°†° «[𝐀𝐅𝐓𝐄𝐑 𝐒𝐇𝐄 𝐑𝐄𝐓𝐔𝐑𝐍 𝟕]» °†°

꧁༺She's a work of Art༻꧂

⫷ OPHELIA VIEWPOINT ⫸

Pumasok ako sa silid ni hukluban. Napangiti ako sa naisip kong nickname, heh.

"Let's see." sinuri ko ang buong kwarto.

"Oho! I didn't expect them to have an expert!" di ko mapigilang singhap, kung ibang tao ang pumasok sa kwartong ito ay kanina pa na-laser or chop-chop.

Why?

Nilapitan ko ang door knob na nasa nakatutok hindi nakasagad ang sara, kung ibang tao ang pumasok maglilikha agad ito ng signal na may pumuslit. Pagkatapos makapasok ng kahit sinong walang alam o normal na tao ay malamang ligwak na.

"So that's why that horny dog is not doing his thing here, huh."

Sure enough, maraming traps sa kwarto niya. Halatang hindi ito masyadong naglalagi sa kwartong ito dahil sa daming mechanisms.

As someone who also knows the Art of Machinery I, the Great Ophelia, applaud their talents. Malas lang nila ako ang nakatapat nila.

Napasulyap ako sa vanity mirror, I looked like an innocent guy. Well, for someone like me who become the Supreme Monarch, in my previous life. It's not just the Art of Machinery and Hacking that I've learned.

One of the thing that I've learned and practiced my whole life on the line, is the Art of Deceit and Disguise, it's my shield and armor against my enemies and even allies.

"..."

It's not just these things I've done. I became the art itself, that I forgot myself sometimes. I'm so wicked, a villainess and in the end... Those Tyrants ended up kissing my feet and between my...

Ipinikit ko ng mariin ang mga mata ko.

"Get your grip, Ophelia. Stop getting distracted!"

I immediately solved the mechanism at tumambad paanan ko ang bumubukas na lagusan. May hagdan.

"Bingo!"

I happily enter but my smile immediately froze when I smelled the most familiar odor in my life.

Blood.

"..."

Am I too late?

Seryosong nagpatuloy ako sa pagbaba. Nakarinig ako ng mga halakhakan at iyakan.

"May bago na namang maidadagdag sa koleksyon ng simbahan!" rinig kong halakhakan muli.

"You bastards are dead once my brother finds this place!"

!!!

It's Rush voice! He's still alive, I feel relieved but this little guy can't really  watch out his nasty mouth, can't he?

Binilang ko ang mga batang nasa loob ng itim na kulungan.

"12, that's a lot." I remember, the total of kids that was rescued are only 6?

Naputol ang pagmumuni ko nang marinig ang sigaw ng pinakalider ng mga kulugo.

Yes, mga mukha silang kulugo.

"Hoy! Bat ang tagal dalhin ang mga alaga natin?"

"Parating na ang mga scorpion, boss!"

These a$$hl€$!!

Narinig ko ang lalong paglakas ng iyakan ng mga bata.

Kalma, Ophelia. Susunugin natin ng buhay ang mga animal na 'to kasama ng mga alaga nila!

Mabilis na napakalma ko ang sarili ko. Nagtago muli ako at naghanap ng mabibiktima...

Nakita ko sa hindi kalayuan ng pasilyo ang dalawang armado na may buhat na wooden box kung saan nasa loob ang mga scorpions.

Sinilip ko ang wristwatch ko at natanto na may limang minuto na lang at sasabog na ang mga bombang tinanim ko.

I'm not panicking, all my moves are within my calculations and plans.

"Sino ka!"

"Intruder?! Paanong--!!"

I sent them both my strong flying kick. Nabitawan nila ang box na bitbit nila but I catched it effortlessly.

I have my plans with these scorpions.

Walang malay ang dalawang kulugo. I smirked and snatched their guns and daggers.

"Lalalala~"

Binulsa ko rin ang ibang mga nakapkap kong mga mukhang mamahalin like the rings, watch and necklace. I scratched my nose. May pera na ulit ako!

Nang matapos na ako ay hinila ko ang mga walang malay na katawan ng mga damuhong sa isang kwarto at binuhos laman ng box at isinarado na ang pinto. Pinatay ko na rin ang ilaw para sakanila, hehez.

"Sweet dreams!"

Sinuot ko naman ngayon ang uniform nila na para bang ako talaga ang may-ari.

Pinuntahan ko naman ngayon ang next targets ko.

Natatarantang pumasok ako at sumigaw!

"Boss! May problema!"

"666 anong nangyari? Nasaan si 999?!"

Pinigilan kong di mapangiwi at masira ang panloloko ko.

Dafuq naman sa code number ng nakuha ko.

"Boss! Mukhang natunton nga tayo ng Evander Clan!"

"ANONG SABI MO?!"

"Mabuti na lang natunugan namin ni  999! Ipinasok namin sa interrogation room ang tauhan ng mga Evander, boss!!" proud na balita ko dito na kinahinga ng maluwag ng mga ito! Haha! Mga hunghang!

Gayang gaya ko ang boses nung 666 kanina, hindi naman nila nahalata.

"Magaling, 666! Bagay talaga kayong partner ni 999!! Hayaan mo sasabihan ko ang Commander natin na bigyan kayo ng additional merits points!"

"Hahahahaha!! Di talaga kami nagkamali ng pagsunod sa leadership niyo, boss! The best ka!"

Kita kong na-flatter naman itong lider ng mga kulugo!

"Sumunod kayong sampo sa akin! 666, kayong tatlo muna ang magbantay dito!"

"Copy, boss!!"

May pahampas-hampas pa itong nalalaman sa balikat ko. Feeling ko magka-crack ang buto ko. Tadong 'to.

Nakahinga ako ng maluwag nang makitang tatlo na lamang kami.

2 minutes to go.

Di na ako nagpatumpik-tumpik pa at agad na pinatulog ang dalawang kasama ko at...ginilitan.

"Kyaaaah!!!"

Nilapitan ko ang kinakalawang na rehas kung saan nakakulong ang mga bata.

"Ssshh!! I'm here to save you, guys!" sambit ko gamit ang orihinal na boses ko na kinatigil ng mga ito.

"Really? Wuwuwu!"

"Yeah! We don't have enough time, this whole place will explode in 1 minutes and a half seconds!"

Nang masungkit at mabuksan ko na ang kandado ay agad na pinasunod ko ang mga ito sa akin hanggang sa madala ko silang lahat sa kwartong pinanggalingan ko.

"We were now safe! Wuwuwu! Thank you!"

Napabuntong hininga ako at sasawayin sana ang mga ito na manahimik pero inunahan ako ng isang seryoso at tahimik na batang panaka-nakang tumitingin sa akin.

"Shut your mouths! If you make any noise, I'll make you suffer!"

Tch. This domineering little young master, mana ka sa Kuya mo.

Nevermind!

Tinulak ko ang bookshelf at inulit ng arrangements ang ilang mga libro.

"What are you doing?" napangiti ako nang marinig tanong ng batang kanina pa kating kati na magtanong. He's really a curious child.

Hindi nito nakikita ng maayos ang mukha ko dahil sa suot kong black facemask at itim na sumbrero na agad kong sinuot kanina bago maaninag ng mga batang ito ang mukha ko.

"Come here. I'll tell you."

"Rushiel.." alalang tawag ng batang babae na kanina pang dikit ng dikit dito. Oho~

"Let go, Pia!"

Nagmamaktol na bumitaw ito at sinamaan pa ako ng tingin? Pfft.

"What do you mean by earlier? This place is going to explode? Is it my big brother's plan? What are you doing with the books?"

"Yeah and no. I infiltrate this place alone and I'm the only who planted bombs around the church and that hideout where you kids are taken. And what I'm doing now is solving a mechanism that will open a secret exit from here to the forest." I patiently explained to the little guy who is looking at me with wariness and curriousity.

So this is what he looks like when he's a child, huh? Iling ko. Cute.

Click!

"Okay we have 30 seconds left! Run with your lives kiddo!"

"Let's go!"

Nang masigurong wala nang matitira sa mga bata ay agad na hinila ko itong tanging batang naiwan.

This cautious kid.

He's suspicious of me kaya ito nagpaiwan.

Napangiti na lamang ako.

Pagkalabas na pagkalabas namin ay agad na sumabog ng malakas ang sari sari store at kasunod nito ang church.

Kung inaalala niyo ang ginang na nagpatuloy sa akin kanina ay nagawan ko ng paraan na pauwiin ito. Sinadya ko talaga na may maiwan na tulad nito na madaling magbubukas sa akin ng pinto ng simbahan dahil kung iba ay siguradong di ako papapasukin kahit na magmakaawa ako.

Hinack ko ang cellphone ng apo nito at nagdahilan ng emergency kaya iyon kahit na malakas ang ulan ay umuwi.

Sorry, Nay!

* * * 

⫷ THIRD PERSON VIEWPOINT ⫸

Habang hila ang batang si Rushiell Evander nang estrangherang nagligtas sa kanila ay tiningnan niya ang kamay nito na nakahawak sa pulso niya.

He found it weird and strange because he don't feel find any discomfort of her touch. Strangely, he even felt at ease with with the strange lady.

Nang bitiwan na nito ang kamay niya ay nakaramdam siya ng hindi maipaliwanag na panghihinayang.

"..."

Seryosong tinitigan niya ang taong nagligtas sa kanila.

Nakatingin ito sa nagbabagang apoy. Kahit na hindi niya nakikita ang mukha nito ay pakiramdam niya ay para itong batang tuwang tuwa sa nakikitang sunog. Dahil sa malakas na hangin ay mabilis na kumalat at lumaki pa ang apoy.

"My task is done, kiddos!" nakita ng mga bata na may kinalkal ito sa damuhan at may binitbit na malaking sako?

"What's that?" tanong muli niya, di niya alam kung bakit malakas ang pakiramdam niya na kilala siya nito at pakiramdam niya sasagutin nito ang lahat ng tanong niya ng may pasensya.

"Oh? This? This is my loots!"

"...Loots?"

"Yeah, yeah, now be a good boy and wait your idiot brother, okay? You're all safe here. I gotta go! "

Tumalikod na ito at akmang lalayasan na sila.

"Wait! Who are you!" sigaw muli nito sa nakatalikod na nagligtas sa kanila.

Kasabay ng malakas na hangin, ulan at kidlat ay binigkas nito ang...

"I'm one with the rain and hail. A violent windstorm!"

Mabilis na naglaho ito kasabay ng huli nitong bulong na para bang naging isa talaga ito sa malakas na ulan, hangin at kidlat.

"Call me Tempest. Remember that."

Tumibok ng malakas pintig ng puso ng batang si Rushiell Evander na para bang isang déjavu ang eksenang nakita pero imposibleng kilala niya ang babae.

"WE FOUND THEM! THEY ARE HERE!"

Tulad ng naging pahayag ng estranghera ay ligtas silang nakita ng mga dumating na rescuers.

"RUSH!!" nakita nito ang nakatatandang kapatid.

"Brother Dash." mahinahong tawag niya dito nang makita siya nang malapitan.

"Are you alright?" seryosong sinuri ng bagong dating ang bunsong kapatid.

"Why are you late?" nakasimangot na tanong niya sa lalake matapos makapasok sa kotse.

Nakita niya ang pagtatagis ng bagang ng Kuya niya, tanda na madilim ang aura nito. Napalunok ang batang si Rush, napansin niya ang may bahid na dugo ang malaking kamay nito at naglalabasan ang ugat dahil sa inis.

He knew his brother is very frustrated and mad because what happened.

Rushiell Evander, can't help feeling guilty because, because of him, his brother have to waste his time. He knew that his brother is not very fond of dirtying his hands in blood.

But if he has or going to kill someone. He's scary and uncontrollable.

"Brother, the strange lady who saves us called you an idiot." biglang bulaslas niya.

"... What?"

Napansin niyang naging interesado ito kaya naman pinaliwanag niya kung paano sila nakatakas sa tulong ng isang estranghera.

"Tempest, huh?" may aliw na sambit ng lalakeng. Nakahinga ng maluwag ang batang si Rush nang makitang nabawasan na ang black aura nito.

"Yeah, pagkatapos niya kami iligtas. Umalis siya bitbit ang 'loots' niya!" masayang dagdag niya pa na napansin ng lalake.

"What is she? A bandit?" may naglalarong ngising sambit ng lalake na naa-amuse pa.

Sinulyapan ng lalake ang nakababatang kapatid.

"You seem to like her, huh?" pansin ng lalake ang pamumula ng nakababatang kapatid na mahinang kinahalakhak nito.

"Strangely I don't find her touch worrisome and disturbing. She's really strange."

"Hm, that's interesting."

"I think she don't like you, though? She calls you idiot twice."

"... She did?"

"Yes, maybe you offend my Tempest."

Di makapaniwalang tiningnan ng lalake ang nakababatang kapatid. May isa siyang iniisip sa sinabi ng kapatid.

"Did you say, she's skilled in dismantling and she infiltrate there alone... She's also well versed in disguise."

"Yeah, she's wearing a black gloves but I accidentally saw her wrist." wala sa sariling bulong ni Rush.

Kahit na nasa gitna na sila panganib ay alerto pa rin ito sa lahat ng paligid niya, bagay na isa sa mga katangian na itinuro at nakatatak sa kanila sa oras na malagay sa piligro mula nang makalakad sila.

Hindi na bago sa kanila ang ganitong pangyayari, mas seryoso nga lang ngayon dahil sa sabay sabay na nadukot ang mga pinakabatang anak ng mga nasa small, mid at large clans.

"What about her wrist?"

"... There's a red mole, it's pretty." namumulang sambit ng kapatid.

A red mole, huh?