Kimi gün öyle yalnızdım
derdimi annemin fotoğrafına anlattım.
Annem ki beyaz bir kadındır.
Ölüsünü şiirle yıkadım.
Bir gölgeyi sevmek ne demektir
siz bilmezsiniz öldüğü gece terliklerini okşadım.
Çok şey öğrendim geçen onca yıl boyunca acının ortasında acısız olmayı, kalbim ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi.
Kendimin ucunu kenar mahallelerine taşıdım.
Aşk diyorsunuz ya, işte orda durun
Islak unutmuş bir toz bezi gibi kalakaldım kendimin ucunda öyle ıslak, öyle kötü kokan yırtık ve perişan...