Το αυτοκίνητο στρίβει σε έναν  στενο χωματόδρομο και τα χαλίκια που χτυπάνε στα λάστιχα ακούγονται μανιωδώς.Το αμαξι κουνιεται όλη την ώρα  και εγω τρανταζομαι απο την θεση μου.Γενικα ο δρομος που ακουλουθουμε εδω και 10 λεπτα είναι τραχύς και καθολου οικείος για εμενα.Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ξερω που στο καλό βρισκόμαστε.

"Που με πας? " τον ρωτάω για τρίτη φορά από την ώρα που ξεκινησαμε.Η απάντηση του , τις προηγούμενες φορές ,ήταν ανύπαρκτη.Εύχομαι τώρα, να μου μιλήσει τουλάχιστον.

"Σσσς.Σε κάτι δευτερόλεπτα φτάνουμε."λεει με σιγανή φωνή λες και είναι το μυστικό κράτους και πρέπει να το ακούσω μόνο εγώ.Τον παρατηρω καλυτερα.Ο τροπος που πιανει το τιμονι και αλλαζει τις ταχυτητες του αυτοκινήτου φανερώνει οδηγηση επαγγελματια.Και το γεγονος οτι οδηγει μονο με το ενα χερι με κανει να πιστευω οτι  ειναι αρκετα εξασκημενος στον τομεα αυτο.Στην συνεχεια, παρατηρω την εκφραση του προσωπο του και βλεπω αυτο το βλακωδες χαμόγελο να  έχει κολλήσει στο πρόσωπο του.Πάλι.Μα γιατί είναι τόσο χαρούμενο αυτό το παιδί?

Αναστεναζω με την συμπεριφορά του και κοιτάζω έξω από το παράθυρο.Πράγματι, το μέρος αυτό είναι συνωνυμο της ερημιας.Ούτε ένα σπίτι, η κανένας άνθρωπος δεν υπάρχει.Μόνο κάτι αγριόχορτα που έχουν φυτρώσει στην μεση του πουθενα,καθώς δεν υπάρχει κανένας, εδώ για να τα μαζέψει.

Καθώς παρατηρώ το μέρος γύρω μου,το αυτοκίνητο ελαττώνει ταχύτητα και τελικά σταματάει..μπροστά από μια αποθήκη.

"Αποθήκη?"τον ρωτάω με βλέμμα που εκφράζει την απορια μου.Ποιος ο λόγος να με φέρει εδώ και να είναι τόσο περήφανος για αυτο?

"Μήπως θες να μου κανεις κακο?"τον ρωταω υποπτα αμφιβαλλοντας σιγά σιγα για τις προθέσεις του,όταν βλέπω πως δεν απαντάει στην προηγούμενη ερώτηση μου.

"Ναι.Και σε έφερα εδώ.Πως το καταλαβες βρε έξυπνο ατομο?"λέει ειρωνικά και στην συνέχεια γελάει.Εντάξει , πείθομαι με την απάντηση του.Εξάλλου, για ποιο λόγο να ήθελε το κακό μου.

"Παμε μεσα."λεει καθώς παίρνει έναν σάκο από το πορτ-μπαγκαζ.Τον κοιτάζω ύποπτα για το τι κρύβει αυτό το σακίδιο στο εσωτερικό του , παρόλο αυτά ακολουθώ την εντολή του.Λίγο πριν πάω να ανοίξω την πόρτα που θα με οδηγήσει σε αυτό το "μυστηριώδες κτιριο" ο Αλεξης,μπαίνει μπροστά μου και την χτυπάει ρυθμικά τρεις φορές.Ένα είδος, συνθηματικού να φανταστώ?Μα, γιατί τόση μυστικότητα?

Κατευθείαν η πόρτα ανοίγει.Μπροστά μου, εμφανίζεται ένας γεροδεμένος νεαρός,σαν αυτούς που κάθονται στα κλαμπ.Μολις βλέπει τον Αλέξη,ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο του.

"Που είσαι ρε μαλακα?"τον ρωτάει χτυπώντας τον στην πλάτη φιλικά."Ο άλλος έχει έρθει εδώ και λίγη ωρα και εξασκείται.Ελπίζω να είσαι έτοιμος."λεει στον Αλέξη και ο αυτός γελαει.

"Τον εχω άνετα, τον πουστη.Για αυτό έφερα και την Ιρις"λέει δειχνοντας εμενα."Για να με θαυμασει"τονιζει και το χαμογελο ξαναεμφανιζεται στο πρόσωπο του."Λοιπόν πάω μέσα να ετοιμαστώ. Να την προσέχεις από τον άλλο."λεει στον νεαρο και με μια κινηση, μου ανακατεύει τα μαλλιά.Ύστερα φεύγει σε έναν διάδρομο με κάτι ντουλαπακια.

"Δημητρης"λέει ο νεαρος μολις απομακρύνεται ο Αλεξης και μου δίνει το χέρι του.

"Ίρις."συστήνομαι με την σειρά μου και ανταποδιδω στην χειραψια.Υστερα του χαμογελαω ως ενδειξη ευγενειας και με μιμείται και αυτος.Τον παρατηρω καλυτερα.Φαινεται καλο παιδι και ειναι πολυ ομορφος.Σιγουρα ειναι μυστικοπαθης αλλα ταυτοχρονα εμπιστος.Ετσι, παίρνω όλο το θαρρος μου για να τον ρωτήσω την μοναδική απορία που έχει δημιουργηθεί από το πρωτο κιόλας δευτερόλεπτο που ήρθαμε.

"Τι είναι εδώ?"λέω κάπως ντροπαλά και τον κοιτάω με παρεξενεμενo υφος.Οση ώρα και να περιεργαστω τον χώρο ειμαι σίγουρη πως δεν θα καταλαβω.Εξάλλου, το μονο που μου επιτρέπεται να δω από εδω, ειναι οι μεγαλοι διάδρομοι να οδηγούν σε κλειστες-προς το παρων-πόρτες.

Ο Δημήτρης με κοιτάει και στην ερώτηση μου ξεσπάει σε γέλια.Τον κοιτάζω με παράξενο ύφος καθώς δεν νομίζω ότι τον ρώτησα κάτι αστείο.Μόλις βλέπει ότι ο τρόπος που τον καρφωνω με τα μάτια μου,είναι αυστηρός,του κόβεται το γέλιο.

"Συγγνώμη , που γελασα ,απλά πίστευα ότι ο άλλος ο μαλακας θα σου είχε πει"λέει με απολογητικό τρόπο  αναφερόμενος  στον Αλέξη με το χαρακτηρισμό, 'μαλακας'. "Εδώ είναι η αποθήκη που θα γίνουν οι αγώνες για το μποξ."λεει τελικά και τον κοιτάω με γουρλωμένα ματια.Αν εδώ είναι αποθήκη για αγώνες μποξ,τότε ο Αλέξης ηρθε για να παίξει.Μα για ποιο λόγο να κάνει κάτι τετοιο.Το μποξ είναι επικίνδυνο άθλημα.Μάλιστα,σύμφωνα με μελέτες που διάβασα πρόσφατα , πολλοί ανθρωποι έχουν πεθάνει εξαιτίας αυτού του αθλήματος.

"Μποξ?Ο Αλέξης μποξ?"τον ρωταω για να σιγουρευτώ καθώς, ίσως να υπάρχει περιπτωση να έχω παρερμηνευσει τα λόγια του.

"Ναι.Και ειναι και πολύ καλός κιόλας.Θα παίξει με έναν πολύ δυνατό αντίπαλο και θα είναι η πρώτη του φορά,που θα κάνει ένα τόσο μεγάλο βήμα."λεει και εγω εκπλήσσομαι με τα λόγια του.Σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός της ζωής του , γιατί να φέρει εμενα και όχι κάποια γκόμενά?

"Χαίρομαι πολύ για αυτόν.Εμ..μπορώ να πάω μια βόλτα μέσα στο κτίριο για να το εξερευνησω?"τον ρωτάω καθώς θέλω μόνη μου να επεξεργαστώ τις καινούριες πληροφορίες που έχω πάρει για τον Αλέξη.Είναι τόσες πολλες και περίεργες.

"Φυσικά απλά μην απομακρυνθεις πολύ από εδω"λέει ο Δημήτρης και εγω απλά του γνεφω.

Μόλις απομακρύνονται αρκετά , κοιτάζω τον χώρο γύρω μου.Υπάρχουν πολλές φωτογραφίες κολλημενες στον τοιχο, είτε σε κορνίζες που δείχνουν ανθρώπους με μετάλλια να είναι αθλητές του μποξ.Πραγματικά , είναι πολύ παράξενο άθλημα.Θέλω να πω, δεν ξερω πολλά πράγματα για αυτο αλλά γιατί οι άνθρωποι να χτυπιούνται μεταξύ τους για να δείξουν ότι απλά μπορούν να ρίξουν  και να νικησουν τον αντίπαλο τους,ισοπεδώνοντας τον?

Συνεχίζω σε αυτόν τον διάδρομο , ενώ στο βάθος μπορώ να ακούσω φωνές και λαχανιασμενες ανάσες να στολίζουν όλο τον χώρο.Σαν περίεργη και κουτσομπολα, που ειμαι πλησιάζω προς τα εκεί.

Όταν πια εχω φτάσει αρκετά κοντά,διακρίνω τον Αλέξη να παίζει μποξ με εναν αρκετά μυωδη τύπο.Δεν λέω, και ο Αλεξης από ότι βλέπω απο εδώ έχει πολύ ωραίο σώμα αλλά ο άλλος,είναι τετραπλασιος.Ο τύπος αυτός, ριχνει επικίνδυνες μπουνιες  αλλα ο Αλεηγς  τις αποφευγει με δεξιοτεχνία.Ειμαι αρκετά περήφανη για αυτόν, αλλά δεν ξέρω τον λογο.

Ο αγώνας συνεχίζεται ήρεμα , με τους δυο αντιπαλους, να ανταλλάσσουν χτυπήματα αλλά κανένας να μην νικάει.Είναι τόσο απασχολημενοι που ακόμα , δεν έχουν προσέξει την παρουσία μου εδώ περα.Βηχω.Ο Αλέξης γυρνάει και με κοιτάει.Μου χαμογελάει φιλικά,την ώρα που ο αντίπαλος του ρίχνει μια μπουνιά στο πρόσωπο και αίμα αρχίζει να τρέχει και να πεφτει κατω στο ρινγκ.Ο Αλέξης πέφτει λιποθυμος και εγω τρέχω προς το μερος του.

"Γρήγορα,  το 166" φωνάζει ο Δημήτρης που έχει πλέον πλησιάσει τον Αλέξη.

Τι στο καλό έχει γίνει?

_______^.^.^.^.^.^.^.^.^__________^.^___

Γεια σας💘Τι μου κάνετε?Πως γράψατε σήμερα?Εγώ νομίζω καλα^.^

Χμμ..τι λετε?Παει ο Αλεξης?Θα πρεπει να τον κλαιμε και να ετοιμασουμε τη κηδεία του? Πείτε μου τι θέλετε να γίνει.Στο προηγούμενο οι περισσότερες μου είχατε πει αγώνες  με αυτοκίνητα αλλά πεσατε εξω😈Όμως, ελπίζω να το βάλω και αυτό κάποτε.

Λοιπόν....:

1.Όσον αφορά το τρέιλερ τι τραγούδι θέλετε να βάλω?Εχω σκεφτει κάποια , πείτε μου πιο σας αρέσει και πείτε μου κάποιο δικό σας που θα θέλατε εσείς.
1.Diplo Revolution
2.Cheap thrills Sia
3.Super girl  (γυναικεία εκδοση)
4.Love yourshelf Justin Bieber
5.Sorry Justin Bieber
Ξέρω ότι κάποιες ίσως να μην συμπαθειτε τον καλλιτέχνη  αλλά θέλω να πείτε πραγματικά την γνωμη σας για το καθένα τραγούδι , ανεξαρτήτως το ποιος το λεει💘💘

2.ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΆΝΗΚΕ ΤΟ ΚΑΣΤ.Νομίζω στις περισσότερες άρεσε.Εγώ εξαρχής δεν ήθελα να βάλω γιατί θεωρώ πως δεν γίνεται όλες/όλοι να ειναι τοσο πανεμορφοι αλλά ναι οκ..Ελπιζω να σας αρεσε.💘

3.Η αφιέρωση πηγαίνει στην: Maria_papad την ευχαριστώ που με στηρίζει.💘💘💘

4.Ελπιζω να σας αρεσε.Ψηφίστε ☆ και σχολιαστε 💬.Αν όχι, τότε να γράφετε συνεχώς εξετάσεις το καλοκαίρι.ΜΠΟΥΑΧΑΧΧΑΑΑ😈.Ναι οκ,ήταν μεγάλη κακία αυτο😂😂

5.Επόμενο κεφάλαιο δεν ξερω ποτέ.Γράφω Μαθηματικά,Αρχαία και Ιστορια οπότε καταλαβαινετε😢

6.Σας ευχαριστώ για τους ψήφους και τα σχόλια.Πραγματικά χαίρομαι τόσο πολύ.Να είστε καλά.💪💘💘

ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΎ ΠΟΛΥ ΜΠΆΜΙΕΣ ΜΟΥ😂😂😂💘💪ΤΑ ΛΕΜΕ😢

•Δήμητρα, θεα#not♡•