Chapter 5

When my last class ended, I know I have to leave the campus premises as soon as possible so I won't be able to walk against them once again. Ayaw na ayaw pa naman niyang makausap muli si Chienna matapos no'ng pangyayari kanina.

It felt like Chienna's interrogating her and she doesn't like to get into her hair. Gusto lang naman niyang bilhin iyong sweatshirt, but not to fight anything against her. Maloloka lang ang tahimik niyang buhay kapag nagkataon.

"Uwing-uwi na ako, girl," ani Krisa.

"E 'di, mauna ka na," sagot ko naman.

Inirapan niya ako. "Uuwi talaga ako. Ano, ha?"

Tumango ako. "Go lang... maya-maya pa ako nang kaunti kasi."

Napasinghal naman ito. "Ano kasi 'yon? Ayoko namang iwanan ka kung puro kalokohan lang din naman gagawin mo at the end of the day."

Natawa na lang ako sa kanya. "Don't worry about me, Krisa. I'll be fine. Mauna ka nang umuwi."

"Okay, push," aniya. "Mauna na ako. At kung may mangyari man, text me immediately, ha! Ayokong nahuhuli sa mga ganap."

I chuckled, nodding my head. "Alright, go lang. Alam ko namang hindi ka rin  talaga papatalo sa mga chismis, e."

When Krisa left, ako na lang ang natira sa lounge area. May mga ilang estudyante naman ang dumadaan pero pauwi na rin naman ang mga ito. Alas y cinco na ng hapon at karamihan ng mga klase ay tapos na at nagsiuwian na ang karamihan.

So far, I haven't seen the couple for the past half an hour. Hindi ko naman sila inaabangang makita dahil tinataguan ko nga siya. Ayoko lang talaga bumalik ng apartment ko na may gagawin pa akong school work kaya tinatapos ko na rin dito.

While I was having my time and all, natigilan ako nang marinig ko ang pangalan ni Griffin na nagmumula sa mga kalalakihang naglalakad sa hallway. 

At that moment, nagpanic na ako nang sobra. Hindi ko na alam kung anong uunahin ko. I just grabbed my bag and before I could even left, I saw them walking in front of me. Nanigas ang buo kong katawan.

I know I'm someone who wouldn't notice kapag napadaan sa harapan nila dahil hindi naman ako kapansin-pansin, but I know Griffin glanced at me and I just looked away, look at my phone and tried to put my attention there as if I was doing something else.

As they passed by me, nakahinga na ako nang maluwag. But I know I wouldn't be fine unless I got home na. When I was finding my way out of the building, puno ng kaba ang dibdib ko kahit wala naman ako dapat alalahanin pa dahil nakaalis na si Griffin kanina. He would be with his girlfriend now.

But then something froze me to death.

"Hey," tawag nito sa akin.

Napahinto talaga ako sa paglalakad ko at alam ko kung kanino nanggaling iyong boses na iyon. Hindi ko alam kung tatakbo ba ako o haharapin ko siya. If I would run, he would probably run after me. Kapag hinarap ko siya, ano naman kayang gusto niya sa akin? Wala naman dapat siyang hinahabol sa akin, 'di ba?

"Face me," utos pa nito sa akin.

Sa puntong iyon ay napasimangot ako sa kanya saka ko siya hinarap na may kasamang pagtaas ng kilay.

"What do you want?" mataray kong tugon.

He then gave a scrutinizing look. Wala siyang sinabi pero ngumisi ito.

Napailing na lamang ako. "You're just wasting my time, Griffin. I gotta go now."

I was about to turn around and leave him alone when he quickly grabbed my arm and forced me to leave him.

"You know that you're wearing what should Chienna have right now, right?" he questioned.

And then I hastily face him raising my brow. "You're also not sure with that. I saw this on the mall. It was hanging there so I bought it. Your girl could've bought it if she really wants it. But I own it now. Wala ka nang magagawa ro'n."

"I'll pay you how much you want, just give me that," he negotiated.

Napangisi ako saka natawa. "Alam mo, ang joke mo rin, ano? Why would I sell this to you? Ang ganda-ganda, e. Ganyan na ba kadesperada 'yang girlfriend mo at kita mo namang suot-suot ko sasabihin mo 'yan sa akin. Wait ka na lang one time kapag napagsawaan ko 'to. You can buy it sometime on my garage sale... pero oops! Wala nga pala akong garage and I wouldn't sell this. So, goodbye."

I jerked his hand off of me. Nagawa ko naman iyon sa isang piglas lamang at saka ko siya tuluyang tinalikuran.

When I thought he wouldn't follow me, narinig ko ang mga hakbang sa likuran ko. Hinarap ko siya at napahinto rin siya sa paglalakad at tiningnan ko siya nang mariin sa mukha ngunitb wala siyang expression na pinapakita sa akin.

"You're playing with me," utas ko.

Wala pa rin siyang sagot sa akin.

At this moment, tumakbo na ako papunta sa direksyon kung nasaan ang apartment ko. Mali nga ata ang desisyon kong pinauna ko na si Krisa dahil kino-corner ako nito ni Griffin. Mabilis niya rin akong nahahabol dahil sa kung saan man ako pumunta, he was still able to catch me. Nakakatakot na.

As soon as I reached my place, when I looked around, good thing he wasn't there anymore. Nakahinga ako nang maluwag. I was about to relax and sit comfortably on my couch when I heard a couple next a few minutes after I came.

Ayoko pa sanang buksan dahil malakas ang hinala kong si Griffin lang iyon.

"Aneesa," at hindi nga ako nagkamali nang tawagin niya ang pangalan ko. "I know you're there. Let's talk."

Hindi ako sumagot.

"If you don't answer me, the whole campus will know about what happened last time," he threatened. "Are you sure do you want to mess up your last year at college? You don't want to let that happen, do you?"

At that moment, kahit magmatigas ako, I know he will do such things. Tumungo ako sa pinto at pinagbuksan ko siya.

"I have a proposal," he said. "And you can't say no."

Oh, gosh. Ano na naman ba itong pinasok ko? Hay, buhay!