaardig tussen ons.

Ik geef toe, in zijn ogen verdrink ik elke keer maar meer dan vrienden zie ik niet tussen ons. Goede vrienden en niets meer. We hebben het ook gehad over de nieuwste verdwijning. Hij heeft de vader moeten troosten maar steeds heeft het iets te maken met zijn bedrijf. Wacht, neen dat kan toch niet mogelijk zijn.