Χτυπούσε ρυθμικά τα δάχτυλά της πάνω στο γραφείο και σκεφτόταν. Τι σχέση μπορεί να έχει ο πατέρας της με αυτόν τον άντρα; Σίγουρα δεν είναι τόσο μεγάλος για να έχει συναναστραφεί μαζί του. Μπορεί όμως να είχε συναναστραφεί κάποιος από το περιβάλλον του ή μπορεί και να μην έχει συμβεί τίποτα απλά να θέλει λίγη προσοχή παραπάνω. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι ο μπαμπάς της δεν θα επέστρεφε, έπρεπε να βρει κάποιον άλλο τρόπο για να κάνει τον Κούμπς να μιλήσει.
«Ερμιόνη...! Παιδί μου σου μιλάω!» της φώναξε η Λίνζι.
Η Ερμιόνη κούνησε το κεφάλι της, γύρισε την καρέκλα ευθεία κοιτάζοντας την Λίνζι με την Ειρήνη.
«Συγγνώμη... Σκεφτόμουν.» τους είπε και έψαξε τα γυαλιά της στο χάος του γραφείου της.
«Τον Φίλιπ...;» η Ειρήνη ρώτησε πονηρά και χαμογέλασε.
Η Ερμιόνη την αγριοκοίταξε «Τον Κούμπς που δεν μιλάει σε κανέναν εκτός αν γυρίσει ο πατέρας μου και μάντεψε, δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι αυτό!» αγανακτισμένη απάντησε συνεχίζοντας να ψάχνει τα γυαλιά της.
«Τα φοράς στο κεφάλι σου.» η Ειρήνη έκλεισε την πόρτα του γραφείου «Τι δουλειά έχει ο θείος Πάρης;»
«Δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Για κάποιο λόγο κανένας δεν μου δίνει ένταλμα προκειμένου να του πάρω DNA για ανάλυση, γιατί δεν φτάνουν τα στοιχεία. Τα χέρια μου είναι δεμένα.» σκούπισε τα γυαλιά από την μπλούζα της και τα φόρεσε.
«Η Μάντυ Κλάιν; Έχει βοηθήσει πολλές φορές. Αν της μιλήσεις εσύ Ερμιόνη δεν θα σου χαλάσει χατίρι.» η Λίνζι βολεύτηκε στον καναπέ του γραφείου.
«Η Μάντυ βγήκε σε σύνταξη πρόσφατα και είναι διακοπές. Κρουαζιέρα στην Μεσόγειο.» απάντησε και ξεκίνησε να μαζεύει το γραφείο της πράγμα που βαριόταν αφόρητα.
«Δεν έχουμε πιθανότητες να γύρισε έστω και για λίγο ο θείος Πάρης;» η Ειρήνη τριγύριζε στο γραφείο.
«Δεν μ αρέσουν οι πιθανότητες αλλά φοβάμαι ότι αυτή την φορά οι πιθανότητες είναι κάτω από το μηδέν. Δεν υπάρχει περίπτωση ο μπαμπάς μου να γυρίσει.» απάντησε στην Ειρήνη και τακτοποίησε τους φακέλους σε μια στοίβα δεξιά της.
«Και αν του πούμε ότι δεν θα το μάθει κανείς; Να του προτείνουμε να έρθει μόνο για να μιλήσει σ αυτόν τον γελοίο και να φύγει.» η Λίνζι ξάπλωσε στον καναπέ κοιτάζοντας το ταβάνι.
«Ο,τι και να του πεις δεν γυρίζει. Ξέρεις πόσα χρόνια έχει να μπει εδώ μέσα; Είκοσι εφτά και κάτι ψιλά. Μου φαντάζει πολύ δύσκολο να τον καταφέρουμε.» η Ερμιόνη κούνησε απογοητευμένη το κεφάλι της.
«Μπορούμε όμως να το προσπαθήσουμε.» έριξε μια λοξή ματιά στην ξαδέρφη της.
«Ή να βάλουμε την Μυρτώ να του μιλήσει.» οι δύο γυναίκες κοίταξαν την Λίνζι «Θα δοκιμάσουμε εμείς και αν δεν τα καταφέρουμε... Θα στείλουμε την Μυρτώ, ξέρουμε πολύ καλά ότι χατίρι δεν της έχει χαλάσει ποτέ.»
«Εγω είμαι μαζί με την Λίνζι. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε μόνο να κερδίσουμε.»
Η Ερμιόνη έμεινε σκεπτική, δεν είχε ιδέα τι έπρεπε να κάνει η τι δεν έπρεπε να κάνει. Ναι αν γύριζε ο μπαμπάς της πράγμα που θα ήθελε πολύ θα βοηθούσε σε μεγάλο ποσοστό την υπόθεση αλλά δεν ήθελε να ταράξει την ησυχία του για μια υπόθεση που υπό άλλες συνθήκες τώρα θα είχε λυθεί. Έκλεισε τα μάτια της και πήρε μια βαθιά ανάσα.
«Ωραία...» σηκώθηκε όρθια «Σε δύο ώρες τελειώνει η βάρδιά μας. Ο Κούμπς είναι ακόμη στα κρατητήρια δεν θα φύγει αν δεν περάσουν εικοσιτέσσερις ώρες τόσο μου είπε ο Γκιλ ότι μπορεί να τον κρατήσει μέσα. Αφού δεν μας δίνει άλλη επιλογή, μάλλον ήρθε η ώρα να επιστρέψει ο Πάρης Μυλωνάς.»

Έφτιαξε το σακάκι της όσο προχωρούσε γρήγορα στο διάδρομο, έπρεπε να μιλήσει με την μητέρα της άμεσα. Να της τα εξηγήσει όλα.
«Δεσποινίς Μυλωνά...» ο Τζον πλησίασε κοντά της και άνοιξε τον φάκελο που κρατούσε πηγαίνοντάς τον στο μέρος της «Η Μπέκι Λέστερ είχε 0,18 αλκοόλ στο αίμα της. Και επίσης βρήκα ίχνη αγχολιτικού.»
«Ευχαριστώ πολύ Τζον.» έπιασε τον φάκελο στα χέρια της μειώνοντας την ταχύτητα του βήματός της.
«Άκουσα πως ο ιατροδικαστής βρήκε σπέρμα, οπότε τσέκαρα για αντισύλληψη. Οιστρογόνα και προγεστερινοειδή ήταν στα ύψη.»
Η Ερμιόνη τον κοίταξε εξεταστικά «Απο που άκουσες τα ευρήματα του ιατροδικαστή;» τον ρώτησε γυρίζοντας το βλέμμα της πάλι στον φάκελο.
«Βασικά, διάβασα την αναφορά. Ζήτησα από την κυρία Γκρίμπς να μου την δώσει.» απάντησε ο άντρας.
«Καλή δουλειά Τζόν.» η Ερμιόνη άφησε πίσω της τον άντρα και χώθηκε στο εργαστήριο που ήταν η Ειρήνη.
«Γρήγορη απάντηση. Πόσα δόντια υπάρχουν στο ανθρώπινο στόμα;» την ρώτησε όσο κοίταζε το καλούπι μπροστά της.
«Χωρίς τους φρονιμίτες, είκοσι-οκτώ.» απάντησε η Ερμιόνη και σταύρωσε τα χέρια της.
«Ναι, και τα είκοσι-οκτώ δόντια στο στόμα της Μπέκι δεν ταιριάζουν στις δαγκωματίες στο σώμα του άντρα της.
«Μάλλον ο Ρέι βρήκε άλλο σετ λευκών δοντιών.» σήκωσε τους ώμους της και χαμογέλασε.

Κάθησε στην καρέκλα και κοίταξε τον σύζυγο της Μπέκι Λέστερ.
«Κοιτάξτε, αγαπούσα τη γυναίκα μου.» άδειασε τα πνευμόνια του και χαμήλωσε το βλέμμα του «Αλλά μέρα από ένα χρόνο γάμου, μου είπε πως δεν ήθελε πια σεξ. Και με "πάγωσε" με την συμπεριφορά της. Μου ζήτησε να πηγαίνω στην άλλη κρεβατοκάμαρα.»
«Και εσείς ήσασταν εντάξει με αυτό;»
«Ήλπιζα πως θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Κάναμε τα αστεία μας και σεβόμασταν ο ένας τον άλλον. Και ήταν πολύ καλή σαν μητέρα στη Σούζαν.»
«Πάντως συνεχίζω να είμαι μπερδεμένη με τις δαγκωματίες.» έπαιζε με το στυλό που κρατούσε στο χέρι της ανοιγοκλείνοντάς τον.
«Βρήκα τρόπο να πετύχει η σχέση μας.»
«Για την ακρίβεια βρήκατε βρυκόλακα.» σοβαρά είπε προσπαθώντας να συγκρατήσει το γέλιο της.
«Γνώρισα μια κοπέλα στο διαδίκτυο. Της άρεσε να δαγκώνει. Εμένα μ αρέσει να με δαγκώνουν. Φάνηκε πως θα ταιριάζαμε και δεν προχώρησε παραπάνω.»
Η Ερμιόνη πέρασε μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της «Αχά... Και ποιο είναι το όνομά της;» τον ρώτησε.
«Την ξέρω ως [email protected].» απάντησε ο άντρας.
«Και η γυναίκα σας δεν υποψιαζόταν τίποτα;» σημείωνε στο μπλοκ της το όνομα.
«Θα βρισκόμασταν σε μοτέλ... Κάθε δύο, τρεις εβδομάδες. Έλεγα στην Μπέκι πως έβγαινα για μια δαγκωνιά.» ο άντρας γέλασε.
Η Ερμιόνη πήρε μια έκφραση αηδίας και κοίταξε τα χαρτιά πάνω στο τραπέζι.
«Ήταν αμοιβαίο και δεν ήταν ερωτικό. Δεν την απατούσα.» συνέχισε ο άντρας.
«Αλλά δεν το είπατε ποτέ στην γυναίκα σας;» χαμογέλασε ειρωνικά και έπιασε το κεφάλι της.
«Δεν έλεγα στην Μπέκι τι θα έκανα κάθε λεπτό της ημέρας αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ήμουν άπιστος.» εκνευρισμένος με την στάση της Ερμιόνης της είπε.
«Πότε ακριβώς ήταν η τελευταία φορά που ήρθατε σε σεξουαλική επαφή με την γυναίκα σας;» το βλέμμα της σοβάρεψε και κοίταξε τον άντρα.
«Πριν από τέσσερα χρόνια. Τη βρίσκω μόνο με ξέρετε...» σήκωσε την παλάμη του.
«Ουάου...» έβγαλε τα γυαλιά τρίβοντας τα μάτια της «Ξέρετε ένα τέτοιο αστείο δεν αρμόζει σε έναν τεθλιμμένο χήρο.»
«Συγγνώμη. Απλά απαντάω στις ερωτήσεις.»
Άφησε το στυλό της δίπλα από το μπλοκ της, έκανε πίσω το σώμα της ακουμπώντας στην καρέκλα «Κύριε Λέστερ, γνωρίζατε ότι η γυναίκα σας είχε δεσμό;» σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της «Την ημέρα που πέθανε, είχε έρθει σε σεξουαλική επαφή.»
Ο άντρας έκρυψε με τις παλάμες του το πρόσωπό του, έμεινε για λίγο παγωμένος και σιωπηλός με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Έχουμε τελειώσει εδώ;» ρώτησε την Ερμιόνη.
«Για την ώρα.» απάντησε η Ερμιόνη κλείνοντας τον φάκελο.

"Είναι καυτή. Αλλά δεν θα την άφηνα να με δαγκώσει."
"Όχι, όχι και εγώ μαζί σου."
Άκουσε από την ανοιχτή πόρτα του εργαστηρίου επεξεργασίας εικόνων και βίντεο. Πέρασε αθόρυβα μέσα, στάθηκε πίσω από τον Φίλιπ και τον Γουόρικ.
«Το βίντεο ήταν κρυπτογραφημένο;» τους ρώτησε όσο έβλεπε στην μεγάλη οθόνη την ξανθιά γυναίκα να δαγκώνει τον Ρέι Λέστερ. Οι άντρες τινάχτηκαν από την τρομάρα που τους προκάλεσε.
«Μπορούσες να πεις ένα γεια ή έστω να βήξεις.» ο Φίλιπ γύρισε να την κοιτάξει.
«Είχατε σοβαρή συζήτηση για τις δαγκωματιές και δεν ήθελα να διακόψω.» χαμογέλασε ειρωνικά «Λοιπόν...; Ήταν κρυπτογραφημένο;»
«Οχι...» απάντησε ο Γουόρικ «Επεξεργαζόμουν τον υπολογιστή του Ρέι και απλά καθόταν στην επιφάνεια εργασίας σε ένα φάκελο που ονομαζόταν "Οδοντιατρικά αρχεία".» επεξήγησε στην Ερμιόνη.
«Βρήκες ταυτότητα της Buffy;» ο Φίλιπ ρώτησε την Ερμιόνη.
«Η Ερμιόνη μας εξασφάλισε διοικητική κλήτευση.» απάντησε ο Γουόρικ.
Ο Φίλιπ έμεινε να κοιτάζει την Ερμιόνη.
«Είμαι γρήγορη.» είπε και σήκωσε τους ώμους της.
«Ο ISPας έστειλε τα στοιχεία συνδρομητή...» έπιασε ένα χαρτί από την άκρη του γραφείου «Η γιατρός Τζέρι Κόχεν ή Buffy228 είναι οδοντίατρος.»
«Με δουλεύεις;» ο Φίλιπ γέλασε.
«Δεν μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου.» απάντησε ο Γουόρικ.
Η Ερμιόνη πήρε το χαρτί από τα χέρια του Γουόρικ «Τζέρι Κόχεν. Ήρθε η ώρα να κάνουμε για κουβέντα με την γιατρό μας.» είπε στους δύο άντρες και βγήκε έξω.

«Δεν νιώθω ντροπή για την αδυναμία μου.» η ξανθιά γυναίκα έβαλε το ένα πόδι πάνω στο άλλο και τράβηξε προς τα κάτω την μαύρη φούστα της «Αν δύο άτομα είναι υγιή, το δάγκωμα μπορεί να είναι οργασμικό.» συνέχισε η γυναίκα.
Η Ερμιόνη με τον Φίλιπ κοιτάχτηκαν στιγμιαία και ύστερα γύρισαν ξανά το βλέμμα τους πάνω στην γυναίκα.
«Δόκτωρ Κόχεν που ήσασταν χθες βράδυ;» ρώτησε ο Γκιλ και τριγύρισε στην αίθουσα αναμονής.
«Μόνη στο σπίτι, όπως τις περισσότερες βραδιές.» απάντησε στον Γκιλ όσο περιποιούνταν τον χαμηλό κότσο στα μαλλιά της.
«Είμαστε εδώ για να συζητήσουμε την σχέση σας με τον Ρέι Λέστερ.»ο Γκιλ στάθηκε πάνω της.
«Δεν θα το έλεγα σχέση. Δεν υπήρχε σεξ, ούτε δεσμεύσεις. Βρισκόμασταν σε μοτέλ μια με δύο φορές το μήνα.»
«Έχετε στείλει με email βίντεο των "συνεδρίων" σας.» είπε η Ερμιόνη.
Η γυναίκα κατέβασε το πόδι της και ίσιασε το ριγέ της πουκάμισο.
«Ο Ρέι μου πήρε αυτή την κάμερα για τα γενέθλιά μου. Είχε πλάκα.» απάντησε και χαμογέλασε.

Στην Ερμιόνη η γυναίκα αυτή της θύμιζε την Sharon Stone στο "Βασικό Ένστικτο". Οι κινήσεις του σώματος της, η ομιλία της, ακόμα και οι εκφράσεις της.
«Αφού το λέτε εσείς.» ο Φίλιπ κρυφογέλασε.
«Το Κάμα Σούτρα λέει πως τα μέρη του σώματος που μπορούν να φιληθούν μπορούν επίσης και να δαγκωθούν. Εκτός από το πάνω χείλος, το εσωτερικό του στόματος και εννοείται το μάτι. Στη συνέχεια περιγράφει οκτώ τρόπους να δαγκώσεις το σύντροφό σου. Του Ρέι του άρεσε το "Σπασμένο Σύννεφο". Τα δόντια είναι σεξουαλικά όργανα.»
Η Ερμιόνη ξερόβηξε η συζήτηση αυτή την έφερνε σε αμηχανία. Έβγαλε τα γυαλιά της παίζοντας με τις άκρες τους.
«Δόκτωρ Κόχεν, ο Ρέι ανέφερε ποτέ την γυναίκα του;» την ρώτησε.
«Μου είχε πει πως ήταν παντρεμένος. Για μένα δεν ήταν πρόβλημα. Μου είπε πως ήταν καλύτεροι σαν φίλοι πάρα σαν εραστές και πως ήταν καλή μητέρα μέχρι εκεί.»
«Ήταν βίαιος;» σειρά του Γκιλ να ρωτήσει.
«Ο Ρέι...; Όχι δεν ήταν έτσι.» ξεκούμπωσε ένα κουμπί του πουκαμίσου της και τους έδειξε το στέρνο της «Βλέπετε...; Κανένα δάγκωμα. Εγώ είμαι αυτή που δαγκώνω. Ο Ρέι απλά κάθεται εκεί και το δέχεται.» κούμπωσε το πουκάμισό της «Είναι πολύ γλύκας.» συμπλήρωσε χαμογελαστή.
Η Ερμιόνη ξερόβηξε «Κυρία μου...» είπε όσο έφτιαχνε το εκμαγείο, το έστρεψε προς το μέρος της «Θα θέλατε να δαγκώσετε αυτό;» την ρώτησε πλησιάζοντας το καλούπι κοντά στο στόμα της.
Ο Φίλιπ με τον Γκιλ δίπλα της γέλασαν.
«Ξέρετε πόσο πολύ το θέλω.» της απάντησε και δάγκωσε το εκμαγείο.
Η Ερμιόνη χαμογέλασε γεμάτη αμηχανία. Άφησε προσεκτικά το εκμαγείο πάνω στο τραπεζάκι «Σας ευχαριστούμε δόκτωρ Κόχεν.»
Η γυναίκα σηκώθηκε από την καρέκλα και κατευθύνθηκε προς την έξοδο.
«Θα είμαστε σε επαφή.» φώναξε ο Γκιλ, η γυναίκα τον κοίταξε και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.
«Λοιπόν εγκληματολόγοι, πρέπει να φύγω. Ο γιος μου με περιμένει. Τα λέμε αύριο.» ο Γκιλ κούμπωσε το σακάκι του βγαίνοντας έξω.
«Καληνύχτα Γκιλ.» μαζεύοντας τα πράγματα από το τραπεζάκι δίπλα της του είπε.
«Θα σε δω σε λίγο.» ο Φίλιπ έφυγε από δίπλα της.
«Ναι... Όσο για αυτό.» η Ερμιόνη σήκωσε το βλέμμα της από το τραπεζάκι και το έφερε πάνω στον Φίλιπ «Νομίζω πως το κέρασμα θα αναβληθεί, έχω μια άκρως σοβαρή οικογενειακή συζήτηση σήμερα.» του εξήγησε κλείνοντας το βαλιτσάκι της «Συγγνώμη Φίλιπ.»
«Μην μου ζητάς συγγνώμη σιγά! Θα βρεθεί άλλη μέρα άλλωστε δεν γλιτώνεις από την παρουσία μου κάθε μέρα εδώ τριγυρίζω.» γέλασε και στα μάγουλά του σχηματίστηκαν λακάκια, πρώτη φορά τα παρατηρούσε η Ερμιόνη.
«Πράγμα που το κάνει πιο δύσκολο.» μουρμούρισε σιγανά η Ερμιόνη βάζοντας αμήχανα το χέρι στο σβέρκο της.
«Ποιό;» ρώτησε ο Φίλιπ πλησιάζοντας κοντά της.
«Ποιό τι;» αντερώτησε η Ερμιόνη όσο η ανάσα της γινόταν όλο και πιο βαριά.
«Είπες ότι κάτι το κάνει πιο δύσκολο. Δεν την άκουσα όλη την πρόταση.» της εξήγησε, σταματώντας μπροστά της και λίγα εκατοστά μακριά από τα χείλη της.
«Ααα... Ναι!» είχε ιδρώσει μύριζε το άρωμά του «Το κέρασμα λέω. Αν είσαι εδώ όλη μέρα το κάνει δύσκολο να το αποφύγω γιατί δεν το γλιτώνω.» αμέριμνη ή τουλάχιστον όσο μπορούσε του είπε.
«Μάλιστα... Πάντως μερικά πράγματα και να τα αποφεύγεις γίνονται...» έσκυψε το κεφάλι του πλησιάζοντας δίπλα από το αυτί της «Δεν μιλάω για το κέρασμα.» της ψιθύρισε και έκανε πίσω.

Η Ερμιόνη ανατρίχιασε, η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή.
«Θα σε δω το πρωί!» έκανε πίσω τις καστανές τούφες που είχαν πέσει στο μέτωπό του και γέλασε.
«Ναι... Ναι... Θα... Θα σε δω το πρωί.» κόμπιασε και όταν τον είδε να απομακρύνεται άδειασε τα πνευμόνια της.

Ο Πάρης από την άλλη αμέριμνος για το τι θα συνέβαινε σε λίγη ώρα άφησε απαλά την βελόνα πάνω στο βινύλιο, έπιασε το χαμηλό ποτήρι με το ουίσκι που είχε αφήσει στην άκρη του τραπεζιού. Με τον δείκτη του άγγιξε τα παγάκια γυρίζοντάς τα στο ποτήρι και το έφερε στο στόμα του δοκιμάζοντας το ποτό.

"Ain't no sunshine when she's gone.
It's no warm when she's away."

Το πικάπ ξεκίνησε να παίζει. Η φωνή του Bill Withers κατέκλυσε τον χώρο. Χαμήλωσε τα φώτα, άναψε το φως πάνω από την πολυθρόνα του. Πλησίασε στην βιβλιοθήκη και διάλεξε ένα από τα πολλά βιβλία που είχε. Κάθησε στην πολυθρόνα και έπιασε τα γυαλιά μυωπίας του από το τραπεζάκι.

"Ain't no sunshine when she's gone.
And this house just ain't no home."

Κράτησε το βιβλίο στα χέρια του, πήγε να το ανοίξει μα σταμάτησε το βλέμμα του έπεσε πάνω στην φωτογραφία της Μυρτώς που είχε στο τραπεζάκι δίπλα του. Αυτή την φωτογραφία την είχε βγάλει ο ίδιο λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της εγκυμοσύνης της. Ήταν είναι και θα είναι για πάντα η πιο όμορφη γυναίκα που είχε γνωρίσει στην ζωή του. Αθεράπευτα ερωτευμένος ακόμη και τώρα μαζί της, με την σχέση τους. Μια σχέση που πέρασε αμέτρητες καταιγίδες όμως κατάφερε να στεριώσει και πλέον κάθε μέρα είναι μια λιακάδα ακόμα και στα δύσκολα. Πόσο πολύ λάτρευε να μεγαλώνει, να γερνάει μαζί της. Να βλέπει το κορίτσι του να τα καταφέρνει σε όλα, να είναι περήφανος για αυτή. Οι πρώτες ρυτίδες της που άρχισαν να φαίνονται, οι δικές του είχαν φανεί εδώ και κάποια χρόνια. Ωριμάζουν ο ένας δίπλα στον άλλο, μεγαλώνουν μαζί. Μα... Για τον Πάρη είναι πάντα το κοριτσάκι του, το φως στο σκοτάδι του, η γυναίκα της ζωής του.

"Ain't no sunshine when she's gone.
Only darkness everyday."

Φόρεσε τα γυαλιά του και άνοιξε το βιβλίο του ο "Μόμπι Ντικ" ήταν από τα αγαπημένα του μετά την "Θεία Κωμωδία" του Δάντη. Έφυγε το κορμί του προς τα πίσω ακουμπώντας την πλάτη του στην πολυθρόνα.

Το βινύλιο ώρα μετά τελείωσε, όπως και το ουίσκι όμως ο Πάρης συνέχιζε να διαβάζει. Άκουσε τα κλειδιά στην πόρτα, δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία και άλλαξε την σελίδα. Η Ερμιόνη μπήκε στο σαλόνι.
«Γειά, μπαμπά.» του είπε και έβγαλε το σακάκι της.
«Γειά σου λουκουμάκι, πως πήγε σήμερα;» την ρώτησε και έκλεισε το βιβλίο του αφήνοντάς το πάνω στο τραπεζάκι.
«Καλά, ήρθαν τα κορίτσια.» η Ειρήνη με την Λίνζι πέρασαν διστακτικά στο χώρο του σαλονιού.
«Ωχ...» αναφώνησε και σηκώθηκε όρθιος πιάνοντας το ποτήρι του «Τι ετοιμάζετε εσείς οι τρεις;» της ρώτησε και άναψε τα φώτα.
«Εμείς... Τίποτα θείε μου.» η Ειρήνη βολεύτηκε στον καναπέ.
«Απορώ πως σου πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό.» η Λίνζι ακολούθησε τις κινήσεις της Ειρήνης.
«Θα φέρω κρασί. Εσύ μπαμπά βλέπω έχεις ξεκινήσει. Θετικό αυτό.»

Παρατηρούσε με το βλέμμα του την κόρη του. Σίγουρα κάτι του ετοίμαζαν, πάντα έτσι κάνουν όταν θέλουν κάτι. Η Ερμιόνη κάθησε και αυτή στον καναπέ γεμίζοντας τα ποτήρια με κρασί.
«Ωραία...» σιγοψιθύρισε ο Πάρης «Και αφού γέμισαν τα ποτήρια, πως μπορώ να φανώ χρήσιμος;» βολεύτηκε στην πολυθρόνα και τις κοίταζε. Σαν τους τρεις σωματοφύλακες ήταν "Ένας για όλους και όλοι για έναν.". Η μία σκούντηξε την άλλη για το ποιά θα μιλήσει πρώτη.
«Θα διαλέξω εγώ ποια θα μιλήσει. Αφού δεν μπορείτε να αποφασίσετε μόνες σας.» χαμογέλασε ενώ το βλέμμα του ήταν αυστηρό «Λίνζι μιας και είσαι μεγαλύτερη τι θα έλεγες να κάνεις την αρχή;»
«Εγώ... Βασικά εμείς... Σκεφτόμασταν...» αγχωμένη προσπάθησε να χαμογελάσει «Έχουμε μια φίλη που το αγόρι της την απάτησε αλλά αυτή τον συγχώρεσε γιατί ήταν μεθυσμένος και δεν ήξερε τι έκανε!» είπε με μια ανάσα ένα ψέμα που σκέφτηκε εκείνη την στιγμή.
Η Ερμιόνη με την Ειρήνη την κοίταζαν απορημένες.
«Μάλιστα... Μια φίλη... Να πείτε στην δική σας πως το ότι το αγόρι της κορίτσι να ήταν μεθυσμένο αλλά αυτό δεν είναι καθόλου καλή δικαιολογία για να απατήσεις τον σύντροφό σου πόσο μάλλον να σε συγχωρήσει κιόλας. Μάλλον το αγόρι της ήθελε να την απατήσει από καιρό και όλο αυτό το παραμύθι με το μεθύσι είναι δικαιολογία. Και τώρα...» σηκώθηκε όρθιος, έμοιαζε σαν να έπαιρνε κατάθεση με το βλέμμα του να παραμένει αυστηρό «Ας πούμε την αλήθεια τι λέτε;» στάθηκε μπροστά τους πίσω από το τραπεζάκι «Ειρήνη μου συγγνώμη αλλά γενικά με τις αλήθειες έχετε ένα θεματικό οικογενειακώς συν ότι κάθε βράδυ μου λες ψέματα ότι δεν καπνίζεις μέσα στο σπίτι ενω το κάνεις.»
«Αυτό είναι γεγονός.» συμφώνησε η Ειρήνη.

«Οπότε Ερμιόνη τι θα έλεγες να μου πεις την αλήθεια;» σήκωσε τους ώμους του, τους έκανε κανονικότατη ανάκριση πάντα πετυχαίνει.
«Θέλουμε να μας βοηθήσεις σε μια υπόθεση και να γυρίσεις στο εγκληματολογικό.» του είπε.
Ο Πάρης παρατήρησε τα χείλη της κόρης του που έτρεμαν από το άγχος.
«Ααα... Αυτό ήταν όλο; Και εγώ νόμιζα πως ήταν κάτι σημαντικό.» άνετος είπε και πήγε μέχρι το τραπεζάκι πίνοντας λίγο από το ποτό του «Η απάντηση είναι όχι. Σας αγαπώ και τις τρεις το ξέρετε. Αλλά αυτό δεν το κάνω.»
«Για λίγο, σε παρακαλώ. Είναι σημαντικό, πάρα πολύ σημαντικό.» η Ερμιόνη σηκώθηκε και πήγε κοντά του «Για μένα είναι σημαντικό μπαμπά.» του ψιθύρισε.

Άφησε το ποτήρι του στο τραπέζι, έβγαλε τα γυαλιά του και τα κράτησε στο χέρι του.
«Κορίτσια μπορείτε να μας αφήσετε λίγο μόνους να μιλήσουμε με την κόρη μου;» ζήτησε από την Λίνζι και την Ειρήνη οι οποίες αθόρυβα έφυγαν από το σαλόνι.
Ο Πάρης κάθησε στον καναπέ χτύπησε απαλά το χέρι του στην θέση δίπλα κάνοντας νόημα στην Ερμιόνη να καθίσει.
«Άκου... Λουκουμάκι μου...» ξεκίνησε να της λέει όσο την έβλεπε να κάθεται δίπλα του «Το ξέρω ότι είναι σημαντικό για σένα, αλλά αγάπη μου είμαι πολύ μεγάλος πλέον για να μπορώ να βοηθήσω. Έχω φτάσει εξήντα εννιά.»
«Γιατί...; Τι έχουν τα εξήντα εννιά; Ωραιότατη ηλικία. Και άκρως ερωτική.» του είπε πονηρά.
«Ερμιόνη!» την αγρίεψε.
«Έλα τώρα πες την αλήθεια. Έχεις κάνει εξήντα εννιά με την μαμά;» συνέχισε ασταμάτητα η Ερμιόνη.
Ο Πάρης πνίγηκε, σκούπισε τα χείλη του και γούρλωσε τα μάτια του φέρνοντάς τα πάνω στην Ερμιόνη.
«Σοβαρέψου! Με τον πατέρα σου μιλάς.»
«Εντάξει κατάλαβα. Έχετε κάνει. Τέλος πάντων. Θα με βοηθήσεις; Σου υπόσχομαι δεν θα το μάθει κανείς. Μόνο για αυτή την υπόθεση δεν θα σε ενοχλήσω ποτέ ξανά.»
«Δεν μπορώ να ακολουθήσω σε αυτό που μου ζητάς. Έχουν αλλάξει όλα, η τεχνολογία, οι μέθοδοι έρευνας, οι τρόποι ανάκρισης. Έχω να μπω στο εγκληματολογικό είκοσι επτά χρόνια. Μια ολόκληρη ζωή και η αλήθεια είναι πως δεν μου έχει λείψει καθόλου.» ειλικρινά της μίλησε και χάιδεψε στοργικά τα μαλλιά της.
«Σε χρειάζομαι μπαμπά. Είναι σημαντικό, θέλω να σε έχω δίπλα μου. Να δουλέψω μαζί σου. Εγώ, εσύ και η υπόθεση. Σε παρακαλώ Πάρη Μυλωνά, κάνε μου αυτή την χάρη.»

Ο Πάρης έμεινε για λίγο σκεπτικός, η Ερμιόνη δεν ήταν από τα παιδιά που ζητούσαν πάντα κάτι ήταν η πρώτη φορά που το ζήτησε κάτι, ήταν σημαντικό για αυτή και ο Πάρης το ένιωθε. Όμως δεν ήθελε να γυρίσει στο εγκληματολογικό ούτε για λίγο αλλά η κόρη του ήταν πιο σημαντική απ' όλα.
«Δεν θα το μάθει κανείς;» την ρώτησε.
«Μόνο η μαμά, τα κορίτσια και η ομάδα που βοηθάει στην υπόθεση.» του απάντησε.
«Δεν θα μπλεχτούν τα μέσα γιατί είδα στην τηλεόραση ότι υπάρχει το ενδιαφέρον τον μέσων, ούτε ο σερίφης. Οτιδήποτε κάνω θα το παίρνεις πάνω σου και θα το παρουσιάζεις σαν δικό σου.»
«Μάλιστα, κύριε!» στα χείλη της σχηματίστηκε ένα αχνό χαμόγελο.
«Εντάξει δεσποινίς Μυλωνά. Πετύχατε τον στόχο σας. Τι ώρα ξεκινάει η βάρδιά μου;» φόρεσε τα γυαλιά του και γέλασε.
Η Ερμιόνη τινάχτηκε από την θέση της και τον αγκάλιαζε γεμίζοντάς τον με φιλιά.
«Σ ευχαριστώ μπαμπούλη μου. Σ' αγαπώ πολύ!»
«Να το πω στα κορίτσια!» σηκώθηκε γρήγορα από τον καναπέ και πήγε στον διάδρομο «Κορίτσια. Ο Πάρης Μυλωνάς επιστρέφει!» τους φώναξε.
Η Λίνζι με την Ειρήνη αγκάλιασαν την Ερμιόνη.
«Τα καταφέραμε.» τους είπε και γέλασαν.
Η Μυρτώ άνοιξε την πόρτα εισόδου και απόρησε «Τι γιορτάζουμε;» ρώτησε όσο ο Πάρης πλησίασε κοντά της βγάζοντας το παλτό της.
«Επιστρέφω στο εγκληματολογικό.» της ανακοίνωσε και χαμογέλασε.
«Σε κατάφεραν Μυλωνά! Τελικά έχεις και εσύ τον κρυπτονιτη σου.» χαρούμενη του είπε και του έδωσε ένα πεταχτό φιλί.
«Οπότε αφεντικό. Ήρθε η ώρα για μια τελευταία υπόθεση.» την φίλησε στο μέτωπο «Ακούσατε δεσποινίδες;» γύρισε το σώμα του προς το μέρος των κοριτσιών «Μια τελευταία υπόθεση.» επανέλαβε αυστηρά σηκώνοντας τον δείκτη του.
«Yes, sir!» είπαν με μια φωνή και στάθηκαν προσοχή μπροστά του σαν στρατιωτάκια.

Τράβηξε το πάπλωμα και σκεπάστηκε. Έφτιαξε τα μαξιλάρια του και ακούμπησε την μέση του. Η Μυρτώ βγήκε από το μπάνιο και ξεκίνησε να βάζει τις κρέμες της, την κοίταξε για λίγο και η καρδιά του φτερούγισε. Ο έρωτας τους συναντήθηκε με την αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλο και έγινε μέσα τους κάτι δυνατό και απόλυτο. Δεν μπορούσε να φανταστεί την ζωή του χωρίς την Μυρτώ. Έχουν περάσει τριάντα έξι χρόνια από την γνωριμία τους όμως η καρδιά του χτυπάει ακόμα δυνατά όταν την βλέπει, όταν του μιλάει.
Δεν έχει κοιμηθεί ούτε ένα βράδυ μακριά της από τότε που αποφάσισαν να μείνουν μαζί, δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα που να μην του έχει δώσει φιλί πριν φύγει για την δουλειά. Η Μυρτώ βολεύτηκε στην αγκαλιά του, έκλεισε το βιβλίο, το άφησε στο κομοδίνο και αφού σιγουρεύτηκε με το βλέμμα του ότι ήταν καλά σκεπασμένη την φίλησε στο μέτωπο με στοργή.
«Χαίρομαι πάρα πολύ που επιστρέφεις.»
«Η κόρη μας με χρειαζόταν, δεν θέλω να την απογοητεύσω όμως.»
«Εσυ...; Να απογοητεύσεις κάποιον και πόσο μάλλον την Ερμιόνη. Δεν υπάρχει περίπτωση. Είσαι ο Πάρης Μυλωνάς, αγάπη μου. Η εγκληματολογία κυλάει στις φλέβες σου ακόμα και αν νομίζεις πως έχεις απαλλαγεί απ' αυτή.» τον κοίταξε και του γέλασε.
«Ναι τέλος πάντων... Σε γενικότερα νέα αύριο έρχεται ο Πέτρος με την Θάλεια. Έρχονται νωρίτερα για να κάνουν έκπληξη στην Ειρήνη.» έπαιζε με τις άκρες των μαλλιών της.
«Εξαιρετικά! Θα φύγω νωρίτερα από το εγκληματολογικό για να τους κάνουμε ένα πανέμορφο τραπέζι.»
«Σαν εσένα;»
«Μυλωνά! Η ομορφιά μου πέρασε έχουν ξεκινήσει να βγαίνουν οι πρώτες ρυτίδες και δεν είναι σαν τις δικές σου που σε κάνουν ακόμα πιο γοητευτικό.» χάιδεψε το στήθος του.
«Η ομορφιά της ψυχη σου μάτια μου είναι ανεξίτηλη και συνεχίζει να παραμένει πανέμορφη.» της απάντησε και έσφιξε το χέρι της κλείνοντάς το στο δικό του.

▪️Γειαααα σας!!🦉 Έχουμε καιρό να τα πούμε για αυτό και ένα μεγάλο κεφάλαιο να το ευχαριστηθεί η ψυχούλα σας! 🤌🏻

Γελάω με την τριάδα φωτιά Λίνζι, Ειρήνη και Ερμιόνη. Ότι καλύτερο.

Εσείς έχετε ακούσει για δαγκωματιές...; Αν όχι τις ακούσατε τώρα αλλά σσσσςς δεν το μάθατε από μένα!

Γενικά η Ερμιόνη έχει πάρει επίσης από τον πατέρα της αυτό το πράγμα του να κόβει το αίμα του κόσμου ο Γουόρικ με τον Φίλιπ φλέρταραν λίγο με το εγκεφαλικό.

Επίσης πόσο εξαιρετικά άβολη την η συζήτηση με την Τζέρι Κόχεν ή άλλως Buffy ή αλλιώς οδοντίατρο. Οκευ... ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΟ. 😇

Εεεεεε ο Φίλιπ γενικότερα παίζει δυνατή μπαλίτσα αλλά και η δικιά μας δεν αφήνει ανεκμετάλλευτη καμία ευκαιρία. Αυτή η θέλω και δεν θέλω την έχει πάρει από τον πατέρα της δεν είναι κάτι, λογικά θα το ξεπεράσει.
Πάντως ο Φίλιπ καίγεται για το κορίτσι μας.

Ο Πάρης 🫠🫠 αθεράπευτα ερωτευμένος ακόμα με την Μυρτώ, ο πιο γλυκός άντρας του κόσμου ολάκερου!❤️

Οι τριάδα φωτιά όμως, τον κατάφερε και ναι κυρίες και κύριοι Ο ΠΆΡΗΣ ΜΥΛΩΝΆΣ ΕΠΙΣΤΡΈΦΕΙ και ας μην μας απάντησε στην ερώτηση με τον 69. Θα μείνει στην απορία όλων μας. Να δούμε πως θα πάει και αυτό.

Κααιιιι οικογενειακό τραπέζι, οικογένεια Μυλωνά και οικογένεια Γεωργίου. Αυτό θα έχει πλάκα!😏

Αυτααα για αυτό το κεφάλαιο.
Εμείς θα τα πούμε αν όλα πάνε πρίμα την Δευτέρα 28 Οκτώβρη κατά τις 19:00

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλιά σας που ξέρετε ότι τα λατρεύω.

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤️