Αφιερωμένο σε Sina_Passion_Stories
Η Ρόουζ έμεινε ξαπλωμένη στο κρεβάτι πανηγυρίζοντας για την μικρή της νίκη . Το κόλπο του υποτιθέμενου πυρετού είχε πιάσει ωστόσο η ίδια δεν ένιωθε καλά. Ένιωθε ένα μικρό τσίμπημα ζήλιας όταν σκεφτόταν ότι οι γονείς της θα έβλεπαν το εσωτερικό του σπιτιού του Τζέικομπ και της μητέρας του και θα συζητούσαν για διάφορα θέματα. Στράφηκε προς την μαύρη σακούλα κρεμασμένη στο εξωτερικό φύλλο της καφέ ντουλάπας απέναντι της που φυλούσε το ασημί της φόρεμα με την μαύρη καμπαρντίνα ,δώρα από τους νονούς της που περνούσαν τις διακοπές τους στο εξωτερικό. Σκέφτηκε τους νονούς της. Τον επιτυχημένο δικηγόρο Μιχάλη Σεβαστό και την σχεδιάστρια μόδας Κατερίνα που δεν παρέλειπαν να γεμίζουν το προσωπικό της λογαριασμό στην τράπεζα με χρήματα σε γενέθλια, Χριστούγεννα και Πάσχα στέλνοντας της πανάκριβα δώρα ,ανεβάζοντας στο Instagram τους φωτογραφίες από πάρτι σε ακριβά ξενοδοχεία ,επαύλεις ,τοπία και διασημότητες . Ωστόσο ,την ίδια ούτε ένα τηλέφωνο δεν την είχαν πάρει ποτέ ,πολύ απλά γιατί νόμιζαν ότι έκαναν τις υποχρεώσεις του απέναντι της . Ένα ορμητικό κύμα δακρύων ξεχείλισε από τα μάτια της και λέρωσε το μαξιλάρι της γιατί η Ρόουζ ήθελε κοντά της ανθρώπους . Το μυαλό της πέταξε στον Τζέικομπ . Και αν είχε μετανιώσει για τα λάθη του στο παρελθόν ? Και αν το δείπνο ήταν μια αφορμή για να έρθουν ξανά κοντά και εκείνη την είχε πετάξει στα σκουπίδια από τον εγωισμό της ? Σκέψεις και εικασίες που θόλωναν το νου της με τα δάκρυα έγιναν ποτάμι που έπνιγε την καρδιά της. Ξαπλωμένη στο κρεβάτι και με το φως της λάμπας να πλημμυρίζει το δωμάτιο κοίταξε αφηρημένα προς το παράθυρο και τον έναστρο νυχτερινό ουρανό . Πήρε ένα βιβλίο από το κομοδίνο δίπλα της και βυθίστηκε στην ανάγνωση νιώθοντας την καρδιά της πιο άδεια από ποτέ .

Η αντρική φιγούρα με το μαύρο μπουφάν ,το full face που έκρυβε τα χαρακτηριστικά του εκτός από τα πανέμορφα καστανά του μάτια και τα σκούρα του μαλλιά που άτακτες χιονιφάδες είχαν φωλιάσει μέσα τους προχωρούσε με γρήγορο βήμα στους παγωμένους δρόμους κρατώντας κάτω από την μασχάλη του ένα πακέτο με χρυσό χαρτί και έναν φιόγκο στο καπάκι. Παρόλο που ένιωθε το μπουφάν του να νοτίζει από την σφοδρή χιονόπτωση και το κορμί του να κρυώνει από την χαμηλή θερμοκρασία γιατί μόνο τότε συνειδητοποίησε ότι φορούσε μια κοντομάνικη μαύρη μπλούζα ακατάλληλη για την εποχή ,συνέχισε την πορεία του. Η χιονισμένη πόλη έμοιαζε να έχει βγει από καρτ ποστάλ παρασέρνοντας με την νυχτερινή της μαγεία τους περαστικούς που άλλοι κρατούσαν τα παιδιά τους από τα χέρια ,χαρούμενες παρέες που πήγαιναν σε διασκέδαση χωρίς να τους νοιάζει η χοντρή κρούστα της ζάχαρης αχνης που σκέπαζε το πάρκο ,τις αυλές και τις στέγες των σπιτιών.
Ο Τζέικομπ σκέφτηκε τα μάτια της Ρόουζ πώς είχαν αστράψει μαζί με το χαμόγελο που ξεσκέπασε την κατάλευκη οδοντοστοιχία της όταν είχε κερδίσει το φλουρί της σοκολατένιας βασιλόπιτας μέσα στην τάξη του φροντιστηρίου μαζί με το γκρίζο πουλόβερ που πήγαινε πακέτο με την τύχη του νικητή. Αυτό το χαμόγελο προσδοκούσε να δει ξανά στα χείλη της.

  Το κουδούνι που χτυπούσε δαιμονισμένα πέταξε την Ρόουζ από τις σκέψεις της. Η καρδιά της επιτάχυνε τους ρυθμούς της ,τα ξυπόλητα πόδια της χτυπούσαν πάνω στα ξύλινα σκαλοπάτια καθώς κατέβαινε και έτρεχε να ανοίξει την πόρτα χωρίς καν να ρωτήσει ποιος είναι. Λες και η καρδιά της ήξερε ποιος στεκόταν στην πόρτα κρατώντας το πακέτο μπροστά στο στήθος του.
- Καλησπέρα . Είπε μια γνωστή φωνή και τα μάτια του συνάντησαν δυναμικά τα δικά της.
- Πέρασε μέσα θα έχεις ξεπαγιάσει. αποκρίθηκε μαλακά η Ρόουζ τραβώντας μέσα στο σπίτι της από το μπράτσο του. Τον οδήγησε στο σαλόνι ενώ ανανέωσε την φωτιά με λίγα ξύλα ωστόσο παράλληλα άνοιξε μια στάλα το παράθυρο. Ο Τζέικομπ κάθισε μαλακά στο καναπέ παρατηρώντας τις γεμάτες χάρη κινήσεις της Ρόουζ ,το στολισμένο  σαλόνι με το πράσινο δέντρο που ήταν στολισμένο με ασημένιες και χρυσές μπάλες με το αστέρι στην κορυφή  ενώ έβαλε το δώρο της δίπλα του.  Έβγαλε το μπουφάν του αφήνοντας το στο μπράτσο του καναπέ παρατηρώντας ότι η Ρόουζ φορούσε το ίδιο παλιό γκρίζο πουλόβερ που ζέσταινε το κορμί της μαζί με ένα απλό τζιν ,ήταν ξυπόλητη ενώ τα καστανά της μαλλιά που έπεφταν μισά στην πλάτη της μισά μπροστά από το πρόσωπο της την έκαναν να φαίνεται μικρότερη από την ηλικία της.
Το βλέμμα της Ρόουζ αγκάλιασε την μορφή του . Τα καστανά του μάτια ,το πρόσωπο του ,το κορμί του που φαινόταν υπέροχο κάτω από το κοντομάνικο που ασφυκτιούσε  πάνω στα γυμνασμένα του μπράτσα. 
-Νόμιζα ότι θα ήσουν μαζί με τους γονείς μου στο σπίτι σας είπε η Ρόουζ επιφυλακτικά στεκόμενη μπροστά από το χριστουγεννιάτικο δέντρο πλέκοντας τα χέρια της μπροστά από την επίπεδη κοιλιά της.
-Κάθισα για λίγο όμως δε μπορούσα να αντισταθώ στο πειρασμό να έρθω να σε δω . Άνοιξε το είπε γνέφοντας προς το μεγάλο κουτί δίπλα του για σένα είναι . Η Ρόουζ το πήρε στα χέρια της και κάθισε δίπλα του στο καναπέ. Ο Τζέικομπ πανηγύρισε από μέσα του καθώς ένα χαμόγελο στρογγυλοκάθισε στα χείλη της Ρόουζ καθώς έλυνε την κορδέλα και άνοιγε το καπάκι .
Μέσα βρήκε πολλά πράγματα : μια σακούλα με σοκολατάκια από την  αγαπημένη της μάρκα , ένα λευκό πουλόβερ με κόκκινα σχέδια σε σχήμα αστεριού ,δύο καινούργια λογοτεχνικά βιβλία ,ένα σετ ασημένιων βραχιολιών και μια κούπα με καρδούλες στην επιφάνεια.
- Είναι πανέμορφα όλα . Σε ευχαριστώ πολύ είπε και τον αγκάλιασε . Ο Τζέικομπ τύλιξε με δύναμη τα χέρια του γύρω από την μέση της και χάιδεψε με το αριστερό του χέρι τα μαλλιά της ενώ εκείνη απολάμβανε το άρωμα του .
-Ρόουζ πρόφερε εκείνος με βραχνή φωνή με την κοπέλα να σηκώνει το κεφάλι της από τον ώμο του  παρατηρώντας τον προσεκτικά . Ωστόσο ,τα χέρια της ήταν τυλιγμένα γύρω από τον λαιμό του.
- Δεν είμαι καλός στα λόγια ,ποτέ δεν ήμουν . Αν σε πλήγωσα σου ζητώ συγγνώμη απλώς τότε ήμουν πολύ ανώριμος. Ήμουν και είμαι ακόμη ερωτευμένος μαζί σου Ρόουζ μόνο που τώρα ξέρω πώς να το εκφράσω. Θέλω να γίνεις η κοπέλα μου μα αν δεν με θέλεις ...θα σεβαστώ την απόφαση σου .
- Είμαι και εγώ ερωτευμένη μαζί σου Τζέικομπ εξομολογήθηκε με τα μάτια της να βουρκώνουν . Κουράστηκα να κλαίω και να σου υψώνω τείχη εξαιτίας του εγωισμού μου να παραδεχτώ αυτό που οι γονείς μας έχουν καταλάβει. Σε θέλω πολύ και ναι θέλω να είμαστε μαζί και .. ούτε μπορώ ούτε θέλω να κρυβόμαστε άλλο.

  Και εκεί ,μέσα σε ένα σπίτι με τη ζεστή συντροφιά της φωτιάς με μάρτυρα το χριστουγεννιάτικο δέντρο ,δύο νέα παιδιά αντάλλαξαν το πρώτο τους φιλί καλωσορίζοντας τον έρωτα που μετατράπηκε σε αγάπη. Γιατί αυτό που ήθελαν οι ψυχές τους ήταν ο ένας τον άλλον και όχι μόνο τα Χριστούγεννα αλλά όλο τον χρόνο ,ξανά και ξανά. Από τότε τα Χριστούγεννα ήταν η επέτειος τους και η αγαπημένη τους γιορτή τόσο δική τους όσο και των παιδιών τους.