" Ότι ο αρραβώνας μου είναι ψεύτικος..."

....

" Και γιατί να το πιστέψω αυτό; Μπορεί να είναι άλλο ένα ψέμα σου"

" Δεν ήθελα να σου πω ψέματα απλά δεν ήξερα πως να σου το πω "

" Έχεις τρία λεπτά ακόμη "

" Λοιπόν. Αυτή που είδες στο γραφείο μου, η Μαρία.... "

" Μην αναφέρεις το όνομα της εδώ μέσα "

" Οκ. Αυτή τέλος πάντων είναι αρραβωνιασμένη με μένα αλλά, μόνο στα χαρτιά εγώ δεν είμαι ερωτευμένος μαζί της "

" Τότε γιατί είστε μαζί;"

" Η μητέρα μου παντρεύτηκε έναν άλλον άντρα που κατάγεται από πλούσια οικογένεια και ήθελε να με παντρέψει με κάποια πλούσια οικογένεια "

" Και εσύ δέχτηκες;"

" Όχι, φυσικά και όχι. Δεν με ρώτησε καν. Ήρθε μια μέρα και μου είπε σε αρραβώνιασα"

" Τότε αυτός ο Έντουαρντ; Τι σχέση έχει με σένα; "

" Είναι αδερφός μου, ετεροθαλής. Είναι γιος της μητέρας μου με τον καινούριο της άντρα "

" Αα μάλιστα "

Με το που τελείωσα την τελευταία μου κουβέντα ο Ζακ ήρθε προς το μέρος μου. Κάτι εκατοστά πιο πέρα.

" Λοιπόν; Με συγχωρείς;"

" Εμ... Ναι. Μου χρωστάς μια βόλτα όμως, μην το ξεχνάς "

Η ατμόσφαιρα είχε αλλάξει τελείως. Είχαμε κάτσει και οι δύο στον καναπέ και λέγαμε οικογενειακές μας ιστορίες. Είχε πολύ πλάκα. Το ύφος και το πρόσωπο του Ζακ μετά από λιγο σοβάρεψε.

" Λοιπόν... Θες να πάμε σήμερα το βράδυ την βόλτα που σου χρωστάω; "

" Ναι γιατί όχι. Τι ώρα; "

" Κατά τις δέκα είναι καλά; "

" Ναι υπέροχα. Τελειώνω την δουλειά στις 9:30 οπότε προλαβαίνω "

" Να ντυθείς επίσημα θα σε πάω κάπου υπέροχα "

" Εντάξει. Τα λέμε το βράδυ "

.....

Ούτε που κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα στην δουλειά. Στο μυαλό μου ήταν συνέχεια ο Ζακ. Σε μία  ώρα τελειώνω. Ήμουν πάνω στην σκηνή όταν είδα το αφεντικό μου να μου κάνει νόημα να κατέβω. Έκανα υπόκλιση στο κοινό και κατέβηκα. Πήγαμε στο γραφείο του. Δεν είχα ιδέα τη με ήθελε.

Πήγε στην ντουλάπα που υπήρχε στο γραφείο του και έβγαλε μια σακούλα από μέσα. Με μια κίνηση μου την πρόσφερε.

" Αυτό είναι για σένα. Ο γιος μου, μου είπε να στην δώσω πριν φύγεις. Μην με ρωτήσεις τι είναι, δεν ξέρω "

" Ευχαριστώ πολύ. Δηλαδή τώρα σχόλασα; "

" Φυσικά. Σήμερα μπορείς να φύγεις πιο νωρίς "

" Σας ευχαριστώ, καλό σας βράδυ "

" Δεν κάνει τίποτα καλά να περάσετε "

Λες να γνωρίζει τίποτα; Πατέρας του είναι όλο και κάτι θα του είπε.

Μετά από λίγο έφτασα στο σπίτι. Έπρεπε να ετοιμαστώ δεν έχω ούτε λεπτό για χάσιμο. Πριν αρχίσω όμως έπρεπε να δω τι έχει η σακούλα που μου έδωσε το αφεντικό.

Με αργές κινήσεις έσκισα το περιτύλιγμα του κουτιού που περιέχει η σακούλα και το άνοιξα γεμάτη περιέργεια.
Δεν το πιστεύω, μέσα έχει ένα πανέμορφο επίσημο φόρεμα και μια κάρτα.

Το φόρεμα :

Η κάρτα :

Έλλη μου ελπίζω να σου αρέσει και να το φορέσεις να καμαρώσω την ομορφιά σου.

Με αγάπη
Ο δικός σου Ζακ

Δεν το πίστευα. Μου  αγόρασε ένα υπέροχο φόρεμα και μου έγραψε μια πολύ γλυκιά κάρτα. Αμέσως πήγα και το δοκίμασα. Ήταν ακριβώς το νούμερο μου. Μετά έφτιαξα τα μαλλιά μου μπούκλες, βάφτηκα και  έβαλα τις  μαύρες μου  γόβες. Την στιγμή που κοιταζόμουν στον καθρέφτη θαυμάζοντας το φόρεμα το κουδούνι του σπιτιού χτύπησε. Εκείνος θα είναι σκέφτηκα, και με χαμόγελο άνοιξα την πόρτα.

"Ουάου Έλλη σου πάει τρέλα, έκανα καλή επιλογή τελικά"

" Σε ευχαριστώ πολύ, και εσύ είσαι τελείως με το κουστούμι "

" Δεν χρειάζεται να με ευχαριστήσεις, μόνο να με ακολουθήσεις "

Μου πρόσφερε το χέρι του και το δέχτηκα. Έκλεισα την πόρτα και προχωρήσαμε στο πεζοδρόμιο του σπιτιού. Τα μάτια μου πέσαν πάνω σε μια πανέμορφη λιμουζίνα. Ο Ζακ έφυγε από δίπλα μου και άνοιξε την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου. Δεν το πιστεύω ότι θα πάμε με λιμουζίνα.

"  Δεσποίνης Έλλη παρακαλώ περάστε στο αυτοκίνητο "

" Με μεγάλη μου χαρά κύριε Ζακ "

Του χαμογέλασα γλυκά όπως και εκείνος και μπήκα στο πανέμορφο αυτό αμάξι. Μπήκε και εκείνος μέσα και το αμάξι ξεκίνησε χωρίς να γνωρίζω τον προορισμό....