Ταρακουναω το κεφαλι μου και επιστρεφω στην πραγματικοτητα.
Σε αυτη την πραγματικοτητα που μισω.

Βυθιζομαι στον καναπε.
Πφφφ τοση ζεστη.Βγαζω την μπλουζα μου και μενω μονο με το αθλητικο μπουστακι.
Εμ τι να το κανεις Ιουνιο  μηνα, θα ξεγυμνωθουμε.

Σταματαω τον νευρικο ηχο τον δαχτυλων μου και ξεκιναω να τρωω τα νυχια μου.
Ειμαι περιεργη για το επομενο σταδιο αυτης της νευρικης καταστασης.

Αν θα αρχισω να χτυπιεμαι η αν θα αρχισω να κλαιω.Η διαθεση μου ειναι τοσο υπεροχη.Ωω ναι.

Παιρνω στα χερι μου το χειριστηριο απο το κλιματιστικο και κανω μια προσπαθεια να το ενεργοποιησω.Αλλα οχι.
Εχω ξεχασει πως τιποτα δεν θα ειναι με το μερος μου.
Εχω ξεχασει πως τιποτα εδω μεσα δεν δουλευει.

Τα κλιματιστικα χρειαζονται service.
Nah bitch.

Τουλαχιστον το στερεοφωνικο δουλευει.Και δουλευει πολυυυ καλα.
Ναι το ελεγχω συνεχεια.
Η ζωη μου χωρις μουσικη στο σπιτι θα ηταν ενα τιποτα.

Ειδικα στο σπιτι μου ειναι το μονο που με σωνει.

Στην βιβλιοθηκη υπαρχει ενα συνολο μαυρων συσκευων οι οποιες μοιαζουν σχεδον σαν αυτες των Dj.

Ειναι οτι καλυτερο μπορουσα να εχω για δωρο γενελιων.
Παρολο που οταν μου το εδωσαν ημουν 10 και το μισησα.Εγω τοτε περιμενα το καστρο της Barbie μαζι με ολη την βασιλικη γκαρταρομπα της.
Aye να τι γινεται οταν μπερδευεις την ηλικια του βαφτηστηριου σου που εχεις να το δεις 6 χρονια.

Δεν πειραζει νονα.Τοτε μου ειχε φανει αχρηστο αλλα τωρα σου χρωσταω ενα μεγαλο "Ευχαριστω".

Το ανοιγω και το βαζω σε εναν απο τους αγαπημενους μου σταθμους.

Αρχιζω να σιγοτραγουδαω το τραγουδι που παιζει και να κουνιεμαι στο ρυθμο.
Οι Arctic Monkeys παντα βοηθουν.

Ομολογω πως η διαθεση μου ανεβηκε λιγο.

^Ισως αν ηταν αυτος εδω ανεβαινε και αλλο.^

Ναι τι;
Τωρα νιωθεις ωραια που μου το υπενθυμισες σπαστικη φωνουλα;
Καποια στιγμη πρεπει να κανουμε μια κουβεντα οι δυο μας.
Ακομα δεν καταλαβαινω γιατι υπαρχεις εκει πανω.

Παρολο που σε οτι λες εχεις δικιο ο ψυχολογικος πολεμος που μου ασκεις ειναι τεραστιος.

Ναι φυσικα και θα ημουν καλυτερα αν ηταν εδω.Αν ηταν εδω μαζι μου.Αν ειμασταν εδω μαζι.

Θα καθοταν στον καναπε και θα γελουσε.Θα με κοροιδευε για το χορο μου και υστερα θα γελαγε μεχρι τελους με την αφωνια μου.Και εγω θα γελαγα που τον κανω χαρουμενο.

Θα ετρεχα πανω του και θα τον επνιγα σε μια ακομα αγκαλια που θα του ελεγα ποσο μου λειπει και ποσο μισω την αποσταση.
Θα του μιλαγα για ολα οσα ηθελα και δεν ειχα την ευκαιρια.

Θα ημουν χαρουμενη.
Αλλα οχι.Το συμπαν φροντισε για αυτο.

Ειμαι αναγκασμενη να μενω εδω, με τους ελαχιστους ανθρωπους που πραγματικα νιωθω περηφανη που εχω.
Μεσα σε ολα αυτα τα δηθεν προσωπα που ειναι διπλα μου.

Ξεφυσαω και ριχνω το κεφαλι μου πισω.
Πρεπει να τον δω.

Νιωθω τα συναισθηματα να με πνιγουν και ειμαι ανικανη να κανω κατι για να ξεφυγω.
Ειμαι ανικανη να κανω οτιδηποτε.
Δεν εχω την δυνατοτητα να τρεξω και να παω διπλα του.
Δεν εχω την δυνατοτητα να τον αγγιξω.
Δεν εχω την δυνατοτητα για τιποτα απο εδω.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ.
Νιωθω σιγα σιγα να καταρεω.

Το κουδουνι με αποσπαει απο τις καταθλιπτικες μου σκεψεις.
Αye αυτη θα ειναι η Ρια.

Σηκωνομαι απο τον καναπε και σερνομαι μεχρι την πορτα για να της ανοιξω.
Αγκρρ αδικη ζωη.Γιατι να μην ειμαι πλουσια και να εχω καποιον να μου ανοιγει τις πορτες;

Η εμφανιση της Ριας ειναι το ιδιο γελοια με την δικη μου.Εχει τα μαλλια της πιασμενα σε εναν προχειρο κοτσο και φοραει ενα λαχανι μπλουζακι.

Θεε μου.
Αυτο ειναι το λαχανι μπλουζακι που ειχαμε για μια παρασταση στη θεατρικη ομαδα, πριν και εγω δεν ξερω ποσα χρονια.

Χαχανιζω και μενω να την κοιταω.

Ειναι σιγουρα χειροτερη απο εμενα.

Περνει ενα ειρωνικο υφος και με προσπερναει κρατωντας ενα σακουλακι με popcorn απο το περιπτερο.
ΕΥΤΥΧΩΣ, δεν επιχειρησε να φτιαξει μονη της.

"Αν υπονοεις οτι η εμφανιση μου ειναι γελοια, να πας να πνιγεις."
Μου λεει καθως πεταει την τσαντα της κατω και κατευθυνεται προς τον καναπε.

"Εγω ποτε.Αντιθετως πιστευω πως εισαι υπεροχη."
Προσπαθω να της απαντησω σοβαρα αλλα δεν τα καταφερνω καθως πριν τελειωσω τη φραση μου, σκαω στα γελια.

Αω οχι.Δεν εφταιγα εγω.
Ο κοτσος που μου θυμιζει μανιταρι εφταιγε.

Ξαπλωσε στον καναπε και εκανα ακριβως το ιδιο, αφου δυναμωσα λιγο την μουσικη.

Απο στιγμη σε στιγμη θα ερθει και η Μαρια.
Οι γονεις μου θα λειπουν σε ταξιδι ολη την εβδομαδα και σημερα ειναι Κυριακη οποτε τα κοριτσια θα μου κανουν παρεα.

Αυτη η εβδομαδα προφανως και θα ειναι οτι καλυτερο.Μακρυα απο κανονες και εχοντας μια σχετικη ελευθερια.
Αα να προσθεσω, χωρις την μητερα μου.

Και ετσι καταλαβαινετε πως ειμαι daddy's girl.
Αω ναι.
Η σχεση με τον πατερα μου ειναι κατι παραπανω απο τελεια.
Οχι γιατι δεν μου χαλαει ποτε χατιρι ή γιατι παντα με ξεμπλεκει, απλα να, επειδη ειναι υπεροχος ανθρωπος.
Δεν χανει ποτε ευκαιρια να περναει χρονο μαζι μου και παντα βρισκει κατι  ενδιαφερον να κανουμε.

Με την μητερα μου ειναι αλλιως.
Φυσικα και την λατρευω αλλα οι σχεσεις μας δεν ειναι οι ιδανικες.
Ισως να ευθυνομαι και εγω για αυτο, δεν εχω ιδεα.

"Ελπιζω η Μαρια να διαλεξει ωραια ταινια.Και παρακαλω οχι ρομαντικη, δεν εχω καμια ορεξη για κλαματα."
Ειπε η Ρια ενω ξεφυσηξε.

"Aye το aircondition γιατι δεν ανοιγει;"
Προσθεσε νευρικα καθως παταγε συνεχομενα τα κουμπια στο χειριστιριο.

"Νευρακια;"
Της λεω και την κοιταω με σηκωμενο φρυδι.

"Πφφ τσακωθηκαμε."
Λεει ενω πεταει το κινητο της στον καναπε.

Ωραιοτατα, εχουμε και οι δυο υπεροχη διαθεση.
Μουρμουριζω νευρικα.
Ημουν σιγουρη πως εκεινος εφταιγε για την κατασταση της, οπως παντα αλλωστε.

Το κουδουνι ακουγεται ξανα και ειμαι σιγουρη πως αυτη ειναι η Μαρια με την ταινια.

"Δικη σου."
Στρεφω το κεφαλι μου στη Ρια αναφερομενη στην πορτα.

Της χαμογελαω πλατια ξεροντας πως αυτη τη στιγμη με μισει.
Δυσανασχετει, μα διχως αλλη επιλογη, σερνεται ως την πορτα για να ανοιξει.

Την αγαπω καταβαθος.

Η Μαρια μπαινει μεσα σε καλυτερη κατασταση απο εμας.
Ειναι φυσιολογικη θα μπορουσες να πεις, για μια φορα στη ζωη της.

Σε λιγο και οι τρεις βρισκομαστε στον καναπε και χαζογελαμε με τα πιο ασχετα πραγματα.
Αυτα τα κοριτσια ειναι οτι καλυτερο, πραγματικα.
Η ταινια περιμενει λιγο.

[ ... ]

Αληθεια δεν εχω ιδεα πως να χαρακτηρισω την ταινια.
Ηταν σαν να μιλουσε για την ζωη μου, για την αποσταση που με χωριζει απο ενα σημαντικο μελος της ζωης μου.

Κατα την αποψη του σκηνοθετη, ο καθενας μας ειναι ικανος να πραγματοποιησει τις επιθυμιες του.
Πρεπει να τις διεκδικησει και να κανει τα παντα για να βρει κατι που τον κανει χαρουμενο.

Aπλως, εμενα ετυχε αυτο να βρισκεται στη Θεσσαλονικη.

Ζωη σε μισω, για ακομα μια φορα.

Πρεπει να κανουμε τα παντα ομως;
Τα παντα;
Εννοω, δεν εχω ξεκινησει καν ακομα.
Πως να κανω τα παντα;
Μπορω να κανω τα παντα;

Ανασηκωνομαι στον καναπε και το υφος μου σοβαρευει. Κοιταω την τηλεοραση που παιζει τους τιτλους της ταινιας και αναλυω την σκεψη μου.

Τα κοριτσια ασχολουνται με τα κινητα τους και δεν μου δινουν σημασια ωστε να καταλαβουν πως σκεφτομαι κατι εντελως λαθος.
Κατι που μπορει να εξελιχθει εντελως λαθος.
Κατι που παραλληλα ειναι οτι πιο λαθος και οτι πιο σωστο εχω σκεφτει.
Πως σκεφτομαι να κανω το σωστο λαθος.
Βασικα θα κανω οτι μπορω για αυτο το κατι που με κανει να χαμογελαω, θα ελεγα πιο σωστα.

"Θα παω να τον βρω, θα παω Θεσσαλονικη να τον βρω."

Δηλωσα αποφασιστικα και ενιωσα τα βλεμματα των κοριτσιων να παγωνουν πανω μου.

Μειναμε να κοιταζομαστε.
Τα κοριτσια γεματα ερωτηματικα και εγω πιο αποφασισμενη απο ποτε.

HEY BBIES❣

Τι μου κανετε;
Ελπιζω να χαμογελατε παντααα.

Να ξερετε ξεκιναει το καλο κομματι so get readyyyy🙊

Λοιπον, εχω να σας πω οτι παει αρκετα καλα και σας ευχαριστω.❤
Προφανως πολλες εκει εξω ταυτιζονται, οποτε παιδια ελευθερα, για εσας ειναι η ιστοριαα.

Enjoy🍕
ILY