Dala ng pagod ay ibinagsak mo ang nanglalatang katawan sa kama kasabay ng dahan-dahang pagsara ng iyong mga mata. Nakaramdam ka ng mainit at malambot na bagay na dumantay sayo. At napangiti ka ng masilayan ang walang muang niyang mukha. Mabilis nagbago ang anyo niya at naging katawang-tao na buong puso mong iniirog. Ninamnam mo ang bawat sandaling iyon na katabi siya kahit panandalian lang. Sa paglamig ng kama, ganoon rin ang pagkawala ng init sa'yong puso na tila yelong unti-unting nagiging tubig sa iyong mata. Kahit alam mong ito ang nararapat ikaw ay nagpapasalamat pa rin.