Nie znaleźlismy ciała Dereka ani Ennisa. Kali próbowała opanować emocje, wbijając pazury w wewnętrzne części dłoni. Nie chcąc być w tym miejscu wyszłam na świeże powietrze.

- Clare oddychaj głęboko - uspokojałam sama siebie. - On musi żyć. Musi.

Z mojego telefonu wydobyła się muzyczka, oznaczająca przyjście wiadomości.

Allison: Masz ochotę odetchnąć i pojechać ze mną oraz Lydią na wycieczkę?

Clare: Jaki w tym haczyk?

Allison: Żaden. Dawaj, będzie ciekawie!

Clare: Hmm...Niech będzie.

Wątpię, aby cokolwiek poprawiło mi humor, ale nie mam nic już do stracenia. Chcę odpocząć od ostatnich wydarzeń, a ten wyjazd powinien to załatwić.

Ooo...jak się myliłam.

~~~~~~

- Nieźle to sobie wymysliłaś - prychnęłam oglądając przez okno krajobrazu. - Chłopaki chyba nie potrzebują nianek, a w ogóle jednego zostawiłam w Beacon Hills. Oni przecież jadą tylko na zawody!

- Martwię się o nich, to dlatego - tłumaczyła młoda Argent.

- Już myślałam, że naprawdę odpocznę - jęknęła Lydia, która tez została zmuszona do wpakowania się do samochodu na kilka godzin. - I powinnaś zatankować.

Brunetka przeklnęła pod nosem.

- Pamiętać, nigdy więcej ulegać Allison Argent - powiedziałam, na co dziewczyna się uśmiechnęła. - Nie rozumiem do czego ci jestem potrzebna, a uwierz, mam ochotę rozszarpać ci, za ten przekręt, gardło.

- Powinnaś pilnować Ethana.

- Ja wiem, że on kręci z tym kolesiem, ale nie chcę się w to pogłebiać - uprzedziłam, wyjmując słuchawki z kieszeni.

- Może się nie opanować...

- Tak samo, jak Boyd i Isaac, więc macie większy problem - włożyłam jedną słuchawkę do ucha.

- Clare - ciągnęła dalej brunetka - Tu chodzi o dobro nas wszystkich...

Zadzwonił telefon. Stiles. Wreszcie coś się dzieje.

- Hej, Stiles - przywitała się Martin.

- Słuchaj, wiem, że jedziecie za nami.

Lydia zrobiła wielkie oczy. Allison zaczęła kręcić głową, a ja dalej słuchałam muzyki.

- My...

- Nie udawaj, Lydia. Scott jest ranny i to nie wygląda coraz lepiej.

- Spróbuj przekonać trenera do zatrzymania się - poleciła rudowłosa. - Wtedy może uda nam się pomóc.

- Dobra postaram się - i się rozłączył.

Długo na przystanek nie musiałyśmy czekać. Stilinski jest niemożliwy. Nie chcę znać szczegółów jego niesamowitego planu, wystarczy, że zmusił kolegę do wymiotów.

- Jesteś obrzydliwy - skomentowałam.

- A to nowe dla mnie określenie, jesteś oryginalna - pochwalił i mrugnął do mnie.

- Jestem tego świadoma.

Zostawiłam ich na chwilę i podeszłam do bliźniaka. Cały czas gapił się w ekran. Czekał na wiadomość od Aidena. Nie mam bladego pojęcia, co oni kombinuja i jeszcze przede mną ukrywają.

- Ethan, co tam? - uśmiechnęłam się.

- Co tu robisz, Clare? - był zdziwiony moją osobą. - Przyjechałaś z nimi?

- Taa... Męczyły mnie sms'ami - skłamałam.

- Będziesz bliżej McCall'a i będzie ci łatwiej go do siebie przekonać - stwierdził, a jego telefon zaczął wydawać z siebie muzyczkę.

Oddalił się trochę ode mnie, a ja podeszłam do Lydii, która pilnowała wejścia do łazienki. Rozglądała się dookoła i chyba mnie nie zauważyła.

- Lydia...

- Oh...ja, przperaszam, zamyśliłam się - tłumaczyła. - Allison próbuje zszyć ranę Scottowi.

- Aż tak jest źle?

To nie było normalne. Oczywiście, rana po Alfie regeneruje się dłużej, ale nie tak długo. Chodzi pewnie, o coś więcej. Zrozumiałam, że obwinia się za śmierć Dereka i bardzo to przeżywa. Przynajmniej go wspierają. Są taką zgraną paczką, że wydaje się absurdalne.

- Clare... - odezwała się ponownie rudowłosa i kiwnęła głową w stronę jakieś grupki.

- Zabije obu... - syknęłam i popędziłam w ich stronę.

Ethan ledwo opierał się o drzewo cały zakrwawiony. Nad nim stał Isaac i uderzał go w twarz pięścią. W oczach blondyna widziałam furię, która nim owładneła. Ruchy jego zaciśniętej dłoni były coraz szybsze. Trener próbował powstrzymać chłopaka, nic to nie dało. W okół bójki schodziło się więcej nastolatków.

- Isaac! - warknęła w jego stronę. Obok mnie pojawił się z Scott, Stiles i Allison. Niebieskooki dalej uderzał wilkołaka.

- Isaac!!! - krzyknął tym razem McCall, a beta go posłuchał.

Zaskoczyło mnie to, bo jakim cudem beta słucha bety...chyba że on...

- Hej, Clare - przywitał się ze mną czekoladowooki. - Nie sądziłem, że zaprzyjaźniłaś się z dziewczynami.

- Ustalmy, iż mnie zmusiły - rzekłam, na co się roześmiał.

~~~~~~

Nauczyciel zawołał wszystkich do autobusu. Musiałyśmy się z nimi zabrać, ponieważ w baku samochodu Allison nie było ani kropli benzyny. Lydia zajeła miejsce obok Stiles'a, którego to niezmiernie ucieszyło. Argent pilnowała Boyda i Isaaca przed atakiem na bliźniaka oraz opanowaniem złości przez stratę Dereka. Ethan siedział z Dannym, więc mi zostało miejsce obok wilczka. Cały czas mi się przyglądał.

- Gapisz się - zwróciłam mu uwagę.

- Na twój tatuaże - przyznał Scott. - Ma jakieś znaczenie?

- Tak.

Chłopak wyciągnął rękę w stronę mojego ramienia, na którym widniał księżyc.

- Co oznacza? - zadał pytanie, przejeżdżając po nim paluszkami palców.

- Zrobiłam go, gdy zostałam prawdziwą członkinią stada. Poznałam wtedy Aidena i Ethana - wyjaśniłam, a na moją twarz wkradł się delikatny uśmiech. - Też jest moim ulubionym.

- Ile miałaś lat?

- Piętnaście.

Jego mina na moją odpowiedź, była idealna. Zdziwił się, ale chyba zrozumiał.

Późnym wieczorem kierowca zatrzymał się przed jakimś starym motelem, w kótrym mieliśmy nocować, a nazywał się California.

784 słów