,,Nie musiałaś pytać"

Asahi miał mnóstwo bluz i koszulek, które mogłabyś nosić.

Ale nie nosiłaś ich, bo byłaś zbyt nieśmiała, żeby się go o to spytać.

A teraz stałaś przed jego szafą tęsknym wzrokiem wpatrując się w te wszystkie ciepłe i zapewne bardzo przyjemne w dotyku ubrania, które były na ciebie za duże. Niemalże słyszałaś jak krzyczały: ,,nałóż mnie, nałóż mnie!", ale głupio by ci było ich posłuchać bez zapytania o to swojego chłopaka.

- Wyglądasz na zdenerwowaną. - Usłyszałaś Azumane, który cicho się zaśmiał wchodząc do pokoju po skończonym prysznicu, z ręcznikiem przewieszonym przez ramię i rozpuszczonymi włosami.

Natychmiast się zarumieniłaś, odwracając swoje spojrzenie od szafy, żeby nie zostać przyłapaną na ,,gorącym uczynku". Jednak chłopakowi nie umknęło twoje wcześniejsze zafascynowanie jego garderobą i założył, że może chciałaś założyć jedną z jego bluz i mimowolnie uśmiechnął się do swoich myśli. Zawsze chciał cię zobaczyć w swoich ciuchach, ale nigdy nie pomyślał, że myślicie podobnie.

- Coś się stało? - zapytał beztrosko, opadając na łóżko, dając ci przy tym lekkiego kuksańca w bok. Słysząc jego pytanie, zaczerwieniłaś się ze wstydu, obawiając się, iż zauważył twoje wcześniejsze zachowanie i zaczęłaś w lekkiej panice wymachiwać ramionami, jak zawsze, gdy byłaś zdenerwowana.

- U-uh, nie... J-ja...! - wyjąkałaś, spoglądając zażenowana na Asahiego. - Ty... Znaczy, cz-czy mogłabym nałożyć jedną z twoich [bluz/koszulek]? - zapytałaś cicho uśmiechając się z zakłopotaniem, ale w tym uśmiechu było tyle uroku, że chłopak mimowolnie również poróżowiał, kiwając głową.

- Nie musiałaś nawet pytać - odpowiedział, a rumieniec na twoich policzkach tylko się pogłębił. - Bierz moje ubrania, kiedy chcesz.

- Serio? - Momentalnie się rozpromieniłaś, a twoje oczy zabłysły z podekscytowania, na co Asahi tylko szerzej się uśmiechnął.

- Serio.

_______________________
Notka od tłumaczki:
Wciąż jestem w szoku, że dałam radę to dzisiaj przetłumaczyć i opublikować, brawo ja.