Έφτασα στο σημείο συνάντησης. Είδα την Έμμα, φαινόταν ταραγμένη.  Τι έγινε και ήθελε να μου μιλήσει;

" Γεια σου Έμμα "

" Γεια, ήρθες "

"Φυσικά και ήρθα, τι έγινε; "

" Πάμε να κάτσουμε κάπου, και θα σου πω "

Πήγαμε και κάτσαμε σε ένα καφέ. Περίμενα να μου μιλήσει αλλά είχαμε μείνει σιωπηλές για λίγα λεπτά.

" Λοιπόν Έλλη συγχαρητήρια για τον γάμο "

" Ευχαριστώ Έμμα μου "

Πάλι ησυχία.

" Έμμα τι γίνεται; Για να μου ευχηθείς ήθελες να βρεθούμε; "

" Εεε.. Κοίτα Έλλη. Έχω να σου πω κάτι αλλά δεν ξέρω πως θα το πάρεις "

" Έλα πες μου "

" Λοιπόν θυμάσαι για κάποιον που σου έλεγα ότι μου αρέσει; "

" Ναι θυμάμαι. Τα φτιάξατε; "

" Ναι αλλά..."

" Τι αλλά;"

" Αλλά η αδερφή του δεν το ξέρει "

" Οκ.. και εγώ που κολλάω; "

" Να....είσαι....η αδερφή "

Έμεινα να κοιτάω χαμένη. Τώρα κατάλαβα.

" Έλλη μου να σου εξηγήσω τι έγινε; "

" Όχι τώρα θα σε πάρω μετά "

Σηκώθηκα από το τραπέζι και με άγχος πήρα τηλέφωνο τον Χρήστο. Ήλπιζα όλα αυτά να είναι ένα αστείο.

Της είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλω πέρα δώθε με τον αδερφό μου. Δεν είναι καν είκοσι και εκείνη είναι είκοσι εφτά. Δεν μπορώ να δεχτώ κάτι τέτοιο.

Ο Χρήστος δεν το σήκωνε, το είχε κλειστό.

Εκείνη την στιγμή με παίρνει τηλέφωνο ο Ζακ.

" Έλα Ζακ "

" Έλα Έλλη, τι έγινε είσαι καλά; Ανησύχησα "

" Συγνώμη που δεν σε πήρα απλά...ξεχάστηκα. Σε πέντε λεπτά θα είμαι σπίτι τα λέμε "

Έκατσα στο πρώτο παγκάκι που βρήκα και προσπάθησα να ηρεμήσω.

Της το είχα ξεκαθαρίσει ρε γαμώτο γιατί έμπλεξε μαζί του;

Εκείνη τη στιγμή κάποιος με σκούντηξε στον ώμο. Γυρνάω και βλέπω τον  Έντουαρντ.

" Έλλη χρόνια και ζαμάνια "

" Γεια σου Έντουαρντ "

" Έμαθα για τον γάμο σου, σου εύχομαι τα καλύτερα "

" Ναι σε ευχαριστώ "

" Πότε με το καλό;"

" Σε μια βδομάδα "

" Ωραία, περιμένω πρόσκληση ε"

" Ναι θα σου στείλω, γεια "

Δεν ήθελα να τον καλέσω αλλά δεν μπορούσα να πω όχι. Ελπίζω να μην πειράξει τον Ζακ αυτή μου η πράξη.

Μετά από λίγο ήμουν στο σπίτι. Μπήκα μέσα και ο Ζακ όρμηξε πάνω μου και με φίλησε.

Εγώ ακόμη σκεφτόμουνα τον αδερφό μου. Δεν είχα όρεξη για τίποτα.

" Έλλη τι έγινε; Είσαι άρρωστη; "

" Όχι, όχι απλά..."

Χτυπάει το τηλέφωνο, ήταν η Έμμα.

" Δεν θα το σηκώσεις; "

" Μπα άστο να χτυπάει"

Το πέταξα με νεύρα στον καναπέ και πήγα στο μπάνιο να κάνω ένα μπάνιο να ηρεμήσω.

Όταν τελείωσα και βγήκα ο Ζακ δεν ήταν σπίτι.  Που να πήγε;

Η ώρα είχε φτάσει περάσει και ακόμη να έρθει.

Ήρθε το βράδυ και ο Ζακ δεν φάνηκε, το τηλέφωνό του ήταν στο σπίτι. Γιατί δεν το πήρε μαζί του;

Ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι. Πάω στην πόρτα και ανοίγω. Κάνεις. Κοίταξα κάτω. Υπήρχε μια ανθοδέσμη. Ποιος να την άφησε. Στο βάθος του δρόμου  βλέπω τον Ζακ να έρχεται με το αμάξι.

Βγήκε από το αυτοκίνητο και ήρθε δίπλα μου.

" Έλλη μου τι έγινε; "

" Ζακ που εξαφανίστηκες; "

" Έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο να δω κάτι εγγραφα συγνώμη που δεν σε ειδοποίησα "

" Δεν πειράζει Ζακ "

"  Η ανθοδέσμη; "

" Δεν ξέρω ήταν έξω από τη πόρτα "

" Ακόμη δεν σε πήρα και θα σε κλέψουν; Η ΕΛΛΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ "

Άρχισε να φωνάζει μέσα στη νύχτα

" Ρε Ζακ μην φωνάζεις, θα ξυπνήσεις τους γείτονες "

" Αφού είσαι δικιά μου γιατί να μην το πω; "

Με πιάνει από τη μέση και με παίρνει στην αγκαλιά του.

Πόσο μου άρεσει ο τρόπος που μου δείχνει την αγάπη του. Ξεχνάω τα βάσανα μου.

Ποιος να  μου έφερε την ανθοδέσμη;