"Ίρις?"λέει το μελαχρινό αγόρι που έχω μπροστά μου και νιώθω να με καίει με το βλέμμα του.

"Ναι, εγώ ειμαι."απαντάω κάπως αμήχανα.Μπραβο Ιρις ωραια απαντηση βρηκες, λεω στον εαυτο μου και πραγματικα θελω να με χαστουκισω αυτην την στιγμη.Απο την αλλη, ο Ανδρεας βλεποντας την αμηχανια μου , χαμογελάει και κάνω και εγω το ίδιο.Ευτυχώς που παρέμεινε καλός και έδιωξε κάθε στοιχείο σαρκασμου από πάνω του.

"Η Ίρις μας πρόσεχε μαζί με τον Αλέξη."πετάγεται η Ελιζα και ο μεγάλος αδερφός της , την κοιτάει παρεξενεμενος.Σίγουρα δεν ξέρει ποιος είναι αυτός.

"Αλέξης?"ρωταει και με καρφωνει με το βλέμματα του γεματο ,απορία.

"Για εσάς το αγορι που μένει από κάτω σας , για εμενα συμμαθητής και ένας απλός φίλος."του εξηγώ και γνέφει θετικά.Όχι ότι ειμαι αναγκασμένη να του πω τι ειναι για εμενα,αλλά πρέπει σιγουρα να γνωρίζει τι δουλειά ειχε με τα αδέρφια του.

"Θέλεις να περάσεις μέσα?"μου λέει καθώς κάνει χώρο για να μπω και τα μικρά με κοιτάνε καθώς φωνάζουν θετικά.

"Δεν ξέρω πρέπει να πάω σπιτι.Με περιμένουν και οι γονείς μου."απαντάω ειλικρινά καθώς η μαμα μου περιμενει ,αλλα και για τον λόγο ότι θέλω να αποφύγω λίγο αυτή την συνάντηση.Πρέπει να σκεφτω πρώτα και ύστερα να πω το οτιδήποτε με τον Ανδρέα.Για να πω την αληθεια μου έχει λείψει.Πολύ.

"Έλα Ίρις μείνει λίγο μαζί μας."με παρακαλάει ο Θάνος τραβωντας το χερι μου και εγω νιώθω αδύναμη να αρνηθώ μπροστά σε αυτή την γλυκιά φατσούλα.Όμως, ειμαι εξίσου επιφυλακτική στο να συζητήσω οτιδήποτε αυτή την στιγμή με τον Αντρέα.Απλά δεν γίνεται.

"Πραγματικά πρέπει να φύγω."λέω καθώς αγκαλιάζω τα παιδια.Αυτα ορμανε πανω μου, λεγοντας μου πως πρεπει να ξανασυντηθουμε.Γνεφω θετικα και μπαίνουν μέσα στο σπίτι, ικανοποιημενα.Να πω την αληθεια , πραγματικά τα λάτρεψα αυτά τα δυο αγγελούδια.

"Λοιπόν.Οπωσδήποτε θα βγούμε καμία φορά έτσι?Σύντομα κιόλας.Έχουμε να πούμε τόσο πολλά."μου λέει ο Ανδρέας τρίβοντας το σβερκο του αμηχανα.

"Φυσικά όποτε θελήσεις πες μου.Τα λεμε"λέω και κάνω να φύγω.Θέλω να τρέξω μακρυά από εδώ για να επεξεργαστώ μόνη , στο μυαλο μου αυτή την συνάντηση.

"Ειι."λέει και με σταματάει καθώς πιάνει τον καρπό μου.Κομπιαζω, παρόλα αυτά γυρνάω και τον κοιτάω παρεξενεμενη.

"Όλα τα μέλη της οικογένειας αγκαλιασες, εγω λοιπόν δεν δικαιούμαι μια αγκαλια?"με ρωτάει και στραβοκαταπινω.Γελάω στην συνέχεια με τα λόγια του και διστακτικα συμφωνώ.Έλα Ίρις γιατί συμπεριφερεσαι ετσι , είναι απλά ο Ανδρέας.

"Φυσικα"λέω κάπως μαζεμένα και τον αγκαλιάζω.Αυτός με σφίγγει πάνω του και αφήνει ένα φιλί στον λαιμό μου.

Όπα τι γίνεται εδω πέρα?Αν έρθει κανένας Αλέξης θα έχουμε δράματα.Όχι ότι του πέφτει λόγος , αλλά έχουμε κάνει μια πολύ καλή αρχή.Θα ήταν κρίμα να χαλάσει ολο αυτο που εχουμε φτιαξει τοσο καιρο για τον Ανδρέα.

Απομακρυνομαι αποτομα.Ο Ανδρέας, γνωρίζοντας τον λόγο που έφυγα από την περιβόητη αγκαλιά μας , κοιτάζει το πάτωμα αμήχανα.Δεν θέλω να είμαστε σε αυτή την κατάσταση.Παλιά ειμασταν πολύ καλά μαζί.Τωρα γιατι συμπεριφερομαι έτσι?

"Λοιπόν να υποθεσω τωρα θελεις να φυγεις.Θα τα ξαναπούμε σύντομα.Έχουμε πολλά να πούμε και να ξεκαθαρισουμε"επαναλαμβάνει, τονίζοντας την τελευταία λέξη και εγω ανακουφισμενη φευγω από κοντά του.Ειμαι σιγουρη οτι εχω να πω πολλα με αυτό το άτομο.Εχουν γινει απίστευτα πράγματα μεταξύ μας.Πρωτόγνωρα για εμενα.Γεγονότα, τα οποία ξέρω οτι θα μείνουν μέσα μου.Και καλά και κακα.

"Τα λεμε."απαντάω γρήγορα ριχνοντας του ενα χαμογελο και κατεβαίνω τα σκαλοπάτια.Βγαίνω από την πολυκατοικία και βρισκω ενα ταξι λιγο πιο εκει.Σηκώνω το χέρι και σταματάει απότομα μπροστά μου.Μπαίνω μέσα και αντικρυζω τον πολυαγαπημένο μου ταξιτζή.Αυτόν που είχαμε βρει μαζί με την Σια.Η κατάσταση που επικρατεί τωρα, ειναι το κερασάκι στην τούρτα.

"Που να σε πάω κουκλαρα μου?"με ρωτάει κοιτάζοντας από τον καθρέφτη.Αναστεναζω και τον αγριοκοιταζω.Όταν του λέω την διεύθυνση ,γελάει χαρούμενος.

"Εσύ δεν είσαι η κοπελια που ήσουν μαζί με την σεξοβόμβα?"με ρωτάει και από το ύφος του ,καταλαβαινω ότι μιλάει για την Σια.Θεε μου , απλα αηδια.

"Εγώ."του λέω απότομα και αυτός γελάει πονηρά.Βάζει μπρος την μηχανή και ξεκινάει το αυτοκίνητο.Η διαδρομή είναι μεγάλη και οι σκέψεις που έχω να κάνω πολλές.Κοιτάζω έξω από το παράθυρο και κατευθείαν μου έρχεται στο μυαλό ένα όνομα.

Ανδρεας.

Το πρώτο ενδιαφέρον αγορι.Το πρώτο μου φιλί.Πριν από δυο χρόνια , γνωριστήκαμε.Αυτός μεγαλύτερος μου και εγώ χαρούμενη που ήξερα ένα "μεγάλο" όμορφο παιδι.Ολα αυτα τα συναισθήματα που νιωθουν τα κορίτσια οταν γνωριζουν ενα "δημοφιλες αγορι" μεγαλύτερης τάξης.Τον έβλεπα που με κοιτουσε στα διαλείμματα και ένιωθα χαρα.Υστερα ηρθε και μου μίλησε.Σιγά σιγά δεσαμε σαν άτομα και κάναμε παρέα.Πολύ στενή παρέα.Έτσι λοιπον και θελήσαμε να αναπτύξουμε το επίπεδο της σχέσης μας.Ο Ανδρέας εκτιμούσε την σοβαρή μου συμπεριφορα καθως και την αμηχανία μου και χειρίστηκε πολύ καλά το θέμα "πρωτο-φιλι".Παρολου που περνούσαμε πολύ ώρα μαζί , γελώντας και περνόντας πραγματικά αξεχαστα, ποτε δεν με πίεσε για να κάνω κάτι που δεν θέλω.Μπορεί , πλέον το σεξ να θεωρείται κάτι το σημαντικό αλλά το φιλι πολλές φορές είναι μεγαλυτερης σημασιας.Είναι η πρώτη σου επαφή με το αντίθετο φύλο.Πρέπει να το κάνεις μόνο όταν εσύ θέλεις και νιωθεις ετοιμη.Και αυτο εγινε.Με τον Ανδρέα φιληθήκαμε όταν το ηθελα εγω.Για αυτο και για το ποσό χαλαρά ειχε χειριστει το θέμα μας , του ειμαι ευγνώμων.Ύστερα , λόγο οικογενειακών προβλημάτων αναγκάστηκε να φύγει.Ποτέ δεν εμαθα περαιτέρω λεπτομερειες.Ετσι εμεινα μονη , με εναν ανεκπλήρωτο εφηβικό έρωτα να παραφυλαει στην καρδιά μου.Σίγουρα λοιπόν , έχουμε πολλά να ξεκαθαρισουμε με τον Ανδρέα.Πέρασα πολύ ωραίες στιγμές μαζί του και μου έλειψε όλο αυτό που ζούσαμε...

Τις σκέψεις μου διακόπτει το απότομο φρένο που πατάει ο ταξιτζής στο κόκκινο φανάρι.Όλο το σώμα μου, παει μπροστά και τοποθετώ τα χέρια μου στο κεφαλάρι της μπροστινης θέσης, με σκοπό να μην χτυπησω στο κεφαλι.Αν βγω ζωντανη από αυτο το ταξι θα ειναι απο θαυμα και μονο..

"Μπορείτε να οδηγειτε λίγο πιο προσεχτικά?"τον ρωτάω κάπως επιτακτικά και αυτος με κοιτάει με απολογητικό ύφος.

"Συγγνώμη κοπέλα μου αλλά τι να κανω και εγω.Σκεφτόμουν.Χθες η γυναίκα μου με επιασε με μια στο κρεβάτι.Τώρα ζητάει διαζύγιο.Πως θα της το δώσω εγώ μου λες?Πως θα συντηρησω όλο τον γυναικείο πληθυσμό που με αναζητά και με θελει κολασμενα?"λέει τελειώνοντας τον μονόλογο του.Κρατιεμαι για να μην σκασω στα γελια.Σιγα τον όμορφο άντρα και τα προβλαματα που περναει.Να φανταστώ πρέπει να τον λυπηθώ αυτή την στιγμη.Δεν φτάνει που έκανε ότι έκανε , τώρα ρίχνει το φταίξιμο και στην γυναίκα του.

"Όταν κάνατε αυτά που κάνατε όμως , δεν είχατε θέμα."του διατυπωνω τις σκέψεις μου όσο πιο ευγενικά μπορώ.Δεν μπορω να τον ακουω να λεει οτι λεει και να μην πω την άποψη μου.

"Άνδρας ειμαι και εγω.Ανάγκες εχω."λέει και μου κλείνει πονηρά το μάτι.Τον κοιτάζω με θυμό να κρύβεται πίσω από τα μάτια μου.Αν τον σκοτώσω εγω θα φταίω?Θα με πάνε φυλακή και ύστερα στο κρατητήριο.Βέβαια αν τους εξηγήσω την αρρωστημένη κατάσταση του ταξιτζή , ειμαι σίγουρη ότι θα την γλιτώσω.Έτσι δεν ειναι?

"Τις ανάγκες ποτε δεν της βάζουμε πάνω από την οικογένεια μας και την γυναίκα μας."του απαντάω και αυτος με κοιτάει με γουρλωμενα τα ματια.Ναι,σίγουρα δεν περίμενε αυτή την απαντηση.

"Τι να σου πω κοπέλα μου έχεις δίκιο.Αυτά να τα πεις όμως στον Jr που δεν λέει να ικανοποιηθεί..Μέχρι και ονομα , μου έχει βγει.Ξέρεις πως με φωνάζουν εμενα?Σάκης ο sex-machine."μου λέει και ξεσπαω σε γέλια.Είναι λίγο σουργελο ο άνθρωπος.

"Μήπως θέλεις να το διαπιστώσεις και από μόνη σου?"λέει γελώντας και τον μιμουμαι.Ναι , καταλαβαίνω πλέον ότι το λέει απλά για την πλάκα του.Εκτός αν θέλει να μάθει αν έχει περαση στο νεανικό πληθυσμό γιατί αμφιβάλλω αν έχει στον γυναικείο.Τόση ώρα απλά μου πουλάει παραμύθια.

Στην συνεχεια τον κοιτάω ειρωνικά και αγνοώντας τον , βλέπω έξω στο παράθυρο.Επιτέλους φτάσαμε στην γειτονιά μου.Θέλω να παω σπίτι μου και να σκεφτω ήρεμα , τηλεφωνώντας στην Άννα.Πρέπει οπωσδήποτε να έρθει σπίτι μου και να συζητήσουμε για τα πάντα.Για τον Αλέξη , και ότι πήγε να συμβεί σε εκείνο το μπάνιο και φυσικά για τον Αντρέα.

"Ποσό είναι?"τον ρωτάω όταν παρκάρει μπροστά στο σπίτι μου,δείχνοντας τα χρήματα.

"Τίποτα αν μου υποσχεθεις ότι θα με καλείς για να σε πηγαίνω εγω όπου θέλεις."λέει γελώντας και τον μιμουμαι.Ίσως να μην ειναι τοσο κακος.Ίσως ένα είναι ένας μίζερος άνθρωπος που προσπαθεί να κάνει πλάκα και να βρει τρόπο να διασκεδάσει.

Βγαίνω από το ταξι χαιρετωντας τον και πηγαίνω μέσα στο σπίτι μου τρέχοντας.Ανοίγω την πόρτα, και πετοντας τα παππουτσια μου, τρέχω κατευθείαν μέσα στην κουζίνα.Εκεί θα βρω την μαμά μου αλλωστε.

Και φυσικά έχω δίκιο.Την παρατηρώ πάνω από τρεις κατσορολες να μαγειρεύει και ταυτόχρονα να προσέχει ένα κρέας που βρίσκεται στο φούρνο.Γιατί κανεί τόσες ετοιμασιες?

"Τι έγινε μαμά θα έχουμε κόσμο?"της λέω καθώς της δίνω ενα φιλί στο μάγουλο.

"Δεν στο ειπα?Θα έρθει ο Αλέξης για να δειπνησουμε μαζί."μου λεει με ένα χαμόγελο που φτάνει ως τα αυτιά και εγω νιώθω το αίμα μου να ανεβαίνει πάνω από το κεφαλι μου.Ποιο δείπνο?

_____________________________________

Καλημερααααααααααα.Πρωινή πρωινή σημερα😈💦💘Τι κάνετε μπαμιουλες μουυυυυ.Πείτε μου τα νέα σας?

Σε λίγα βγαίνουν τα αποτελέσματα των πτυχιων καλη σας επιτυχια😢😂😱

Λοιπόν..Μέσα από αυτό το κεφάλαιο ήθελα να περάσω 2 μηνύματα.Δεν τα εκανα τόσο εμφανή αλλά πραγματικά ελπίζω να τα καταλάβατε.Υποσυνείδητα πέρασαν στο μυαλό σας σιγουρα💘💘😢💘

Λαλαλα.Να τος λοιπόν και ο Αντρεακος μας😂Να και τι έγινε μεταξύ τους πάνω-κάτω.Να και το δειπνο που θα δειτε στο επομενο κεφαλαιο.Ενα σας λεω θα ειναι λιγοοοοοο άβολο 😈

Άσχετο αλλά ναι,οκ.Ποιο ειναι το αγαπημένο σας φαγητό?😢😢

Τι θέλετε να κάνετε όταν μεγαλώσετε?😆😇

Εμμ..νομίζω αυταααα💘Επόμενο κεφάλαιο δεν ξερω...Ελπίζω συντομα (?)😢😇😀

ΣΑΣ ΑΓΑΠΏ ΜΠΑΜΙΟΥΛΙΤΣΟΥΛΙΠΟΡΤΟΚΑΛΟΜΩΒΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ ΜΟΥ😢😢

Στο προηγούμενο κεφάλαιο εγινα λίγο ρεζιλι#καθολουπαραξενο😢😢Ο παπάς ο παχύς λεει😢#fail😂😃αλλά δεν θα το διορθωσω γιατι έτσι.😂

●ΑΝΤΙΟ, ΔΉΜΗΤΡΑ-ΠΕΡΦ😂●