Είμαστε στο αυτοκίνητο για μισή ώρα  σίγουρα. Μα καλά πόσο μακριά θα πάμε; Μετά από λίγο περάσαμε μια σιδερένια ψηλή καγκελόπορτα και  πρόσεξα μια  ταμπέλα στο πάνω μέρος  που έλεγε: Jones family.    Μετά από λίγο εμφανίστηκε ένα εκπληκτικό κτήριο. Λιμουζίνες και ακριβά αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα δεξιά και αριστερά. Κυρίες και παιδιά  με φανταχτερά ρούχα υπήρχαν παντού τριγύρω. Το πιο εκπληκτικό όμως ήταν ο φωτισμός του κτηρίου. 

Ο οδηγός,  μου άνοιξε την πόρτα και βγήκα κοιτάζοντας το μέρος γύρω μου. Ο Ζακ ήρθε δίπλα μου και με έπιασε από την μέση.

" Λοιπόν. Σου αρέσει το μέρος που σε έφερα; "

"Είναι εκπληκτικό. Τι ακριβώς όμως είναι αυτό το κτήριο;"

" Θα δεις "

Αρχίσαμε να προχωράμε μέχρι που φτάσαμε στην είσοδο. Ο Ζακ έδειξε μια  κόκκινη κάρτα και μας άφησαν να μπούμε. Το εσωτερικό του κτηρίου ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό. Υπήρχε μια μεγάλη αίθουσα και ακριβώς στο κέντρο μια μεγάλη στρογγυλή πισίνα. Φυσικά η εύθυμη μουσική δεν έλειπε. Μια ορχήστρα με κλασικά όργανα έπαιζαν εντυπωσιακές μελωδίες.

Ο Ζακ άρχισε να χαιρετάει τον κόσμο ενώ την ίδια στιγμή με κοιτούσαν από πάνω μέχρι κάτω με ένα περίεργο βλέμμα και αμέσως άρχιζαν να ψιθυρίζουν μεταξύ τους. Μπόρεσα να ακούσω κάποιες λέξεις όπως : " Πια είναι αυτή, τη δουλειά έχει μαζί του..." Και άλλες τέτοιες φράσεις που με έκαναν να νιώσω άσχημα. Ξαφνικά άκουσα μια γυναίκα να φωνάζει το όνομα του Ζακ.
Γυρνάμε και οι δύο με περιέργεια να δούμε ποιος είναι.
Ήταν μια γυναίκα γύρω στα πενήντα. Έρχεται μπροστά μας. Έμεινα ακίνητη.

" Ποια είναι αυτή; Γιατί δεν ήρθες με την γυναίκα σου ;"

Τώρα κατάλαβα ποια είναι.

" Με συγχωρείς μητέρα αλλά δεν  μπορώ να καταλάβω τον λόγο που φωνάζεις  "

" Πώς τολμάς να έρχεσαι με άλλη γυναίκα εδώ πέρα, ενώ όλοι ξέρουν ότι είσαι με τη Μαρία ; "

" Από την στιγμή που δεν γνώριζα για τον αρραβώνα δεν μπορείς να μου πεις τίποτα "

Αυτή ήταν η τελευταία του  κουβέντα. Με έπιασε από το χέρι και αρχίσαμε να προχωράμε στην αντίθετη πλευρά της ανοιχτής  αίθουσας, προς το μέρος της πισίνας.

" Έλλη μήπως θες ένα ποτό; "

" Ναι Ευχαρίστως "

Έφυγε από δίπλα μου και πήγε προς  ένα  τραπέζι  με φαγητά και ποτά. Κοίταξα γύρω μου. Γιατί με έφερε εδώ; Ακριβώς στο στόμα του λύκου. Τι θέλει να πετύχει.

Ζακ Pov

"Δύο ποτά παρακαλώ "

" Ορίστε κύριε "

" Ευχαριστώ "

Άρχισα να προχωράω προς το μέρος της Έλλης όταν είδα τον Φρανκ, τον καινούριο άντρα της μητέρας μου.

" Καλώς ήρθες Ζακ, δεν περίμενα να έρθεις "

" Ναι, τελικά μπόρεσα"

" Λοιπόν Ζακ, ήρθε πριν λίγο η μητέρα σου και μου είπε πως δεν ήρθες με την Μαρία. Αυτό είναι πραγματικά μεγάλη προσβολή για την οικογένεια της. Έχουμε δώσει λόγο "

" Με συγχωρείς Φρανκ  αλλά προσβολή ήταν και τότε που  πήρες την μητέρα μου από τον πατέρα μου, οπότε εσύ ειδικά δεν μπορείς να με συμβουλέψεις για κάτι που ούτε ο ίδιος δεν έκανες "

" Αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Δεν σου πήρα την μητέρα. Η ίδια με ερωτεύτηκε και έφυγε από τον πατέρα σου. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να..."

" Η κουβέντα σταματάει εδώ. Το ξέρεις και εσύ ο ίδιος ότι δεν είμαι ερωτευμένος με την Μαρία και ποτέ δεν θα πήγαινα μαζί της. Νόμιζες ότι θα σε ευχαριστήσω για αυτό; Λυπάμαι αλλά είμαι ερωτευμένος με μια άλλη κοπέλα και ποτέ δεν θα την αφήσω. Ούτε εσύ ούτε η μητέρα μου θα μου αλλάξετε γνώμη "

Έλλη Pov

Μα καλά που χάθηκε ο Ζακ; Δύο ποτά πήγε να πάρει. Ακούω κάποιον να φωνάζει εξοργισμένος το όνομα μου. Γυρνάω και βλέπω την Μαρία.

" Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό ;"

Με μια κίνηση με σπρώχνει και με ρίχνει μέσα στην πισίνα. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Νιώθω το παγωμένο νερό να με κυκλώνει.  Το μακρύ μου φόρεμα πιάνετε σε ένα σίδερο στον πάτο της πισίνας. Προσπαθώ να ανέβω στην επιφάνεια αλλά δεν τα καταφέρνω...