"Έλλη.... Θα ήθελες να βγούμε μαζί αύριο μετά την δουλειά μου;"

....

Αυτή η πρόταση γυρνούσε στο μυαλό μου όλο το βράδυ και δεν μπορούσα να κοιμηθώ . Δεν το πιστεύω ότι του είπα ναι. Πώς μπορούσα να αρνηθώ σε αυτό το πρόσωπο. Ωχ όχι. Τι θα βάλω. Μου είπε να πάω από το νοσοκομείο μετά τις δύο το μεσημέρι. Τώρα είναι δώδεκα τα μεσάνυχτα.

Το πρωί

Άκουσα το ξυπνητήρι να χτυπάει. Ούτε που κατάλαβα πότε με πήρε ο ύπνος. Άνοιξα τα μάτια μου. Το ρολόι έλεγε εννιά. Ώρα για δουλειά. Σηκώθηκα, έπλυνα το πρόσωπό μου, πήρα πρωινό και έπιασα τα μαλλιά μου έναν κότσο. Ήρθε η ώρα. Το ρολόι έλεγε εννιά και μισή. Έχω αρκετή ώρα μπροστά μου αλλά όσο πιο νωρίς αρχίσω τόσο το καλύτερο.

Έλουσα τα μαλλιά μου και ξεκίνησα με την περιποίηση του προσώπου μου. Αμέσως μετά άρχισα να ψάχνω στην μεγάλη μου ντουλάπα τη θα φορέσω. Δεν ήξερα τη να διαλέξω. Θα πάμε για φαγητό μάλλον οπότε κάποιο φόρεμα ίσως. Στο τέλος, μετά από πολύ ψάξιμο κατέληξα σε ένα άσπρο κοντό φόρεμα με δαντέλα. Αυτές οι μέρες είναι ζεστές οπότε είναι ότι πρέπει.

...

Η ώρα είχε φτάσει μια. Ήρθε η ώρα να ετοιμαστώ. Πρώτα βάφτηκα  ελαφρά, χτένισα τα μαλλιά μου και στο τέλος φόρεσα το φόρεμα. Έβαλα τα παπούτσια μου που είχαν ένα μικρό τακούνι, πήρα την τσάντα μου και έφυγα με κατεύθυνση το νοσοκομείο. Ξεκίνησα με τα πόδια τη διαδρομή μου.

Μετά από πέντε 15 λεπτά βρέθηκα στην είσοδο του νοσοκομείου. Στάθηκα για λίγο κοιτάζοντας το. Μπήκα μέσα και ρώτησα στην ρεσεψιόν αν ο γιατρός Ζακ έχει τελειώσει.

" Ο γιατρός, μας είπε να σας πούμε να τον περιμένετε στο γραφείο του γιατί, έτυχε ένα επείγον χειρουργείο και θα αργήσει"

" Εντάξει, σας ευχαριστώ"

Ανέβηκα από  τις  εσωτερικές σκάλες του νοσοκομείου και έφτασα στο γραφείο του Ζακ.  Έπιασα το πόμολο της πόρτας και την άνοιξα. Μπήκα μέσα κοιτάζοντας το πάτωμα. Όταν σήκωσα το βλέμμα μου είδα έναν πολύ ξινό άνθρωπο που δεν περίμενα να δω.

" Συγνώμη αλλά έχετε κάποια συνάντηση με τον γιατρό Ζακ; "

Την ρώτησα με σεβασμό. Μην φανώ και αγενής.

" Αα τώρα κατάλαβα ποια είσαι..."

Ούτε πληθυντικός αριθμός. Οκ

".. είσαι η καθαρίστρια που είδα την προηγούμενη φορά "

" Έχει γίνει κάποια παρεξήγηση, δεν είμαι καθαρίστρια και δεν  σου επιτρέπω να μου μιλάς με αυτόν το τρόπο. "

" Όπως θέλω θα μιλάω και με όποιον θέλω"

Μου είχε σπάσει τα νεύρα με αυτήν την συμπεριφορά. Κρατήθηκα όμως, δεν της όρμησα. Πρέπει να κρατήσουμε και κάποιες αρχές, δεν θα πέσω στο επίπεδο της.

" Τι έγινε σου έφαγε η γάτα τη γλώσσα;"

Είπε γεμάτη ειρωνεία.

" Όχι. Απλά δεν μιλάω γιατί θα μου φύγουν λέξεις που δεν είναι για να ακουστούν εδώ μέσα. "

" ΧΑ! Ότι πεις. Πάντως άμα ήρθες για τον Ζακ, λυπάμαι αλλά δεν θα μπορέσετε να μιλήσετε "

" Και γιατί παρακαλώ "

" Γιατί είμαι το κορίτσι του, είμαστε αρραβωνιασμένοι και από σήμερα δεν σου επιτρέπω να του ξαναμιλήσεις "

Ναι την πίστεψα τώρα.

" Άμα θες ρώτησε τον, η απάντηση θα είναι ναι "

Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στα χέρια της, στο αριστερό της χέρι φόραγε ένα δαχτυλίδι που έμοιαζε με βέρα.
Εκείνη τη στιγμή ανοίγει η πόρτα του γραφείου και μπαίνει μέσα ο Ζακ. Ήθελα να πάω να τον ρωτήσω για να μου λυθεί η απορία. Η ξινή όμως με διαπέρασε, πήγε είπα του και του έπιασε το χέρι.

" Ζακ πες της λίγο ότι είμαστε μαζί. Δεν λέει να το καταλάβει"

Τον κοίταζα με άνχος,  ήλπιζα η απάντηση να είναι όχι.

" Ναι είμαστε μαζί...."

Jgirl❤️