Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

😍Día 5😍

¡ Besándose !

-------------------------------------------------------------

Preparados...

¿listos?

Cámara,

y acción!!

Jaja, mañana me divertire mucho..

Muchísimo...

Se preguntarán ¿Quién soy, no?

Pues esa pregunta no se las responderé.

Pero les diré el porque me divertirse tanto mañana...

Flashback:

No había pasado mucho tiempo desde que me enteré de algo muy, pero muy importante.

Y para asegurarme que todos lo sepan, reuní a mis amigas.

- Oye... Para que nos reuniste? -Me pregunto una chica de cabellos azules, ojos celestes, vestida con un kimono con varias tonalidades de azul y una primera de cristal en la cabeza.

- Chicas... Que les parece si hacemos una obra de teatro? -Habia propuesto, para que el plan de inicio.

El primera paso, era el se convencer a todos a participar, algo no muy difícil, pues algunas de mis amigas estaban al tanto de mi plan.

- Yo estoy de acuerdo... -Me dijo mi amiga de piel púrpura pálida con un solo ojo rojo acentuado por la sombra de ojos azul pálido, mi amiga tiene el pelo blanco con dos grandes cuernos sobre su cabeza, sostenido por cinta azul marino vestia un vestido azul marino con una pretina de oro que conectaba con una faja de oro alrededor de sus hombros.

- Imsomna está de acuerdo, yo también me apunto... -Me dijo mi amiga de cabellos y kimono rojo, ojos celestes y con unas flores en la cabeza.

- Está bien... Me apunto al plan.. -Me dijo mi amiga Granizia.

Paso uno, completado con éxito.

Ahora falta el paso dos.

- Muy bien, en ese caso vamos a juntar a más voluntarios!! -Habia dicho con una gran sonrisa.

- Está bien... Y por cierto ¿Que obra haremos? -Me pregunto mi amiga Camelia, la chica de cabellos rojos.

- Mañana nos reuniremos todos en este lugar... Haremos un sorteo y veremos qué historia hacemos... -Dije muy feliz en mi interior.

- Está bien... Sería divertido ver qué sale.. -Me dijo Imsomna sonriendo.

- Muy bien... Vamos a buscar gente!! -Dije apoyando mi mano en el centro de dónde todas estábamos.

- Si !!! -Me contestaron mis amigas poniendo su manos encima de la mía.

- Tre, dos, uno, por el Yaoi!! -Gritamos todas, antes de irnos de ese lugar y separarnos.

Estuve buscando a yo kais que nos quisieran ayudar en la obra, pero casi nadie quería.

Cuando fui a preguntarles a mis querido amigo Aracnio y Eleganfibio, que serían los afortunados del plan de esta obra

- Una obra? Esta bien... Participaré... Pero solamente porque no tengo nada que hacer... -Me contesto Aracnio limpiando su cuarto.

- Yo también me apunto!! -Me grito muy emosionado el vecino de cuarto de Aracnio, Eleganfibio.

- Eleganfibio más te vale terminar de limpiar tu cuarto... Si no lo haces me aseguraré que no salgas de la casa... -Dijo Aracnio amenazando a su compañero.

- Bueno, en ese caso, les informo que mañana haremos un sorteo para ver qué obra haremos... Tienen que ir hasta el parque, que está cerca de mi casa... -Le dije a Aracnio con una sonrisa.

- Está bien... A qué hora tenemos que estar ahí? -Me pregunto tendiendo su cama.

- A las 8 de la mañana... -Le conteste.

- Está bien... -Me dijo terminando de ordenar toda su habitación.

Al día siguiente como habíamos acordado, todos nos reunimos en el parque que estaba cerca de mi casa.

- Muy bien... En estas pelotitas de bingo está escrito un número, el cual corresponde al número de la cartelera que se usará para definir los papeles. Y para hacerlo más a la suerte, en la cartelera estarán tapados los nombres de los papeles, simplemente escribirán su nombre en algúno de los renglones y luego iré diciendo los papeles... -Dije explicando el sorteo.

- Está bien... -Me dijeron todos los demás yo kais.

De esa forma el sorteo empezó, y cada uno escribió su nombre en algún renglón, con un bolígrafo.

- Muy bien.. ahora para que sea más divertido, yo iré dandoles el librero que a cada uno le tocó, se lo aprenderán y mañana empezaremos a practicar.. -Dije tomando la cartelera escrita con nombres.

Fin del flashback

Que empiece la obra..

Narradora:

Se podía ver a lo lejos a dos chicos, uno tirado en la cama, con los ojos cerrados y con un vestido rosa. El otro chico estaba vestido como un príncipe, con su espada y todo.

- Hermosa princesa que bajo un hechizo has caído, te pienso traer a la vida con un beso mío... Si me amas tanto como yo te amo, se que despertarás... Y estarás a mi lado siempre, así como yo e estado siempre junto a ti... -Dijo el chico con traje de principe, un chico con cabello marrón atado en una coleta y con marcas azules en los ojos, el cual estaba bastante rojo.

El chico tirado en la cama, que hacia estaba vestido de princesa, tenía el cabello negro y tenía una gran marca roja, cubriéndole como una máscara los ojos.

El chico vestido como príncipe, más conocido como Eleganfibio, se acerca cada vez más al rostro de la princesa.

Cuando estaban apunto de besarse, un grito se escuchó, lo cual captó la atención de todos los presentes.

- AH !!!! -Grito una persona ya muy conocida, captando la atención de todos.

- Diego!!! Has silencio!!! Está escena es la más difícil de completar... -Le regaño Granizia.

- P-Perdon... -Dijo aquel chico de ojos rojos, cabellos azul oscuro, que vestida con vendas en los brazos, con un pantalón gris, que le llegaba hasta las rodillas, una remera azul y un chaleco sin mangas negros y tenía una máscara que le cubría gran parte de la cara, de color negro.

( El es Diego)

- Bueno, volvamos a hacer la escena... Y por favor todos hagan silencio.. -Pidio Granizia.

- Muy bien, tres, dos, uno y... Acción!! -Dijo Imsomna haciendo que la escena empesara.

- Oh hermosa princesa, lamentablemente bajo un hechizo has caído, pero no te preocupes que pienso romper el hechizo con un beso, y si me amas tanto como yo, te liberadas del hechizo y estaré a tu lado siempre... -Dijo Eleganfibio sonrojado por lo que decía.

- Beso!! Beso.. -Decia algunos yo kais en voz baja.

Eleganfibio se fue acercando cada vez más al rostro de Aracnio, el cual por error había abierto su ojos, antes de que sea besado, sonrojandose aún más que una manzana, casi podía hacerle competencia a la ropa del Lord Enma.

Cuando Eleganfibio estaba por darle el beso para que la princesa despertara del hechizo, lamentablemente Aracnio lo empujó por error, arruinando la escena y haciendo que Eleganfibio caiga de espalda al suelo.

- CORTE!!! -Grito Granizia ya cansada de que la última parte siempre saliese mal.

- Diego... Lo siento mucho, pero creo que lo mejor sería cancelar la obra... -Dijo Imsomna acercándose al recién nombrado.

El pobre Diego estaba triste, su plan había sido lanzado a la basura.

- Está bien Imsomna... Creo que para la siguiente hacemos una obra más fácil... -Dijo Diego nervioso, tenía que pensar en otro plan.

Narra Aracnio:

Luego de haber intentado filmar la última escena, más de mil veces, la mayoría se aburrió y decidimos cancelar la obra.

Me arrepiento bastante de haber querido participar....

Me tocó ser la princesa!!

Y para desgracia mía, la persona que me tiene enamorado, le tocó ser príncipe.

¿Que hice mal? Que mal habré hecho cuando estaba vivo, como para que me pase esto...

Bueno, para suerte mía, la obra se canceló y como no tenía nada que hacer, invite a Eleganfibio a pasear por ahi.

Tuve la suerte, de que el no tuviese nada que hacer. Estuvimos paseando por todo lado, un buen rato, hasta que llegamos al lugar donde nos conocimos.

Para acceder ahí, había que entrar a un bosque y caminar un buen rato, hasta llegar a un campo abierto.

Hoy me le declararía...

Hoy le diría a Eleganfibio que me gusta...

Si, nada malo podría pasar... Excepto perder su amistad para siempre y que ya no quiera verme nunca...

Pensándolo bien.... Creo que lo mejor sería no decirle nada.

- Oye Aracnio... A qué soy más rápido que tú... -Me dijo mi amor secreto desafiandome.

- Ja, claro que no... Yo soy más rápido que tú... -Le dije empezando a correr.

- Oye!!! Eso no vale!!! -Me gritaba Eleganfibio corriendo detrás de mi.

Estuvimos corriendo por un buen tiempo, hasta que caímos rendidos en el pasto, habíamos corrido mucho.

No sé bien cuánto tiempo estuvimos corriendo, pero lo que ahora sabía, era que ya era de noche y que las estrellas se veían muy hermosas.

- Oye... Aracnio... Te gane.. -Me dijo mi amigo intentando recuperar el aliento.

- Es mentira... Yo te gane... -Dije en las misma condiciones que Eleganfibio.

- ¿Empate? -Propuso Eleganfibio bastante cansado.

- Empate... Otro día veremos quién es más rápido... -Dije muy cansado.

Es todo o nada...

Ya mismo se lo digo..

- Oye Eleganfibio... -Dije en un susurro inaudible, para mí mala suerte, el nombrado si lo había escuchado.

- Que pasa Aracnio?? -Me pregunto levantándose del suelo para mirarme.

Cuando se levanto del suelo, se acercó a mi para usar mi hombro como almohada.

- Eleganfibio....Y-Yo... Te... Te... Te quiero !! -Le dije abrazándolo.

Soy un tonto...

No pude decirle la verdad..

- Y-Yo... Yo también te quiero Aracnio.. -Me dijo mi "amigo" abrazándome.

Porque no le puedo decir lo que en realidad siento!!!

- Aracnio... Te digo algo, pero por favor no me golpees o me grites... -Me pidió Eleganfibio separándose de mi.

- Está bien... No haré nada de eso... -Le dije sin entender.

- Me prometes que siempre serás mi amigo? -Me pregunto algo ¿Triste?

Eleganfibio... Si supieras que yo quiero ser algo más que tu amigo...

- Lo prometo.. -Dije mostrándole mi meñique para cerrar la promesa.

- Muchas gracias... -Me dijo extendiendo su meñique para cerrar la promesa.

- Y que es, lo que que- no pude terminar mi frase porque Eleganfibio me estaba besando.

Me estaba besando!!!

No pude evitar sentir felicidad, y lo tomé de la nuca, para profundizar el beso.

Quería besarlo por siempre, pero necesitaba aire para respirar.

- A-Arac-Aracnio... -Dijo tocándose los labios con los dedos.

- Te mentí.. no te quiero... -Dije mirando hacia otro lado.

- Te amo... -Me dijo Eleganfibio, robándome las palabras de la boca.

- Yo también te amo... -Le dije volviendo a dirigir mi mirada a lo más hermoso que había visto.

Cuando dije eso, Eleganfibio me tomo por sorpresa y me volvió a besar.

Hubiéramos estado así por mucho más tiempo de no haber sido por...

- Si !!! -Un grito que nos asusto, por lo que nos separamos de golpe.

- ¡¿Quien está ahí?! -Pregunto Eleganfibio enojado.

Estuvimos esperando una respuesta por varios minutos, hasta que Eleganfibio y yo nos levantamos para ir a fijarnos por nosotros mismos.

Cuando nos acercamos a los árboles, de dónde creímos que provino el grito, sentí que alguien me empujó y me hizo llegar hasta un acantilado. Cuando busque a Eleganfibio, vi que el estaba al lado mío, seguramente también lo habrán empujado.

- Aghh ¿Donde estamos?¿Que nos pasó? -Pregunto Eleganfibio levantándose del suelo.

- Lo mismo querido saber... -Le dije observandolo.

- Aracnio.... Mira que linda está la luna.. -Me dijo Eleganfibio, a lo que voltee a ver a la hermosa luna.

Cómo no me pude dar cuenta de que estaba la luna tan cerca mío?

Estaba en su fase completa y más cerca de lo normal.

Estuve viendo la luna un buen rato, hasta que me acordé de algo, muy importante.

- Oye Eleganfibio...

- Mm? Que pasa? -Me pregunto sentándose al lado mío.

- Quería saber... Si querías ser mi novio.. -Le dije mirando hacia otro lado, con toda la cara caliente.

- No sé porque me preguntas eso.... Pero acepto... Si quiero ser tu novio Aracnio... -Me dijo mi ahora novio, antes de robarme un beso.

- Te amo... -Le dije dándole otro beso.

- Yo también.... -Me dijo apoyando su cabeza en mi hombro.








-------------------------------------------------------------

Espero que les haya gustado el día 5 ^_^.

Personalmente me divertí mucho escribiéndolo.
















Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro