Wpatrywałem się w kogoś, kto zawsze sprawiał, że moje serce mięknie. Znajdowaliśmy się w moim dormitorium . Melanie śmiała się w głos. Za każdym razem uwielbiałem jej śmiech. Jest jak melodia..

Wciąż nie mogę mogę uwierzyć jak ten czas szybko leci. Niedawno co się poznaliśmy, a jesteśmy razem już rok. Najważniejszy rok w moim życiu, dlaczego? Bo spędziłem go właśnie z nią. Z każdym dniem zdaję sobie sprawę jak bardzo ją kocham. Zapytacie ja i miłość? Tak, ale jak to w ogóle możliwe? Sam nie wiem..
To wszystko przyszło z czasem. Gdy zostaliśmy przyjaciółmi poczułem do niej coś więcej. Nigdy nie doznałem czegoś takiego. Nie wiedziałem jak sobie poradzić i próbowałem uciec, ale uczucia wzięły górę i tak oto nauczyłem się kochać. Chociaż wciąż uczę. Nadal boję się, że zrobię coś nie tak i zranię tak delikatną istotę jaką jest. Zawsze chciałbym ją chronić, ale życie i tak nas dogoni prędzej czy pózniej. Moja miłość praktycznie cały czas była obok mnie, a ja głupi i zaślepiony zastanawiałem się kim właściwie jestem i co tu robię...

Niedawno zaczął się 6 rok. A raczej trochę dawno.

- Jak Ci minęły wakacje?- zapytała zajadając się kolejnym kawałkiem ciasta.

Prawie przez całe wakacje nie widzieliśmy się, ponieważ Melanie podróżowała, a ja załatwiałem rodzinne sprawy. Jakoś tak wyszło no i zleciały całe wakacje.

- Całkiem dobrze. Mimo, że trochę nie dogadywałem się z ojcem to szybko zleciało- odpowiedziałem patrząc się w krajobraz za okno.

- Ja wiem, że coś się dzieję, tylko nie chcesz mi powiedzieć.- wymamrotała i opuściła wzrok na swoje buty.

- Mel, wiesz, że gdyby coś się stało powiedziałbym Ci- uspokoiłem ją całując delikatnie w wierzch dłoni.

Uśmiechnięta brunetka schowała głowę w zagłębieniu mojej szyi, a ja zamknąłem ją w uścisku.

Nagle do pokoju wbił ucieszony Blais.

- Oo tu jesteście zakochańce. Chodzcie, idziemy się najebać- krzyknął ciągnąc Mel za rękę.

Niechętnie wstałem i poszłęm za nimi.

- Ej, bo będę zazdrosny

Ci natychmiast zatrzymali się i wybuchli śmiechem.

- Nie masz o co Drejko- uśmiechnęła się i musnęła mnie w policzek.

- Mówiłem Ci, żebyś tak do mnie nie mówiła- złapałem ją za nadgarstek słysząc chichot multanta.

- Aj tam, przeżyjesz kochanie- przewróciła oczami i pociągnęła mnie w stronę parkietu.

Wzrokiem szukałem naszych znajomych oraz patrzyłem na Meluś, która ,,tańczyła"
kręcąc biodrami na pewno i lewo.

Gdy zauważyłem Pansy załapałem dziewczynę za rekę i ruszyłem pędem do znajomych.

- Ej no Malfoy- jekła zasmucona

- Wystarczy Ci już na dziś- powiedziałem stanowczo, a ta więcej się nie odezwała.

- A tej to co?- zapytała Pansy patrząc na pół przytomną przyjaciółkę.

- Lepiej nie pytaj- prychnąłem przytrzymując ukochaną przed upadkiem.

Zabrałem ją do mojego pokoju, bo przecież nie będę wlókł się z nią przez połowę Hogwartu. Ta niemalże od razu zasnęła, a ja położyłem się obok niej.

--------------------------

Błona Hogwartu, godz 16:23

Melanie pov*

Siedziałam z Draco opierając się o drzewo. Wzdychnęłam myśląc jak zacząć temat o pewnej rzeczy, który nie daje mi spokoju. Ten ostatnio jest zamyślony i nieobecny. Nigdy się tak nie zachowywał, a ja chciałam to z nim wyjaśnić. Splotłam nasze palce, a ten uśmiechnął się uroczo.

-Draco..- próbowałam jakoś zacząć temat.

- Mhm?- mruknął robiąc mi warkocz.

Draco zawsze jest delikatny i doceniam jego starania. Ale tak czy siak nie umie robić fryzur. Jego skupienie jest urocze.

- Co dzieje się 12 września?- zapytałam niepewnie, gdy on siłował się z zawiązaniem niebieskiej frotki.

Zauważyłam, że ten natychmiast się spiął..

A jednak co się dzieje..

- Urodziny mojego Ojca..-jąkał się- Na które jesteśmy zaproszeni.

( Orginalnie nie wiemy dokładnie, którego września Lucjusz ma urodziny, ale ja wzięłam tę datę)

Natychmiast wstałam jak poparzona.

- I kiedy zamierzałeś mi o tym powiedzieć?- krzyknęłam

- Uspokój się i wysłuchaj mnie- wymamrotał jak gdyby nigdy nic

Złapał mnie za policzek chcąc uspokoić.

- Przepraszam dobra? Wiem, że zawsze się stresujesz takimi wydarzeniami, a nie chce Cię niepotrzebnie denerwować

To mnie uspokoiłeś. Eh Draco patrzy na wszystko ze spokojem i nie wie jaka odpowiedzialność i presja spada na mnie, gdy jestem jego dziewczyną. Zawsze muszę się dobrze prezentować. Narcyza nie wymaga tyle co Lucjusz.

- Dobrze, niech Ci będzie- wzdychnęłam, a ten złączył nasze usta w pocałunku.

----------------------

Nie patrzy na mnie- wydukałam kolejny raz wymiotując.

Od kilku dni jakoś gorzej się czuje i zwracam każdy posiłek. Zatrucie pokarmowe? Niedługo się dowiemy.

Draco przytrzymywał mi włosy patrząc na mnie z zaniepokojeniem i troską.

- Nie mam pojęcia co mi jest..- posmutniałam

Blondyn kucnął przy mnie i pogłaskał po włosach.

- Skarbie nie martw się tym, ale musimy poważnie porozmawiać

Zdziwiłam się..

O co może mu chodzić?

- Myślę, że możesz być w ciąży- próbował zebrać słowa.

Mój świat momentalnie się zatrzymał. Ale jak to możliwe przecież..

-------------------------

A więc hejka!

Wróciłam z wakacji i od razu zabrałam się za pisanie. Mam nadzieję, że się podoba i następny nie wiem kiedy. Postaram się jak najszybciej i dajcie znać czy chcecie więcej <3.

Miłego dnia/ nocy!