Het was zover: de eerste zatte jongeman hing rond haar schouders. Elena keek Roos aan met een veelbetekenende blik terwijl ze hem probeerde weg te krijgen. Eerst begon ze gewoon te dansen, maar dat hielp niet. Integendeel, hij deed gewoon vrolijk mee en volgde haar zelfs toen ze drinken ging halen. Roos lachte om haar mislukte pogingen.
"Hé meisje," begon hij uiteindelijk ook tegen haar te praten. "Wil jij mijn valentijntje zijn?"
Elena keek hem verbouwereerd aan. "Euh, nee!" Natuurlijk wilde ze dat niet. Wat een vreemde kerel weer. Teleurgesteld droop de jongen af en Roos weende bijna van het lachen.
"Ik wil naar huis," siste Elena.
"Nee, nog niet!" Roos reed, dus zij besliste.