Een uurtje later stap ik de deur van mijn hotel uit. Mijn koffers heb ik in de kleine maar gezellige slaapkamer achtergelaten en ik draag nu enkel mijn fototoestel, gsm, portemonnee en zakje met mijn reisboekje, stift en grote kaars met me mee.

Eerst ga ik een verplichte foto van de Eiffeltoren trekken voor mijn familie. Onderweg kom ik langs de tunnel waarin destijds prinses Diana verongelukte en waarop ook de vlam van het Vrijheidsbeeld staat. Wist je dat Frankrijk dat beeld ooit aan Amerika gegeven heeft? Er staat zelfs een minivrijheidsbeeld ergens in Parijs.

Aan de Eiffeltoren krioelt het zoals altijd van de toeristen. Ik voel me intussen al een beetje thuis in deze stad van Verlichting, liefde en romantiek. Meer zelfs: ik zou hier kunnen gidsen. Wist je dat de beroemde Tour Eiffel gebouwd is in 1879, ter ere van de wereldtentoonstelling in Parijs en de honderdste verjaardag van de Franse evolutie? Maar goed, terug naar vandaag. Terwijl ik een aantal foto's neem, word ik aangeklampt door verschillende straatverkopers. Nee bedankt, ik heb al een hele hoop mini-Eiffeltorentjes. Wel koop ik in een souvenirwinkeltje een aantal magneten, een pennenhouder en een puzzel. Allemaal cadeautjes voor thuis.

Als ik deze plicht vervuld heb, kan ik eigenlijk doen waar ik voor gekomen was: een aantal speciale plaatsen bezoeken.