Τα πρόσωπα μας απεχουν μερικά χιλιοστά μακρυά και ακουω την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.Ταυτοχρονα μια φωνή μέσα μου , με ρωτάει με μανία τι σκατα συμβαίνει μαζί μου και δεν σηκωνομαι να φύγω. Τι γίνεται τώρα?Θα με φιλήσει?
Με κοιταει μεσα στα ματια για λιγη ωρα και στην συνεχεια απομακρύνει το κεφάλι του.Τοσο απλα.Διχως να αγγιξει τα χειλη μου.Εγω ανακουφισμενη και ταυτόχρονα μπερδεμενη απελευθερωνω την ανασα που κρατουσα τοση ωρα.Ειμαι σιγουρη οτι αν δεν εφευγε απο κοντα μου, θα είχα σκάσει.

"Θα σου έλεγα να με φιλησεις ως τρίτη πρόκληση αλλά...δεν είσαι ακόμα έτοιμη να φιληθεις μαζί μου", λέει ψυθιριστα στο αυτί μου ,με αυταρεσκο τροπο και εγώ θέλω τόσο πολύ να τον βαρεσω και να σηκωθω να φύγω.Είναι απίστευτα εγωκεντρικος. Παρόλα αυτά μένω προσπαθώντας να συγκεντρωθω, ώστε να βρω κάτι έξυπνο να απαντήσω.Πρέπει να τον κάνω να νιωσει κατώτερος.Να αισθανθεί άσχημα.

"Δεν θα έκανα αυτή τη πρόκληση έτσι κι αλλιώς", είναι το καλύτερο που βρισκω να πω και προσπαθώ να το παίξω παντελώς αδιάφορη με σκοπό να τον μειωσω.Βεβαια το να το καταφέρω αυτο,δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο.Είναι αναίσθητος και σκληροπετσος.Δεν αφήνει τίποτα να περάσει το τοίχος που έχει υψώσει προς όλους τους ανθρώπους.

"Θα με παρακαλας σε λίγο καιρό.Άλλες κοπέλες θα σκότωναν για να είναι στην θέση σου.Έστω και για να μου μιλάνε.Ειμαι περιζήτητος και είναι τιμη σου ,που αυτή την στιγμη είσαι εδώ, δίπλα μου."λέει γελώντας ,βάζοντας τα χέρια του μέσα στις τσέπες του παντελονιου του.Τόσο χαλαρό αυτό το παιδί.Πως γίνεται να τα παίρνει όλα στην πλάκα?

"Μην χαίρεσαι Αλέξη,δεν πρόκειται να αισθανθώ χαρούμενη που σου μιλάω"λέω κάπως αργά καθώς θέλω να προσέχω τα λόγια μου σε αυτόν.Δεν θέλω να του πω κάτι παραπάνω.Άλλωστε μετά την "μη επιτυγχημενη επαφη"ανάμεσα μας ,νιώθω μια μικρή αμηχανία."Τέλος πάντων,δεν νομίζεις ότι ήρθε η ώρα να μου πεις για την 3η πρόκληση?Πρέπει να τελειώνουμε με αυτό το χαζο-στοίχημα άλλωστε.Αρκετά παρατραβηξε το αστείο."λέω σκληρά αλλά ταυτόχρονα με γλυκό τρόπο.Εχώ , εγώ το θάρρος,να μιλαω τόσο άνετα στον Αλέξη.Σε έναν τέτοιο είδους αγοριού.Ίσως η παρέα του,να μην μου έκανε τόσο κακο.Μου τονωσε την αυτοπεποίθηση,σίγουρα.

"Σήμερα το απόγευμα , προς το βραδάκι ξέρεις , θα πάω κάπου.Είναι λίγο επικίνδυνα για εμενα , αλλά εσένα πιστεύω θα σου αρέσει.Εσύ δεν θα κανεις τίποτα, απλα θα κοιτας.Πάλι καθαρή θα την βγάλεις,ατιμουλα."λέει και τσιμπάει τα μάγουλα μου καθως ένα γέλιο στολίζει το πρόσωπο του.Η προηγούμενη αμηχανία, με αποχωρίζεται σιγά σιγα.

"Ιού Αλέξη άσε με."του λεω με αηδιαστικό τρόπο.Απομακρύνει τα χέρια του και με πλησιάζει πάλι.Τι θα γίνει σήμερα με αυτή την απίστευτα κοντινή απόσταση ανάμεσα μας?

"Όταν πήγα να σε φιλήσω όμως , δεν σε είδα να αηδιαζεις.Σωστα?"λέει γελώντας και εγω τον κοιταζω ανεκφραστη.Ναι,ισχυει αυτο που λεει,αλλά αυτό έγινε γιατί κομπλαρα.Ένιωσα παράξενα όταν με πλησιασε τοσο πολυ.Νομιζω ειμαι δικαιολογημένη άλλωστε...

"Αλέξη,απλά ξαφνιάστηκα.Μην νομίζεις, λίγα δευτερόλεπτα μετά θα σε εδιωχνα από κοντα μου."λεω και αυτος γελαει σαν χαζοχαρουμενο.Δεν καταλαβαίνω που το βρίσκει το αστείο.

"Στις 8 να είσαι έτοιμη.Θα ερθω να σε παρω από το σπιτι."μου λέει γελώντας καθώς κοιταει ενα μηνυμα στο κινητο του."Εγω την κανω.Τα λεμε."τονιζει και με αφήνει μόνη μου.Στα "παγκάκια".Κάθομαι σε ένα και κοιτάω το ουρανό.Σκέφτομαι τι έχει γίνει όλες αυτές τις μέρες και αναστεναζω.Εύχομαι μόνο να την βγάλω καθαρή....

[....]

Βρισκομαι στο γραφείο του ροζ δωματίου μου.Νιώθω σαν μια πριγκίπισσα στο παλάτι της.Τα χρώματα είναι πολύ παιδικά.Η διακόσμηση και το στυλ το ίδιο.Σίγουρα πρέπει να κάνω μια αλλαγή.Το ματι μου πηγαινει σε ενα χαρτι κολλημενο στον τοιχο, το αυριανό προγγραμα.

"Μαθηματικά,Φυσική,Χημεία,Ιστορία,Γυμναστική,Βιολογία και Αρχαία.Τέλεια.Το καλύτερο πρόγραμμα."λέω ειρωνικά καθώς βάζω τα βιβλία μέσα στην τσάντα μου.Τα εχω κάνει όλα εκτός από χημεια.Παίρνω ένα στυλό και ένα χαρτί και ξεκινάω να διαβάζω την άσκηση.

"Χρησιμοποιώντας τα αντιδραστηρια
Grignard CH3MgCl και CH3CH2MgCl κατάλληλες καρβονυλικες ενώσεις και H2O, να παρασκευασετε με ολους τους δυνατούς τροπους προπανολη και μεθυλο-2-προπανολη"διαβαζω.Κοιτάω παράξενα την άσκηση.Την ξανακοιταω.Νιώθω σαν χαζή άλλη αυτή την στιγμη δεν ξερω τίποτα από αυτά.Ίσως φταίει , το αγχος μου για την τρίτη δοκιμασία με τον Αλέξη,αλλά δεν αναγνωρίζω κανέναν όρο αυτή της άσκησης.Ξεφυσαω νευριασμενη.Πεταω το τετράδιο της χημείας στο πάτωμα και βλέπω την ώρα.Σε 15' ο Αλεξης θα έρθει έξω από το σπίτι μου για να πάμε εκεί που θέλει.Επομένως πρέπει να παρατήσω την άσκηση και να πω στην μαμά μου ότι θα βγω.Εύχομαι μόνο να μην μας εξετάσει ο κύριος.

Κατεβαίνω τις σκάλες και βρίσκω την μαμά μου,μόνη της.Χωρίς τον μπαμπά μου.Καλυτερα.

"Μαμά θα βγω με ένα παιδί.Θα έρθει να με πάρει από εδώ.Ελπιζω να ειμαι γρήγορα πίσω."λέω και αποφασιζω να της πω την αλήθεια.Είμαι σίγουρη ότι δεν θα θυμώσει.

"Εντάξει κορίτσι μου να βγεις.Με αυτόν τον Αλέξη ε?"ρωταει και εγω τον κοιτάω με γουρλωμένα ματια.Που ξέρει αυτόν και το όνομα του?

"Εεε..να...βασικα.."προσπαθω να βρω τα λόγια μου."Ναι... αυτός είναι.Εσύ που το ξερεις?"την ρωτάω διστακτικα μετα από λίγη ωρα ησυχιας και η μαμά μου ανασηκωνει τους ώμους τους.

"Μητερα ειμαι κορίτσι μου όλα τα ξερω"λέει και εγω γελαω."Αα ξέχασα να σου πω αύριο θα έρθει η γιαγιά σου.Και ίσως να λείπουμε από το πρωί εγω και ο μπαμπάς σου για κάτι δουλειές που προέκυψαν στο γραφείο "λέει και εγω γνεφω.Δεν θα με πείραζε να μείνω μόνη μου.

"Εντάξει θα φροντίσω να ειμαι εδώ για να την δω."λέω τελικά και κοιτάω το ρολόι.Ο Αλέξης, πρέπει να είναι ήδη έξω.

"Πρεπει να φύγεις κορίτσι μου?Άντε πηγαινε θα σε περιμένει και το παιδι."μου λέει καθώς κοιτάει έξω από το παράθυρο.

"Ωραίος πάντως.Αυτός θα είναι ο γαμπρός μου?"λέει γελώντας και εγω την κοιτάω παρεξενεμενη.

"Μαμά.Όχι.Τίποτα δεν τρέχει μεταξύ μας και ούτε πρόκειται.Φευγω"τονίζω και της δίνω ένα φιλάκι στο μάγουλο και κατευθύνομαι προς τη έξοδο του σπιτιου.

Βγαίνω έξω.Ο Αλέξης είναι ήδη εκεί και με περιμένει με ένα αυτοκίνητο.Έχει βγει από αυτό και ένα μεγάλο χαμόγελο στολίζει το πρόσωπο του.

"Είσαι έτοιμη για να δεις τι πάει να πει κίνδυνος?"με ρωτάει με περισσιο ενθουσιασμο και εγω απλα γνεφω."Σημερα να εισαι σιγουρη οτι θα με θαυμασεις."λέει και τον κοιτάω ερωτηματικά.

Τι έχει βάλει άραγε στο μυαλό του...

______________________________________

Γεια σας.💘💘Τι μου κάνετε?Πως είστε?Πως γράψατε στις εξετάσεις? 😢😢😢

Λοιπόν τι λέτε να γίνει ....χμμμ..που λετε να την παει.Θέλω να μου λέτε τι πιστεύετε ότι θα γίνει μετά.Μ'αρέσει να διαβάζω διάφορα σενάρια για την ίδια ιστορία.Πραγματικά αν θέλετε, να μου γράφετε σε ένα σχόλιο ή στο τσατ 😂❤💘

1.Σε όσες ξεχασα να στείλω για το καστ να μου στείλετε κορίτσια μου ❤Ελπίζω να σας αρέσει(όσες το μαθατε).😂Εντωμεταξύ οι περισσότερες είχατε την ίδια αντίδραση όταν μαθατε πως είναι ο Αλεξης.😂😂

2.Σκέφτομαι να εχουμε ενα τρέιλερ για το βιβλίο μας τι λέτε? Όσες ξέρετε κάποιον που να φτιάχνει τρέιλερ να μου στείλετε in-box.💘

3.Η δευτερη αφιερωση πηγαινει στην PuppyGirl210 τόσο γλυκια 💘💘💘

4.ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑ δεν φαντάζεστε τι γέλιο έριξα με τα προηγούμενα σχόλια σας.Είστε οι πιο θεϊκές μπάμιες.😂😂😂(Ναι λατρέψατε το ονομα 😂)

5.Ψηφίστε ☆ και σχολιαστε💬.Αλλιώς να σας κοπει το ίντερνετ για 1 μερα😈😈.Παιδιά ξεμενω από απειλές.Βρείτε μου πλιζζ😂

6.Θέλω να ευχαριστήσω επίσης την DemyPainkiller που με βοήθησε στο να γράψω την αρχή του κεφαλαιου😱💘❤😏

ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΎ ΠΟΛΥ ΜΠΆΜΙΕΣ ΜΟΥ😂😂😂😂😂💘💘💘💘#sorrynotsorry

Αυτά 💘Τα λεμε σύντομα ελπιζω αν και επειδή γράφω πολλά αυτή την εβδομάδα ίσως και να αργήσει το επόμενο κεφάλαιο.😢Sorry😈