Maya

- Co za kutas – Sam się nie patyczkowała. A że była już bardziej niż troszeczkę wypita potrafiła być prawdziwą suką i nie przesadzałam.

- Sammy – Sara była oburzona jej zachowaniem.

- Ma rację – prychnęłam i wzięłam kolejny łyk mojego drinka. – Myśli, że może mi mówić co mam robić, ale ja mu jeszcze pokażę kto tak naprawdę rządzi w tym domu.

Nawet te kilka drinków i szum w głowie nie złagodziły mojego gniewu. Dłoń paliła mnie od policzka, którego się dopuściłam. Nigdy nikogo nie uderzyłam ani umyślnie skrzywdziłam, ale w tamtym momencie nie wiedziałam co mną kierowało. Może poczucie krzywdy z jego strony a może to była duma która nie pozwalała mi po raz kolejny dać się zranić. Jakby na to nie patrząc złamałam swoją zasadę i będę musiała się z tego wyspowiadać.

- Mayu – siostra chciała przemówić mi do rozsądku. – Wiesz jaka byłaś przed terapią i chcesz do tego wrócić. Twoje napady gniewu były gorsze od Samanthy.

- Nie chcę do tego wrócić, ale muszę mu pokazać, że mam swoje zdanie.

Przez pewien okres w moim życiu wiele się działo a co z tym idzie potrafiłam wybuchać w każdej chwili. Doszło nawet do tego, że rzucałam przedmiotami po całym pokoju i wpadałam w szał. Z czasem zaczęłam się leczyć i zapanowałam nad gniewem. Według lekarza to był po prostu pewien okres, kiedy na głowę zawalił mi się cały świat i w ten sposób radziłam sobie z bezsilnością.

- Zdanie zdaniem, ale mogłabyś czasami zrobić mu na złość – Sam pomachała ręką w stronę barmana, który od godziny robił nam drinki. – Jaki on słodki. – dodała rozmarzona wpatrując się w faceta jakby był ciastkiem.

- Masz narzeczonego nie zapomniałaś o tym? – zapytałam zgryźliwie.

- Och proszę cię – prychnęła. – Mam czas na to, żeby jeszcze się pobawić zanim zostanę uwiązana.

- Nie wiem, dlaczego tak go nie lubisz. Poznałam Richarda i wydaje się miłym gościem – Sara spojrzała na siostrę.

- Jest miły. – potwierdziła. – Momentami był aż za bardzo.

- Czekaj. Wróć. Jak to był? – jej słowa sprawiły ze byłam bardziej skołowana niż wcześniej.

- Spaliśmy ze sobą – powiedziała nie okazując żądnych uczuć.

- Że co! – krzyknęła moja siostra zwracając na siebie uwagę innych osób.

- Sara ciszej – złapałam ją za dłoń.

- Jak mam być cicho jak ona nam nic nie powiedziała – była na nią zła. Nie dziwię jej się, bo czułam to samo, ale Samantha musiała mieć jakiś powód, żeby to zrobić.

- To było dawno. – Sam zaczęła mówić. – Nie ma po co do tego wracać.

- Chyba musimy, bo coś mi się zdaję, że to nie był zwykły seks – mówiłam cicho, ale na tyle żeby usłyszała.

Może i moja siostra była tą najbardziej rozrywkową i niebojącą się niczego, ale zawsze działała rozsądnie. Nie robiła niczego nieprzemyślanego stąd wiem, że cokolwiek wydarzyło się między nimi musiało być poważne.

- Nie był – widok mojej zranionej siostry to coś co działało na mnie depresyjnie. Chciałam, żeby była zawsze szczęśliwa, ale nie mogłam podejmować za nią decyzji, żeby to szczęście znalazła.

- Więc co się stało? – zapytałam delikatnie.

- Z nim było inaczej. – uśmiechnęła się przez łzy. – Był dla mnie czuły i taki delikatny, ale wiedziałam, że nie będzie trwać to wiecznie.

- Skąd możesz to wiedzieć. Może teraz bylibyście szczęśliwi.

- Może i tak, ale zawsze myślałabym o tym, że kiedyś go stracę. Nie mogę sobie pozwolić na takie cierpienie jakie miał tata. Może i się uśmiechał i był wesoły, ale ten smutek został mu zabrany, kiedy zmarła mama. Nie chcę przechodzić przez takie coś – zakończyła cicho.

- Porozmawiaj z nim i powiedz, jak się czujesz.

- Nie wysłucha mnie. – obracała nerwowo kieliszek w dłoniach. – Nie po tym co zrobiłam.

- Uciekłaś – stwierdziła Sara.

- Uciekłam to mało powiedziane. Ja po prostu mu powiedziałem, że było miło, ale niech nie liczy na coś więcej. A potem pokazałam mu drzwi.

- Ale chyba to nie wszystko prawda? – wiedziałam, że było coś jeszcze.

- Żeby na dobre go od siebie odsunąć wynajęłam faceta do towarzystwa i kazałam mu porozmawiać z Richardem. W skrócie mówiąc znienawidził mnie tamtego dnia.

Sam jak nic namieszała. Jej pomysł to był szczeniacki wybryk, który tylko pogorszył sytuację pomiędzy nimi. Za kilka miesięcy będą musieli wziąć ślub i spędzić ze sobą rok. Może z czasem siostra powie mu co zrobiła i dlaczego.

- No... - Sara była w szoku. - ...chyba... nie wiem co mam ci powiedzieć.

- Może że jesteśmy zszokowane tym co zrobiłaś – podrzuciłam.

- To też – potwierdziła skwapliwie.

- Nie wiem jak wy, ale ja muszę się napić. – sięgnęłam po drinka, który postawił przede mną kelner. – Na trzeźwo tego nie przetrawię.

- Może już nie pij – zagadnęła Sam.

- Muszę mieć coś z życia – przewróciłam oczami.

- Wiesz, że...

- Proszę was. – przerwałam Sarze. – Dzisiaj mamy się bawić i odpocząć od naszych facetów a nie się dołować.

- Naszych powiadasz – siostra poruszyła sugestywnie brwiami.

- Wiesz co mam na myśli – machnęłam na nią ręką, bo zaczęła sobie wyobrażać za dużo.

To, że ona i Tobias zakochali się w sobie a także postanowili pozostać w związku małżeńskim nie znaczy to że powinnam postąpić tak samo. W moim przypadku było inaczej i nie miałam zamiaru wierzyć w coś więcej niż faktycznie było.

- Bawmy się – krzyknęła Samantha podnosząc się z miejsca.

Ruszyłyśmy w stronę parkietu bawiąc się w swoim towarzystwie. Od czasu do czasu powinniśmy wychodzić sobie na miasto i się rozerwać a nie robiłyśmy tego zbyt często. Sara zajęta była swoją fundacją, Samantha bywaniem wśród ludzi a ja miałam swoich podopiecznych w domu seniora. Każda zapracowana zapominała, że mamy życie poza obowiązkami.

Anthony

W momencie wybudziłem się ze snu. Cały czas byłem w salonie, ale najwyraźniej z czasem zmęczenie wzięło górę nad rozumem. Spojrzałem na zegarek w telefonie. Była prawie trzecia w nocy. Zmarszczyłem brwi, kiedy zrozumiałem, że Maya jeszcze nie wróciła.

Ponowny dzwonek do drzwi niósł się przez cały hol aż do salonu. Podniosłem się z miejsca myśląc, że to właśnie moja żona zapomniała kluczy i nie ma, jak wejść. Choć przeszło mi przez myśl, żeby ją podręczyć i pozwolić jej jeszcze postać na dworze, ale szybko wypadło mi to z głowy.

Otworzyłem drzwi chcąc ją zbesztać za tak późny powrót do domu, kiedy dotarło do mnie, że stoi przede mną dwóch policjantów z Mayą przy boku.

- To pańska żona? – zapytał jeden podtrzymując słaniającą się Mayę.

- Niestety – westchnąłem, kiedy dotarło do mnie w jakim jest stanie.

Była kompletnie pijana i rozczochrana, ale wyglądała tak słodko, że z ledwością panowałem nad śmiechem. Jednak perfekcyjna pani domu potrafiła się bawić.

- Anti – pisnęła po czym wpadła na mnie zakładając dłonie wokół mojego pasa. – Wiesz, że tańczyłam na stole?

- Co kurwa – krzyknąłem.

- Ale było fajnie – oparła się o mnie całym ciałem. Z trudem panowałem nad wzwodem, kiedy ocierała się o mnie niczym kotka w rui a to na oczach funkcjonariuszy policji.

- W dodatku wywołały awanturę tak że ochrona nie mogła sobie z nimi poradzić – rzucił drugi z policjantów.

- To pewnie jej siostry – dopowiedziałem. – Bardzo za nią przepraszam. Ona nigdy nie pije – starałem się podtrzymać ją w ramionach choć osuwała mi się w ramionach.

- Dostanie tylko pouczenie, ale następnym razem spędzi noc w celi – ostrzegli mnie policjanci.

- Dziękuję.

Spojrzeli jeszcze raz na moją żonę i posłali mi współczujące spojrzenie jakby znali to z doświadczenia. Pożegnali się i odjechali.

- Anti – szepnęła ocierając się o mnie.

- Kurwa – jęknąłem, kiedy jej dłonie zawędrowały nie tam, gdzie trzeba. – Chyba powinnaś się przespać.

- Nie chcę spać. Chcę się bawić – zaśmiała się i potknęła.

Zmęczony jej pijackim gadaniem wziąłem ją na ręce ku jej radości. Niosąc ją po schodach wysłuchiwałem bełkotu, który nie miał nic wspólnego z mową. Mamrotała coś niezrozumiale, ale była urocza.

Wniosłem ją do sypialni i ułożyłem na łóżku. Wtuliła się w pościel jak mały kociak, ale nie chciałem zostawiać jej w ubraniu, ale rozebranie jej też nie wchodziło w grę. Nie zrobię tego bez jej zgody, ale buty mogłem zdjąć.

- Anti – podniosła się w momencie, kiedy okrywałem ja pościelą.

- Tak?

- Dziękuję. – wybełkotała.

- Nie ma za co.

- Jest za co – skończyła mówić a następnie chwyciła mnie za koszulę i przyciągnęła do siebie.

- Co ty robisz?

- Dziękuję ci – szepnęła i zanim zdążyłem zareagować pocałowała mnie w usta. Po raz pierwszy poczułem jak bardzo brakowało mi bliskości drugiej osoby.

Poruszała rozkosznie wargami a z moich ust wydobył się jęk przyjemności. Była tak delikatna i wrażliwa, że nie mogłem się oprzeć by nie przygryźć jej wargi.

- Chyba jestem pijana – jęknęła upadając na pościel.

Przymknęła oczy a po chwili usłyszałem jej równy oddech a ja jak oparzony podniosłem się z miejsca. Pocałowała mnie, ale była pijana więc powinienem być mądrzejszy. A co zrobiłem? Oddałem pocałunek zamiast od razu ją od siebie odsunąć.

Ale i tak moje ciało miało swój rozum. Od teraz za każdym razem, kiedy na nią spojrzę będę myślał o tym jakby to było, gdyby leżała pode mną. Miałem totalnie przejebane, bo to małżeństwo było tylko na papierze. Jednak mój mózg chciał, żeby stało się prawdziwe.