Czwarty powód za który cię kochałam to twoja wrażliwość i delikatność.

Od kiedy pamiętam zawsze udawałeś twardego i groźnego. Byłeś takim postrachem miasteczka, tak przynajmniej uważali inni. Tylko nieliczni wiedzieli, że tak naprawdę bardzo łatwo cię zranić.

Nigdy nie byłeś jak inni faceci, taki bezinteresowny i nieczuły, nie przy mnie. Zawsze miałeś te dwa wcielenia, niebezpieczny Harry którego nawet lubiłam oraz wrażliwy Harry, którego po prostu kochałam i mogłam nazwać swoim. Już jak byłeś mały płakałeś, gdy tylko ktoś puścił jakąś smutną piosenkę. To świadczyło jaki czuły jesteś.

Pamiętam do dzisiaj, gdy mieliśmy po dwadzieścia lat i oglądaliśmy film "Pamiętnik". Zarzekałeś się, że wcale się nie wzruszyłeś, ale ja i tak widziałam u ciebie łzy.

Pamiętam także jak pierwszy raz wziąłeś na ręce córkę przyjaciela której jesteś chrzestnym. Chamowałeś się przed przyjaciółmi, ale ja znów widziałam u ciebie tą oznakę wzruszenia się. Zawsze rozczulałeś się przy małych dzieciach co było bardzo słodkie.

Tak jak uwielbiałam twoją wrażliwość, tak bardzo kochałam delikatność względem mnie. Praktycznie cały czas obchodziłeś się ze mną jak z porcelanową laleczką. Kiedyś mnie to strasznie irytowało dopóki nie powiedziałeś dlaczego taki jesteś. Było to dokładnie rok temu, siedzieliśmy sami na plaży po ognisku z naszymi przyjaciółmi. Umiejscowiłam się wtedy pomiedzy twoimi nogami, oparłam się o twój tors i mocno wtuliłam w ciebie. To była magiczna chwila, tylko my, ognisko, morze oraz gwiazdy. W pewnym momencie spojrzałam w twoje zielone oczy i spytałam dlaczego taki jesteś, taki zbyt bardzo delikatny dla mnie. Popatrzyłeś na mnie z uśmiechem i powiedziałeś "Ponieważ boję się, że jak taki nie będę, taki przewrażliwiony na twoim punkcie to pryśniesz jak bańka mydlana i już nie będziesz moja".

To był czwarty trochę ważniejszy od poprzedniego, ale nadal nie aż tak bardzo z dziesięciu powodów za które cię kochałam.