Jensen Ackles aka inspecteur Wilson
15 september 2015
Het was een gewone dag, ik en mijn partner waren op patrouille net als elke dag. We passeerden verschillende straten maar alles was rustig tot die ene oproep.
'Dispatch voor Wilson', zei opeens mijn walkietalkie. Ik keek naar mijn partner en dan terug naar de walkietalkie. Welke dag zijn we vandaag?

'Wilson voor dispatch, ik luister', zei ik. 'Er is iets eigenaardigs gesignaleerd aan het ouderlijk huis van Tiffany Clarks, ga daar onmiddellijk eens kijken, over', nou dit wordt misschien toch niet zo een rustige dag. Ik haalde een hand door mijn haar en drukte op het gaspedaal. We reden naar het huis en inderdaad, er stond daar een koffertje, dat is zeker nieuw. Het zou toch niet waar zijn.

Ik stapte uit mijn auto en bekeek het koffertje. Niets speciaals, ik keek rondom mij maar alles was stil. Als er hier iemand was, is die nu weg. Nu vraag je waarschijnlijk af, wat is er gebeurd. Nou sinds 10 jaar geleden verdwijnen om de 2 jaar, 6 meisjes. Een verband tussen de slachtoffers is er niet maar wel het uiterlijk is merkwaardig. Elk meisje die ontvoert is heeft blauwe ogen, blond stijl haar en is slank. De leeftijd die gepakt worden is tussen de 16-20 jaar.

Hoe en waarom deze kenmerken is men ook nog een raadsel. Ik wil het weten, ik wil die schurk pakken maar niemand kent hem, nog nooit heeft iemand hem gezien. Enkel de slachtoffers maar we zijn altijd te laat. Ze zijn altijd dood, maar nooit vinden we lichamen enkel het mismakende overschotten van hoe het gebeurd is. En laten we eerlijk zijn, het is echt niet om aan te zien.

Ik stond te kijken naar het koffertje, het lijkt een normaal koffertje. 'Inspecteur Wilson aan dispatch, kust is veilig, het is weer een gewoon koffertje, over.' Ik nam het koffertje mee, ik ging het op kantoor verder bekijken. Maar nu moeten we snel zijn, nu hebben we maar 3 dagen. Dat zijn dus 72 uur of wel 4 320 minuten of 259 200 seconden. Zoveel tijd hebben we telkens om Black Shadow te stoppen, maar helaas dit is nog nooit eerder gebeurd.

We gingen terug naar kantoor waar onze geliefde secretaresse - hoor je de ironie erin - ons op zat te wachten. 'Ah meneer Wilson ik moest u spreken, er is een mysterieuze envelop voor u geleverd, hij ligt op u bureau.' Ik bedankte haar en ging samen met het koffertje naar mijn bureau. Eerst dat koffertje nu die brief, wat is dat hier vandaag. Ik zuchtte, ik had koffie nodig.

Ik ging naar de koffiemachine waar Brittany stond, de 'slet' van ons kantoor. Waarom zeg ik dat nu, wel ik weet dus niemand niet wie nog niet met haar geslapen heeft op dit kantoor. Mij exclusief dan, ik ben niet zo dom en ik val op het ander geslacht. Ja mensen, ik ben gay en ben er trots op. 'Zo Stefan, hoe gaat het vandaag', zei ze terwijl ze een vinger in haar haar draaide. Ik draaide met mijn ogen. 'Alles gaat goed Brittany en met jou', vroeg ik ongeïnteresseerd. Ze gaf me haar neppe glimlach. 'Alles gaat prima maar weet je wat men dag nog beter zou maken', vroeg ze poeslief.

Ik schudde met men hoofd, wat gaat ze nu weer zeggen. 'Als wij vandaag, je weet wel eens iets samen konden doen.' Ik draaide terug met mijn ogen, dat dus. Ik heb al vele keren gezegd dat ik geen interesse heb in haar, maar luistert ze nope. 'Brittany, ik heb geen interesse', zei ik terwijl ik mijn kopje koffie pakte en terug naar mijn bureau ging. 'Jij bent echt niet leuk weet je dat', zei ze met een sip gezicht. Ik zuchtte, gaat zij nou nooit eens weg. Zij is net zo een ambetant vlieg die de hele tijd rond je oren zoemt.

'Brittany, alsjeblieft ik heb geen interesse, dus zoekt maar een ander slachtoffer om je bed mee te delen', zei ik nu duidelijk geïrriteerd. Haar mond vormde een o en haar ogen stonden op vuurspuwen. En dan sloeg ze mij, echt waar. 'Hoe durf je', zei ze nu met nep tranen in haar ogen. Sorry meisje maar daar trap ik dus echt niet in. 'Kan ik eraan doen dat je een slet bent', zei ik nu eerder tegen mezelf dan tegen haar. Maar ze had het gehoord.

'Ik zet het je betaald Wilson', riep ze en toen ging ze heupwiegend weg. Eindelijk, eindelijk wat rust. Ik had niet eens tijd om te kijken naar die brief en het koffertje. Ik pakte een mes en sneed de brief netjes open. Je weet nooit als die naar het labo moet voor onderzoek. Want als het van haar zou komen, moeten we het zeker zijn. Ik bekeek de brief, het was geschreven in een vlug gekrabbel, net alsof ze het rap moest doen. Ik keek naar de laatste regels eerst en daar stond de naam waarvan ik het nooit gedacht had. Tiffany Clarks.

Ik wist niet wat ik moest doen, het zelf lezen of aan de commissaris laten zien. En dat hij dan de zaak afhandelt geen idee. Ik zat in een dilemma. Het was wel aan mij gericht want hij begon met inspecteur Wilson in plaats van beste vinder. Dus het was naar mij gericht dat was zeker. Maar wat als er belangrijke informatie instaat voor de commissaris, wat als deze brief eindelijk iets meer informatie gaf over Black Shadow. Ik moest iets doen, misschien best zelf eens lezen.

Beste inspecteur Wilson,
Je 72 uur gaat vanaf je deze brief hebt geopend in. Ja, hij weet wanneer je dit gaat doen, hij ziet alles en hij hoort alles. Als je dat maar weet inspecteur. Je hebt 3 dagen, alsjeblieft help mij, ik zit hier al dagen. Ik moest van hem een dagboek bijhouden dat vind je in het koffertje. Daar moet je het mee doen inspecteur, ik wil je wel helpen maar ik kan niet, anders zou het al eens rapper gedaan kunnen zijn voor mij. Ik ben bang inspecteur, ik weet niet wat ik moet verwachten, gaat het een pijnlijke dood zijn of gaat het rap gedaan zijn. Geen idee. Maar je hebt nog tijd inspecteur, je kan hem slim afzijn maar dan ga je hem moeten doorgronden, hij is slim maar hij heeft ook zijn zwakke punten, hij gebruikt een techniek, die zal je moeten ontrafelen. Ik wens je veel succes en laat mijn dood (als ik dood ga) niet voor niets zijn. Je moet de andere helpen en hem oppakken inspecteur, dat is mijn enige en laatste doodswens. Succes!
Tiffany Clarks.

Ik las de brief, meerdere malen en ik was niet goed, wat bedoelde ze. Kan ze nog onduidelijker zijn, hoe moet ik zijn geheim ontrafelen. Hoe kan ik weten van wat zijn zwakke plek is, wat zijn techniek is, zoveel vragen en geen antwoorden. Maar ik moet het proberen, ik moet het ontrafelen, ik ben het haar verschuldigd. Ik ben het alle families verschuldigd die al hun dochter zijn kwijtgeraakt door hem. Ik moet en ik zal Black Shadow voor eens en voor altijd opdoeken.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
A/N
Zo eerste hoofdstuk over iets waar ik zelf geen ervaring mee heb. Ik lees graag politieboeken maar zelf heb ik er nog nooit één geschreven. Ik heb er wel zin in. Hopelijk jullie ook, tot een volgende.