Το κεφάλαιο ανέβηκε μισό  πριν γιατι το wattpad οταν το ανεβασα , το εσβησε😢😢Και ετσι αναγκάστηκα να το ξαναγραψω💓Καλή ανάγνωση...

Ο Αλεξης με ενα παγωμένο βλεμμα κοιτάει μια εμενα , μια το κορίτσι που βρίσκεται μπροστά μου.Επικεντρώνεται μετά από ώρα , σε αυτήν και η ματιά του μενει κολλημενη πάνω της.Η κοπέλα χωρίς να αντιδράσει, περιμένει την πρώτη κίνηση του Αλέξη.

Δίχως να ξέρω τι άλλο να κάνω, παρατηρώ την σερβιτόρα προσπαθωντας να καταλάβω ποια στο καλο είναι.Τα ξανθα μαλλιά της πέφτουν σε μπούκλες λίγο πιο κάτω από την περιοχή του στήθους και τα γαλάζια μάτια της σαν χάντρες κοιταζουν υπομονετικά τον Αλέξη.Τα χείλη της έχουν ανοίξει ελαφρώς και το ύφος της παραμένει μπερδεμένο.

Νιώθοντας πραγματικα άσχημα για την τωρινή μου εμφάνιση , ανακαθιζω πίσω στην καρέκλα μου.Αυτή η κοπέλα είναι πραγματικά όμορφη.Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από καμία και άνετα θα μπορούσε να είναι ένα από τα πιο ακριβοπληρωμενα και πετυχημένα μοντέλα της Victoria's Secret.Αισθάνομαι τόσο μηδαμινή και ασήμαντη μπροστά της.

"Ίρις φεύγουμε."τονίζει ο Αλέξης με έναν άγριο τόνο στην φωνή του.Πετάει την καρέκλα του πίσω όταν σηκώνεται και στην συνέχεια χωρίς να τον νοιαξει οτιδήποτε άλλο χτυπάει με δύναμη την πόρτα του μαγαζιού.

Όλοι πελάτες κοιτάνε προς το μερος του , ενώ όταν ο ίδιος αποχωρεί το βλέμμα τους στρέφεται σε εμένα.Ντροπαλά κοιτάζω κάτω, και με μια τελευταία ματιά στην σερβιτορα φευγω με γρήγορα βήματα από εκεί μέσα.

Θεέ μου , τι ντροπη.

Ψάχνω στο παρκινγκ τον Αλέξη και αγνοώντας το οτιδήποτε μπορεί να μου αποσπάσει την προσοχή , τρέχω σε αυτόν όταν τον βρίσκω.

"Τι στο διάολο ήταν αυτό Αλεξη?"ρωτάω άκρως εκνευρισμένη και τον πλησιάζω ενώ νιώθω τα νευρα μου , να βγαίνουν πάνω από το κεφάλι μου.

"Ιρις.Σταματα."τον νιώθω να με προειδοποιεί και αυτόματα χωρίς να μπορώ να κανω καμία άλλη κίνηση πηγαίνω όλο και περισσοτερο κοντά του και κάνω μια κινηση που δεν περίμενα ποτέ ότι θα πραξω.

Τον χαστουκιζω.

Το χέρι μου χωρίς ιδιαιτερη σκέψη βρίσκεται με ευκολία πάνω στο μάγουλο του και νιωθοντας τον εκνευρισμό μου να υπερισχυει , αισθανομαι το απαλό του δέρμα πάνω στο δικο μου.

Μόλις κάνω αυτή την κίνηση κλείνω αυτομάτως τα μάτια μου και ο ηχος που ακούγεται με κάνει να καταλάβω ότι δεν ήταν τίποτα αλλο , παρα ενα αρκετά δυνατό χαστουκι.

Γαμωτο.

Κοιταζωντας με, με νευρα , πιάνει την πλέον κοκκινισμεμη περιοχή του προσώπου του και αντανακλαστικά φυλακίζει τους δυο καρπούς μου στα χέρια του.

"Τι στον πούτσο κανεις γαμωτο?"με ρωτάει και η χρεία της φωνής του είναι έντονα αλλαγμενη.Ενας πιο άγριος και ωμος τονος έχει πάρει την συνηθισμένη γλυκύτητα στον τρόπο που μιλάει.

"Ε-εγω δεν..."πάω να πω ενώ συνειδητοποιώ ότι καμία πρόταση δεν μπορεί να σχηματιστεί στο μυαλό μου.Ποτέ δεν περίμενα ότι θα έκανα κάτι τέτοιο στον Αλέξη.Ποτέ δε περίμενα ότι θα με έφερνε σε τέτοια κατάσταση για να τον χαστουκισω.

"Με έχεις βγάλει εκτός ορίων.Συγγνώμη."λέω τελικά και κοιτάζω απολογητικά το έδαφος.Τον νιώθω να βαριανασαινει και στην συνέχεια να αφήνει τους καρπούς μου.Αφου μου ρίχνει μια συμπονετικη ματια , τυλιγει τα χέρια του γύρω από το σώμα μου και με παίρνει αγκαλιά.

Χαμογελάω στην αίσθηση του Αλέξη γύρω από εμένα , ενώ νιώθω την ζεστασιά και την ασφάλεια να με καλύπτει.Αισθανομαι να γελάει και αυτός καθώς με πιέζει ακόμα πιο δυνατά πάνω του.

"Εγώ συγγνώμη.Συγγνώμη μωρό μου."λέει τελικά και οι λέξεις που χρησιμοποιεί αυτή την φορά είναι αρκετές για να με κανουν να χαρώ, με τις γνωστες πεταλούδες να με συντροφευουν.

"Δεν φταίς εσυ.Απλά η αποτομη συμπεριφορά σου με νευριασε."λέω και χωνομαι βαθύτερα στην αγκαλιά του."Και συγγνώμη για το χαστουκι."τονίζω ενώ το ύφος μου έχει μετατρέπει σε ανησυχητικό.

Δεν ήθελα να τον χτυπήσω.

"Ξέρεις πονάει λίγο.Θέλει ένα φιλάκι."λέει και εγώ γελάω με την συμπεριφορά του.Τόσο μωρό...

"Φιλακι?Μμμ...ας του δώσουμε."τονίζω και με σιγανες κινησεις διακοπτω λίγο την αγκαλιά τόσο , όσο χρειάζεται για να αφήσω ένα διαρκες φιλι στο μέρος που μου ζήτησε.Τον νιώθω να χαμογελάει και γελάω ευχαριστημένη.

"Πονανε και τα χείλη μου τώρα."λέει παραπονιαρικα κάνοντας την φωνή μικρού παιδιου.Που βρίσκει την τόση όρεξη?

"Τοτε ας μην τα αφήσουμε παραπονεμενα."τονίζω παιχνιδιαρικα ενώ ο Αλεξης γνεφει θετικά.

Παιρνοντας μια ανάσα πλησιάζω διστακτικά προς τα χείλη του ενώ τυλιγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του.Με μια κινηση πλησιαζει ο Αλεξης παραπάνω ενώ χωρίς να χάσει χρόνο ενώνει τα χείλη του στα δικά μου.

Τόσο υπέροχος.

Νιώθω το συνηθισμενο οικείο συναίσθημα να κάνει επίθεση στο στομάχι μου , ενώ ταυτοχρονα αισθανομαι τους χτύπους της καρδιάς μου να αυξανονται.Απαλα τα χείλη μας ακουμπάνε ενώ πλέον ο Αλεξης βάζει τα χέρια του στην περιοχή των γλουτων μου.Γελαω μέσα από το φιλι ενώ νιώθω να μας μετακινει λίγο πιο απομερα δίχως να διακόψει το οτιδήποτε γίνεται.

"Είσαι τόσο γαμημενα υπεροχη."λεει ψιθυριστά και ξαναορμαει στα χείλη μου.Την στιγμη που πάω να του δώσω την πρόσβαση που τόση ώρα αναζητεί νιώθω τον Αλέξη να σταματάει την κινηση και να παγωνει.

Παραξενεμενη τον κοιτάζω και δε αργω να καταλάβω ότι τα μάτια του έχουν ανοίξει και έχουν γουρλωσει κοιτώντας προς ένα συγκεκριμενο μέρος.

Τι στο καλο συμβαίνει πάλι?

"Πρέπει να μιλήσουμε."ακούω μια γυναικεία φωνή να λέει και εγω αναστεναζω κουρασμένη καθώς ξέρω πολύ καλα σε ποια ανήκει.Ο Αλέξης αγνοώντας την βάζει το χέρι του , πάνω στο δικο μου.

"Τι στον πούτσο θες.Δεν έχουμε να πούμε κάτι Μαρίνα."τονιζει με άγριο τόνο και με κλείνει σε μια προστατευτική αγκαλιά.Μου ριχνει ενα γλυκο βλέμμα και τραβαντοντας με μαζί του , κάνει ότι μπορεί για να φύγουμε από εδώ περα.Μακριά από αυτήν , υποθέτω.

"Πρέπει να με ακούσεις."λεει τρυφερά η κοπέλα ενώ μπορώ να διακρινω πως τα μάτια της έχουν υγρανθει.Κοιτάζει μια εμενα και μια τον Αλέξη ,ενώ στην συνέχεια το βλέμμα της κολλάει πάνω μου."Σε παρακαλώ."τονίζει  και μπορω πολυ εύκολα να καταλάβω ότι αυτές οι τελευταίες δυο λέξεις αναφέρονται σε εμένα.

Αναστεναζοντας την παρατηρω και μπορώ να καταλάβω πως το απολογητικό της βλέμμα ζητάει συγχωρεση.Φαίνεται ότι έχει μετανιώσει για οτιδηποτε έχει κάνει στον Αλέξη.Η γυναικεία αλληλεγγύη ξαναχτυπά.

Να 'ναι καλα η καλοσύνη μου.

"Αλεξη.Άκουσε την."λέω τελικά και σταματώντας το αγόρι δίπλα μου , με κοιτάζει μπερδεμένα.

"Τι λες Ίρις?"ρωτάει απαιτητικα και εγω σκύβω το κεφάλι μου.Ξέρω ότι αυτό που ζηταω είναι παράλογο.Αλλά ειμαι αρκετά έξυπνη για να καταλάβω ποια είναι αυτή η κοπέλα.Αν καθίσει και μιλήσει μαζί της , όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με την οικογένεια του θα λυθούν.Πρέπει να την ακούσει.

"Να την αφήσεις να σου μιλησει."λέω γλυκά ξέροντας ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να τον πεισω.Οτιδήποτε κανω ,  το κάνω για το καλό του...

"Είναι ανάγκη."συμπληρώνει η Μαρινα ενώ δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της.Κοιταζοντας με για τελευταία φορά ο Αλέξης , γνέφει διστακτικα και πλησιάζει προς το μερος της κοπέλας....

Άραγε καλα έκανα που την βοηθησα?

_____________________________________

Γειά σας💓Τι κάνετε?

Έχω να βάλω κεφάλαιο 6 μερες😨Λογικά θα βαζω ενα κεφάλαιο κάθε εβδομάδα και το περισσότερο δυο.Βασικά ανάλογα αν εχω κέφια και χρόνο😂😂💓💘

Η Ίρις τον χαστουκισε😈Ουπς.
Ο Αλέξης θα μιλήσει στην Μαρίνα, που όλες καταλάβαμε ποια ειναι...😈Ουπς..
Καλά θα κάνει? Τι θα του πει?

Πως τα πήγε η πρώτη εβδομάδα στο σχολειο? 😈

Ψηφίστε και σχολιάστε💘Αλλιώς να γράφεται κάθε μέρα διαγωνισματα😂😂#δενγινεταιαυτο😢😈😈

Σας αγαπώ μπαμιουλες μου💘

•Αντίο,Δήμητρα-φαμπ😢•