Bijna had Elena haar bord leeg. Ze wilde de laatste happen van de enige  sandwich die ze nog in huis had niet doorslikken, want dat zou betekenen dat ze zich onder de mensen moest begeven. Natuurlijk wist ze dat ze niet anders kon en toch probeerde ze het bewuste moment zo lang mogelijk uit te stellen.

Met tegenzin en zware benen ruimde ze niet veel later de tafel af, zo traag als ze kon. Helaas viel er niet veel te treuzelen, aangezien ze maar één bord, één glas en één mes gebruikt had. Minstens even langzaam trok ze daarna haar schoenen en haar jas aan, klaar om te vertrekken.