~Alec~
Większości filmu nie widziałem. Bo co kilka chwil przede mną znajdowała się poduszka, którą zasłaniałem twarz, gdy w filmie były jakieś ohydne momenty. A była ich masa. Bo to był film o zombie. Fuj.

- Zostaw tą poduszkę w spokoju - zaśmiał się Sebastian.

- Łatwo ci mówić - mruknąłem, wkładając przedmiot z powrotem za swoją głowę.

Za kilka minut uśmiechnąłem się szeroko, kiedy na ekranie laptopa pojawiły się napisy końcowe.

- W końcu - oznajmiłem uradowany.

- Tak, w końcu możemy porobić coś innego - zamruczał.

Nim zdążyłem załapać, o co mu chodzi, blondyn przyssał się do mojej szyi.

- Sebastian! - odsunąłem się od niego natychmiast, ale zapomniałem, że mam małe łóżko.

I mój tyłek spotkał się z podłogą.

- Co ty taki niedostępny? - spytał blondyn i zamknął laptopa.

- Bo mam chłopaka? - uniosłem jedną brew, patrząc na niego.

- Tego chińczyka? - parsknął.

Ja tylko zmrużyłem oczy, zirytowany jego zachowaniem, mówieniem, oddychaniem i po prostu egzystencją.

Wstałem z podłogi i podszedłem do szafy, by wyjąć z niej piżamę, bo było już późno. A mianowicie coś koło 22. Chciałem, żeby chłopak po prostu sobie poszedł, no ale on?

Trzymając laptopa pod pachą, podszedł do mnie i drugą ręką oparł się o szafę. Luknąłem na niego kątem oka, ale kontynuowałem poszukiwania mojej piżamy.

- No, a nawet jeśli jesteś zajęty... - zaczął. - To co z tego?

- To... - westchnąłem zażenowany z myślą, że będę musiał mu tłumaczyć najprostsze rzeczy w tym świecie. - Że po prostu mam kogoś, jestem z nim i nie chcę, żebyś mnie dotykał w jakikolwiek sposób, Sebastian.

- Ale ty wiesz, że do końca wakacji i tak cię zaliczę, Lightwood? - szepnął bliżej mojego ucha, a mnie przeszły zimne dreszcze.

Naprawdę mam dość jego egzystencji, a jest tutaj zaledwie dwa dni. A ma być dwa miesiące.

- Niby dlaczego akurat mnie? - wymamrotałem, ciągle czując się nieswojo z powodu jego bliskości.

- Bo jak coś chcę... - powiedział, z zaborczością przejeżdżając językiem po mojej szyi, zupełnie jakby była jego własnością. - To to mam.

Nim zdążyłem na niego spojrzeć jak na uciekiniera z psychiatryka, Sebastian wyszedł z mojego pokoju. Odetchnąłem ciężko i poszedłem do łazienki, by wykonać wieczorną toaletę i wziąć prysznic.

Naprawdę zacznę rozważać spanie u Magnusa...

*****
~Magnus~
Obudziłem się i pierwsze, co zrobiłem, to wziąłem swój telefon w ręce.

Ja: Co robisz? Co robi ta blond kanalia?

Alec ❤: Blond kanalia XD

Alec ❤: Zaraz idę po jajka. Nie wiem co on robi, nie spotkałem go jeszcze.

Ja: Podleję irysy i pójdę z tobą.

Ja: Kanalia już cię nie zaczepiała wczoraj jak poszedłem?

Alec ❤: Niee.

Ja: Na pewno?

Alec ❤: Tak, przeprosił tylko i oglądaliśmy film, jest ok 👌😘

Ja: Mam nadzieję 😒

Alec ❤: Ogarnij się i idź nakarm te kwiatki bo wychodzę.

Ja: Idę idę 😘😘

****
Podlałem szybko irysy, rzuciłem konewkę na ziemię i potruchtałem do mojej furtki. Alexander poszedł już po jajka, więc złapię go w drodze powrotnej.

Szedłem do sklepu ze spuszczoną głową, patrząc się w telefon, bo Clary postanowiła zrobić mi SMS-owy spam. Nie czytałem wiadomości, bo zbyt mi się nie chciało, więc po prostu jej odpisałem.

Ja: Co chciałaś? 😝

Clarówna: Ło, raczył odpisać.

Ja: Broniłem mojego chłopaka, odczep się 👌

Clarówna: Okey..... jaśniej poproszę.

Ja: Jestem z Alekiem. Przystawia się do niego jakiś koleś który wynajął pokój u jego wujków 😡

Clarówna: Chciałabym zobaczyć twoją minę jak widzisz tego typa XD

Ja: *zabierzcie mi z oczu tą upośledzoną kanalie face*

Pisałem jeszcze chwilę z dziewczyną, aż nie usłyszałem głosu mojego chłopaka.

- Hej - odezwał się, a ja uniosłem głowę.

Odwzajemniłem pogodny uśmiech, którym mnie obdarzył.

- Hej - pocałowałem go w policzek, i obaj skierowaliśmy się w stronę naszych furtek.

- Chyba nie masz dziś humoru - skomentował rozbawionym tonem, a ja się mu nie dziwiłem.

Całe moje spięte ciało krzyczało, że chce "kogoś" zabić.

- Po prostu nie mogę wytrzymać z myślą, że jesteś pod jednym dachem z tą kanalią... - westchnąłem.

- Mówiłem, że przeprosił.

- I co z tego? Widać, że nie jest z tych, którzy trzymają łapy przy sobie, Alec - mruknąłem.

Im dłużej myślałem o blondynie, tym moje dłonie silniej zaciskały się w pięści.

- Nawet jeśli, to dostanie z plaskacza i już - wzruszył ramionami z lekkim uśmiechem.

Zaśmiałem się z jego miny, i akurat dotarliśmy do ogrodzeń domów naszego wujostwa.

- Może wyjdziemy niedługo na jakiś spacer? Albo przyjdę do ciebie? Albo ty do mnie? - spytałem.

~Alec~
- Pewnie - uśmiechnąłem się do niego. - Możemy gdzieś pójść po śniadaniu.

Przekręciłem głowę w bok, bo usłyszałem otwieranie drzwi mojego tymczasowego domu. Wyszedł z nich Sebastian, kierując się w stronę furtki, przy której stałem z Magnusem, a mnie od razu przeszły ciarki. I jeszcze kolejna ich seria, gdy uśmiechnął się do mnie łobuzersko. Natychmiast odwróciłem wzrok i spojrzałem na mojego chłopaka, który też nie był zadowolony z tego, że widzi blondyna.

Kiedy Sebastian przekroczył furtkę, zatrzymał się za mną i nachylił do mojego ucha...

- Wrócę niedługo, nie tęsknij - szepnął złośliwie, a jego gorący oddech musnął moją szyję.

Zmieszany zrobiłem krok w bok, podczas gdy przy chodniku zatrzymało się jakieś auto, do którego od razu wsiadł blondyn. Samochód odjechał, a ja poczułem ulgę. I za chwilę zauważyłem Magnusa tuż przede mną.

- Co ten kretyn ci powiedział? - spytał poddenerwowany.

- Że niedługo wróci - westchnąłem. - Nie mówmy o nim.

- Przyrzekam, że naprawdę niedługo gość wyląduje w rowie - warknął pod nosem.

- Magnus - zmarszczyłem brwi. - Sebastian to zwykły idiota. Który nic mi nie zrobi, rozumiesz?

- Jeśli będę przy tobie - spojrzał mi w oczy. Wraz z tym, na szczęście, wyparowała z niego złość, którą aż kipiał.

- To jak z tym spacerem po śniadaniu? - zmieniłem temat, uśmiechając się lekko.

- Wypytam wujków o jakieś ciekawe miejsca - mówił, przybliżając się do mnie.

Nagle zdałem sobie sprawę, jak dziś gorąco.

- O-okey - przełknąłem ślinę.

- Okey - Magnus uśmiechnął się, po czym założył na moich ustach tkliwy pocałunek.

Nim zdążyłem go odwzajemnić, azjata niestety zniknął. Otworzyłem oczy i zauważyłem tylko zamykane drzwi od domu jego wujków.

Westchnąłem zrezygnowany i udałem się do siebie. Bo coś długo mnie nie było jak na spacer po jajka...

❤❤❤
Bum!
Jak tam się podoba postać Sebastiana? 👌😝
Miłego dnia ❤