Κεφάλαιο 17ο
" Όπα Ζακ πιο σιγά δεν έχω καταλάβει τίποτα "
" Έλλη μου χώρισα, μπορούμε πλέον να είμαστε μαζί χωρίς να νοιαζόμαστε για τους άλλους"
Με έπιασε από την μέση και με σήκωσε στον αέρα έκανε την καρδιά μου να φτερουγίζει. Ήθελα να τον φιλήσω και να του πω πόσο τον αγαπάω αλλά πίστευα ότι δεν έχει έρθει ακόμη το τέλος.
Μέσα μου σκεφτόμουνα ότι η Μαρία δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια.
Βγήκαμε έξω ( μια ώρα το βράδυ) και κάναμε την πρώτη επίσημη βόλτα μας σαν ζευγάρι. Με κρατούσε από το χέρι όλη την ώρα, δεν με άφησε ούτε λεπτό. Έξω υπήρχε αρκετός κόσμος και ας ήταν περασμένη η ώρα.
Πήραμε παγωτό και κάτσαμε στο γρασίδι του πάρκου κοντά στην λίμνη της περιοχής.
Μιλάγαμε αρκετή ώρα και γελούσαμε με τις παλιές στιγμές μας.
" Λοιπόν Έλλη..."
" Ναι "
" Τι θα κάνουμε τώρα;"
" Τι θέλεις να κάνουμε; "
" Να σκεφτόμουνα να...."
Ο Ζακ σηκώθηκε από το γρασίδι και στάθηκε μπροστά μου. Ξαφνικά πολύχρωμα φώτα έλαμψαν στην λίμνη και ροδοπέταλα πετούσαν ανέμελα στον ουρανό.
Βλέπω τον Ζακ να γονατίζει μπροστά μου. Βγάζει ένα δακτυλίδι από την τσέπη του και το φέρνει μπροστά μου.
Εγώ είχα μείνει σαν χαζή να τον κοιτάω.
" Έλλη.. δεν θα ζητούσα τίποτε παραπάνω σε αυτήν την ζωή να μου δώσει. Έχω εσένα και μου αρκεί. Όταν χαμογελάς ξεχνάω τα προβλήματα μου, όταν μου μιλάς χάνομαι στις λέξεις σου, θέλω να μείνω για πάντα μαζί σου, αν φυσικά το θες και εσύ. Έλλη μου θα ήθελες να γίνεις γυναίκα μου, να περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας μαζί; "
Πυροτεχνήματα φώτισαν τον ουρανό και κραυγές ανθρώπων έφταναν στα αυτιά μου. Σηκώθηκα με δάκρυα στα μάτια και έπεσα στην αγκαλιά του.
" Ναι Ζακ θα γίνω η γυναίκα σου "
Μου έπιασε το χέρι και μου φόρεσε την βέρα. Ήταν πανέμορφη.
" Σε αγαπάω Έλλη "
" Τι είπες ;"
Οι κραυγές των περαστικών και τα παλαμάκια ήταν πιο δυνατά από τις φωνές μας.
" ΣΕ ΑΓΑΠΆΩ!!"
" ΚΑΙ ΓΩ ΣΕ ΑΓΑΠΩ"
Έπεσα στην αγκαλιά του για δεύτερη φορά και τον φίλησα με τόσο πάθος σαν να ήταν η μέρα του γάμου μας.
" ΕΛΛΗ.."
Άκουσα κάποιον να με φωνάζει. Δεν το πιστεύω η οικογένεια μου είναι εδώ. Φυσικά εδώ ήταν και ο πατέρας του Ζακ. Γυρνάω και χαμογελάω στον Ζακ. Ήξερα ότι αυτός τους κάλεσε. Ήταν όλα σχεδιασμένα.
Οι γονείς με τον αδερφό μου με αγκάλιασαν και με φίλησαν με αγάπη λέγοντας μου συγχαρητήρια.
Αγκάλιασα τον Ζακ και ξεκινήσαμε για τον δρόμο της επιστροφής.
.....
Το επόμενο πρωί ξύπνησα πολύ νωρίς και ας είχαμε κοιμηθεί αργά. Κοίταξα δίπλα μου στο κρεβάτι. Ο Ζακ ήταν εκεί. Τον φίλησα με στοργή στο μάγουλο και σηκώθηκα Με ησυχία για να μην τον ξυπνήσω.
Πήγα στην κουζίνα, φόρεσα την πόδια μου και άρχισα να φτιάχνω ένα τέλειο πρωινό για τον Ζακ.
Μετά από λίγο όλα ήταν έτοιμα. Τοστάκια σε σχήμα καρδιάς, τον αγαπημένο του καφέ και κρουασανάκια με σοκολάτα.
Τα έβαλα όλα σε έναν δίσκο και πήγα προς το δωμάτιο. Τα τοποθέτησα με προσοχή στο κρεβάτι και τον φίλησα. Άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε με χαμόγελο.
Άνοιξε τα χέρια του και έπεσα στην ζεστή αγκαλιά του.
" Τι έκανες ομορφιά μου;"
" Τίποτα το ιδιαίτερο, ένα απλό πρωινό "
" Κανονικά εγώ έπρεπε να σου φτιάξω "
" Δεν πειράζει, την επόμενη φορά "
Ήμουν έτοιμη να τον φιλήσω όταν χτύπησε το κινητό μου.
" Παρακαλώ;"
" Έλα Έλλη, η Έμμα είμαι μπορούμε να βρεθούμε, έχω να σου πω κάτι σημαντικό "
~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
Jgirl ❤️
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro