Τσαλακωμένα πρόσωπα κι εκφράσεις από τσιμέντο που σπάνε°
όταν το χαρτί αγγίζει όλες του τις πλευρές ανεπιτήδευτα, αυθόρμητα και δίχως φόβο μαρασμού.
Τσαλακωμένο σώμα μου στα βάθη του καιρού°
Ω αγαπημένο,
μη μου αποκρύπτεις τη μαγεία της ασχήμιας.

Άυλο συνονθύλευμα τα δύο μέρη της ψυχής°
άμορφο, άγνωστο, απροσπέλαστο σημείο
εκείνο που ενώνει
το λογικό και το άλογον
της Αριστοτελικής μαγείας.

-Σειρήνα