Odile's pov twee maanden later

Odette is veranderd. Ze heeft langer haar en haar huid is lichter geworden. Ze komt niet meer buiten. Ze weegt minder. Vanaf een afstandje kan ik al haar botten zien bij haar schouders.

De oorzaak van al die problemen zit een stukje van haar vandaan een lijntje coke te doen zoals hij altijd doet op zondagmorgen. Brody.

Als dat zijn echte naam is.
'Odette, wil je ook liefje?'

Ze schudt haar hoofd traag.
'Odette, Kom hier. Je wordt een beetje wakker van dit spul.'

Ze sloft naar hem toe als een zombie.
'Kom op, Elmo komt straks langs. Je hebt het zo goed gedaan vorige keer dat hij nog eens wil afspreken. Leuk, toch?'

Elmo was ooit een personage uit sesamstraat maar voor mij en mijn zusjes is het de duivel. Hij is enger en saditischer dan Brody. Hij geniet er echt van andere pijn te doen. Brody geniet meer van macht hebben over anderen. Elmo is een pure sadist.

Odette maakt geen aanstalten om de cocaïne of het rietje te pakken wat hij al had klaargelegd. 'Ik ben te moe, kan hij niet morgen komen?' Ik krijg braakneigingen.

Ik weet namelijk precies wat Elmo en Odette doen op zulke afspraakjes. Ik mag altijd na afloop de lakens verschonen.

'Ben je moe?' Herhaalt Brody lacherig maar er klinkt iets dreigend en ik zie Odette in elkaar krimpen. 'Hoe denk je dat ik me voel? Ik heb een fortuin aan jou en je nutteloze zusjes uitgegeven en je weigert er iets voor terug te doen?' Odette staart dromerig voor haar uit.

Als Brody haar beetpakt dringt het weer tot haar door in wat voor hel ze is beland. 'Elmo vind een paar blauwe plekken niet erg. Ik ben je getwijfel en getreuzel zat, Odette.'

Hij trekt haar mee naar het salontafeltje waar hij cocaïne zat te doen. 'Op je knieën,' snauwt hij naar haar en geeft haar niet eens de kans zelf te knielen. Hij smijt haar op de grond en ze knalt met haar hoofd tegen de tafel.

'Ik heb geen zin, Brody.' Hoor ik haar zwak mompelen.

Elk moment kan Brody mij bevelen om weg te gaan en zijn gang gaan met mijn zusje.

Uit mezelf schuil ik als een lafaard in het afgesloten keukentje in ons appartement. Ik haat hem maar ik haat mezelf nog meer omdat ik niks doe.'Dat maakt voor mij echt niet uit.' Hoor ik Brody lachen.

Eikel.
'Ik wil dat je dat lijntje snuift. Wat cocaïne zal je goed doen. Je bent toch zo'n watje die altijd jammert na seks.' Omdat ze altijd zoveel pijn heeft hoor ik mezelf denken.

Odette jammert en begint te huilen. Brody heeft haar weer eens geslagen. 'Maar ik wil helemaal geen cocaïne. Mama zei-'

'Oh, ja wat zei je moeder voor zichzelf van de brug smeet omdat ze jou en je zusjes zat was?' Ik trap tegen een kastje om mijn woede kwijt te kunnen.

'Snuiven.' Ik kom terug de kamer in en zie hoe Odette de witte poeder snuift. Brody heeft het vieze lef te knipogen naar mij.

'Dag meiden, ik ben even boodschappen doen. Mijn mensen houden jullie in de gaten, zoals altijd.' Hij lacht voor hij Odette op haar mond zoent en gaat dan naar buiten.

Odette begint te jammeren en na een tijdje is ze haarzelf niet meer.

Odilia komt de kamer uit zoals altijd als Brody weg is. Ze zucht diep. 'Is hij weg?'

'Yep, de klootzak heeft het schip verlaten.' Vermeld ik. Koppig trek ik Odette van de grond. Ik probeer zo goed als dat gaat haar neus schoon te maken.

Ze begint te giechelen. Oh nee.
Ik gooi de cocaïne weg en ruim alles op. Dan gaat de bel. Odilia pakt mijn hand als ik de deur wil openen. 'Je doet al te veel. Denk aan je ziekte.'

Koppig trek ik me los. 'Ik laat haar niet alleen met die eikel.' Ik storm op de deur af alsof die alle ellende heeft veroorzaakt.

Elmo en ik hebben elkaar nooit gezien. Toch kent hij mijn gezicht. Het gezicht dat ik deel met mijn zussen. 'Ga je me nog binnenlaten of wat?' Snauwt hij als hij zijn sigaret in het halletje van de flat van Brody vertrapt.

Ik zie boven ons een grote camera hangen en snap opeens hoe Brody ons in de gaten kan houden.

Elmo is volgens mijn zusje een sadistische eikel dus hem kwaad maken is een dom idee. Ik laat hem bijna glimlachend binnen en gebaar naar de slaapkamer.

Ik doe de deur dicht. Welke andere keuze is er? Elmo neersteken met een schaar? Brody heeft al onze messen afgepakt.

Hij negeert mijn gebaar.
'Jij bent de kleinste, toch?' Vraagt hij als hij zijn jas uitdoet. Ik ben stil.

Odette komt giechelend de hoek om.
'Ja, dat is ze. De jongste.'

Zijn ogen lichten op bij het zien van haar en ze giechelt weer. 'Leuk,' zegt Elmo en ik weet niet of hij het over mij heeft of het doorzichtige jurkje wat ze aan moest van Brody.

'Wil je wat drinken?' Odette gaat al naar de keuken.

'Graag, schat.' Hij ploft neer op de bank van Brody. Ik zie tot mijn grote schrik dat mijn andere zus ook nog er is.

Als hij haar ziet, zijn we alle drie dood.

'Ze is veel levendiger dan de vorige keer. Het was bijna alsof ik een lijk aan het neuken was.' Zegt Elmo alsof we vrienden zijn.

Ik weet beter dan boos te worden en wil weglopen. Maar Elmo grijpt me opeens beet en trekt me naar zich toe, naast hem op de bank.

'Blijf jij maar hier, meisje.'

'Ik heet Odile.' Bijt ik hem toe. Odette komt terug met een grote fles wijn die Brody al had klaargezet.

Elmo zet zijn nagels in mijn vel en grijnst wolfachtig. 'Je gaat het me niet makkelijk maken hm?' Ik krijg bijna geen lucht meer.

Hij haalt Odette aan met zijn andere hand. 'Brody vind het vast niet erg als ik met jullie alle drie wat leuks doe.' Shit. Shit. Waar is Brody?

Odette is nog steeds high of wat je ook wordt van coke en Odilia kan ook geen seks hebben.

Hij ziet haar helaas.
'Jij, hier komen. We gaan elkaar eerst wat beter leren kennen. Brody zei al dat jullie drie allemaal erg verlegen zijn. Wat wijn zal jullie openlijker maken.' Hij wil ons dronken hebben.

Odilia doet haar best het nog te verbergen maar Elmo ziet haar buik.
Hij staart naar haar buik.
Haar baby buik.

☘