"Klaus!" ακούστηκε η εκνευρισμένη φωνή της Caroline που μόλις έμπαινε στο σπίτι των Mikaelson. "Τι συμβαίνει Caroline; Δείχνεις εκνευρισμένη." παρατήρησε η Jacqueline που στεκόταν ακριβώς από δίπλα της. Την κοίταξε με ένα αγριεμένο βλέμμα. "Που είναι ο αδελφός σου;!" ρώτησε απαιτητικά. "Στο σαλόνι." απάντησε εκείνη. Η Caroline μπήκε με έντονο εκνευρισμένο βηματισμό στο σαλόνι. Κοίταξε τον Klaus ο οποίος ήταν καθισμένος σε μια δερμάτινη πολυθρόνα. "Θέλω εξηγήσεις! Τώρα!" απαίτησε. "Καλημέρα και σε σένα αγάπη." είπε ο Klaus έναν ανεπαίσθητο τόνο ειρωνείας στην φωνή του. Σηκώθηκε και την πλησίασε. "Θα ήταν πολύ καλή η μέρα μου αν δεν μάθαινα πως εσύ κοιμήθηκες με την Cassandra αφού επανέφερες τα συνθήματα σου! Τι στο διάολο σου συμβαίνει;!!" φώναξε εξοργισμένη. Το βλέμμα του Klaus σοβάρεψε αμέσως και ένα κύμα ενοχής τον διαπέρασε. "Η Alison σου μίλησε.." διαπίστωσε. "Δεν έχει σημασία ποιός μου μίλησε! Σημασία έχει πως εσύ δεν θα μου το έλεγες ποτέ!-" . "Ναι! Επειδή ήταν ένα λάθος και δεν ήθελα να χαλάσει την σχέση μας!" την διέκοψε δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής του. "Συγχαρητήρια για την προσπάθεια αλλά η σχέση μας χάλασε την στιγμή που πήγες με αυτήν την ψυχοπαθή!" απάντησε με έντονη ειρωνεία και απομακρύνθηκε από κοντά του. Όμως εκείνος την σταμάτησε μπάντας μπροστά της. "Ενα λάθος ήταν Caroline!...Συγγνώμη!" είπε προωθώντας μάταια να της αλλάξει γνώμη. "Λάθος;!" αναφώνησε με ειρωνεία. "Αντε παράτα με Klaus!" μούγκρισε εκνευρισμένη και έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα. Ο Klaus πέταξε ένα μικρό γυάλινο τραπεζάκι στον τοίχο το οποίο έσπασε σε χίλια κομμάτια! "Alison θα σε σκοτώσω!" φώναξε οργισμένος. Ήταν τόσο αστείο που κανένας δεν με είχε καταλάβει! Ότι κι αν έκανα όλοι θα κατηγορούσαν την Alison χωρίς κανένας να καταλάβει πως εγώ κρυβόμουν πίσω από αυτό. Το σχέδιο μου να πάρω την θέση της ήταν υπέροχο και το επιβεβαίωνα κάθε λεπτό!  Ο Klaus οργισμένος έφυγε από το σπίτι θέλοντας να βρει εμένα. Δηλαδή...την Alison!

   
   H Amelia άνοιξε τα μάτια της. Ανασηκώθηκε.  Παρατήρησε πως βρισκόταν στην μέση του δάσους του Horrland. Έφερε στο μυαλό της την χθεσινή νύχτα που πέρασε ως λύκος. Χαμογέλασε αυθόρμητα. Ξαφνικά είδε κάποια μαύρα ρούχα που υπήρχαν δίπλα της. Πρόσεξε πως η Freya βρισκόταν κοντά της. "Πως σου φάνηκε;" την ρώτησε. "Ηταν φανταστικό! Καλύτερο από τις άλλες φορές!" αναφώνησε ενθουσιασμένη. Σηκώθηκε, φόρεσε τα μαύρα ρούχα και πλησίασε την Freya. "Σε ευχαριστώ." είπε με ένα βλέμμα γεμάτο ευγνωμοσύνη. Η Freya της χαμογέλασε γλυκά. "Ήξερα πως θα σε έκανα χαρούμενη με αυτόν τον τρόπο και δεν δίστασα να το δοκιμάσω." απάντησε εύθυμα. "Βρήκατε την Kayla;" ρώτησε η Amelia. "Όχι! Δεν γύρισε χθες βράδυ." είπε παραξενευμένη η Freya. Ένα ρίγος ανησυχίας και φόβου διαπέρασε την Amelia. "Λες να..." είπε με νόημα στην δειλή φωνή της. "Ελπίζω πως όχι! Είναι ισχυρή για να την αιχμαλωτίσει ο Liam τόσο εύκολα." αρνήθηκε η Freya. "Ναι...αλλά έχει το όπλο που μπορεί να σκοτώσει μια σειρήνα και μια αιρετική." είπε με έντονη ανησυχία στην φωνή της. "Ας το ψάξουμε. Όμως δεν νομίζω πως θα την έχει αιχμαλωτίσει." απάντησε με ένα βλέμμα γεμάτο σιγουριά η Freya και έφυγαν από το δάσος.

 
  Στο μεταξύ η Aria και ο Jake είχαν φτάσει έξω από το σπίτι των γονιών της Aria στο Ravenswood. "Συγγνώμη για χθες." είπε ο Jake. "Μην ζητάς συγνώμη. Είναι η φύση σου να μεταμορφώνεσαι σε λύκο όταν έχει πανσέληνο." απάντησε ήρεμα η Aria. Ο Jake της χαμογέλασε ελάχιστα. Η Aria χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού της. Ακούστηκε ο σύντομος μελωδικός ήχος. Άνοιξε η πόρτα. Μπροστά τους στεκόταν μια κυρία μετρίου ύψους και βάρους με στρογγυλό πρόσωπο με ελάχιστες ρυτίδες, μεγάλα πράσινα μάτια, καστανά μακριά μαλλιά και ροδοκόκκινα μάγουλα. "Aria!" αναφώνησε έκπληκτη με μια λεπτή φωνή. "Γειά σου μαμά." είπε ήρεμα και της χαμογέλασε. "Τι κάνεις εδώ;" ρώτησε με περιέργεια αλλά και φόβο. Η Aria ξεφύσηξε και το χαμόγελο στα χείλη της εξαφανήστηκε. "Θέλω να μιλήσω στον μπαμπά. Τώρα." είπε με ένα σοβαρό αλλά και απαιτητικό τόνο στην φωνή της. "Εμ....ναι! Περάστε μέσα." τους προσκάλεσε ευγενικά. Όμως ο φόβος στο βλέμμα της φαινόταν. Φοβόταν πως η Aria θα την έβλαπτε με τις δυνάμεις της! Πόσο γελοία και οπισθοδρομική άποψη! Η Aria και ο Jake μπήκαν μέσα στο ευρύχωρο και όμορφα διακοσμημένο ξύλινο σπίτι. "Καθίστε." πρότεινε η μητέρα της. "Πάω να φωνάξω τον Byron." συνέχισε και έφυγε από το σαλόνι. Η Aria και ο Jake κάθισαν σε έναν ξύλινο αναπαυτικό καναπέ δίπλα από το επιβλητικό τζάκι. Ο Jake πρόσεξε πως η Aria ήταν κάπως αγχωμένη από τις νευρικές κινήσεις των χεριών της. Έπιασε το δεξί της χέρι και κοίταξε τα πράσινα μάτια της. "Ηρέμισε. Θα είμαι δίπλα σου." της υπενθύμισε. "...Αν το παραδεχτεί;" είπε δειλά. "Θα πάρει αυτό που του αξίζει." απάντησε με ένα βλέμμα γεμάτο σιγουριά ο Jake. Τότε ήρθε η μητέρα της μαζί με έναν ψηλό λεπτό άντρα με γαλάζια σχιστά μάτια, πρόσωπο σε σχήμα διαμαντιού με ρυτίδες, σκούρα καστανά μαλλιά με κάποιες ανεπαίσθητες γκρίζες τρίχιες στις άκρες και μεγάλα τριγωνικά φρύδια. Κοίταξε έκπληκτος την Aria. "Γειά σου Aria! Τι κάνεις;" είπε με έναν ευγενικό τόνο. "Δεν είμαι καλά. Γι αυτό ήρθα να σας μιλήσω.". Έκανε μια παύση και συνέχισε. "Ξέρω πως με έχετε διώξει από το σπίτι και πως δεν θέλετε να με δείτε επειδή..είμαι μάγισσα αλλά αυτό που έχω να σας πω είναι σημαντικό. Έχει να κάνει με τον Jeremy." είπε και κοίταξε τον πατέρα της. "Τον θυμάσαι σωστά; Ήταν ο γιος σου. Ο αδελφός μου." είπε συγκρατώντας ένα ποτάμι δοκαριών που προσπαθούσε να ξεχυθεί στα μάγουλα της. Ήξερε όμως πως η προσπάθεια της ήταν ανώφελη. "Ναι Aria τον θυμάμαι και ήταν κρίμα που πέθανε σε αυτό το ατύχημα." απάντησε ο Byron  βάζοντας μια μάσκα στεναχώριας στο πρόσωπό του. Ένα δάκρυ κύλισε στο δεξί μάγουλο της Aria καθώς άκουγε τα ψέματα του πατέρα της. Τον κοίταξε με απογοήτευση και μίσος. "Πως μπορείς να είσαι τόσο καλός υποκριτής;! Πως μπορείς να καλύπτεις τόσο εύκολα την δολοφονία που έκανες;!" είπε με ένταση στην φωνή της. "Aria τι είναι αυτά που λες;" ρώτησε απορημένη η μητέρα της. Την κοίταξε με ένταση και θλίψη στο βλέμμα της. "Την αλήθεια λέω μαμά! Αυτός που θέλει να λέγεται πατέρας μου σκότωσε τον Jeremy!..Και η δικαιολογία του ήταν πως είχε ένα γονίδιο λυκανθρώπου το οποίο δεν είχε ξυπνήσει ακόμη!" είπε και μερικά δάκρυα κύλισαν στα μάγουλα της. Η μητέρα της απομακρύνθηκε από τον πατέρα της και τον κοίταξε ξαφνιασμένη και βουρκωμένη. "Είναι αλήθεια όλα αυτά που λέει;" τον ρώτησε με μια φωνή γεμάτη φόβο και τρέμουλο. O Byron έκανε έναν μομφασμό. "Φυσικά και όχι! Μην την πιστεύεις! Είναι μάγισσα-". "Επίσης είναι  η κόρη σας κύριε Montgomery. Όπως ο Jeremy ήταν γιος σας και εσείς τον δολοφονήσατε επειδή δεν μπορούσατε να αποδεχτείτε το γεγονός πως ήταν διαφορετικός." τον διέκοψε ο Jake. Ο Byron τον κοίταξε τσαντισμένος στα μάτια. "Το έκανα για να προστατέψω την οικογένεια μου! Ήταν επικίνδυνος!" μούγκρισε έντονα. "Ηταν ο γιος μας Byron!" αναφώνησε η μητέρα με ένα βλέμμα γεμάτο απογοήτευση για τον άντρα της. "Πως μπόρεσες;" ρώτησε δακρίζοντας. Εκείνος προσπάθησε να της πιάσει το χέρι όμως απομακρύνθηκε αμέσως από κοντά του. "Ela το έκανα για να σας προστατέψω-". "Από τι Byron;! Από τον γιο μας ο οποίος δεν είχε ξυπνήσει το γονίδιο του λυκανθρώπου μέσα του;! Έδιωξες την κόρη μας λέγοντας μου πως είναι μια ανεξέλεγκτη μάγισσα και πως θα μας σκότωνε! Αλλά τόση ώρα που στέκομαι δίπλα της δεν βλέπω αυτό το τέρας που μου περιέγραφες!...Το μόνο που βλέπω είναι την κόρη μου που κατάφερε να μου δείξει ποιόν ηλίθοο είχα παντρευτεί!" φώναξε η Ela αναγνωρίζοντας την κόρη της ξανά. Τα λόγια της συγκίνησαν την Aria. Ο Byron την αγριοκοίταξε. "Εσύ τα κατέστρεψες όλα!" μούγκρισε θυμωμένος. "Οχι! Εσύ τα κατέστρεψες όλα και θα συνεχίσεις να τα καταστρέφεις αν δεν καταλάβεις πώς το διαφορετικό κάθε είδους είναι κάτι εντελώς ακίνδυνο! Νομίζεις πως ήθελα να είμαι μάγισσα;! Νομίζεις πως ο Jeremy ή ο Jake ήθελε να έχει αυτό το ανόητο γονίδιο μέσα του;! Όχι! Κανένας μας δεν το ήθελε! Κανένας μας δεν το επέλεξε! Αλλά όταν μάθαμε την αλήθεια δεν κυνηγήσουμε ούτε σκοτώσαμε! Το αποδεχτήκαμε και μάθαμε να ζούμε με αυτό!" είπε με τρομερή ένταση στην φωνή της προωθώντας να αλλάξει την οπισθοδρομική άποψη του πατέρα της. Φύσηξε δυνατός αέρας. "Αυτό θα έπρεπε να κάνεις και εσύ. Να μας αποδεχτείς!" τον συμβούλεψε κοιτάζοντας τον στα μάτια με μίσος. Ύστερα γύρισε απο την αντίθετη πλευρά και πλησίασε την έξοδο του σπιτιού μαζί με την Ela και τον Jake. O Byron έβγαλε ένα όπλο από την τσέπη του μαύρου παντελονιού του, στόχευσε την Aria και πάτησε την ατσάλινη μαύρη σκανδάλη. Ένα βελάκι με ένα υγρό εκτοξεύθηκε προς το μέρος της. Το έπιασε ο Jake πριν καρφωθεί στον λαιμό της. Η Aria και η μητέρα της κοίταξαν ξαφνιασμένες τον Byron ενώ ο Jake τον αγριοκοίταζε επιθετικά. Ύστερα προχώρησε μαζί με την Aria και την μητέρα της και έφυγαν από το σπίτι.

    
     Ο Elijah ήταν στο σπίτι του διαβάζοντας κάποια βιβλία. Αφού τελείωσε ένα σηκώθηκε από την δερμάτινη καφέ πολυθρόνα του, πλησίασε την βιβλιοθήκη, τοποθέτησε το βιβλίο στην θέση του και πήρε ένα άλλο. Άκουσε έναν παράξενο απότομο ήχο. Σαν να περνούσε κάποιος από πίσω του. Γύρισε και κοίταξε. Ένα βλέμμα έκπληξης και ελάχιστης χαράς φώτισε το πρόσωπο του. "Ο αγαπημένος μου αδελφός!" ακούστηκε η φωνή της Namiria. Την πλησίασε. "Namiria! Γειά σου." αναφώνησε έκπληκτος. "Ας προσπεπράσουμε το μέρος που ρωτάς με ένα ψεύτικο ενδιαφέρον πως είμαι και ας πούμε κάτι καλύτερο. Που είναι ο Klaus;" είπε με έναν αυστηρό τόνο στην φωνή της. "Έχει πάει να λύσει κάποια ζητήματα που προέκυψαν." απάντησε σοβαρά ο Elijah. "Πες μου. Πως ξύπνησες;" ρώτησε με μια φωνή γεμάτη ενδιαφέρον. H  Namiria έκανε μια βόλτα παρατηρώντας τον χώρο. "H Victoria με ξύπνησε ευτυχώς! Αυτή η κοπέλα πάντα πίστευε σε μένα σε σχέση με κάποιους άλλους.." απάντησε με νόημα στην φωνή της. "Χμ!" έκανε ο Elijah. Τότε  μπήκε μέσα η Jacqueline. Κοίταξε τον Elijah με ένα ανήσυχο βλέμμα. "Elijah πρέπει να βρούμε την Alison." είπε. "Γιατί; Τι συμβαίνει;" ρώτησε. Η Jacqueline ετοιμάστηκε να του απαντήσει όμως πρόσεξε την Namiria που στεκόταν κοντά της. "Τι κάνεις εσύ εδώ;!" ρώτησε κάπως ενοχλημένη. "Και εγώ χαίρομαι που σε βλέπω αδελφούλα.." απάντησε ειρωνικά. "Τι κάνει εδώ;!" επανέλαβε έντονα η Jacqueline κοιτάζοντας τον Elijah. "Η Victoria την ξύπνησε." απάντησε. "Άκουσα πως ο μπαμπάς είναι νεκρός...και πως έχουμε μια χαμένη αδελφή στην οικογένεια." είπε η Namiria. "Ναι. Καλά άκουσες. Η αδελφή μας είναι η Freya." την πληροφόρησε η Jacqueline. "Freya!" αναφώνησε εκείνη. "Ωραία!" συνέχισε. "Ναι. Τώρα που τα έμαθες όλα ας περάσουμε στο σημαντικό μας θέμα. Η Alison κυνδινεύει!" είπε η Jacqueline με ένταση στην φωνή της. "Γιατί;" ρώτησε απορημένος ο Elijah. "O Liam την είχε βλάψει οπότε έχει την δυνατότητα να γνωρίζει οποιοδήποτε στιγμή που βρίσκεται!" απάντησε. "Αυτό δεν ισχύει. Ο Edward έδωσε το αίμα του στην Alison και το σημάδι εξαφανήστηκε μαζί με την κατάρα." είπε ο Elijah. "Δεν νομίζω Elijah. Μίλησα με τον Liam σήμερα το πρωί και μου είπε πως θα πρέπει να κάνουμε κάτι πολύ καλό για να προστατέψουμε την Alison...ειδικά τώρα που ξέρει πως να την βρει!" είπε με ένα βλέμμα ανησυχίας! Δεν ήξεραν όμως πως ούτε ο Liam είχε την δυνατότητα να βρει την Alison εκεί που την είχα κρύψει! "Από πότε μιλάς με τον Liam;" ρώτησε αυστηρά ο Elijah. H Jacqueline ξεφύσηξε.  "Μεγάλη ιστορία...το θέμα είναι πως πρέπει να βεβαιώσουμε πως το αίμα του Edward εξαφάνησε το σημάδι των κυνηγών." είπε έντονα η Jacqueline. "Ου! Εξερεύνηση! Θα έρθω!" αναφώνησε παιχνιδιάρικα η Namiria. Τα δύο αδέλφια την κοίταξαν. "Καλύτερα όχι.." μουρμούρισε ο Elijah. H Namiria προχώρησε μπροστά τους. "Δεν σε ρώτησα αδελφέ." είπε σοβαρά. Ο Elijah και η Jacqueline συνέχισαν να την κοιτάζουν με ένα αυστηρό βκεμμα. "Ελάτε τώρα! Δεν θα δημιουργήσω κάποιο πρόβλημα! Το υπόσχομαι!" τους παρακάλεσε με ένα πονηρό βλέμμα. "Καλά! Μπορείς να έρθεις." της επέτρεψε η Jacqueline και έφυγαν από το σπίτι.

   
     Εντωμεταξύ εγώ είχα γυρίσει στο σπίτι και είχα περάσει όλο το βράδυ μαζί με τον Edward. Σαν γλυκανάλατα βαρετά αηδιαστικά ζευγαράκια! Μιλήσαμε, φάγαμε, φιλιόμασταν για αρκετές ώρες....Αυτό ήταν κάπως ενδιαφέρον!
Όταν ξύπνησα το επόμενο πρωί κανένας δεν ήταν στο σπίτι. Ήμουν μόνη μου. 'Επειτέλους! Θα έχω λίγη ηρεμία!' σκέφτηκα με μια φωνή ανακούφισης. Σηκώθηκα από το κρεβάτι, ντύθηκα και κοίταξα το ρολόι που ήταν ακουμπισμένο πάνω σε ένα κομοδίνο δεξιά μου. Η ώρα ήταν περασμένες δώδεκα. Κατέβηκα την ξύλινη σκάλα και πήγα προς την κουζίνα. Διψούσα αρκετά. Άνοιξα την κατάψυξη και πήρα ένα σακουλάκι με κατεψυγμένο αίμα. Ήπια και έκλεισα αυθόρμητα τα μάτια που απολαμβάνοντας το δροσερό υγρό! Αφού τελειώσα όλο το αίμα που είχε το σακουλάκι, το πέταξα και βγήκα έξω από το σπίτι θέλοντας να πάω μια βόλτα. Αλλά οι ανόητοι βρικόλακες με είχαν τοποθετήσει σε ένα απομακρυσμένο δάσος χωρίς κόσμο! Χωρίς μαγαζιά! Δεν ήξερα αν υπήρχε κάποιος δρόμος κοντά! Ήμουν φυλακισμένη! Ξεφύσηξα εκνευρισμένη και περιπλανίθηκα στο άγνωστο αλλά πανέμορφο πυκνό δάσος. Καθώς προχωρούσα ανάμεσα στα πανύψηλα δέντρα που έκρυβαν το φως του ήλιου και πατούσα τα καταπράσινα χόρτα, άκουσα ένα απότομο θρόισμα από πίσω μου. Σαν κάποιος να με παρακολουθούσε. Γύρισα και κοίταξα απότομα με ένα βλέμμα ψεύτικου φόβου. Δεν υπήρχε κανένας κοντά μου. Περίμενα πως κάποιος θα εμφανιστεί και θα με ρίξει στο χώμα. Όμως παρέμενα ακίνητη κοιτάζοντας ξαφνιασμένη το κενό όπως κάνει η Alison. Ξαφνικά δύο στιβαρά χέρια έσπρωξαν τους ώμους μου και με ακούμπησαν στο χώμα. Κοίταξα το άτομο που βρισκόταν από πάνω μου. Ήταν ένας όμορφος άντρας με καστανόξανθα κοντά μαλλιά που είχαν μπούκλες στις άκρες τους, γαλάζια μάτια και ελάχιστο μούσι. "Νόμιζες πως δεν θα σε έβρισκα εδώ έτσι δεν είναι;" είπε με μια κακιασμένη φωνή. Θυμήθηκα πως τον είχα δει όταν άλλαξα θέση με την Alison. 'Τέλεια...Ο Liam!" σκέφτηκα με μια νοητή ειρωνική φωνή. Τον κλώτσισα ώστε να ξεφύγω αλλά δεν ένιωσε τίποτα! Ήταν πράγματι δυνατός! "Φύγε από πάνω μου!" απαίτησα ενοχλημένη. "Συγγνώμη γλυκιά μου αλλά πρέπει να σε σκοτώσω. Είμαι..." είπε και παρατήρησε τον λαιμό μου. Πρόσεξε πως δεν υπήρχε το σημάδι των κυνηγών πάνω του. "Ανόητος!" του απάντησα απότομα. Έφυγε από κοντά μου και με κοίταξε ξαφνιασμένος καταλαβαίνοντας πως δεν ήμουν αυτή που έψαχνε. Σηκώθηκα από το χώμα και τίναξα τα μαλλιά μου πίσω από τους ώμους μου. "Ποιά είσαι;" ρώτησε παραξενευμένος. 'Επειτέλους! Υπάρχει και κάποιος έξυπνος σε αυτήν την παρέα!" σκέφτηκα και αναστέναξα. "Πάντως δεν είμαι αυτή που ψάχνεις. Με λένε Cassandra Fields." είπα με ένα σοβαρό και αυστηρό βλέμμα. "Αυτή που σκότωσε την οικογένεια της επειδή δεν ήθελαν να την αποδεχτούν;!" ρώτησε. Ένα πονηρό αλλά και ευχαριστημένο χαμόγελο ήρθε στα χείλη μου ακούγοντας τα λόγια του. "Βλέπω είσαι ενημερωμένος Liam!" αναφώνησα πονηρά. Με πλησίασε ελάχιστα σταυρόνοντας τα χέρια του πίσω από την πλάτη του. "Ναι μου αρέσει να γνωρίζω την ιστορία των εχθρών μου." είπε με ένα απωθητικό βλέμμα αντιπάθειες για μένα. Κάτι που έπρεπε να αλλάξω. Δεν είχα όρεξη να τρέξω για να σωθώ από έναν ψγχασθενή κυνηγό! Φόρεσα ένα ψεύτικο χαμόγελο διαπραγμάτευσης. "Γιατί με θεωρείς εχθρό σου; Εγώ πιστεύω πως θέλουμε το ίδιο πράγμα απλά έχουμε διαφορετικά κίνητρα." είπα ήρεμα. "Και τι είναι αυτό;" ρώτησε ειρωνικά. Έκανα έναν μομφασμό. "Από ότι φαίνεται εσύ θέλεις να σκοτώσεις την Alison! Εγώ θέλω να εκδικηθώ τον Edward και τι καλύτερο θα μπορούσα να κάνω από το να σκοτώσω τον έρωτα της ζωής του;!" είπα με ένα σκοτεινό μοχθηρό και κακιασμένο βλέμμα. Όσο σκεφτόμουν τι ήθελα να κάνω στον Edward για να τον εκδικηθώ ένιωθα μια φλόγα μέσα μου! Η φλόγα της εκδίκησης που ξυπνούσε σιγά σιγά. "Έχεις ένα δίκιο σε αυτά που λες." παραδέχτηκε ο Liam. "Είδες;! Έχουμε κάποια κοινά." απάντησα με ένα πονηρό χαμόγελο. "Και που είναι η Alison;" ρώτησε. "Αυτό δεν θα έπρεπε να το γνωρίζεις από αυτό το σημάδι που έχει στον λαιμό της;.." ρώτησα με μια ψεύτικη απορία γνωρίζοντας πως λόγο ενός μαγικού που είχα κάνει δεν μπορούσε να βρει την ακριβή τοποθεσία της. "Όπως βλέπεις δεν το γνωρίζω οπότε προτείνω να μου πεις. Αν θέλεις να ξεκινήσει καλά η συνεργασία μας." απάντησε αυστηρά. 'Νομίζεις πως έχω ανάγκη την παλιοσυνεργασία σου;! Μα ποιός νομίζεις πως είσαι γλυκιέ μου;' σκέφτηκα με ειρωνεία και συγκράτησα ένα κοροϊδευτικό πνιχτό γέλιο. "Βρίσκεται σε ένα ασφαλές μέρος και εκεί θα μείνει μέχρι να ολοκληρώσω το σχέδιο μου." απάντησα σοβαρά. "Το οποίο είναι να κυκλοφορείς με την μορφή της Alison;..." ειρωνεύτικε. "Αυτό είναι το πρώτο μέρος!" είπα με έναν μυστηριώδης και πονηρό τόνο στην φωνή  μου. Ξαφνικά άκουσα κάτι να πλησιάζει το σπίτι. Κατάλαβα πως έπρεπε να φύγω αμέσως. "Μου αρέσει ο τρόπος σκέψης σου." είπε έκπληκτος ο Liam. "Ναι ευχαριστώ. Πρέπει να φύγω αλλά θα τα ξαναπούμε...κάποτε." είπα με ένα αυστηρό βλέμμα και έφυγα με αστραπιαία ταχύτητα.

 
   Όταν έφτασα στο σπίτι ο Klaus ήταν ήδη εκεί. Μεταφέρθηκα στο δωμάτιο μου με μαγικό τρόπο. Άκουσα τα γρήγορα έντονα τονισμένα βήματα του Klaus. Πήρα ένα βιβλίο που βρισκόταν δίπλα μου, το άνοιξα και προσποιήθηκα πως διάβαζα. Ο Klaus άνοιξε απότομα την πόρτα του δωματίου. "Μπορείς να μου πεις τι στο διάολο κάνεις;!!" μούγκρισε εκνευρισμένος. Έκλεισα το βιβλίο, το άφησα δίπλα μου και τον κοίταξα με ένα ψεύτικα απορημένο βλέμμα γνωρίζοντας τον πραγματικό λόγο που είχε έρθει να με βρει. "Γιατί φωνάζεις;" ρώτησα με ένα ψεύτικο βλέμμα απορίας. "Πες μου κάτι! Γιατί είπες στην Caroline πως κοιμήθηκα με την Cassandra;!" είπε απότομα. 'Επειδή είχε πλάκα ηλίθιε!' σκέφτηκα και αναστέναξα. Χαμηλωσα το κεφάλι μου ως ένδειξη ενοχής. "Ηταν ένα λάθος..άθελα μου το έκανα." ψελλησα όσο πιο πειστικά μπορούσα. "Λάθος! Εσύ δεν λες άθελα σου την αλήθεια Alison! Είσαι πολύ καλή ψεύτρα!" με μάλωσε. Τον κοίταξα και μερικά ψεύτικα δάκρια κύλισαν στα μάγουλα μου. "Ίσως να μην είμαι τόσο καλή όσο πιστεύεις τελικά! Λυπάμαι που χάλασα την σχέση σου αλήθεια! Θα επανορθώσω!" είπα με τρομερή ένταση στην φωνή μου. Ένα περίεργο βλέμμα εμφανήστηκε στο πρόσωπό του καθώς επεξεργαζόταν αυτήν την αντίδραση μου. Κατάλαβα πως έπρεπε να γίνω πιο πειστική. Σηκώθηκα από το κρεβάτι. "Το ξέρω πως ήμουν για πολύ λίγο καιρό κρατούμενη του Liam...αλλά με τα βασανιστήρια που μου έκανε...ένιωσα πως έχασα ένα κομμάτι του εαυτού μου!" είπα με ένα ταραγμένο βλέμμα και ακόμη περισσότερα δάκρια κύλισαν στα μάγουλα μου. O Klaus δεν ανταποκρίθηκε σε αυτήν την πρόταση. "Τέλος πάντων! Θα επανορθώσω." υποσχέθηκα. Γελούσα νοητά όσο έλεγα αυτά τα ψέματα. Ο Klaus με κοίταξε με ένα αυστηρό βλέμμα. "Δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να διορθώσεις! Τα κατέστρεψες όλα!" μουρμούρισε απότομα και έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Αναπήδησα στο κρεβάτι χαρούμενη που ξεφορτώθηκα τον άχρηστο αρχέγονο και συνέχισα το σχέδιο της εκδίκησης μου.

 
  Ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει και ο ουρανός έπαιρνε αυτό το απαλό γαλάζιο με μοβ χρώμα του. Η Raven και ο Colden γυρνούσαν από μια ρομαντική γλυκανάλατη βόλτα που είχαν πάει μαζί. "Αρα δεν έχεις μιλήσει καθόλου στην Cassandra;" ρώτησε παραξενευμένη η Raven. "Όχι. Της μίλησα χθες. Αλλά δεν μου είπε τίποτα γι αυτό που έκανε με τον πατέρα σου." απάντησε ο Colden. "Ούτε ο πατέρας μου ήθελε να το συζητήσει. Το απέφευγε όσο μπορούσε. Ίσως το ίδιο να έκανε και η Cassandra." υπέθεσε η Raven. "Ναι ίσως.." απάντησε ο Colden. Φαινόταν πως ήταν κάπως σκεπτικός. Η Raven τον κοίταξε απορημένη. "Τι έχεις;" ρώτησε. "Τίποτα...απλώς είχα τόσο καιρό να δω την Cassandra και όταν την είδα χθες έμοιαζε σαν να...ήταν όλα φυσιολογικά. Σαν να μην της είχα λείψει.." είπε με ένα μπερδεμένο βλέμμα. Έπρεπε να γνωρίζει όμως πως αυτό που έλεγε ήταν ένα ψέμα. Ήταν το μόνο άτομο το οποίο ήθελα να δω, να μιλήσω και να αγκαλιάσω. Ήταν και είναι τα πάντα για μένα. Η Raven έπιασε απαλά το αριστερό του χέρι και τον κοίταξε με ένα καθυσηχαστικό βλέμμα. "Μην στεναχωριέσαι. Από όσα μου έχεις πει για την Cassandra καταλαβαίνω πως είσαι το σημαντικότερο άτομο για εκείνη και σίγουρα θα θέλει να σε δει." είπε με ένα ήρεμο βλέμμα. O Colden της χαμογέλασε γλυκά και την φίλησε. "Θα ακουστώ υπερβολικός αν πω πόσο τυχερός είμαι που έχω εσένα;" ρώτησε με έναν παιχνιδιάρικο τόνο στην φωνή του. Η Raven γέλασε λιγάκι. "Λιγάκι.." απάντησε. Φαινόταν τόσο ευτυχισμένη που επειτέλους είχε βρει κάποιον που την αγαπούσε, την φρόντιζε και έκανε τις υπόλοιπες ανόητες ρομαντικές πράξεις για εκείνη...Έφτασαν έξω από το σπίτι των Mikaelson. Η Raven ξεκλείδωσε την πόρτα και μπήκαν μέσα. "Πολύ ησυχία έχει το σπίτι! Παράξενο!" αναφώνησε παραξενευμένη η Raven. Τότε είδαν τον Elijah και την Jacqueline που κατέβαιναν τις σκάλες. "Στο είπα πως κάνεις λάθος Jacqueline." είπε o Elijah. "Τότε γιατί μου είπε ο Liam πως γνώριζε που βρίσκεται η Alison;" ρώτησε. "Προφανώς για να σε ταράξει ή για να ταράξει εμάς." υπέθεσε ο Elijah. "Γειά σου θείε." είπε με ένα χαμόγελο η Raven. "Raven! Γειά. Τι κάνεις;" είπε με ενδιαφέρον στην φωνή του ο Elijah. "Ειμαι μια χαρά. Είχα πάει βόλτα με τον Colden." απάντησε με ένα χαμόγελο. Η Jacqueline χαμογέλασε με νόημα στον Elijah καταλαβαίνοντας τι συνέβαινε ανάμεσα στον Colden και στην Raven. "Α! Ωραία." αναφώνησε ο Elijah. "Τον γνώρισα στον κόσμο φυλακών που είχα παγιδευτεί και ανακαλύψαμε πως υπάρχει χημεία μεταξύ μας." είπε εύθυμα η Raven. "Περίμενε! Είσαι ο αδελφός της Cassandra;" ρώτησε παραξενευμένη η Jacqueline. O Colden χαμογέλασε ντροπαλά. "Ναι...εγώ είμαι." απάντησε. "Όχι Caroline! Δεν σήμαινε τίποτα για μένα!" ακούστηκε η έντονη φωνή του Klaus που μιλούσε στο τηλέφωνο καθώς κατέβαινε τις σκάλες προς το σαλόνι. "Ηταν μόνο μια νύχτα!....Caroline περίμενε!...Ca-" είπε προσπαθώντας να την πείσει. Κοίταξε το τηλέφωνο του ξαφνιασμένος. "Μόλις μου το έκλεισε!" αναφώνησε έκπληκτος. Η Jacqueline τον πλησίασε. "Θέλει τον χρόνο της Nik. Προσπαθεί να επεξεργαστεί αυτό που της έκανες." είπε θέλοντας να τον καθυσηχάσει. Την κοίταξε αγριεμένος. "Της εξήγησα πως δεν ήταν τίποτα." παραπονέθηκε. "Μπαμπά η θεία έχει δίκιο. Άφησε την λίγο να πάρει τον χρόνο της και μετά προσπάθησε να της εξηγήσεις. Θα της μιλήσω και εγώ." υποσχέθηκε η Raven. Ένα μειδίαμα εμφανήστηκε στο πρόσωπό του Klaus. Ξαφνικά πρόσεξε τον Colden που στεκόταν δίπλα στην Raven. Αμέσως το βλέμμα του αγρίεψε ξανά. "Και ποιός είσαι εσύ;!" ρώτησε απαιτητικά πλησιάζοντας τον. Ο Colden έμπλεξε αμήχανα τα χέρια του μεταξύ τους βλέποντας το απειλητικό βλέμμα του Klaus. "Με..λένε Colden...Fields!...Χαίρομαι που σας γνωρίζω κύριε Mikaelson..." είπε ντροπαλά. Ο Klaus συνέχισε να τον κοιτάζει αγριεμένος μέχρι που τον κόλλησε στον τοίχο. "Η αδελφή σου είχε σχεδιάσει αυτήν την συνάντηση μαζί μου;" τον ρώτησε. "Δεν ξέρω! Δεν μου εξήγησε όταν με είδε." απάντησε ο Colden. "Χμ!" έκανε δύσπιστα ο Klaus. "Μπαμπά σταμάτα! Ο Colden δεν λέει ψέματα." είπε έντονα η Raven. Ο Klaus κοίταξε στα μάτια τον Colden. "Πες μου Colden..ποιές είναι οι προθέσεις σου για την κόρη μου;" τον ψυχανάγκασε. Ο Colden κοίταξε ελάχιστα στην Raven και ύστερα τον Klaus. "Θέλω να την κάνω χαρούμενη όπως της αξίζει άλλωστε." απάντησε με απόλυτη ειλικρίνεια και ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα του. Ο Klaus τον πλησίασε ακόμη περισσότερο. "Να το θυμάσαι αυτό που είπες. Διότι αν την πληγώσεις, θα σε κυνηγήσω και θα σε σκοτώσω!" τον απείλησε και έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα. Η Raven τον πλησίασε. "Εμ...Αυτό ήταν παράξενο..." ψελλησε. "Θα το συνηθίσεις. Καλώς ήρθες στην οικογένεια!" είπε με έναν πονηρό και ελάχιστα ειρωνικό τόνο στην φωνή της η Jacqueline. Χτύπησε ελαφρά τον αριστερό του ώμο και έφυγε μαζί με τον Elijah.

 
    Στο μεταξύ η Spencer, η Hanna και η Aria παρηγορούσαν την καημένη την Caroline! Και δυστυχώς έπρεπε και εγώ να πάω να την παρηγορήσω επειδή απαίσια η Alison ήταν φίλη της! Δυστυχώς!... Όλα τα κορίτσια βρίσκονταν στο δωμάτιο της Caroline καθισμένες στο κρεβάτι της. "Απλά δεν καταλαβαίνω τον λόγο που το έκανε αυτό ο Klaus....Αν δεν είχε  συναισθήματα θα τον δικαιολογούσα, αλλά τώρα..." ψελλησε η Caroline ανάμεσα στα δάκρια της. Η Hanna της έπιασε χέρι. "Ηταν πολύ ανόητη η κίνηση του. Αλλά στοιχηματίζω πως το μετάνιωσε την στιγμή που συνέβη. Γι αυτό προσπαθεί να σε κερδίσει." είπε με έναν ήρεμο φιλικό τόνο στην φωνή της. "Η Hanna έχει δίκιο. Ο Klaus σε αγαπάει Caroline και είμαι σίγουρη πως νιώθει απαίσια γι αυτό που έκανε." συμπλήρωσε η Aria. H Caroline την κοίταξε παραξενευμένη. "Γιατί τον υπερασπίζεσαι; Αφού τον μισείς!" αναφώνησε παραξενευμένη σκουπίζοντας τα δάκρια της. "Ναι...σωστά αλλά έχω καταλάβει πόσο ερωτευμένος είναι μαζί σου με τον τρόπο που σε κοιτάζει κάθε φορά. Το βλέμμα του δεν είναι άγριο όταν αντικρίζει τα μάτια σου! Μεταμορφώνεται! Οπότε αναγνωρίζω πως έκανε λάθος." παραδέχτηκε με ένα σοβαρό βλέμμα. Ακούστηκε ο τσιριχτός ήχος του κουδουνιού. "Η Alison θα είναι! Πάω να ανοίξω." είπε η Spencer. "Περίμενε! Δεν έπρεπε να μείνει στο σπίτι για να είναι ασφαλής;" ρώτησε η Aria. "Ναι αλλά είπε πως δεν κυνδινεύει από την στιγμή που δεν έχει το σημάδι των κυνηγών." απάντησε σκεπτική η Spencer. Ίσως η απόφαση μου να πάω να δω την Caroline ήταν λίγο ριψοκίνδυνη για την κάλυψη μου. Αλλά είχα βρει τον κατάλληλο τρόπο ώστε να μην κινήσω υποψίες και είχα ανάγκη να διασκεδάσω λίγο! Η Spencer άνοιξε την πόρτα και είδε εμένα στην μορφή της Alison που στεκόμουν μπροστά της. "Γειά Spens." είπα με ένα ήρεμο βλέμμα και μπήκα μέσα στο σπίτι. "Δεν είναι λίγο επικίνδυνο που βρίσκεσαι εδώ...Θέλω να πω ο Liam-". "Το κάλυψα μην ανησυχείς! Έχω βάλει έναν κλώνο μου στο σπίτι! Εξάλλου κανένας δεν ξέρει πως βρίσκομαι εδώ αυτήν την στιγμή εκτός από εσάς! Τις αγαπημένες μου φίλες που πάντα κρατούσαν όλα μου τα μυστικά! Σωστά;" είπα με αυτό το μυστηριώδες χαμόγελο της Alison που ανάγκαζε τους πάντες να συμφωνήσουν μαζί της γνωρίζοντας πως δεν ειχνα άλλη επιλογή. Η Spencer με κοίταξε. Είδα στο βλέμμα της πως με είχε πιστέψει. "Ναι σωστά." απάντησε. "Ωραία! Που είναι η Caroline;" ρώτησα με μια μάσκα ένοιας στην φωνή μου. "Στο δωμάτιο της." με πληροφόρησε η Spencer. Ανεβήκαμε τις μαρμάρινες σκάλες και μπήκαμε στο ευρύχωρο δωμάτιο της Caroline. Καθόταν στο κρεβάτι μαζί με την Aria και την Hanna. Μόλις την είδα πήγα κοντά της και την αγκάλιασα σφιχτά. Όπως θα έκανε και η Alison. Την κοίταξα στα μάτια. Είδα πόσο είχε πληγωθεί από αυτό που της έκανε ο Klaus. Κάθισα δίπλα της και έπιασα το χέρι της. "Λυπάμαι τόσο πολύ! Το φταίξιμο είναι δίκιο μου." ψελλησα θέλοντας να τραβήξω την προσοχή πάνω μου. Όπως κάνει η Alison. "Οχι κάνεις λάθος! Αν πρέπει να κατηγορήσω κάποιον αυτός είναι ο Klaus! Ή η ανόητη η Cassandra." αρνήθηκε με μίσος στην φωνή της. 'Ας μην μιλήσω για το ποιά είναι η ανόητη εδώ πέρα γλυκά μου Caroline...!' σκέφτηκα με μια νοητή εκνευρισμένη φωνή και συγκράτησα τον εαυτό μου που ήθελε να της επιτεθεί. Πήρα μια βαθιά ανάσα και κοίταξα ξανά τα γαλάζια πληγωμένα μάτια της. "Αφού ο Klaus επέλεξε να πάει με την Cassandra θα δει το λάθος που έκανε." είπα με μια πονηρή φωνή. "Τι εννοείς;" με ρώτησε. 'Πως θα διασκεδάσω κι άλλο καλή μου!' σκέφτηκα. Τότε χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας. Κοίταξα τα κορίτσια. "Hanna γλυκιά μου μπορείς να ανοίξεις;" ρώτησα ευγενικά. Έγνεψε καταφατικά, κατέβηκε τις σκάλες και άνοιξε την πόρτα. Αμέσως ακούστηκαν τα συνεχόμενα βήματα και οι συντονισμένες ανακατεμένες φωνές του κόσμου που έμπενε στο σπίτι. "Alison τι έχεις σχεδιάσει;" με ρώτησε η Aria. "Μόνο ένα μικρό πάρτι χωρισμού για την αγαπημένη μου Caroline!" είπα πονηρά και κοίταξα την Caroline. "Πίστεψε με δεν θα το μετανιώσεις!" ψυθήρισα παιχνιδιάρικα και έκλεισα πονηρά το δεξί μου μάτι. Η Caroline μου χαμογέλασε. "Γιατί όχι;" είπε δηλώνοντας πως θα ερχόταν στο πάρτι. "Υπέροχα! Κορίτσια πηγαίνετε στο σαλόνι και θα έρθω σε λίγο με την Caroline." συνέχισα. Τα κορίτσια έφυγαν και έμεινα με την Caroline στο δωμάτιο. Πλησίασα την μεγάλη μαύρη τσάντα μου, την άνοιξα και έβγαλα ένα μαύρο στενό κοντό στράπλες φόρεμα γραμμής Α που θα ταίριαζε σίγουρα στην Caroline. "Και έχω φέρει το κατάλληλο φόρεμα για σένα!" είπα και ακούμπησα το φόρεμα στο κρεβάτι. Η Caroline το κοίταξε εντυπωσιασμένη. "Είναι όμορφο!" αναφώνησε και ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη της. "Δοκίμασε το!" την παρότρυνα. Πήρε το φόρεμα, πλησίασε το μπάνιο, άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα. Μέχρι να αλλάξει πήρα το κινητό της και το έβαλα στην τσέπη μου συνεχίζοντας το σχέδιο μου. Η πόρτα του μπάνιου άνοιξε και βγήκε η Caroline. Την κοίταξα σχεδόν έκπληκτη! Το μαύρο φόρεμα που φορούσε τόνιζε την λεπτή μέση και το ντεκολτέ της! Ήταν όμορφη! 'Μπράβο μου!' επιβράβευσα τον ευατό μου. "Πως σου φαίνομαι;" ρώτησε με ένα χαμόγελο η Caroline. "Είσαι φανταστική!" αναφώνησα με ένα εντυπωσιασμένο βλέμμα. "Περίμενε! Ξέχασα μια λεπτομέρεια." είπα και πλησίασα την τσάντα μου. Έβγαλα το ασημένιο κολιέ με το γαλάζιο πετράδι που μου είχε κάνει δώρο ο Edward. Το κράτησα στο δεξί μου χέρι, έκλεισα την μπουνιά μου και συγκεντρώθηκα στην δύναμη μου. Το χρώμα του πετραδιού μεταμορφώθηκε σε ένα σκούρο αλλά εντυπωσιακό μοβ. Γύρισα προς την Caroline και την πλησίασα. "Θα χρειαστείς αυτό! Θεώρησε το ένα μικρό δωράκι από μένα για σένα." είπα και έκλεισα παιχνιδιάρικα το δεξί μου μάτι. "Alison είναι πανέμορφο και...." είπε συγκινημένη και με αγκάλιασε σφιχτά. Ακούμπησα το κεφάλι μου στον δεξί της ωμό και είπα ένα νοητό ξόρκι. "Είσαι η καλύτερη!" συνέχισε. Την κοίταξα με ένα φιλικό χαμόγελο. "Θα έκανα τα πάντα για σένα Caroline! Αφού είσαι φίλη μου!" απάντησα με το ίδιο βλέμμα. Έβαλα το κολιέ στον λαιμό της και το κούμπωσα. "Πάμε να διασκεδάσουμε λιγάκι." είπα με μια σιγανή φωνή γεμάτη νόημα και κατεβήκαμε τις σκάλες. Το σαλόνι είχε γεμίσει με κόσμο και η μουσική έπαιζε τόσο δυνατά που ακουγόταν σε όλη την γειτονιά! Η Aria, η Spencer, η Hanna και άλλες δύο κοπέλες με πλησίασαν και κοίταξαν εντυπωσιασμένες την Caroline. "Είσαι πανέμορφη!" είπε έκπληκτη η Hanna. "Ευχαριστώ. Το χρωστάω στην Alison." απάντησε ευγενικά. "Ξέρει ο Edward πως είσαι εδώ;" ρώτησε μια με καστανά κοντά μαλλιά και χρυσοκόκκινα μάτια. Από το μοναδικό χρώμα των ματιών κατάλαβα πως ήταν η αδελφή του. "Οχι αλλα θα είμαι καλά μην ανησυχείς." απάντησα με ένα ψεύτικα ευγενικό χαμόγελο. 'Εσύ θα μου χρησιμεύσεις!' σκέφτηκα με μια κακιασμένη φωνή καθώς την κοιτούσα. "Victoria πάμε να χορέψουμε." πρότεινε μια άλλη με τα μακριά καστανά μαλλιά που στεκόταν δίπλα της. Η Victoria της χαμογέλασε γλυκά και απομακρύνθηκαν από  κοντά μας. Από τον τρόπο που κοιτάζονταν στα μάτια οι δύο κοπέλες κατάλαβα πως η άλλη κοπέλα είχε κάποια σχέση με την Victoria και σίγουρα δεν ήταν φιλική. Αλλά δεν έκανα κάποιο σχόλιο πιστεύοντας πως η Alison γνώριζε για την σχέση τους. "Με συγχωρείτε...Ουαου! Είσαι πανέμορφη!" είπε με έντονο ενθουσιασμό ένας όμορφος νεαρός που στεκόταν δίπλα στην Caroline. "Ευχαριστώ πολύ." απάντησε με ένα ευγενικό χαμόγελο. "Θες να χορέψουμε;" πρότεινε. "Εμ...." έκανε διστακτικά η Caroline. Την έσπρωξα διακριτικά προς το μέρος του. "Μα φυσικά και θέλει!" είπα με ένα πονηρό χαμόγελο. Η Caroline με κοίταξε παραξενευμένη. "Εγώ-". ψελλησε διστακτικά. "Εσύ θέλεις να χορέψεις με αυτόν τον κούκλο και να ξεχάσεις όλα τα προβλήματα σου! Σωστά;" την διέκοψα με μια πονηρή φωνή γεμάτη νόημα και μυστήριο. Όπως κάνει η Alison όταν θέλει να αναγκάσει κάποιον να υπακούσει στις εντολές της. Η Caroline κοίταξε τον τύπο. "Ναι! Δηλαδή θέλω να χορέψω μαζί σου!" είπε με ένα χαμόγελο και έφυγε μαζί του. Συγκράτησα ένα σκοτεινό μειδίαμα που προσπαθούσε να ξεπροβάλει στα χείλη μου και απομακρύνθηκα από τα κορίτσια ψάχνοντας κάποιον για να χορέψω.

  
   "Κάτι δεν πάει καλά με την Alison." μουρμούρισε η Spencer με ένα καχύποπτο βλέμμα. Η Aria την κοίταξε παραξενευμένη ακούγοντας την πρόταση της. "Γιατί το λες αυτό;" ρώτησε. "Γειά Aria!" ακούστηκε η εύθυμη φωνή του Jake που στεκόταν κοντά της. Τον κοίταξε. "Jake! Τι κάνεις εδώ; Είχαμε πει να βρεθούμε αύριο σωστά;" απάντησε απορημένη. Την πλησίασε. "Ναι αλλά ήθελα να σε δω. Πειράζει που ήρθα;" απάντησε με ένα ευγενικό χαμόγελο. Η Aria του ανταπόδωσε αυτό το χαμόγελο. "Φυσικά και όχι. Πάμε." απάντησε και έφυγαν μαζί. Τότε η Spencer πρόσεξε εμένα που φιλούσα έναν ψηλό όμορφο άντρα. Ήμουν τόσο κοντά του με αποτέλεσμα να μυρίζω το πολυπόθητο αίμα που έρεε με ορμή μέσα στον λαιμό του. Τα μάτια μου πήραν ένα σκούρο κόκκινο χρώμα και εμφανίστηκαν κάποιες φλέβες από κάτω τους. Οι κινόδοντες μου ξεπρόβαλαν από τα ούλα μου και δάγκωσα τον λαιμό του αγοριού. Το αίμα του ήταν.....Θεέ μου! Ήταν υπέροχο! Τόσο ζεστό και γλυκό! Ένιωθα κάθε σταγόνα να δροσίζει όλο μου το σώμα! Συνέχισα να πίνω απολαμβάνοντας τον κόκκινο χυμό μέχρι που πρόσεξα την Spencer να με κοιτάζει. Αμέσως αποτραβήχτηκα απο τον άντρα κοιτάζοντας τον ξαφνιασμένη. "Τι κάνω;!...Σ-Συγγνώμη!" ψελλησα με ένα κατατρομαγμένο βλέμμα που παίρνει η μικρή αθώα άχρηστη Alison όταν πίνει αίμα ανθρώπου! 'Γιατί πρέπει να μιμούμαι αυτήν την ηλίθια;!' παραπονέθηκα νοητά στον εαυτό μου. Πρόσεξα πως η Spencer είχε φύγει. Όμως έπρεπε να συνεχίσω το θέατρο μου. Έτσι δάγκωσα το αριστερό μου χέρι κοντά στον καρπό και το έβαλα στο στόμα του άντρα. "Πιες." τον ψυχανάγκασα. Υπάκουσε και ήπιε μέχρι που η πληγή στον λαιμό του θεραπεύτηκε. Τράβηξα απότομα το χέρι μου από κοντά του. "Φύγε και ξέχνα ότι έγινε." τον ψυχανάγκασα και έφυγε. Περιπλανίθηκα στον χώρο ψάχνοντας την Spencer ή την Hanna. Δεν έπρεπε να μου χαλάσουν την κάλυψη! Συνέχιζα να τις ψάχνω μέχρι που είδα την Caroline να φιλάει το αγόρι που την 'ανάγκασα' να χορέψει. Έκανα έναν πονηρό μομφασμό έκπληξης. Έβγαλα το κινητό της από την τσέπη μου, το άνοιξα και τράβηξα κάποιες φωτογραφίες εκείνης της στιγμής. Πρόσεξα πως είχε πολλά μινήματα από τον Klaus και ένα από την Raven. Μπήκα στην συνομιλία με την Raven στο Instagram και διάβασα το μίνημα. Έλεγε. 'Θέλω να σου μιλήσω σχετικά με τον μπαμπά. Πάρε με τηλέφωνο.'. Αποφάσισα να βάλω λίγη περισσότερη ίντριγκα στην κατάσταση. Έτσι έγραψα: 'Συγγνώμη Raven αλλά δεν θέλω να ακούσω λέξη για τον Klaus! Περνάω υπέροχα με κάποιον άλλο!' και το έστειλα! Περίμενα λίγα λεπτά μέχρι που ήρθε μια απάντηση. 'Caroline ξέρω πως λες ψέματα! Σε παρακαλώ πάρε με να το συζητήσουμε!' έλεγε. 'Αλήθεια θέλεις να πληγώσεις τον πατέρα σου Raven!' σκέφτηκα ειρωνικά και έστειλα μια φωτογραφία που έδειχνε την Caroline να φιλάει αυτό το αγόρι. 'Τώρα βλέπεις πως δεν λέω ψέματα! Πες στον πατέρα σου να με παρατήσει ήσυχη!' απάντησα στο μίνημα και έκλεισα το κινητό. Ήμουν σίγουρη πως η Raven θα έδειχνε αμέσως την φωτογραφία στον Klaus. Εκείνος θα αφιέρωνε όλο του τον χρόνο ώστε να κερδίσει πίσω την Caroline και κανένας δεν θα πρόσεχε πως η μικρή αθώα Alison λείπει! Ήταν το τέλειο σχέδιο! Μόνο που έπρεπε να κανονίσω δύο τελευταίες λεπτομέρειες. Φόρεσα ένα πονηρό χαμόγελο και πήγα προς το μπάνιο. Ανοιξα την ξύλινη πόρτα και μπήκα μέσα. Είδα ένα ζευγάρι που φιλούσαν ο ένας τον άλλο. Μόλις άκουσαν το τρίξιμο της πόρτας με κοίταξαν ξαφνιασμένοι. "Τι κάνεις εδώ; Βγες έξω!" με πρόσταξε η κοπέλα. "Όχι! Εσείς θα βγείτε έξω." απάντησα με σκοτεινή φωνή και τα μάτια μου πήραν ξανά αυτό το κόκκινο σκούρο χρώμα με τις φλέβες από κάτω. Με κοίταξαν κοκαλλωμένοι. Ένιωθα τον φόβο τους! Άκουγα τους παλμούς της καρδιάς τους που αυξάνονταν συνεχώς! "Τι στο..." ψελλησε τρομαγμένος ο άντρας. "Είπα φύγετε!" τους πρόσταξα και εμφανίστηκαν οι κινόδοντες μου. Έτρεξαν κατατρομαγμένοι να φύγουν μακριά μου! Πλησίασα τον νιπτήρα, τα μάτια μου πήραν το κανονικό τους χρώμα και οι κινόδοντες κρύφτηκαν μέσα στα ούλα μου. Ακούμπησα τα χέρια μου στον μαρμάρινο δροσερό νιπτήρα και γέλασα κοροϊδευτικά γνωρίζοντας ακριβώς τι έκανα. Απλώς έπρεπε να περιμένω.

 
   Όπως είχα σχεδιάσει το ζευγάρι καθώς έτρεχε κατατρομαγμένο έπεσε πάνω στην Spencer και στην Hanna. "Προσέχετε λίγο!" τους επέπληξε η Hanna. "Είναι...ένα φρικιό εδώ!....ένας βρικόλακας!" ψελλησε η κοπέλα με μια λεπτή τρομαγμένη φωνούλα. "Που είναι; Πως ήταν εμφανισιακά;" ρώτησε η Spencer. "Σ-Στο μπάνιο ει-είναι!....Και εχει ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια που μετά πήραν ένα σκούρο τρομακτικό χρώμα και το πρόσωπο της μετατράπηκε σε ένα πρόσωπο τέρατος και....! Ωχ θεέ μου! Ήταν ένας δέμονας!" απάντησε ο άντρας και τον έλουσε κρύος ιδρώτας. Η Spencer κοίταξε και τους δύο στα μάτια. "Θα ξεχάσετε ότι είδατε πριν. Δεν υπάρχουν βρικόλακιες ούτε δέμονες. Απλώς φύγατε από το μπάνιο για να πάτε σπίτι." τους ψυχανάγκασε. Ανοιγόκλεισαν τα βλέφαρα τους και έφυγαν ήρεμοι. Η Hanna κοίταξε ξαφνιασμένη την Spencer. "Τι κάνει η Alison;!" ρώτησε. "Δεν ξέρω! Πάμε να την βρούμε." απάντησε και πήγαν προς το μπάνιο.

 
   Άνοιξαν την πόρτα και μπήκαν μέσα. Εγώ στηριζόμουν στον νιπτήρα κοιτάζοντας το πάτωμα. Άκουσαν τους ψεύτικους λυγμούς μου. Η Hanna με πλησίασε και ακούμπησε απαλά τον δεξί μου ώμο. "Alison όλα καλά;" με ρώτησε. "Όχι! Όλα είναι χάλια! Είμαι χάλια!" μουρμούρισα και τα ψεύτικα δάκρια καλούσαν σαν στα μάτια μου. "Γιατί; Τι σου συμβαίνει;" ρώτησε η Hanna. 'Είσαι τόσο ανόητη καημενούλα μου!' σκέφτηκα με μια νοητή φωνή λύπησης για εκείνη. Γύρισα απότομα και την κοίταξα με αυτό το στεναχωρημένο βλέμμα γεμάτο με ενοχιές! "Νόμιζα πως το ελέγχω αλλά έκανα λάθος! Από την στιγμή που με βασάνισε ο Liam....έχω χάσει τον εαυτό μου! Την συνείδηση μου!...Τα πάντα!" είπα δυναμόνοντας τον τόνο της ανήσυχης ψεύτικης φωνής μου. Η Spencer με πλησίασε. "Γι αυτό τρόμαξες το ζευγάρι;" με ρώτησε ανακριτικά. Δάκρια κύλισαν από τα μάτια μου. "Ηθελα να σκεφτώ και...έχασα τον έλεγχο....δεν ήθελα να τους τρομάξω!" φώναξα ξεσπώντας σε λιγμούς και έβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπο μου ως ένδειξη αναστάτωσης! Ήμουν τόσο καλή ηθοποιός!  "Μην ανησυχείς Alison. Θα σε βοηθήσουμε." μου υποσχέθηκε η Hanna και με αγκάλιασε σφιχτά. Η Spencer επεξεργάρστηκε την πρόταση μου και με αγκάλιασε και εκείνη. "Ολα θα πάνε καλά." είπε χαιδεύοντας το κεφάλι μου. Ξαφνικά ένιωσα μια παράξενη κίνηση του χεριού της να πλησιάζει την καρδιά μου. Κατάλαβα πως προσπαθούσε να με μαχαιρώσει με ένα σίδερο. Έπιασα το χέρι της, το τράβηξα και κάρφωσα το σίδερο στην Hanna. Έβγαλε μια κραυγή πόνου και κοίταξε σοκαρισμένη την Spencer. Έκανα ένα βήμα οπισθοχώρησης και σφράγισα την πόρτα του μπάνιου με τις δυνάμεις μου. Κοίταξα τα κορίτσια με ένα βλέμμα μίσους. "Τι κάνεις;" ρώτησε ξαφνιασμένη η Hanna την Spencer. Έβγαλε το σίδερο από το σώμα της και με κοίταξε. "Δεν είσαι η Alison!...Είσαι η Cassandra!" διαπίστωσε έκπληκτη. Ένα σατανικό χαμόγελο ήρθε στο πρόσωπό μου. Χειροκρότησα ειρωνικά. "Μπράβο Spencer! Δεν σε είχα για έξυπνη! Με εκπλήσεις!" αναφώνησα κοροϊδευτικά. "Που είναι η Alison;" ρώτησε η Hanna σε μια ανώφελη προσπάθεια να ακουστεί απαιτητική. "Είναι ασφαλής μην ανησυχείτε." απάντησα αδιάφορα. Άρπαξε το σίδερο από το πάτωμα και το πέταξε προς το μέρος μου. Το έπιασα με το αριστερό μου χέρι και το έλιωσα με τις δυνάμεις μου. Ένα βλέμμα φόβου κάλυψε τα πρόσωπα των κοριτσιών. Τέντωσα τα χέρια μου μπροστά κολλώντας και τις δύο στον τοίχο. "Έχω μια πρόταση για εσάς. Κρατήστε το μυστικό μου και θα σας αφήσω να ζήσετε!" πρότεινα με μια πονηρή φωνή. Πρόσεξα πως η Spencer προσπαθούσε να καλέσει κάποιον. Τέντωσα το χέρι μου μπροστά και το έφερα προς το μέρος μου μαζί με εκείνη. "Οταν σε ρωτήσουν γιατί ήμουν τόσο σκληρή μαζί σας, πες πως προσπάθησα να είμαι ευγενική. Απλώς εσύ δεν μου έδωσες την ευκαιρία!" είπα με μια σκοτεινή φωνή και εμφανήστηκε μια μοβ-ροζ λάμψη στα μάτια μου. Σήκωσα και τις δύο ψηλά και τις πέταξα στον τοίχο με πολλή δύναμη. Προσπάθησαν να μου επιτεθούν όμως ήταν ανώφελο! Ήμουν πανίσχυρη. "Cassandra περίμενε!" φώναξε η Spencer. Την κοίταξα. "Ξέρω πως θέλεις εκδίκηση από τον Edward αλλά δεν αξίζει! Αλήθεια δεν αξίζει να το κάνεις αυτό!" είπε προσπαθώντας να μου αλλάξει γνώμη. Σκέφτηκα τι μου έκανε ο Edward.  Μου πούλησε έρωτα και με πρόδωσε! Με φυλάκισε για χρόνια! Δεν με κατάλαβε ποτέ! Για μια στιγμή ένα δάκρυ προσπάθησε να κυλίσει στα μάγουλα μου όμως δεν έπρεπε να δείξω αδύναμα. Δεν μπορούσα να δείξω πόσο ψυχικό πόνο μου προκαλούσε ο τρόπος που μου φέρθηκε. Έτσι το συγκράτησα. Κοίταξα την Spencer με μίσος και την πέταξα στον τοίχο με περισσότερη δύναμη. "Ναι αξίζει!" είπα και με μια απότομη κίνηση του καρπού μου έπιασα τους λαιμούς τους.

 
    Αφού τις μετέφερα στο ίδιο σκοτεινό χώρο με την Alison πήρα τηλέφωνο τον Liam ο οποίος βρισκόταν στο σπίτι που με είχαν βάλει οι Mikaelson. Ήταν καθισμένος σε μια ξύλινη καρέκλα. "Σου έλειψα;" ακούστηκε η ειρωνική φωνή του. "Πως είναι;" ρώτησα με νόημα στην φωνή μου. "Ξέρεις θα πρέπει να συνηθίσω πως αυτή η άθλια φωνή δεν είναι δική σου." απάντησε με ένα πονηρή φωνή. Ξεφύσηξα ενοχλημένη. Δεν είχα όρεξη να ασχοληθώ με το χιούμορ του! "Απλώς πες μου πως είναι!" τον διέταξα. "Χαλάρωσε γλυκιά μου! Δεν είναι νεκρός!" απάντησε γελώντας ελάχιστα. Κοίταξε λίγο τον Edward που ήταν πεσμένος στο πάτωμα ανήμπορος να σηκωθεί. Στην πλάτη του ήταν καρφωμένο ένα κομμάτι πυρομένου σίδερου. Ο Liam πάτησε το σιδερο με το αριστερό του πόδι και το έσπρωξε μέσα στο σώμα του Edward. Άκουσα την κραυγή πόνου του κάτι που με γέμισε με λύτρωση! Αλλά αν κάποιος έπρεπε να τον σκοτώσει αυτή ήμουν εγώ! "Liam!" είπα επιτακτικά προκειμένου να τον επαναφέρω στην τάξη. Ξεφύσηξε και άφησε τον Edward. "Καλά καλά! Δεν θα τον σκοτώσω! Έχεις τον λόγο μου!" μου υποσχέθηκε. "Υπέροχα! Θα πάω να τακτοποιήσω μερικά ζητήματα και θα έρθω να σε βρω." απάντησα. "Ελπίζω να έρθεις με την Alison." είπε. "Δεν μπορώ ακομη. Μόλις πέρασα στην δεύτερη φάση του σχεδίου μου...Και δεν φαντάζεσαι πόσο υπέροχη είναι!" είπα με μια σατανική φωνή γεμάτη υποσχέσεις και έκλεισα το τηλέφωνο. Ο Liam σηκώθηκε από την καρέκλα του και πλησίασε τον Edward. Έβγαλε το σίδερο από την πλάτη του και κάρφωσε ένα άλλο. "Γιατί βοηθάς την Cassandra;! Είναι αιρετική!" είπε ο Edward προωθώντας να κατευνάσει τον πόνο του. "Δεν είναι από αυτές που κυνηγάω και είναι αρκετά έξυπνη." απάντησε ο Liam και απομακρύνθηκε. "Θα σε σκοτώσω μια μέρα Liam. Να το θυμάσαι αυτό! Θα σε βασανίσω όπως βασάνισες την Alison και μετά θα σε σκοτώσω!" είπε ο Edward με μια φωνή μίσους. Ο Liam γέλασε πνιχτά και τον κοίταξε. "Προσπάθησε πρώτα να βγάλεις αυτό το σίδερο από την πλάτη σου και μετά σκέψου πως θα με σκοτώσεις." απάντησε ειρωνικά. Τότε κοίταξε το παράθυρο την Jacqueline που τον κοιτούσε με ένα ξαφνιασμένο και απογοητευμένο βλέμμα. Και ξαφνικά είδε ένα μαύρο ξύλο να καρφώνεται στην καρδιά της και εκείνη να γουρλώνει τα μάτια της σοκαρισμένη και να γονατίζει στο χώμα! Να παγώνει ολόκληρη! Να πεθαίνει! Χωρίς δεύτερη σκέψη ο Liam έτρεξε έξω αφήνοντας τον Edward μόνο του. Πλησίασε την Jacqueline και πριν την βοηθήσει ένα άλλο μαύρο ξύλο ήρθε απειλητικά προς το μέρος της. Το έπιασε πριν την χτυπήσει. Πρόσεξε προς ένας κουκουλοφόρος ντυμένος στα μαύρα έριχνε αυτά τα ξύλα. Χρησιμοποίησε τηλεπαθητικά το χάρισμα του ώστε να τον αποδυναμώσει όμως ήταν αδύνατο! Έμοιαζε σαν ο κουκουλοφόρος να είχε κάποια ισχυρή δύναμη. Όρμησε πάνω του έτοιμος να τον σκοτώσει γι αυτό που έκανε στην Jacqueline και πριν τον νικήσει εξαφανήστηκε. Ετρεξε στην Jacqueline, γονάτισε δίπλα της και της έπιασε το χέρι. Το δέρμα της είχε πετρώσει και τα γαλάζια της μάτια τον κοιτούσαν. Ξερίζωσε το ξύλο από την καρδιά της και συγκράτησε με όλες του τις δυνάμεις κάποια δάκρια που προσπαθούσαν μετά από πολλά χρόνια να κυλήσουν στα μάγουλα του. Τότε πρόσεξε πως φορούσε το κολιέ που της είχε χαρίσει. Ένα αυθόρμητο χαμόγελο εμφανήστηκε στο πρόσωπό του. Χαΐδεψε απαλά τα μαλλιά της. "Θα γίνεις καλά!" ψυθήρισε με μια αισιόδοξη φωνή. "Liam...." ψελλησε εκείνη. "Σσσ! Θα γίνεις καλά!" επανέλαβε και χαΐδεψε τα ξανθά της μαλλιά. Η Jacqueline έκλεισε τα μάτια της, το δέρμα της έγινε πέτρινο και παγωμένο. Ο Liam έπιασε το χέρι της. "Θα γίνεις καλά." είπε για τρίτη φορά με ένα ανήσυχο βλέμμα. Για κάποιο λόγο το γεγονός πως θα την επανέφερε ένα κολιέ στην ζωή τον γέμιζε με αμφιβολίες. "Μάλλον.." μουρμούρισε και προσπάθησε να ελπίζει πως η Jacqueline θα ζήσει.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο!

Ελπίζω να σας άρεσε!❤😊

Γράψτε εντυπώσεις και απόψεις στα σχόλια!😁

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο!😁😁

Φιλάκιααααα!!!😘❤❤