Hij knikt. Ik neem plaats op zijn schoot, net als bij de anderen en biedt hem dan netjes mijn nek aan. Ik bibber al voor hij zijn tanden in mijn nek heeft en ik kan niet stoppen met snikken. Dat is gevaarlijk want door die plotselinge bewegingen kan dit heel slecht aflopen.

Hij is zachter met me. Dat vind ik fijn. Hij is ook rustiger en stiller. Er is een andere manier waarop hij drinkt. Hij knabbelt slechts, en zuigt het bloed eruit. Ik bijt hard op mijn lip om een snik te blokkeren.

Na een tijdje merk ik dat ik rustig ben geworden. Nathaniel kucht zacht en geeft zo aan dat ik mag opstaan.

Wandelend kom ik overeind. Ik hou me vast aan de tafel. Ze willen niet dat ik ga zitten. ' Ik voel me niet lekker,' breng ik uit. ' Mag ik ergens gaan zitten?' De kamer draait al. Shit.

Matthew schudt zijn hoofd terwijl Hij zijn riem schoon maakt. 'Nee. je bent maar een object.'

Je moeder is een object wil ik snauwen naar die lelijke bloedzuiger maar ik hou mezelf in. ' Ze moet meer rusten dan een normale bloedslaaf,' herinnert Nathaniel hem.

William kreunt en komt tussen beiden. 'Laat haar liggen op de chaise longue, dan kunnen we haar in de gaten houden.' Wat in hemelsnaam...

'Op de watte?' Vraag ik verward maar ben wel blij dat ze me iets aanbieden. Beter iets dan flauwvallen. Wie weet wat die griezels dan doen met mij. Ze hebben me al verkleed tegen mijn wil in.

'Dat bankje daar.' Zegt William droog wijzend naar een bank achtig ding wat ik wel eens in downton abby heb gezien. Het is een lelijk ouderwets ding wat zo in de oma 500 had kunnen staan.

'Oh,' schaapachtig ga ik zitten op de zachte kussens. William leunt even over me heen en trekt me verder de bank op en dwingt me te liggen.

Hij gaat dan richting de keuken.
'Niemand heeft hier de behoefte je eer te stelen. Ga liggen. Je lichaam verlangt rust.' Mompelt Nathaniel.

Dat heeft niet zoveel zin want aan zijn kop te zien hoort Matthew hem prima. Dan komt William terug met een grote fles.

Hij geeft die fles aan mij. Ik ruik er aan. Geen sterke drank. Jammer.
'Catharine zei dat je na elke keer voeden een flinke slok moet nemen.' Legt William aan mij uit.

Catherine kan me vertellen dat William een vampier is en ik zou haar nog niet geloven. 'Ik drink geen druppel van die Bitch.' Duidelijker kan ik mezelf niet uitdrukken zou je denken.

William's lippen verkrampen en zijn mond wordt een dreigende o. 'Ga je het drinken of moet ik het voeren?'

Demonstratief zet ik de fles aan mijn lippen en zuig ik aan de dop. Er komt wat water op mijn tong.

Het smaakt naar een mix tussen lijm en papier en groentes en wasverzachter. Gewoon een mix die nooit had mogen bestaan.

Als de fles leeg is pakken ze de fles van me af. Ik kan wel kotsen. Wat een vieze troep. Ik haat Catherine.

Nathaniel frunnikt aan zijn jasje.
'Er is iets wat we nog moeten bespreken.' Nog iets?

'Nog iets?' Herhaal ik zijn woorden. Hij raakt zenuwachtig en zoekt steun bij William en Matthew die mij dreigend aanstaren.

Matthew grijnst.
'Je mag geen contact meer met andere mannen.'

Ik frons. 'Hoezo?' Dit begint op een of ander verknipt tienerboek te lijken.

Williams zucht stelt me gerust. Ze willen niet met me naar bed. 'Het is gevaarlijk. Ze kunnen je stelen. Of ze kunnen je zelfs doden.' Hij klinkt bijna zorgelijk maar die zorgen zijn puur egoïstisch.

Matthew knikt ernstig. 'Het zou zonden zijn. Plus; ik wil niet dat ze je smaak bederven.' Mijn wat?

Zijn broer valt hem meteen in de reden omdat hij mijn bezorgde gezicht ziet. 'Dat is niet eens bewezen.' Er dringt mij vaag iets binnen wat ik ooit gelezen had tijdens Engelse literatuur.

Iets over een vampier die alleen bloed van maagden wilde drinken.

'Maar ook niet niet bewezen.' Zegt Matthew. 'Haar smaak is ..aardig. ik wil het niet verpesten door haar hoerigheid.' Top.

'Ik heb genoeg gehoord. Jullie willen niet dat ik seks heb is dat het? Bederft dat mijn bloedsmaak?'

Nathaniel denkt even na.
'Wel; dat is een hele lange discussie maar sommige zoals Matthew geloven dat en anderen geloven het niet.'

Ik geef ze alle drie een blik.
'Als ik seks wil of wat dan ook laat ik me echt niet tegen houden door drie oude takken die mijn opa hadden kunnen zijn.' Zeg ik zonder te trillen.

'In feiten: Ik ga niet stoppen met proberen te ontsnappen. Jullie denkem dat je Catherine kan vertrouwen, maar ik weet beter. Mijn instinct vertelt me dat ik weg moet blijven van die heks.'

Nathaniel zucht. ' Je kan het maar beter accepteren, je gaat nergens heen. Je bent van ons.'

'Ik ben verdomme van niemand!' Gil ik.

Ik ben even verbaasd als niemand me komt slaan maar William en Matthew zijn opeens verdwenen. Nathaniel staat vlak bij me en drukt zijn hand tegen mijn mond. Zo dwingt hij me een beetje tot stilte.

Even later komt Matthew terug samen met William en...

Mijn hart maakt een sprong.
Neal.

'Neal!' Gil ik vol blijdschap. Nathaniel drukt me terug in de bank. Hij leeft nog. Ongelooflijk.

'We dachten dat we jou daar mee een plezier deden?' Merkt Matthew bitter op. 'Dus we hebben hem in leven gelaten. De nutteloze kwast.'

Ik had dus gelijk. ze gebruiken hem zoals ze mij gebruiken.

Nathaniel drukt me tegen de kussens. 'Jij blijft liggen,' mompelt hij zodat ik hem net kan horen. ' Je blijft uit zijn buurt.'

'Wat doet hij hier?' Fluisterend ga ik rechtop Zitten.

'Denk je dat het slim is hem alleen te laten? Wil je dat de wereld weet dat we wakker zijn?' Snauwt William naar Nathaniel. 'We kunnen hem niet alleen laten. Hij zou aandacht trekken.'

Voor het eerst dat ik hem zie is Nathaniel woest. Echt oprecht woest.
'Het is anders ook niet slim om hem bij Lizy te brengen! Ze is gewond en zit onder het bloed. Ze is praktisch gezien een snack voor hem.' Nathaniel laat me met rust.

Maar Neal heeft me ondertussen ontdekt en staart hongerig naar de pleisters op mijn nek en polsen. Shit shit shit...

'Jongens..' piep ik bezorgd.
Neal grijnst zijn scherpe tanden bloot. Lelijke hoektanden heeft die jongen.

Ik kan nog net een keer om hulp gillen voor hij op me af duikt alsof hij geen maanden gegeten heeft. 'Jongens! Verdomme help me!'

Matthew is zo bij me voor Neal me kan bijten. Hij houdt nathaniel in bedwang en weg van mij. ' Ze is van ons, weet je nog? We hebben geruild.' Gromt hij voor hij Neal als oud vuil op de grond gooit.