Siedziała skulona w ciemnym zaułku, plecami dotykając zimnej ściany. Trzęsła się, a z jej ust co chwilę wydobywały się ciche jęki przerażenia. Ale kto nie bałby się na jej miejscu?

Przed nią stała dziewczyna. Młoda blondynka od stóp do głów odziana w biel. Można by uznać ją za normalną, gdyby nie oczy jakby całkowicie pochłonięte przez źrenice i aż nazbyt radosny chichot. Próbowała coś mówić, ale język plątał jej się od nadmiaru słów i ciągłego śmiechu. Podchodziła bliżej. Aż drżała z napływu emocji.

W pewnym momencie przystanęła i wyciągnęła błyszczący miecz. Z kolejnej fali słów wychwycić można było jedno — winna.

______________________________________