Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

110

Planeta desierto.
-

§-
No sé cuándo comenzó, sólo sé que hoy termina.
De mi corazón he intentado explotar tinta poética y me he vuelto una vacía mina.
Voy por la vida como una triste calaca
una llorona a la que le han arrebatado todas sus razones hasta quedar como una flaca.
¿Soy saco de huesos o saco de ilusiones perdidas?
Me he encontrado tantas veces de frente con la muerte que mis mariposas ahora son libélulas heridas.
He piloteado en guerras que no eran mías, y he dejado caer mis bombas en corazones inocentes.
Alguna vez yo también fui una niña perdida en un campo de luchas interminables.
He andado sobre el pasto con los pies descalzos y se ha sentido como andar sobre dagas.
Me he recostado sobre la arena del mar y el escozor del mar ha calado hasta mis más antiguas yagas,
cómo aquella que ya creía sanada.
Me he dejado caer al ataúd y me he sentido atrapada.
He intentado tocar el cielo con mis pies y la luna y el sol me han repudiado,
he intentado buscar el polvo estelar y al encontrarlo lo he odiado.
Soy un planeta desierto esperando alguna lluvia que le salve de la muerte.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro